 |
|
|
| |
|
|
| 26-06-2015 |
 McCarthy - Kennecott Mine |
Vanmorgen op tijd op om de kopermijn in McCarthy te bezoeken. Omdat wij in de midle of nowhere "wonen", moesten we eerst een dirt road aflopen en 2 heel lange bruggen over. Aan de andere kant van de 2 rivieren stond een busje ons op te wachten om ons naar de kopermijn van McCarthy te brengen. De rit over de dirt road duurde wel 20 minuten en maar hobbelen en schudden. Bij aankomst moet je eerst een formulier invullen en tekenen, met die handtekening neem je alle verantwoording voor als er iets gebeurt, op je. De organisatie die dit regelt en de gids levert kan dan nooit aansprakelijk worden gesteld. We zijn naar de kopermijn gelopen en hebben in de kopermijn (niet ondergronds, maar een gebouw bovengronds) uitgebreid uitleg gekregen over de werking van de mijn. Om daar te komen moesten we een heel eind de berg beklimmen, om daarna binnen weer allemaal steile trappetjes af te dalen en op iedere verdieping werd uitleg gegeven over de werking van de mijn. We konden er voor kiezen om met de bus of lopend terug te gaan. Margo en ik gingen lopen en dat ging in een aardig tempo over keien en keitjes. Toen we bij de cabins waren hadden we er 11 km op zitten dat lijkt niet veel, maar als je constant op moet letten om niet over de stenen te struikelen is het heel erg vermoeiend. Ik kon geen pap meer zeggen toen we bij de cabins aankwamen. Morgen gaan we met een aantal mensen en gidsen gletsjer lopen. Ik ben heel erg benieuwd hoe dat is.
26-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 27-06-2015 |
| McCarthy - Wrangel-St. Elias NP |
Vandaag was het dan zover, voor het eerst zou ik gaan wandelen op een gletsjer. We moesten om 9.00 uur over de eerste brug op het busje wachten om naar de organisatie te worden gebracht die dit soort tours regelt. De wandeling tot over de brug is 20 minuten. Bij het kantoor aangekomen moesten we weer een formulier invullen en tekenen, dat betekent dat we zelf verantwoordelijk zijn voor eventuele ongelukken of schade. Daarna werden de spikes gepast, deze spikes gaan onder je schoen en worden met banden om je schoen vast gemaakt. Aan de onderkant zitten rondom ijzeren "haaientanden" voor de grip op het ijs. We moesten 4 km. over een smal bospad bezaaid met stenen lopen, klimmen en dalen langs afgronden. We waren met 6 personen van onze groep 2 gidsen en een hond. Dat lopen over een smal pad bezaaid met stenen langs een afgrond is geen hobby van mij. Toen we bij de gletsjer aankwamen dacht ik "waar ben ik aan begonnen" een dame van onze groep haakte gelijk al af, want we moesten een schuine wand met kleine steentjes af lopen (glibberen). Zij is door een gids weer naar het dorpje begeleid. We hebben onze spikes omgebonden en daarna werd ons uitgelegd hoe we hier mee moesten lopen. Ik kan niet goed uitleggen over wat voor ondergrond je loopt, het is allemaal ongelijk bezaaid met bergjes ijs en je gaat naar boven en dan weer naar beneden, springend over spleten. We zijn in totaal 4 uur op de gletsjer geweest en ik was gebroken, toen moesten we nog 4 km. terug lopen over hetzelfde smalle pad langs dezelfde afgrond, klimmend en dalend. Dat is dan verstand op nul en de ene voet voor de andere zetten. Ik was helemaal kapot toen ik weer bij de bus was, maarrrrr........de gletser was prachtig. Wat een belevenis, het was een dag met een gouden randje.
27-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 28-06-2015 |
| McCarty - Valdez |
De afgelopen dagen hebben we gelogeerd in McCarthy, dit plaatsje met 50 inwoners ligt heel erg afgelegen. Om er te komen moet je over een dirt road rijden van 50 mijl en daar doe je dan 3 uur over. E zijn wat huizen, een kruidenierswinkel, een restaurant en 2 kantoren die allerlei toeristische evenementen organiseren. Wij verbleven er in cabins met 2 slaapkamers en een badkamer. Ik deelde de cabin met mijn dorpsgenote. Er stonden 6 cabins in een halve cirkel rond een groepje struiken en aan de andere kant van de struiken stond een cabin die onze groep kon gebruiken als ontbijt ruimte. Werkelijk alles wat in een keuken aanwezig hoort te zijn was er. s'Morgens kwam iedereen met een duf hoofd binnen om zijn ontbijt te maken. De persoon die er het eerste was zette koffie en om de beurt maakten wij bij vertrek de ruimte schoon, dat werkte prima. s'Middags druppelde iedereen weer binnen voor een kop koffie en werden de ervaringen van die dag doorgenomen. Dit was totaal anders dan een hotel, maar we vonden het allemaal geweldig. Dit werd ook echt ervaren als leven midden in de wildernis, om de hoek van de cabins zijn we 2 keer een moose tegen gekomen. Vanmiddag laat zijn we aangekomen in Valdez. Het was een prachtige rit door Keystone Canyon, we zijn een aantal keren gestopt voor een foto moment, want er waren prachtige watervallen. Helaas werkte het weer niet mee, het regende af en toe. We logeren 2 nachten in het Keystone Hotel. Het hotel ziet er vreselijk uit, het lijken wel gestapelde barakken, maar de badkamer en het bed zijn schoon. Vroeger hebben hier de mijnwerkers van de kopermijn gewoond. Morgen gaan we met een boot naar Prince William Sound de ijsbergen bekijken en walvissen en orka's zoeken. Mij hoor je niet klagen.
28-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 29-06-2015 |
| Valdez - Boottocht naar Sint Williamsound |
Gisteravond hebben we nog met drie mensen in een restaurant aan de haven gegeten. In Amerika in een restaurant eten is niet meer zo als vroeger, het is duur. Voor de hoofdmaaltijd, een glaasje wijn en een koffie moest ik 42 dollar betalen. De dollar staat bijna gelijk aan de Euro dus als je dat iedere avond doet ga je failliet. Met een paar mensen gaan we regelmatig naar een supermarkt en maken ons eigen diner en de lunch voor de volgende dag. Vanavond heb ik warme kippepootjes gegeten en later een stukje stokbrood met heerlijke zalm, glaasje wijn erbij en ik ben helemaal gelukkig. Vandaag zijn we de hele dag op een boot geweest om Prince William Sound en de Columbia gletsjer te bekijken. Prince William Sound is een gebied met eilandjes, fjorden, bergen en gletsjers rondom de stad Valdez. De Colombia Gletsjer is Alaska's laatste gletsjer die begonnen is met krimpen. In Nederland hoor je vaak over de opwarming van de aarde en de gevolgen daarvan, als je dan zo'n enorme gletsjer ziet en informatie krijgt over het terugtrekken van de gletsjer besef je pas goed wat de gevolgen zijn van de opwarming van de aarde.
In Valdez eindigt de 1300 km. lange pijplijn waardoor onbewerkte olie stroomt. Hier komt de ruwe olie aan om verder vervoerd te worden naar een Amerikaanse raffinaderij. In 1989 heeft hier de beruchte olieramp met de Exxon Valdez plaatsgevonden. Gelukkig is hier vrijwel niets meer van te zien. De schoonheid van de Sound met haar gletsjers, hoge bergen en onaangetaste bossen, is bijna weer terug in haar oude staat. Het was geweldig om door de fjorden te varen. Helaas regende het af en toe maar we hebben grote vinvissen, zeeotters, bruinvissen en zeehonden gezien. Het hoogtepunt vond ik de geweldige gletsjer, deze gletsjer heb ik regelmatig op TV gezien en nu ben je er zelf zo dichtbij, ik vind dat indrukwekkend. Weer een dag met een gouden randje.
29-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 30-06-2015 |
| Valdez - Glennallen Highway |
Vanmorgen zijn we pas om 11.00 uur vertrokken, omdat we maar 160 mijl hoefden te rijden. Eerst zijn we naar de Hatchery geweest, dat is een fabriek waar zalmeitjes worden bevrucht om weer terug gezet te worden in zee, zo blijft de zalmstand in tact. De zalmtrek begint begin juli en de eerste zalmen zwommen al in de baai, dat trekt in grote getale zeerobben aan die aan het vissen zijn. Overal wordt gewaarschuwd voor beren die op de zalmen afkomen. Wij hebben helaas geen beren gezien. Na een rit door de echte wildernis van Alaska met diverse foto momenten onderweg komen we aan bij onze Lodge. We zijn hier de enige gasten en hebben gezellig met de hele groep gegeten. We logeren alweer in de wildernis met prachtige natuur om ons heen.
30-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 01-07-2015 |
| Glennallen Highway - Alaska Independence Mine - Hatcher Pass |
Even antwoord geven op de vraag van mijn meest trouwe volgster. De Hatchery is een fabriek waar de zalmeitjes uit de zalmen worden gehaald, de eitjes worden bevrucht en teruggezet. Voor de fabriek is een groot net in het water uitgezet in de vorm van een fuik, de zalmen zwemmen erin en kunnen niet meer terug. Ze worden naar de fabriek gebracht waar ze van hun eitjes worden ontdaan en vervolgens worden zij weer teruggezet. Als ik hier uit eten ga, eet ik zalm. De smaak is veel verfijnder dan in Nederland. Met een paar andere dames hebben we besloten om niet meer iedere maaltijd in een restaurant te eten, want dat loopt aardig op. Een hoofdmaaltijd in een restaurant komt al snel op 35 dollar, dan is daar nog geen drankje of koffie bij. We doen meestal voor de lunch en het diner boodschappen bij de supermarkt en eten op de kamer. Als je nu zoals wij een aantal dagen achtereen in de wildernis doorbrengt, valt gelijk op dat er wel heel veel gebruik wordt gemaakt van privé vliegtuigjes. Een op de drie inwoners van Alaska heeft een vliegbrevet. De eigenaren van de Lodge waar we vannacht verblijven hebben 4 vliegtuigjes en drie start- en landingsbanen. Vooral in de wintermaanden ben je volledig geïsoleerd in veel gebieden als je geen sneeuwscooter of vliegtuig hebt. Dwars door de Alaska Mountains Range rijden we het hooggebergte in op weg naar de 1148 meter hoge Hatcher Pass. De omgeving van de Hatcher Pass is vooral bekend vanwege de goudkoorts, die ontstond in 1886. Volgens het verhaal was er in 1886 een mijnheer op jacht, hij wilde een dier beschieten, schoot mis en de kogel kwam in een goudader terecht en voila..... de goudkoorts nam grote vormen aan. Al snel ontstond er een mijn met bijbehorend dorpje. Bij de Independent Mine werkten in 1941, het beste jaar van de mijn, 204 personen en haalden ze voor meer dan 17 miljoen dollar goud uit de grond. In 1953 ging de mijn failliet en trokken de arbeiders weg. Sindsdien is het mijncomplex vervallen en lijkt op een spookstad. Ik ben met een reisgenoot een aardig stuk de berg opgeklommen. We hadden een prachtig uitzicht over bergen met allerlei tinten groen, van de vegetatie, bedekt.
01-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 02-07-2015 |
| Hatcher Pass - Beluga Point - Portage Glaciers - Summit Lake |
Vannacht hebben we wel heel basic geslapen om dat te compenseren kregen we een gratis diner. We sliepen in cabins, een soort blokhut, alleen deze cabins hadden geen stromend water(dus geen douche) jakkie en een chemisch toilet. Je kon er niet eens je handen fatsoenlijk wassen. Dat gaat me toch allemaal iets te ver, maar ja als je in een toendra achtige omgeving verblijft kun je niet verwachten dat alle voorzieningen zoals wij die gewend zijn, aanwezig zijn. We hebben wel heel erg lekker gegeten met de hele groep. We zijn langs een van de mooiste kust routes gereden naar Beluga Point.
In Julie en augustus zwemmen hier de Belluga walvissen langs. Door schitterende canyons en een prachtige omgeving kwamen we aan in Summit Lake. Er is een eenvoudig hotel, maar in ieder geval een schone badkamer en heerlijke bedden. Ik vind Alaska nog steeds helemaal geweldig.
Een huishoudelijke mededeling: Volgers van dit blog mogen ook reageren. Ik vind het ook leuk om iets van het thuisfront te vernemen
02-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 03-07-2015 |
| Summit Lake - Homer |
We zijn van Summit Lake naar Homer gereden. Een prachtige route met schitterende vergezichten. In Homer loopt er een weg recht de zee in van zeker 10 mijl lang. Langs de weg zijn heel veel campings en aan het eind van de weg zijn veel souvenirs winkels en eetgelegenheden. Er wordt heel veel gevist, de vissers kunnen hun vis op diverse plekken schoonmaken. We hebben even staan kijken en zagen dat er alleen hele mooie stukken filet van de vis worden gesneden en de rest gaat terug in zee. Het is hier in het zuiden weer prachtig weer een graad of 22. Wat heel bijzonder is aan Homer....zijn de besneeuwde bergen met hier en daar een gletser en daarbij een prachtige blauwe zee. We zijn in Homer omdat morgen 5 mensen, waaronder ik beren gaan zoeken. We gaan met een heel klein vliegtuigje naar een gebied waar gegarandeerd beren zich bevinden. Ik vind het heel erg spannend.
03-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 04-07-2015 |
| Homer - beren |
Op de voorlaatste dag van ons verblijf hier in Homer is het dan zover, we gaan beren zoeken. Vanmorgen om half 5 ging de wekker, we moesten om kwart voor zes klaarstaan om naar de hangar te worden gebracht. Wij gingen met 5 mensen van de groep beren zoeken. Dawn (onze reisbegeleidster) kwam niet opdagen en zij nam haar telefoon niet op, dus hebben we een taxi laten komen om ons weg te brengen. We waren nog redelijk op tijd op het vliegveld, er zaten al 10 mensen te wachten met ons erbij bestond de groep uit 15 personen die verdeeld werden over 3 kleine cessna's. Eerst moesten de rugzakken gewogen worden, de papieren ingevuld en getekend worden en daarna werden de lieslaarzen met schoenen gepast en aangetrokken. Er werd ons door een van de medewerksters van de luchthaven verteld wat we wel en niet mochten doen en vervolgens kregen we de briefing van een van de piloten. We zouden ruim een uur vliegen en daarna landen op een strand. Onze groep werd verdeeld over de 3 vliegtuigjes, omdat wij singles waren en verder gingen er alleen stellen mee. Het vliegtuig waar ik in zat werd bestuurd door een piloot van een jaar of 30 die voor het starten vroeg of we goed zaten en vervolgens riep "let's rock and roll". Het werd een vlucht van ruim een uur, omdat het nog niet volledig eb was. We landden op het strand en de vlucht en landing waren al heel bijzonder, af en toe kreeg ik het gevoel dat ik een berg aan kon raken. Als je uitstapt mag je geen voet verzetten voor je toestemming van de piloot/gids hebt gekregen. Je loopt in een rij achter elkaar en mag pas foto's maken als de gids stilstaat en je toestemming geeft. We liepen over de eerste duin en gelijk stond daar een beer, ik dacht nu al? We moesten allemaal dicht bij elkaar op onze knieën zitten en toen kregen we toestemming om te fotograferen. De beer doet gewoon zijn ding en kijkt af en toe. We zijn later het wad opgegaan en moesten door een snelstromende rivier lopen, het water kwam tot boven mijn knieën en de stroom is heel erg sterk, dat is dan weer zo'n moment dat ik denk "waarom doe ik dit toch"? We hebben zeker 12 beren gezien waarvan een moeder en jong en een beer kwam wel heel erg dichtbij, toen dacht ik je mag nu wel stoppen en later bleek dat ik niet de enige was die dat heeft gedacht. Op zo'n moment moet je op je knieën blijven zitten, je mag geen geluid maken en zeker niet bewegen. De beer bepaalt wat hij gaat doen, nog meer naderen of zich omdraaien en weglopen, deze liep gelukkig weg. Ik kan niet goed uitleggen wat ik vandaag hebt beleefd en gezien, maar het was één van de meest indrukwekkende belevenissen in mijn leven. Het was een SUPERDAG. Als kers op de taart was er vanavond een parade in de stad (the 4th of Juli) we zijn even gaan kijken en het was behoorlijk druk, leuk om mee te maken.
We waren allemaal uigenodigd om een kar of auto te versieren en deel uit te maken van de parade, alleen Herbert en Jan hebben hier gehoor aangegeven. Natuurlijk zijn we net zolang blijven staan tot ze voorbij kwamen en wij maar zwaaien.
04-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 05-07-2015 |
| Homer - Wasilla - Anchorage |
Vanmorgen heb ik afscheid genomen van de meest vreselijke hotelkamer waar ik ooit in heb geslapen. Ik denk dat ik hier maar een klacht over ga indienen. Het verblijf in Homer is verder prima geweest. Margo en ik hebben heel veel gelopen en s'avonds zijn we met Jan en Herbert gaan eten. Het was heel gezellig en we hebben heel erg gelachen. De rit naar Anchorage was weer helemaal geweldig met veel natuurschoon.
De laatste nacht in Anchorage. Margo en ik willen toch nog heel graag naar een Walmart. Bij de receptie hebben we geinformeerd of er een Walmart in de buurt was en er was er één, maar dat was 50 minuten lopen. Wij hebben er een uur over gelopen, daarna nog 1 1/2 uur gewinkeld en toen we een uur terug gelopen. We waren om 20.00 uur terug. We hebben de boodschappen weggezet, onze salade gepakt en zijn heerlijk met wijn op een bankje aan het meer gaan eten. Het was prachtig weer.
Morgen op ons gemak de koffer inpakken, om half één worden we naar het vliegveld gebracht voor een lange vlucht naar Amsterdam.
05-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 04-04-2016 |
|
======================================================================================================
ARIZONA
======================================================================================================
04-04-2016, 13:01 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 06-04-2016 |
| Vlucht naar Phoenix |
Vanmorgen werd ik om 5.30u opgehaald door een Schiphol taxi. Ik was dik op tijd bij Schiphol, bij het inchecken begonnen de problemen omdat ik geen Estaformulier heb ingevuld dat hoeft niet omdat ik een visum heb. Met dit gegeven kunnen ze op Schiphol maar moeilijk omgaan. Na wat gedoe kon ik inchecken, ik heb even rondgelopen bij de winkels en toen naar de douane voor het interview. Meestal krijg je een heel verhoor, maar deze keer viel het mee. De vlucht zou om10.35u vertrekken maar om 9.30u werd er omgeroepen dat het een kwartiertje later zou worden. Op dat moment kon ik al bedenken dat ik mijn aansluiting bijna zeker zou missen. Toen er na nog een half uur werd omgeroepen dat we pas om 12u konden vertrekken vanwege MOTORSTORING, wist ik dat ik een probleem had. Ik heb van alles gedaan om Yvon en Sil te bereiken, dat kon niet mijn telefoon meldde dat hun telefoon niet werkte. Uiteindelijk heeft Ilona, Yvon een mailtje gestuurd om te laten weten dat ik pas s'avonds in Phoenix aan zou komen, ik wist toen nog niet hoe laat. Toen bekend werd op welke vlucht ik werd geboekt, heeft Ilona dat weer doorgegeven. Al met al heb ik 20u gereisd, waarvan ik 7u op het vliegveld van Minniapolis heb doorgebracht. Ik heb daar wel gezellig zitten praten met een vrouw uit Nijmegen. Bij aankomst in Phoenix zag ik Sil al snel staan, gelukkig waren ze er. Na een rit van 1u en een kwartier kwamen we in Tucson aan. Ik heb riant een eigen caravan, geschikt voor 6 personen. Ik heb heerlijk geslapen en ga vanaf nu genieten.
06-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 07-04-2016 |
| Huis inrichten |
Vandaag heb ik mijn "huis" ingericht en de campingplek verkend. Ik verblijf in een travel trailer, geschikt voor 7 personen met keuken en volledig ingerichte badkamer, dus voor mij heel riant. Sil moest de motorhome van Hans ophalen om hem de volgende dag even naar de garage te brengen voor een onderhoudsbeurt, als Hans en zijn vrouw komen, kunnen ze zo wegrijden. Het was een prachtige weg door de dessert er groeien heel veel cactussen. Ik heb genoten. We hebben Sil bij de motorhome afgezet en zijn toen even doorgegaan naar de camping waar we met alle Nederlanders gaan staan en we hebben een vriend van Yvon en Sil bezocht. Het was een heerlijke dag.
07-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 08-04-2016 |
| Sabina Canyon |
Vanmorgen zijn Yvon en ik naar de Sabina Canyon gereden. De autorit er naar toe is al een feest op zich, de natuur is prachtig. Het heeft vannacht en vanmorgen voor het eerst in 4 maanden geregend, al het stof is uit de lucht en het ruikt heerlijk buiten. Door de regenval begint alles te bloeien, ik heb nog nooit de bloei van cactussen gezien er komen prachtige bloemen aan. Nog een paar dagen en de woestijn staat voor een groot deel in bloei. Ik heb mijn seniorpas van Amerika bewaard. Met deze pas heb je als oudere inwoner van de VS je leven lang recht op fikse kortingen bij de entree van Nationale parken of je krijgt gratis toegang en mag zelfs een tweede persoon gratis meenemen. Ik ben natuurlijk geen inwoner, maar dat weten da dames bij de kassa niet. En ja hoor we hoefden geen entree te betalen. Het was behoorlijk druk. We zijn met een treintje de berg op gegaan, een rit van 30 minuten en gedurende de rit wordt er door een gids uitleg gegeven over het ontstaan van de Canyon en de flora en fauna. Ik heb genoten en voelde me helemaal gelukkig omdat ik er heel erg bewust van was dat ik weer in Amerika ben. Vanaf de laatste halte van de trein zijn we naar beneden gelopen, een wandeling van 7.65km. We kregen een fikse regenbui op ons hoofd, maar waren na de regen ook zo weer droog. Daarna zijn we naar een grote Mall gegaan en dit was ook weer een feest van herkenning. We hebben heerlijk een ijsje gegeten, want dat hadden we wel verdiend. Vanavond hebben we weer heerlijk gegeten met ons drieën. Het leven is hier zo slecht nog niet.
08-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 09-04-2016 |
| Tohono Chul |
Yvon en ik zijn vanmorgen naar Tohono Chul gereden. Het doel van de tuinen van Tohono Chul is om het publiek kennis te laten maken met de flora en fauna van de woestijn. Het is prachtig opgezet en er lopen heel veel vrijwilligers rond die proberen om alle vragen van het publiek te beantwoorden. Overal staan borden om mensen te waarschuwen voor ratelslangen, zij komen hier heel veel voor en verstoppen zich onder planten. Als je op het gebaande pad blijft is er niets aan de hand. Alleen soms steekt een slang het pad over en dan is voorzichtigheid geboden. Ik kreeg van Yvon uitleg over een cactus (Jumping Cholla) met naalden waar weerhaken aanzitten. Als je zo'n naald aanraakt kan het zomaar zijn dat een stuk van de cactus los laat en tegen je huid springt waarbij de naalden in de huid dringen. De enige manier om er weer vanaf te komen is de hele boel met een kam of tang los trekken en dat is heel erg pijnlijk. Terwijl wij daar staan komt er een vrijwilligster bij ons staan en deze dame vertelt allerlei bijzonderheden over de cactus. Zo vertelde zij dat iedere stekel een beschermlaag heeft. Om het te tonen probeert zij een stekel uit te trekken en ineens laat het stuk cactus los en schiet naar haar hand en toen had zij een probleem er staken een behoorlijk aantal naalden in de huid van haar vingers. Zij pakte een kam uit haar tas om de stekels uit haar huid te trekken en toen kon ik zien dat het heel erg moeilijk ging en heel erg pijnlijk was. Toen alles eruit was, kon je zien dat zij allemaal kleine wondjes aan haar hand had waar druppels bloed uit kwamen. De pijn was toen gelukkig wel over. We zijn daarna naar een Mall gegaan met een Ross Dress for Less winkel. Dick kocht in deze winkel altijd zijn overhemden en deze kostten toen bijna niets en het waren prima overhemden. Om een lang verhaal kort te maken zal ik maar bekennen dat ik een paar witte gympen van Guess, een tas van Tommy Hilfiger en drie zomerjurken heb gekocht, voor heel weinig geld. Kopje koffie gedronken bij Starbucks en onze dag was weer goed.
09-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 10-04-2016 |
| Hiken (wandelen) |
We hadden gisteren besloten om vandaag een fikse wandeling te maken. Met de auto zijn we naar een parkeerplaats gereden waar een wandelpad door een natuurgebied begint. De wandeling ging over zand en later over een kiezelpad met stenen, heuvel op en heuvel af. Ons doel was een picknickplaats aan de weg daar kon Yvon besluiten of ze mee terug wilde wandelen. Zij koos er voor om daar te wachten en wij zouden haar daar oppikken met de auto. Sil en ik zijn terug gelopen. Toen we bijna bij de auto waren begon het te regenen. We hadden de donkere luchten om ons heen al gezien. (Het is vandaag 20 graden met dreigend donkere luchten). We hebben in totaal 11.75 km gelopen. Met de auto zijn we naar de picknickplaats gereden om daar Yvon op te halen, maar er was geen Yvon. Sil dacht al dat zij vast richting huis was gelopen en zowaar we kwamen haar onderweg tegen. Toen we thuis waren vroeg Sil of ik mee wilde op de quat om water te halen. Ik heb nog nooit op zo'n ding gezeten, dus ik wilde wel mee. Ik moet eerlijk bekennen dat het niet mijn hobby is. Toen we drinkwater aan het tappen waren begon het weer te regenen en de hemel was hier en daar helemaal zwart. Je zag in de verte de regen uit de wolken komen. We hebben even gewacht tot het er allemaal wat beter uitzag en zijn toen naar huis gereden. We zijn bijna droog over gekomen, maar de rest van de middag is er wel heel veel water gevallen. Ik zit hier dus in de trailer mijn blog bij te werken en lekker te lezen, want buiten is het erg nat.
10-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 11-04-2016 |
| De Pats komen weer thuis |
Pat en Patty komen vandaag weer thuis vanaf Hawaï (zij zijn de dames die hier wonen en op wiens grond Yvon en Sil staan met hun motorhome en travel trailer) Yvon en Sil zijn ze op gaan halen van het vliegveld in Tucson. Ik ben thuis gebleven en ik heb eens een wandeling in de omgeving gemaakt. Nou is dat niet het gezelligste dat je kunt bedenken in deze buurt. De kavels grond zijn groot, soms staat een redelijk huis op met alles opgeruimd rond het huis, maar er staan ook huizen tussen waar het rond het huis een grote puinhoop is. Het is woestijn dus er is geen bestrating, de straat bestaat uit zand en dat is het. In Nederland kun je je daar niets bij voorstellen, geen bestrating geen stoepen, maar zand en nog eens zand. Ik kwam op mijn ochtend wandeling ook niemand tegen, want men wandelt hier niet. Alles gaat per auto. Het was voor mij weer een heel nieuwe ervaring.
Vandaag een schitterende regenboog.
11-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 12-04-2016 |
| door King Canyon naar Watson Peak |
Sil en ik hadden het plan gevat om vandaag door de King Canyon naar Watson Peak te hiken. Hij heeft de berg nog nooit beklommen en waarschuwde me dat het niet makkelijk zou worden. Het weer was prachtig voor een hike, niet te warm en soms een lekker windje. We zijn met de auto naar een parkeerplaats bij de berg gereden en toen rugzakken om en wandelstokken mee. Eerst was het pad zanderig en dat loopt heel moeilijk, na een tijdje kwamen we op een pad met gravel en losse stenen. Ook dat loopt moeilijk, maar we bleven optimistisch. Ik zal verder niet op alle details ingaan van de hike, maar het was zwaar......heel zwaar. We hebben elkaar naar boven gepraat, toen we bijna boven waren dacht ik "ik ga hier zitten en wacht wel tot je terug komt". Ik was uitgeput en volgens mij was mijn bloeddruk naar grote hoogte gestegen, zo erg dat mijn hoofd er van bonkte en ik werd steeds duizelig. Toen ik weer een beetje was bijgekomen, ben ik toch weer verder gegaan. Eindelijk waren we boven en dat is dan een super gevoel. We zijn tot de uiterste punt gelopen en werden met een uitzicht van 360 graden beloond. We hebben boven nog met een stel leuke jonge mensen gesproken en besloten na enige tijd aan de afdeling te beginnen, met het idee dat dat alleen maar makkelijker zou zijn. Niets is minder waar, wat een worsteling. Dat kwam natuurlijk omdat ons lichaam nog niet was hersteld van de klim. We hebben het gered. De klim was 7,5 km en de berg was 1400meter hoog, in totaal hebben we 17.2km geworsteld om naar boven en weer naar beneden te komen. Toen we bij de auto waren hadden we allebei een super gevoel. We hadden het gered.
12-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 13-04-2016 |
| Mount Lemon |
We hebben vandaag een lange rit naar Mount Lemon gemaakt. Het was een prachtige dag voor een autorit, mijn armen waren nogal verbrand tijdens de hike van gisteren. Ik heb nu kunnen zien hoe groot Tucson is, de stad is heel erg uitgebreid over een groot gebied. Mount Lemon is 2400m hoog en boven op de berg is een skigebied. Dat is bijna niet te geloven als je bedenkt dat Arizona voor een groot deel woestijn is. Er is een verschil van 20 graden tussen het lage gedeelte van de berg en het skigebied. Het was een fantastische rit, aan het begin van de rit naar de top van de berg bestond de vegetatie uit cactussen en struiken. Toen we hoger kwamen werd de berg steeds kaler en naar de top toe groeiden er allemaal bomen. Boven bij het skigebied lag zelfs sneeuw en werd het aardig fris. Er waren heel veel wielrenners op de berg, van een van de wielrensters hoorden we dat ze er vier uur over doen om boven te komen. We hebben ze inderdaad zien ploeteren. De beloning komt bij de afdaling. De fietsers gaan met een noodgang naar beneden. We hebben boven op de berg bij een restaurant een stuk pizza gegeten en zijn toen weer aan de afdaling begonnen. Yvon had s'morgens het vlees voor hachee al in de slowcooker gedaan, dus toen we om 5 uur thuiskwamen was het eten al bijna klaar. Vanavond hebben we bij Pat en Patty gegeten en het was heel erg gezellig. Ik heb weer genoten van de rit over de Amerikaanse highways. Ik voel me hier weer helemaal thuis.
13-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 14-04-2016 |
| Boodschappendag |
Er moeten vandaag een hoop boodschappen worden gedaan, want morgen komen de eerste Nederlanders hier aan en zaterdag komen Joop en Ine. Zij zijn een dag later omdat zij oponthoud hadden. Zaterdagavond gaan we dan met ons allen eten Pat en Patty zijn daar ook bij. We zijn dan met 11 mensen, het wordt vast heel erg gezellig. Yvon en ik zijn eerst naar de Amerikaanse Makro gegaan, daarna naar een dollarshop en als laatste naar de Walmart. Daar ben je dan een aardige tijd mee bezig. Als beloning hebben we koffie gedronken bij Starbucks en gezellig zitten kletsen, dat kletsen gaat ons trouwens heel erg goed af. s'Avonds hebben we heerlijk zalm van de bakplaat gegeten met groenten en aardappelpuree.
14-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
