We komen ongeveer om 14.00u met de trein aan in Beijing. De bus staat klaar om ons naar het hotel te rijden. In het hotel kunnen we snel even douchen en schone kleding aantrekken, daarna gaan we om de hoek van het hotel naar een restaurant, waar we een heerlijke Chinese lunch krijgen voorgeschoteld. Na de lunch vertrekken we naar de Verboden Stad. De Verboden Stad was de plaats van waaruit de Chinese keizers van de Ming- en de Qing-dynastie hun rijk bestuurden. De in de Chinese hoofdstad Peking gelegen stad werd gebouwd en voltooid onder de Yongle-keizer, in 1422. Om 19.15u zijn we op het Plein van de Hemelse Vrede, om het hele toneelstuk van het neerhalen van de vlag bij te wonen, er is veel militair vertoon. Dit gebeurt elke avond en elke morgen wordt de vlag weer gehezen, dit alles onder het toeziend oog van Mao. Zijn portret is groots afgebeeld op een foto die hangt boven de poortingang van het mausoleum. Een aantal mensen van de groep gaat nog uit eten, maar Margo en ik gaan naar het hotel. We hebben nog wel iets te eten op de hotelkamer en we zijn heel erg moe. Het was een lange dag.

10-06-2016, 00:00 geschreven door Wil

We worden alweer vroeg bij het hotel opgehaald voor een bezoek aan de Verboden Stad, het Zomerpaleis en de Grote Chinese muur. Als we met de bus op de plaats van onze eerste bestemming aankomen, blijkt dat we niet de eersten zijn. Ons bezoek aan Beijing valt samen met het eerste vakantieweekend van de Chinezen, dus naar welke bezienswaardigheid we ook gaan, we komen ze overal in grote getale tegen. Bij aankomst bij de Verboden Stad, zijn Margo en ik gelijk naar de laatste tempel gelopen en zo weer terug. We hadden alle gelegenheid om alles goed te bekijken voor de Chinezen bij ons waren. Daarna zijn we naar het Zomerpaleis gegaan. Bij aankomst stappen we op een drakenboot die ons naar de andere kant van een groot meer zal varen. We kunnen dan rond het meer naar de uitgang lopen. Onderweg passeer je het Zomerpaleis en daar kun je er voor kiezen om de trappen te beklimmen en als je boven bent van het prachtige uitzicht, over de hele omgeving, te genieten. Wij besluiten om niet naar boven te gaan. Het is veel te warm en te benauwd voor zo'n klim. Het Zomerpaleis is één van de meest indrukwekkende paleizen in heel China. Het is gelegen op de Heuvel van het Lange Leven aan een kunstmatig aangelegd meer. Het bestaat uit vele paleizen, tempels, paviljoenen, bruggen, pagodes en letterlijk honderden wandelpaden in uitgestrekte tuinen. Eeuwenlang werd het door de Chinese keizer en zijn entourage gebruikt als buitenpaleis, wanneer het tijdens de zomer weer eens te heet werd in de binnenstad. Het Zomerpaleis kent de grootste en best bewaard gebleven Chinese tuin in deze stijl en het staat sinds 1998 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Na het bezoek aan het zomerpaleis is het tijd voor een ander hoogtepunt.... De Chinese Muur. Onderweg naar de Muur gaan we eerst lunchen en ook deze lunch is weer heerlijk. Er worden allemaal schalen op tafel gezet en je kunt pakken wat je wilt. Na een uur rijden zijn we bij De Muur. Volgens Sander is dit gedeelte van De Muur minder druk dan andere delen, alleen niet als de chinezen vakantie hebben. Aan de rechterkant van de weg is de muur heel moeilijk te beklimmen, aan de andere kant van de weg schijnt het iets makkelijker te gaan. 5 Mensen besluiten de moeilijke kant te beklimmen, 2 daar van komen al vrij snel terug. Ze vinden het te moeilijk en te warm. Margo en ik gaan met Linda en nog 2 mannen de "makkelijke"kant proberen. De rest durft het niet aan en gaat in de schaduw op een terras zitten. We hebben de hele weg afgelegd en we hebben er een uur over gedaan. Het is moelijk te beschrijven hoe zwaar het is om op allemaal ongelijke treden, de trappen naar boven te klimmen. Soms had ik het gevoel dat mijn hoofd uit elkaar ging barsten en dat mijn hart uit mijn borstkas zou bonken, maar.......ik heb het wel gedaan en als je dan eindelijk boven bent, moet je nog naar beneden. Dat lijkt makkelijk, maar is het zeer beslist niet en doodeng. Sommige delen van de trappen zijn heel stijl en als je dan naar beneden kijkt word je helemaal duizelig. We hebben de vakantie afgesloten met een gezamenlijk diner met als hoofdgerecht Pekingeend. Het was weer heerlijk. Petra heeft Sander toegesproken met een hele mooie speech en hem namens ons allen bedankt voor zijn inzet.
 

11-06-2016, 00:00 geschreven door Wil

12-06-2016, 00:00 geschreven door Wil

23-09-2016, 22:11 geschreven door Wil

27-09-2016, 00:00 geschreven door Wil

We hebben vandaag een rondrit met de bus en een gids door Oud Quito gemaakt. Oud Quito telt 32 kerken en talloze pleintjes. De straten zijn smal en worden geflankeerd door koloniale panden met statige patio's. Quito is een zeer langgerekte stad 50km lang en 15 km breed. Het verkeer is er heel erg druk. De stad is daar niet op berekend, dus heeft het gemeentebestuur er iets op bedacht. De auto's waarvan het laatste cijfer van het nummerbord even is, rijden op even dagen en de auto's met een oneven nummer rijden op oneven dagen. De burgers zijn natuurlijk niet gek en hebben er per gezin een auto bijgekocht met het juiste laatste cijfer. Het probleem is dus nog steeds niet opgelost, het verkeer blijft een groot probleem. We hebben ook nog een stadswandeling gemaakt met een lokale gids die ons veel over de stad heeft verteld. We hebben een aantal kerken bezocht, waarvan een aantal binnen bekleed waren met puur goud. Ik vond het spuuglelijk. Daarna zijn we met de bus een berg opgereden en boven op de berg staat een groot beeld van "Virgin de Quito". Op deze plek kun je heel goed de stad overzien en dan zie je pas hoe uitgestrekt de stad is. We hebben met ons allen gelunched en in de middag zijn we nog met een groep wat bezienswaardigheden gaan bekijken. Na het eten lekker op tijd naar bed, want het tijdsverschil en de lange reis gaan hun tol eisen. Ik heb een riante 3persoonskamer op de begane grond, mij hoor je niet klagen.

28-09-2016, 00:00 geschreven door Wil

We verlaten Quito vandaag en rijden richting Otavalo. Onderweg naar Otavalo passeren we de evenaar, Mital del Mondo, "het midden van de wereld". Er is een museum rond de evenaar gebouwd en wat mij heel erg tegenstond is, dat je moet betalen om het museum in te gaan. Je kunt alleen bij de evenaar komen als je ook het museum bezoekt. Op zich was het een prachtig buitenmuseum, waar ons veel werd verteld over de tijd dat de oorspronkelijke bewoners de indianen in Ecuador leefden. Ook werd ons uitgelegd hoe de koppensnellers de hoofden van hun prooi prepareerden. Er werd een origineel geprepareerd hoofd getoond, het zag er heel vreemd uit. De bewoners van Otavalo zijn herkenbaar aan de lange vlecht op hun rug en de kleurrijke kleding. Vooral de vrouwen torsen vaak enorme vrachten op hun rug. Onderweg hebben we nog een werkplaats bezocht waar van cacaobonen chocolade wordt gemaakt. Dit is chocolade in zijn puurste vorm, de Pacari chocolade. Het hele proces van cacaoboon naar chocolade wordt uitgelegd. We hebben nog wat gewandeld en gegeten en zijn daarna vroeg naar de kamer gegaan. We verblijven hier op grote hoogte en daar heb ik toch wel last van, ik ben kortademig en heb steeds hoofdpijn.

29-09-2016, 00:00 geschreven door Wil

k ben dan niet te bereiken.

30-09-2016, 00:00 geschreven door Wil

Van Otavalo naar de jungle rijden we voornamelijk de Pan Americana, dwars door het Andesgebergte (4000 omhoog). De Pan Americana is een beroemde weg die van Anchorage, Alaska door British Columbia, Noord Amerika, midden Amerika en Zuid Amerika naar het uiterste puntje van Patagonië loopt. De weg mist een stuk in midden Amerika, omdat daar de Farc heerste en het daar destijds te gevaarlijk was om een weg aan te leggen in dat gebied. Onderweg kwamen we 2 ontsnapte lama's tegen op de snelweg. We zijn gezakt naar 2500m. en komen in de nevelbossen. Het is hier zo vochtig dat de bomen genoeg voedsel hebben voor ander planten, die hier gebruik van maken door op de bomen te groeien (epifieten). We hebben onderweg gelunched, het eten was weer heerlijk. Om 16.00u kwamen we aan bij de oever van de Amazone rivier, de boten lagen al klaar. Het water in de rivier stond heel erg laag daardoor kwamen we zelfs een keer vast te zitten. Met wat gewiebel waren we zo weer los. Bij de Lodge aangekomen werden de cabins verdeeld, Annemarie en ik zaten samen in een cabin, maar wel met een eigen kamer en badkamer. De omgeving is prachtig, echt jungle. Om 19.00u ging er een toeter af om aan te geven dat het eten klaar was. De gewoonte in de Lodge is dat om 8u, om13.00u en om 19.00u op een schelp wordt geblazen (een heel hard geluid) om aan te geven dat het eten klaar is. Na het eten gingen een aantal van ons buiten zitten, gezellig met kaarslicht. Wij werden al snel bezocht door allerlei vliegende en kruipende engerds, dus hilariteit alom. De rest van de groep ging op enge beesten Safari met zaklampen. Zij ontdekten een aantal tarantula's, die s'avonds hun holletje uitkomen om op insecten te jagen. Om 22.00u ben ik onder de klamboe gaan slapen met de geluiden van de jungle en het geruis van de rivier op de achtergrond.

01-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Wanneer de toeter, om aan te geven dat de maaltijd klaar is, afgaat. Moet ik iedere keer denken aan een stel koeien die naar de stal gaan. Wij zijn hier de enige gasten en hebben de hele omgeving voor onszelf. Na het ontbijt moesten we eerst per boot de rivier oversteken om daarna te voet verder te lopen naar een indianenfamilie die hier nog op traditionele wijze leeft (de Chontayacre Community). Ons gezicht wordt eerst beschilderd om ons te beschermen tegen de gevaren in de jungle en we kregen allemaal rubberlaarzen aan. Het hoofd van de familie is onze gids en heeft ons tijdens de wandeling veel verteld over flora en fauna. Wij moeten voor veel geld onze medicijnen kopen en zij lopen het bos in om geneeskrachtige planten en kruiden te zoeken. Enerzijds is het moeilijk voor te stellen dat mensen op deze wijze kunnen leven, anderzijds ziet het er allemaal heel relaxed uit. Ze zijn bijna voor 100 procent selfsupporting. Er was gezegd dat ons bij het huis van de gids een verrassing stond te wachten en ja hoor op een gegeven moment kwamen er levende maden te voorschijn van wel 10 cm. lang en duimdik. Ze werden eerst gewassen en daarna ontdarmd (dan bewegen ze dus nog), daarna werden we uitgenodigd om te proeven. Niemand durfde het aan. Onze gastheer stak er een in zijn mond en at hem op (hij bewoog nog) daarna werd het overschot in stukjes van anderhalve cm. gesneden (het beweegt nog steeds) er werd zout op gestrooid, aan pennen geregen en bij het vuur geroosterd. Een aantal mensen van onze groep heeft daar een stukje van gegeten en zij zeiden dat het te doen was. Ik heb me er niet aan gewaagd, ik heb liever een grote garnaal. We hervatten de terugtocht glibberend en glijdend met onze rubberlaarzen aan. s'Avonds hebben we weer heerlijk gegeten. Ik vind de maaltijden tot nu toe prima en heel gevarieerd.

02-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Na een riant ontbijt zijn we met de boot de Amazone rivier opgegaan. Eerst zijn we even bij een paar goudzoekers gaan kijken. Deze mensen zitten de hele dag, dag in dag uit, aan de oever van de rivier het zand te zeven in de hoop dat zij aan het einde van de dag wat goudkorrels hebben gevonden. Zij hebben een heel zwaar bestaan en kunnen alleen op deze manier overleven. Na dit bezoek zijn we naar een dierenopvang in de jungle gevaren, daar aangekomen kregen we eerst uitleg over de werkwijze van de dierenopvang. Een vrijwilligster ging met ons mee naar de verblijfplaatsen van de dieren. De verblijven zijn van gaas en heel erg ruim opgezet, zodat het voor de dieren lijkt alsof zij in hun natuurlijke omgeving verblijven. Het grootste deel van de dieren wordt, als zij daar aan toe zijn, weer uitgezet in de natuur. Dieren die teveel in aanraking zijn geweest met mensen kunnen nooit teruggezet worden. Zij zien de mens dan niet meer als een natuurlijke vijand. De dieren die er worden verzorgd, zijn allemaal dieren die in de jungle horen te leven, maar uit handen zijn gered van handelaren, of zij zijn als huisdier gehouden tot de eigenaar er achter kwam dat je deze dieren niet in huis kunt houden. Na het bezoek aan de opvang, gingen we de boot weer op, op zoek naar een strandje waar we konden lunchen. De lunch was weer prima verzorgd door het personeel van de Lodge. We kregen nasi, de nasi was nog warm en heerlijk. De nasi was per portie in bananenbladeren verpakt en dichtgebonden. Na de lunch ging een grote groep drijven in een grote band en zich mee laten voeren door de stroom. 5 Mensen bleven op de boot, waaronder ik. Ik ben niet zo'n held met water en al helemaal niet als het snel stroomt. We waren om 17.00u weer bij de Lodge. Na het diner werden we uitgenodigd door de medewerkers van de lodge om rond het kampvuur te komen zitten voor het nuttigen van een lokaal drankje. Het was heel lekker maar brandde in je keel. Het was weer een dag met een gouden randje.

03-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Vandaag is een reisdag van de Ecolodge naar Banos (spreek uit Banjos). Vanuit Puyo rijden we door het dal van de Pastazarivier omhoog naar Banos. Onderweg maken we een mooie wandeling naar de imposante waterval van de Rio Verde. Banjos is een aantrekkelijke kleine provinciestad en staat bekend om zijn zwavelhoudende baden. Onderweg naar Banos zijn we gestopt bij een plek waar je met een gondel, geschikt voor 10 personen langs een staaldraad over een ravijn naar de overkant kon. Ik vond het doodeng maar heb het toch gedaan. Het uitzicht was prachtig. De hotelkamer is weer riant met een grote badkamer. s'Middags zijn we de stad gaan verkennen en s'avonds zijn we met een heel stel gaan eten.

04-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

05-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Ik heb heel slecht geslapen, ik heb bijna de hele nacht op het toilet gezeten, vanwege vreselijke diarree. Om de 2 uur heb ik 2 pilletjes genomen en ik ben om 5.30u in slaap gevallen. Om 8.00u werd ik wakker. Het ontbijt heb ik maar overgeslagen. Een groot deel van de groep ging allerlei activiteiten doen, zoals raften, abseilen, paardrijden enz. Ik ben zo dicht mogelijk bij de hotelkamer gebleven. Om een uur of één durfde ik het aan om even de stad in te gaan. Samen met Wendy ben ik een kerk gaan bekijken. Op een plein zagen we Michel ergens op 1 hoog op een terras zitten en daar hebben we ook wat gedronken. We hadden een prachtig uitzicht op een plein. s'Avonds zijn we met 11 mensen gaan eten, het restaurant was niet zo geweldig als we in 1e instantie dachten. Fedor kreeg een stuk vlees dat veel gelijkenis vertoonde met een schoenzool, dus dat is terug naar de keuken gegaan. Ik kreeg gewoon mijn bestelling niet. De serveerster kon het duidelijk niet aan. Nadat ik haar er 2 keer op had gewezen en ik nog steeds geen maaltijd had, werd ik zo boos dat ik ben weggegaan. Op zo'n moment zou ik willen dat ik het vloeiend Spaans kon spreken. Aan de overkant van de straat heb ik bananen gekocht en ben buiten op een stoepje gaan wachten tot de rest naar buiten kwam. In de hotelkamer heb ik mijn bananen opgegeten en de koffer gepakt voor het vertrek van de volgende dag.

06-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

De stad Riobamba staat ook wel bekend als de "Sultan van de Andes". Volgens de Ecuadoreanen zelf loopt de tijd zo'n 30 jaar achter in Riobamba, vandaar dat er zelfs voor Ecuadorianen een bijzondere sfeer heerst. Naast een aantal kerken en de brede boulevards ligt de charme van de stad vooral in het uitzicht op de drie hoge vulkaanpieken van de Chim- borazo, Altar en Tungurahua. Onderweg stoppen we om even over een veemarkt te lopen.Vanuit Alausi nemen we de trein over de Duivelsneus. Deze treinreis is een heel bijzondere ervaring door het enorme hoogteverschil dat de trein overbrugt. Het is mogelijk dit enorme hoogteverschil te overbruggen, omdat de trein zigzaggend de berg op en zigzaggend de berg afgaat. Tijdens de treinreis komen we weer door verschillende prachtige landschappen. Onderweg naar Cuenca rijden we via de ruïnes van Ingapirca, het belangrijkste archeologische complex dat de Canari's en Inca's in Ecuador hebben nagelaten. De meest bijzienswaardigheid wordt gevormd door de resten van de zonnetempel, die gelegen is temidden van de akkers van de Canari-indianen. Na deze ervaring wordt ik toch wel heel nieuwsgierig naar Machu Picchi. De enige reden die me er tot nu toe van weerhoudt om de reis te ondernemen is de ligging van Machu Picchu, deze oude Inca stad ligt op grote hoogte.

07-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

lukkig duurt een bui hier niet zolang en droogt alles snel. We hebben weer heerlijk gegeten. Het was weer een geweldige dag.

08-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Bijlagen:
20161009_181403.jpg (1.6 MB)   

Vanmorgen om 4.00u werd ik wakker van een vreselijk lawaai op straat. De stad kwam tot leven, vrachtwagens stonden in de straat met draaiende motor. Rolluiken werden omhoog gedaan, hard pratende mensen. Het lawaai ging door tot we om 8u vertrokken. We moesten eerst over een hoge bergkam en dat ging erg langzaam en voorzichtig, want we reden door de wolken en je kon helemaal niets zien. Complimenten voor de buschauffeur. Na 1 1/2 uur waren we aan de andere kant van de berg en het landschap was totaal anders dan wij waren gewend. Het is een vlak landschap en we zagen de eerste palmbomen van deze reis en de plantages met cacaobomen, bananenplanten, koffieplanten en mangobomen. De temperatuur was ook gelijk veel aangenamer. Guayaquil is een bedrijvige havenstad. die aan het eind van onze zeer gevarieerde reis een heel andere kant van Ecuador laat zien. Na een wandeling door het levendige centrum en de rivierboulevard, klimmen we naar de historische wijk Las Penas. Om bij de vuurtoren te komen moeten we 447 treden op en dat is veel, maar het was de moeite waard. We zijn positief verrast door deze stad. Vanuit Guayaquil vliegen we naar de Galapagoseilanden. Ons hotel ligt midden in de stad aan een stadspark en in dat stadspark woont een grote groep leguanen. Zij lopen los rond tussen de bezoekers van het park. Eén leguaan had zelfs het park verlaten was een 2-baansweg overgestoken en wilde het hotel in, deze moest dus gevangen worden en weer teruggezet naar het park. We hebben vanavond met ons allen gedineerd en afscheid van onze reisbegeleider en buschauffeur genomen. Michel heeft voor Patrick en voor de chauffeur een mooie toespraak gehouden.

10-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Vanmorgen kregen we het bericht dat onze vlucht naar San Cristbal met 2 uur was vertraagd. Iedereen stond al klaar om weg te gaan, dus dat was goed balen. We zijn nog maar even naar het park gegaan en hebben daar koffie gedronken. Om 11u vertrokken we met de bus naar de luchthaven. Het was een half uur rijden en het was heel erg druk op de weg. Onze reisbegeleider Patrick ging met ons mee naar de luchthaven om het één en ander voor ons te regelen. Daarna ging hij met een taxi naar het hotel en vanavond vliegt hij naar huis. Van overheidswege is bepaald dat er op de Galápagoseilanden alleen lokale gidsen mogen meereizen. Bij aankomst op San Cristobal zullen zij op ons wachten. De vlucht duurt 1 uur en 55 min. en de controle op de bagage is heel erg streng. Er wordt op toe gezien dat er geen zaden, plantjes en nog een hele lijst met verboden dingen wordt meegenomen. Zelfs de zolen van alle schoenen worden bekeken, iedereen dient ervoor te zorgen dat de zolen van zijn of haar schoenen schoon zijn. Om toegang te krijgen tot de Galapagoseilanden moet iedere toerist $ 100 betalen. We komen aan op het eiland San Cristobal aan de oostkant van de Galápagosarchipel. In vergelijking met de overige eilanden is San Cristobal een stuk toeristischer. Dat komt door het in 1986 gevestigde vliegveld. Na het inchecken in het hotel, maken we een wandeling over de boulevard en zien we de eerste zeeleeuwen. Verder gaan we door een duingebied naar het "interpretation centre" , waar we worden meegenomen naar de geschiedenis van de Galápagoseilanden.

11-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Om 8u vertrekken we voor een lange wandeling door een duingebied naar de kust bij "Cerro de las Tijeretas. Het lanschap en het uitzicht zijn adembenemend. Aan de voet van Tijeretas Hill is er mogelijkheid om met de zeeleeuwen te zwemmen en vanaf het strand de zwemmende zeeleeuwen te bekijken. Na de lunch gaan we met 2 boten langs de kust varen om verschillende fregatvogels, aalscholvers en andere dieren te bekijken. De stuurman heeft vis meegenomen om de aalscholvers te lokken en dat wordt een heel spektakel.

12-10-2016, 00:00 geschreven door Wil