Net de wkkrant en die van vandaag gelezen. Er is niets nieuws onder de zon, joden en palestijnen doen nog steeds hun best, daar zoeken ze mekaar op. Hier lopen ze weg in Dendermonde. In Amerika wordt een rechter veroordeeld tot 4 jaar cel wegens het doen onder zijn toga tijdens zittingen, wie en hoe heeft men dat gezien. Big Brother onder de toga iets voor vtm.

Deze vooravond Dirk afgezet in Florenville, eerst waren we Dominique, beeldhouwster, gaan bezoeken in Avioth. Ze leidt, (ij) daar een cursus beeldhouwen voor een 11 tal mensen. Ze waren deze morgen zelf stenen gaan uitzoeken in een plaatselijke steengroeve. Nu waren ze er mee aan het sleuren om ze op de bokken te krijgen. Ik had er niet meer aangedacht anders was ik deze morgen ook meegegaan en mijn schip er mee belast. Bij mij moeten die stenen een tijdje in mijn weg liggen voor ik er iets in zie. www.lieregaard.be

Het is weer aan het gieten, net als gisterenavond in Chassepierre, we waren doen gelukkig aan het eten in een tent. En daarna nog een heel mooie optreden gezien, wegens de regen was het een uur te laat begonnen. Veel mensen waren al weg, maar toch had iedereen er veel plezier in, te horen aan het gelach en het applaus achteraf. In feite hebben we gans het wk veel geluk gehad, de meeste regen was zo beleefd om te wachten tot we ergens binnen zaten.

Zaterdagavond had ik een heel mooie foto kunnen maken, maar spijtig genoeg had ik mijn (Dirk het zijne) foto toestel niet bij. Er liep een koorddanser over de rivier, naar zijn schaduw, nee in feite liepen ze naar mekaar toe, geprojecteerd door een zoeklicht op een ardeense gevelmuur, begroeit voor een stukje met klimop. En op dat moment schiet de koorddanser vuurwerk af dat op zijn rug gebonden is. Hopelijk kunnen jullie hier mee je voorstellen hoe prachtig die foto zou zijn geweest. Er was minder volk dan andere jaren, en het was duidelijk dat het publiek ook een rol mee te spelen had. Er waren 4 kappers die vrijwilligers uitkozen om hun haar te laten bijwerken. Een vrouw maakte hoeden voor de mensen. En een man liet het publiek, uit een vierkantvel een punthoed maken, door het de vouwen en te kreukelen kregen ze spoedig allerlei uitzichten.

Voor dit jaar zit het er weer op, en morgen komt mijn schipper weer aan boord. Terug naar huis zou ik zeggen, maar ik zit thuis en toch, ergens is Gent mijn thuishaven.

Dominique de elektrieker zou donderdagavond langs komen op zijn moto en dan meevaren voor een dag. Voor de rest heeft er zich nog niemand aangemeld.

 Ik en mijn schipper varen dus voor het grootste gedeelde alleen terug over de Franse grens, door Wallonië, door Vlaanderen naar de eindmeet in Gent.

21-08-2006 om 19:51 geschreven door wen  

20-08-2006 om 12:32 geschreven door wen  

Gisteren inderdaad buiten koken weinig gedaan. Buiten op mijn zonneterras een boekje zitten lezen. Rond 19.30 zijn Danny,Rita,Sara,Ginet en Jean paul komen eten. Ze hadden zelf een pot sangria mee voor aperitief. Ik had hier een fles rode porto gekocht van 20 jaar oud, voor 12€, en heb die dan maar geproefd als ze weer weg waren.

Deze morgen zijn er al 2 geladen vrachtschepen gepasseerd, en enkele jachten. Gisteren was er een kleine spits ik denk een meter of 33, met de naam rust roest heel toepasselijk. Hij zag er wel mooie uit.

Nog eventjes mijn machinekamer induiken, kijken naar de olie en het waterpeil van de motor en de batterijen. En dan naar Chasse Pierre.

Als Dirk hier  morgen is  zal ik nog eens de foto’s aanvullen onder zijn deskundige leiding. Gisteren is het mij niet gelukt, het leek nog thans vrij simpel.

19-08-2006 om 00:00 geschreven door wen  

Deze morgen Robert naar het stadion gedaan in Charleville, intussen is het hier aan het op klaren.

Van mijn koffie genieten en een boekje uitlezen. Van bij het begin tot nu, nog geen blz. gelezen, ik lees anders gemakkelijk een 100 à 200 blz. per dag.

Stinkstokjes gehaald in het dorp en het leeft, er liep veel volk rond in tegenstelling tot gisterenavond. Ik probeer of ik de foto’s van donderdag en vrijdag op internet krijg.

En beslissen wat we deze avond gaan eten, en voor we het weten zal de dag toch weeral om zijn. De tijd stroomt voorbij met het water langs mijn boot, sec. liter naar de verre einder.

18-08-2006 om 22:44 geschreven door wen  

Ja we waren rond 16 uur in Mouzon maar daar was geen plaats meer aan de kaaimuur. Nu lig ik aan het tennisplein, aan de overkant de overloop van het kanaal in de maas. Aanmeren zonder kaaimuur tegen een lage dijk is toch niet zo simpel. Het voortouw ligt onder het schip door naar de andere zijkant, zo ligt het op het padje naast de dijk en geen ½ meter er boven als struikeltouw. Aan de achterkant loopt het onder het achteranker door met het zelfde resultaat.

Vlug de stuurhut weer opgebouwd, begon donker de worden. We hebben nu drie dagen zonder stuurhut gevaren in openlucht en met een zeil dat klaar lag tegen dat het regende.

Deze morgen hadden we het zeil opgespannen en tot tweemaal toe hebben we toch de palen er moeten van onder trekken. Steeds weer voor de concurrentie, de spoorwegen.

Deze namiddag in een sluis heb ik het alleen opgezet, en in die zelfde sluis weer afgebroken, zon regen zon op 5min.

Gelukkig hindert mijn bovenbouw niet, ook niet van zicht, maar de boot zou dus nog een 30 cm mogen zakken, om met mijn stuurhut te kunnen varen.

De auto staat al buiten, het was efkens wennen om er weer mee te rijden. Rond 19 uur waren we opzoek naar een plaats om te eten, enkel brood hebben we gevonden. Hier is er dit wk ook feest, maar er zijn geen café’s of restaurants open op donderdagavond.

Ik en Robert hebben al een vaar programma uit gestippeld voor de terugtocht.

Hij gaat morgenvroeg terug naar Gent en komt dinsdag terug naar Charleville Mezieres. Ik moet daar toch zijn om Dirk weer op te trein te zetten. Die komt zaterdag terug naar

 Chassepierre. Dan varen we de woensdag naar Bogny ligt ongeveer in het midden tussen hier en de Belgische grens, ( Givet). Donderdag tot Givet, vrijdag van Givet naar Namen. Zaterdag van Givet tot ergens een sluis juist voorbij Charleroi. De zondag varen we dan op het canal du centre en het canal nimy-blaton-péronnes, tot in de buurt van Bergen of op zijn frans Mons. Van daar gaat het de maandag via Doornik naar Berchem Kerkhove. En de dinsdagavond lig ik weer op mijn ligplaats in gent.Voor de gene die nog steeds  mijn foto’s niet vinden, in de linkerkolom staat een link, er naar, onder de naam vakantiefoto’s per dag.Of ga naar

http://philippe-clarysse.magix.net  daar vind je ze ook.

Er moeten nog foto’s bijkomen van gisteren en vandaag maar dat zal voor morgen zijn.

Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag en tot morgen.

18-08-2006 om 12:49 geschreven door wen  

18-08-2006 om 10:43 geschreven door wen  

We varen in de volle zon de voorlaatste sluis is defect, maar is vlug gemaakt. Hier stranden we niet. Nog 10 km en een sluis en we zijn in Mouzon, dus rond 16 uur zullen we aankomen waar we naar toe wouden. Ik en mijn schipper als ook mijn boot.

17-08-2006 om 22:26 geschreven door wen  

We varen in de volle zon de voorlaatste sluis is defect, maar is vlug gemaakt. Hier stranden we niet. Nog 10 km en een sluis en we zijn in Mouzon, dus rond 16 uur zullen we aankomen waar we naar toe wouden. Ik en mijn schipper als ook mijn boot.

17-08-2006 om 22:23 geschreven door wen  

Ik had vandaag al een paar titels verzonnen, tot ik aan mijn pc zat, mijn berichten te bekijken, een antwoord schrijven, op het zelfde moment een berichtje op mijn gsm, en hier is dan mijn vers gebakken ei.

WAT ZOUDEN WE DOEN ZONDER COMMUNICATIE.

Deze morgen was ik als voorlaatste op, Hilde reeds koffie aan het maken, Dirk in de badkamer, en ik hoog nodig, Robert kwam er door als de tafel reeds gezet was.

Na het eten wou ik vertrekken en ik moest mij niet haasten van Robert het was toch nog geen 9 uur, ik bekeek hem en zei, het is reeds 10. Hij naar zijn horloge nee het is nog geen negen. Zijn horloge liep duidelijk achter. Communicatie.

In de regen vertrokken, maar na een half uur konden we ons oefenen in het uit en aan doen van pulls en hemden, nu eens zon dan weer niet, nu eens straffe wind dan weer niet. En zo is het gans de dag door gegaan. Tot deze avond, we aan tafel zaten om te eten, in volle zon, warm en nu is het donker, iedereen slaapt, het is al 23.20 en het dondert, bliksemt, en het  giet boven mijn hoofd. Maar ik voel mij thuis, een spoorweg achter, een brug voor mij en naast mij en groene kaai.

Aan een van de sluizen hadden we serieuze problemen, wij moesten er uit, het is nauw, we zitten op zo’n klein kanaaltje, met een bocht er achter, en twee jachten. Ik stond gelukkig niet aan het roer. Als zo’n spits uit een sluis komt die nauwelijks 50 cm breder is, kun je de eerste 40 meter alleen maar rechtdoor. Als daar dan een jachtje ligt vastgemaakt aan je linkerkant, tegen een ponton, tegen de sluis, net in je vaar richting kun je niets doen. En daar achter ligt dan nog een tweede jacht in het verlengde. Dan vloek je wel eens op die kleine dingen, ze konden ook wel 100 meters voor de sluis blijven liggen. Ze hebben met man en macht zitten duwen om ons zo ver mogelijk van hen te houden. Wij zijn er wel uit gekomen, en zij er in, maar het was wel stoom afblazen daarna.Communicatie.

Deze middag hadden Hilde en ik het zelfde idee voor middagmaal, eieren met spek, ik roereieren met spek, zij een paardenoog met spek en ajuin en tomaat. Maar het heeft toch gesmaakt.Communicatie

Rond 16.30 waren we in Charleville Mezieres, hier stappen morgen Hilde en Dirk op de trein terug huiswaarts. Terwijl zij samen met Robert het station gaan zoeken, maak ik het avondeten. Het menu, Ricard als aperitief met de nodige versnaperingen, en daarna gehakt met appeltjes en puree in de oven. Als toetje serveert Dirk nog een heel lekkere whisky, bij het eten een rode biowijn,  ooit van Jan gekregen.

Als ze terug zijn, weten ze dat ze maar een 4 uur op de trein zullen zitten tegen een kostprijs van 35€ per persoon. Volgens internet was het, naargelang, langs waar ze zouden gaan, 10 tot 14 uur à een 100€ of meer, ik weet het niet meer. Wat een persoonlijke babbel aan een loket toch niet vermocht.

Morgen zijn we maar met twee meer,Robert en ik, morgenavond zijn we in Mouzon..

Vrijdagavond zou Rita, Danny,Sarra, Ginet en Jean Paul komen eten.

Voor de terug reis staat nog niemand vast.

Nu ga ik terug naar mijn blog kijken, Martine stuurde mij daarnet een sms of ze eventjes aan mijn blog mocht zitten werken. En dat van een 350 km, hier van daan, communicatie op lange afstand via sms en internet.

De treinen en de auto’s slapen hier al, tot welk uur? En vandaag weer gezond en wel op. Het gaat jullie goed..    

16-08-2006 om 00:00 geschreven door wen  

’t Was kort nacht.

Waarom spreekt een mens om 6uur af op vakantie, ‘t was kort nacht.

Het regende niet, dus maar een cd van Kodo opgelegd, monochrome, precies alsof het regent, vollebak en iedereen werd wel wakker. Tegen een uur of 9 passeren we de laatste brug van België, en daar zien we een Gentse woonboot liggen, namelijk Thor. Die ons alvast uitnodigt om koffie te komen drinken. Maar eerst tanken en onze kajuit afbreken. Zijn en mijn schipper zijn alras in gesprek. Een koffie verder, en om 11 uur spreken we Frans in Frankrijk.

Net buiten Givet hebben we onze eerste tunnel, aan de sluis ervoor laten ze het water met 30cm extra zakken. Kost ons 2€ drinkgeld, het was ook duidelijk de sluiswachter had 2€ op een bolder gelegd.

De kostprijs om te varen voor 16 dagen in Frankrijk is een 84€, maar het is te moeite waart zelfs voor een dag al.

In onze cabriolet decapotable staan we nu eens in de zon dan eens weer niet, maar voor de kleine en smalle kanaaltjes maakt dat geen verschil, ook niet voor een donkere tunnel van een 600 meter waar onze boot net in past. Trouwens, overal net in of tussen past, steeds onder de onmogelijkste hoeken een brug of een sluis binnen varen. Met de stroming steeds opzij van de ene zijkant en waar mogelijk de wind op de andere zij.

We varen steeds in een dal tussen het groen, en de bergen, op korte of een ietsje pietsje verdere afstand. Over deze laatste schuiven de wolken steeds donkerder boven ons hoofd. Nu en dan een drupje, tot net voor een sluis een regenbui ons met volle kracht raakt.

Gelukkig had Danny een tijdje geleden een zeil zien liggen bij camping Dewaele, was ik het gaan halen en hadden we deze morgen geoefend.

Met een snelheid een cabriolet waardig waren we weer overdekt. Voor een paar minuten, al even snel waren we weer decapotable, na een regenbui komt zonneschijn.

Nu zijn we weer gewoon een overdekte boot langs de oever aangemeerd ergens in Revin.

Iedereen is al gaan slapen, ook Robert met een b en niet zoals de spellingscontrole met 2 b.

Mijn pc kan er een nachtje overslapen of hij het al dan niet aanpast.    

15-08-2006 om 00:00 geschreven door wen  

Ik kan het niet laten…..

Ik typ de titel hier nog maar eens, want boven iedere tekst staat er normaal een titel. Maar hij wil nooit mee verhuizen als ik op de knop toevoegen druk.

Over verhuizen gesproken we hebben aan boord een 5 tal verstekelingen, ik denk niet dat ze papieren mee hebben, bagage heb ik ook al niet gezien. Ze zien er nog al zwart uit maar onder een microscoop hebben ze alle kleuren, aan de buitenkant van mijn schip loeren hun vijanden vooral in het donker. Die zijn ook aan het verhuizen, de spinnen en de vliegen vechten hier een strijd uit op leven en dood. En soms als ik in het donker over het dek wandel, ben ik de vijand, want dan vliegen de spinnen over boord.

Deze morgen, sorry gisteren zijn Dirk en Hilde boodschappen gaan doen in Namen, de GB en de Delhaize zijn hier reeds open van 7 en 8 uur.

Rond een uur of 10 verhuisd, samen  met de Anita en een 6-tal andere bootjes vaarden we de eerste sluis binnen.

Na de uitvaart zien we al rap de Anita op kop, de andere 6 volgen en wij sluiten aan, zo blijft het voor een paar sluizen. Bij de derde is er een spelbreker bij gekomen, we kunnen niet mee in de sluis. En alras varen we alleen op de wijde Maas richting Dinant.

Praktisch de hele namiddag heeft het geregend. Op het einde zaten we alleen in de sluizen. Hier heb ik dan mijn eerste sluiservaringen opgedaan; niemand in de weg, een groot gat, een ervaren schipper naast mij en met een paar kleine bonken lagen we er in en zo weer uit. Ik weet het, het klinkt als een grote stap maar voor mij is het een kleintje, maar het is een begin.

Ooit komt het nog wel zover dat ik zachtjes een sluis binnenvaar, zoals de maan over de rivier schuift en Robert de sluis binnenglijdt terwijl je een muis kunt horen tippelen.

Bij het eten hebben we besloten dat ik deze morgen om 6 uur opsta en als het niet regent, maak ik de rest wakker en vertrekken we in het vroege  ochtendgloren.

Ik zat er reeds in om 22 uur, was moe, maar kon het niet laten en nu zit ik weer een tekstje te schrijven. Gisteren waren er 44 bezoekers op de blog volgens de statistieken, benieuwd hoeveel er vandaag zijn. Als we de voorspellingen mogen geloven van het laatste uur, vandaag geen bezoekers en geen pageviews, het zal wel zijn zoals bij het weer.

Slaap zacht mijn vliegen, hier gaat het licht uit…….

15-08-2006 om 00:00 geschreven door wen  

Na 2sluizen en 2 uren van gisteren ingehaald te hebben,varen we rond 18 uur,  Namen binnen.
Dit werd enigszins een rust dag. Na onze twee scheepsmaatjes af gezet te hebben in Courcelles rond 9.30, werd het plots wel heel rustig aan boord. Vlak daar voor was het nog hectisch, eerst ontbijt met geen vers geperst sinaasappelsap,maar uit de fles met pulp, met de goeie ouwe cornflakes, hagelslag van Kwatta,choko Kwatta, pindakaas, en bio honing,dit nog allemaal vrij rustig. En doen begon het, motor aan, water opwarmen voor de afwas, ook die van gisteren avond, boot los gooien, sluis binnen varen, bagage klaar, alles liep door elkaar, maar toch vlot, we vonden zelfs de tijd om uitgebreid afscheid te nemen.

We varen naar de volgende sluis, Robbert gaat vooraan bij Hilde en Dirk kletsen over de loopgraven en andere dingen hoor ik later, ik kijk naar mijn wijzers geen enkele die werkt.

Ik sta alleen aan het roer, kan niet roepen ze horen mij toch niet, het geluid van de motor klinkt nog altijd normaal, maar ik ben er toch niet gerust in. Na enige tijd denk ik hoorn en mijn hand vliegt naar de druk knop, reageert niet… natuurlijk met dat blauw plakkaat weg te halen dat toch altijd net niet te hoog zit, heb ik ook het luchtdarmpje van de hoorn weg gehaald. Vlug weer verbonden, en Robbert komt kijken, hij weet het ook niet direct maar sluit enkele mogelijkheden uit, en ik daal in mijn catacomben af, namelijk de machinekamer. Alle zekeringen staan nog aan, geen losse draadjes te zien, het koel water is ook nog koel. De ongerustheid neemt toe, ik besluit voor mezelf we varen de volgende sluis, waar we net voor liggen, nog binnen. En vlak achter de sluis meren we aan tot dit is opgelost. Een gsm wat zou een mens nog zonder doen, ik vervloek hem niet meer,hoewel, de oplossing Stefaan in Holland bellen, pech die weet ook niet direct raad. Het verhaal van de frieten vertelt, eerst frieten bakken via de omvormer, eerste bak, tweede bak, derde bak,alles valt uit, de friet ketel op de generator gezet, alles weer aan. Nee, daarmee kan het ook niets te maken hebben.

Robbert roept, hij was blijven nadenken en uitproberen, hij had de oplossing, geen zekering, geen los einde van een draad, enkel en alleen een stomme sleutel die door een stommerik, namelijk ik zelf, een slag teveel terug was gedraaid bij het contact maken met de motor.

Ik bedank opgelucht Stefaan die ergens in Holland op zijn bootje aan het vissen is, nog geen vis had hij boven gehaald, maar na deze storende gsm waren de vissen misschien op het belsignaal afgekomen, ik hoop het voor hem.

Alles werk weer, maar toch was ik maar zeker na eerst nog eens afgedaald te hebben en het koel water was inderdaad warm.

We varen en liggen gans de dag met de Annita 2 voor ons in de sluizen. Op het kanaal Charleroi – Brussel is het vrij rustig tot aan de samenkomst met de Samber,  net voor de samenkomst een t infeite heb je op het kanaal nog een bocht van 90° graden. Daarvoor roept Robbert via de marifoon op, dat we de Samber richting Charleroi zullen op draaien, geen reactie.In de eerste bocht komt al een jachtje aan, net voor de t is er al een tweede die van uit Charleroi komt, dus maar draaien aan het roer. En net op dat moment komt er één het Kanaal op, van uit de andere richting, we moeten mekaar kruizen, dus draaien maar,motor rapper en stiller alles moet werken, ook ik en het lukt. Enkele ogenblikken later liggen we op de Samber voor de eerste sluis, tussen stinkende en vuile fabrieken. Charleroi is een vuile stad, veel zien we er niet van, het water ligt de diep, en we steken niet uit boven de kaaimuren.

Een volgende sluis verder zitten we in het groen tussen de heuvels, nog geen rotsen, groen,groen,en nog eens groen tot in Namen. Daar gaan we eten, eindelijk eens vaste grond onder mijn voeten, sinds woensdag heb ik waarschijnlijk geen 100 passen op vaste grond gezet. Maar een boot blijft boeien zelfs na 2 jaar.

Het varen wordt bijna ontspanning, maar het in en uit varen van sluizen is nog maar net begonnen voor mij en is dus heel spannend.

Een goeie morgen of middag of avond deze nacht leest allicht niemand dit meer.

PS. Voor de genen die de foto’s niet kunnen aanklikken via de link in de linker kolom hier het      

Webadres, http://philippe-clarysse.magix.net met veel dank aan Dirk om ze te trekken en op het web te plaatsen, en aan Hilde voor de croque-mesieur met spaghetti saus deze middag, en aan Robbert voor de vele vaarinstructies.

14-08-2006 om 01:50 geschreven door wen  

Zaterdagavond

We hebben Charleroi niet gehaald, we liggen in Viesville, een geschatte 13km van Charleroi en 2 sluizen, 2 uren te laat op de planning.

Morgen vertrekken Ariane en Gabby  van uit Courcelles, de volgende sluis, terug naar Merchtem.

2 Uren achter op de planning, voor de ene godver….. voor de andere waar maken we ons druk over. De bol draait nog steeds rond en wij draaien mee, na het gesprek aan tafel ben ik in een filosofische stemming. Maar soit dit hoort erbij, na een Chinese soep, friet met …, ijskreem, begint het gefilosofeer.

Maar laten we terug keren naar de werkelijkheid, in Ronquieres op het oude kanaal liggen er een 20 tal woonboten, ook in Lembeek liggen er een aantal, en nog dichter bij huis juist over Brussel, laten we zeggen juist voorbij het plakkaat waarop het w.z. ons goede reis wenst liggen er ook een aantal. Zou Wallonië een ietsje pietsje gemakkelijker zijn met het uitdelen van ligvergunningen?

Robert vertelt het verhaal van de koning op bezoek op het hellend vlak,  Ervoor lag geen enkele boot, wij lagen er nu met een 6 tal grootte en een 7 tal kleine jachten, alle boten werden tegen gehouden vlak voor de sluis van Ittre. Op het gepaste moment vertrekt er daar één van, en aan het hellend vlak staan de deuren van de bak reeds open, naar binnen en naar boven. Dit technische hoogstandje werd overduidelijk bewezen door deze demonstratie, maar de noodzaak van het geheel, de koning zag toch maar één boot op een zo gezegde druk bevaren water, maak ik de bedenking.

Gisteren vertelde Robert ook nog van doen hij eens in het ijs lag, voor 2 maanden vlak bij Ittre. Zijn jaar was nog nooit zo goed geweest, want achteraf moest hij de ene vracht na de andere vervoeren alle fabrieken hadden cokes nodig, alles was op. Gedurende die 2 maanden zal hij wel gevloekt hebben het ijs was een meter dik. Nu relativeert hij het met zijn goed jaar achteraf.

En zo zijn we ganse dagen maar aan het kletsen en luisteren naar mekaar, varen, eten koken. Deze morgen zijn Hilde, Dirk, Ariane, Gabby, gaan wandelen. Ik heb toen maar mijn kajuit, badkamer, keuken gekuist en daarna met Robert woonboten gaan bekijken.

Het is nog maar 0.16, deze avond zal ik eens vroeg in bed liggen, bedankt om mij allemaal slaapwel te wensen.

13-08-2006 om 16:50 geschreven door wen  

Spes Salutis, zaterdag  12 augustus, 16.35 u

Varen is door het landschap glijden, bevrijd van de stress van het gewone wegverkeer. Ook nu ervaren we dat met volle teugen. We zien het  Waals landschap voorbijglijden, onder een weliswaar bewolkte lucht, maar de zon is er toch ook bij, en de regen heeft van zich nog niet laten horen (bij wijze van spreken natuurlijk) vandaag. Philippe staat aan het roer en de motoren draaien vollen bak. We varen op volle snelheid, zoiets van 12 km per uur. “Ontroerend”.

Toen we gisteren aankwamen voor het hellend vlak van Ronquiere, bleek de stemming wat in mineur. De verwachting was dat we vandaag vóór 17 u niet zouden versast worden, en dus het plan om deze avond in Charleroi aan te komen viel in het water. Niet zo moeilijk want er is wel veel water. Deze namiddag om 15 u bleek er toch schot in de zaak te komen. Na een kwartiertje manoeuvreren was de Spes Salutes op de juiste plaats in de sasbak gemaneuvreerd, samen met nog een drietal bootjes van kleiner allooi. En daarmee voelde iedereen zich weer in zijn sas.  Met een snelheid van zoiets als 1,2 m per seconde beweegt de bak het hellend vlak op, om ongeveer 20 minuten later aan te komen, waarbij een niveauverschil van ongeveer 70 m wordt overbrugd.

Redelijk spectaculair. Maar de hoop om vandaag nog in Charleroi aan te komen blijkt toch vervlogen. Er staan nog 3 à 4 sluizen op het programma, en daar gelden ook werkuren. Dus na 19.30 u of zoiets wordt er niet meer versast.

Het mooie weer creeërt (creert ? creërt ?) een echte meerwaarde: deze middag eten op het dek, en nu genieten van de zon, terwijl we richting Charleroi voeren. Blijkbaar is er enige discussie of er deze avond biefstuk friet op het menu staat (op die manier vermijd ik  de uitdrukking

“ friet wordt geëten”, en maak ik geen taalfout). Hilde is pro. Dat is al een groot winstpunt. Haar stem telt ongeveer voor 2, althans als het er op aankomt om Philippe te overtuigen.

Op dit moment, het is nu 16.50 u passeren we daar waar het Canal du Centre in het kanaal Brussel – Charleroi komt. Canal du Centre, ge weet wel, waar de spectaculaire lift van Strephy staat.

Vandaag had ik ook wat tijd om in mijn eentje het toeristisch bezoek te doen aan het hellend vlak van Ronquiers. Het is in gebruik genomen in 1968, na ongeveer 4 jaar dat er werd aan gewerkt. Er is een bezoekerstentonstelling waar de lof van de binnenscheepvaart wordt bezongen. Vrij interessant. Neusje van de zalm is met de lift in de toren gaan tot 132 m hoogte, om een panoramisch zicht te hebben op de wijde omgeving. Naar verluid is de Leeuw van Waterloo en het Atomium zichtbaar , en nog zo enkele bezienswaardigheden in Belgenland. Van daar boven bemerkte ik echter dat de Spes Salutis wel nog aangemeerd lag, wachtend voor te worden versast, maar dat toch al wat van de andere schepen reeds vertrokken waren. Dus leek het mij eerder verstandig zo vlug mogelijk terug te keren om tijdig  aan boord te zijn. 

Dirk heeft de fotografieziekte, en de thuisblijvers kunnen er alleen maar wel bij varen. Foto’s van zowat elk Waals grassprietje. Foto’s van voor, tijdens, en na het verssassen, hier, ginder, en daar. Het ziet er naar uit dat het gelukt is: Hilde is reeds aan het patatten schillen. Blijft de vraag: voor frieten of voor gebakken patatten ?  In Ronquiere  hadden we ook wat tijd om wat de dorpskern moet zijn, te verkennen. Er was toch een deftig café waar ze ook Duvel en Kriek hadden. Dit weekend blijkt het er kermis te zijn: morgenavond “soiréé dansante gratuite”. Maar daarvoor gaan we toch niet in Ronquiere blijven.

Ariane, mijn echtgenote, is de was aan het opplooien, Zo ziet ge maar: aan boord van de Spes Salutis, worden ook soms gewone dingen gedaan. Dat is waarschijnlijk dé charme van zo een woonboot: ge pakt gans uw hebben en houwen mee, ge meert ergens aan , en ge zijt er “thuis” voor kortere of langere tijd.

Het moet gezegd: Robert is een uitstekend schipper. Om zo’n gevaarte als de Spes Salutis in een saskom te manoeuvreren: il faut le faire. Met techniek alleen komt ge er niet. Er komt ook veel “gevoel” bij kijken.

Ariane roept mij: kijk zo’n brugske gelijk bij VanGogh. Ik veer recht, en “en effet”: pittoresk. Ergens in Arles heeft Van Gogh ooit ook zo’n brugske geschilderd. De man heeft hon,derden schilderijen gemaakt, en er tijdens zijn leven met moeite een paar van verkocht. Onlangs werd een van zijn schilderijen voor omgerekend een paar miljard oude Belgische frank verkocht. En te bedenken dat zo’n schilderij toen werd gemaakt in pakweg een halve dag tijd.

Blijkbaar is mijn epistel toch al wat lang aan het worden, want Dirk en Hilde merken op dat ik blijkbaar veel inspiratie heb. Maar goed: onze boottocht gaat verder, rechtdoor, geen bochten, wat “een slok op een borrel” scheelt om vooruit te komen, met Philippe als fiere roerganger. Bonsoir, salu, en  maak er een goed week-end van.

Geschreven door Gaby Ysebaert.

13-08-2006 om 16:48 geschreven door wen  

Vrijdag 11 augustus 23.40

Deze morgen rond 8.45 gestart, na een uitgebreid koeken ontbijt. We varen richting sluis molenbeek en na de bocht vlakvoor de sluis liggen al 2 jachten op ons te wachten die gaan ons te hele dag vergezellen richting hellend vlak. Langs de oevers zien we o.a. het klein kasteeltje, le chien vert, een heel mooie stoffen winkel die heel wat scheepsattributen gebruikt heeft in zijn inrichting, de aanzet van een koers van tweede hands auto’s. Er wordt ons op de huizen van pandy gewezen, een nieuw station in anderlecht als ik mij niet vergis, Arianne vertelt maar verder en wijst ons alles aan. Tot aan de sluis van molenbeek kan ik volgen waar we in Brussel zitten, daarna wordt het allemaal Latijn voor mij en kan ik mij niet meer oriënteren.

Enkel de weg over het water telt nog ik sta aan het stuur, ik probeer mee te praten en de boot gaat zigzaggen, eindelijk moet ook ik toegeven een man kan geen twee dingen te gelijk????

In een van de sluizen lapt Robert het mij hij gaat naar voren om de tros los te gooien en ik mag de sluis uit varen. Gelukkig verbreedde het water vlak achter de sluis en is het rechtdoor.

Bij de volgende sluis die vlak na een bocht ligt, waarom toch bijna altijd vlak na een bocht, probeer ik de spes salutis mooie voor de opening te krijgen, half en half, Robert neemt over en stuurt de boot de sluis in.  Bij een volgende sluis lukt het al beter, maar met die 2 jachtjes voor ons in de sluis waag ik het liever nog niet om binnen te varen.

De eerste 5 sluizen volgen mooie op mekaar. Het is steeds al groen voor we er aan komen. In Lembeek begin het wachten er zijn nog 3 schuttingen voor ons. Er komen nog 2 jachten bij, maar die waren de andere richting uitgevaren. De Buda brug in Brussel speelde hen parten ze waren juist begonnen de kabels te vervangen. Geen ophaalbrug meer maar een liggende, ze konden terug keren en langs een ander weg terug naar Holland varen.

Eenmaal de sluis binnen begint het plezier, de 2 jachten voor ons dansen als wilde paarden op de golven van het water dat langs één schuif naar binnen stormt, wij moeten steeds met de touwen werken om er voor te zorgen dat we mooie blijven liggen, de andere twee jachten liggen aan onze zij vast gebonden. En dreigen anders verpletterd te worden door ons. Maar Robert leidt alles in goede banen, en vertelt achteraf dat de sluiswachter ons allemaal aan de verkeerde kant heeft gelegd. Aan de andere kant zouden we door het opstijgende water tegen de muur gedrukt zijn, nu liggen we juist boven het opstijgende water. Maar het regende net toen we aankwamen en anders had de sluiswachter naar de andere kant moeten lopen om onze touwen  aan een haak 7 meter hoog te trekken.

Ik krijg een telefoontje van mijn zus, ze zou deze avond langs komen aan het hellend vlak, ik nodig haar direkt uit om te blijven spaghetti te eten.

Iedereen vind het leuk als we aan het varen zijn, maar als we stil liggen valt iedereen waarschijnlijk uit solidariteit met de boot ook stil.

Deze morgen heeft Hilde nog mijn strijk gedaan die nog niet was gebeurd, het is echt huiselijk geworden.

Daar aan zie je direkt dat de sfeer aan boord goed is, want je zit natuurlijk op elkaars lippen te kijken.

Van Lembeek naar Ittre,  daar ligt ook nog een boot voor ons te wachten om de sluis binnen te varen, weer wachten, intussen maken Arianne, Hilde, Dirk, en Gabby de groenten klaar voor de spaghettisaus.

Als we de sluis binnenvaren spuit het water als een fontein door de voor liggende deur. 7.50 meter moeten we stijgen. We kijken tegen een muur uit graniet blokken naar een strookje lucht boven ons, en ik voel mij maar klein. Hoe zal het morgen zijn op het hellend vlak.

Hier in Ittre horen we intussen over de marifoon dat een schip voor ons, morgen met de 3^de schutting mee kan het hellend vlak op. Naar boven 50 min. Uit varen 10 min. Naar beneden 50 min. Naar binnen varen 10min., dit is een schutting reken maar uit, ze beginnen om 6 uur.

 Vol goeie moet varen we toch richting Ronquires, Het wordt steeds donkerder, we vrezen het ergste en zoeken rap een plaats om aan te meren, touwen vast en naar binnen net op tijd voor er een douche boven ons hoofd los barst.

Van uit de andere richting komen Eric en David al aan gelopen op zoek naar ons, David loopt kletsnat door, en Eric ga mijn zus en de Robbe gaan halen.

David sturen we terug met 4 paraplus, hij is toch al nat en we zien hem verdwijnen met 4 paraplus onder zijn arm en zijn kap van zijn hoofd in de gietende regen. Enkele ogenblikken later zitten of staan we rond de tafel, Eric is niet van Robert weg te krijgen, en wat die mekaar te vertellen hebben, ze hebben mekaar nog nooit gezien, lezen we misschien hier morgen.

Het menu

Aperitief porto met oude Amsterdamse, worst, en chorizo

Spaghetti spes salutis, met wortelen ajuin verse tomaten courgettes van Gabby en Arianne, paprika, gehakt, de paddestoelen waren al in de vuilbak beland wegens een schimmelinfectie

Rode wijn, vloeit overvloedig

Na een discussie over deca, bio deca met ijskreem, vanille en pistache een koekje en een vleugje slagroom

De afwas is voor morgenvroeg. Slaapwel voor ieder en een behouden thuiskomst voor mijn zus vanaf de spes salutis.

12-08-2006 om 01:59 geschreven door wen  

Vrijdag 11 augustus

Schipper Robert moest op zijn tanden bijten om niet vóór 5 uur op te staan!

Dat belooft voor morgen. Hij heeft ons in ieder geval al verwittigd.

Een charmante Philippe in zijn Japanse kimono gevonden op de sofa.

Dirk heeft meteen een foto genomen.(zie bijlage)

Dirk ‘hoorde’ vanmorgen zijn haar groeien en hij kreeg zijn pull niet over zijn hoofd omdat er ‘weerhaken’ in zijn haar zaten.(waar die vandaan zouden komen weet ik ook niet; kijk zelf maar op de foto’s!)

Dat belooft ook voor morgen!

Rond half 8 kwamen Gaby en Ariane toe met onze ochtendbrunch : koeken in alle maten,vormen,gewichten en hoeveelheden. We zullen in ieder geval wat bijkomen en dat is maar goed ook, want sommigen onder ons zien er ondervoed uit…

Hilde met de zeebenen

Wordt hier gedwongen iets te posten, hier gaan we dan :

Gaat hier weer goed worden, vroeg wakker geworden door regen.
Ook blijven liggen om  de rest niet te storen. Rond 6.45 opgestaan.

Hoofd doet zeer, voel en zie echt mijn haar groeien.

Natuurlijk was iedereen al op. Goed ontbeten, daarna al schotels gewassen en

sommigen hebben zelfs al vensters gewassen met fantastisch product van Dominique.

Weer is niet al te best, maar sfeer daarentegen, goed gezelschap.

De afwezigen hebben ongelijk of zouden beter nog achterkomen.

Groetjes en tot volgend bericht

Samson Dirk.

11-08-2006 om 00:00 geschreven door wen  

Gisteren laat gaan slapen, Dirk en Dominique nog op bezoek gehad. Dominique had een fantastische spuitbus mee om vuile ruiten te kuisen. Ik was begonnen met mijn ruiten maar kreeg ze niet proper. Deze morgen om 6 uur op en de spuitbus deed zijn werk. Al mijn ruiten proper, pas na een uur of 2. Wie steekt nu ook zo veel glas op een boot, nooit verder gedacht aan al het kuiswerk, maar het uitzicht is fantastisch.
Naar de colruit met Hilde, om mijn bril, bij Luc om diepvries water, naar het stort, Robert zijn valiezen gehaald en terug naar het schip.
Dirk toegekomen, dek open gelegt, het was intussen gestopt met regen, de auto laten zakken, met de voorbereidingen van zaterdag een fluitje van een cent. De luikenwagen ook maar naar beneden gedaan anders moest ik dat toch doen voor ik in frankrijk binnen vaar. En het begon weer de regenen, de luiken net dicht. Oef.
Mijn zus komt toe met Zeno en Luc en zijn twee kinderen, mijn schipper,Robert, en het is 10 voor 15. Tijd om de motor aan te steken en Katrien van boord te gaan.
De spoorwegbrug draait open netjes op tijd, de belfort gebeld voor mijn diesel zoals een paar dagen geleden afgesproken. Hij wist van niets, het was zijn colega die dit gezegt had en hij had nu geen tijd tenzij ik ergens in de buurt bleef liggen. Dus geen diesel, op internet gekeken, rond gebeld ja in brussel kunnen ze leveren maar ze vragen wel al zo wie zo 110€ vertrek kosten. Nog een beetje ring, ring later waarschijnlijk in Charleroi, en zeker net voor Givet, de belgische, franse grens, denk maar aan de autostrade, laatste tankstation voor de grens. En in belgie is het dit maal goedkoper dan in frankrijk. Gelukkiglijk mijn tanks zitten nog vol genoeg, we halen dat wel.
Water getankt alles verloopt vlot tot er een tank toch begint te lekken. Maar ik had gelukkig genoeg de sleutels bij de hand gehouden. Een emmertje is nauwelijks kunnen ontsnappen en direkt op gedweild. Nu liggen we dankzij die 5 duizend liter water toch net met de schroef compleet onder water.
Toen we meulestedebrug passeerden, geven we via de marifoon door dat we het havengebied binnen varen en krijgen we te horen dat pleziervaartuigen dit niet moeten doen. Aan de sluis van Evergem geven we ons nummer als pleziervaartuig en daar moeten ze het nummer hebben van de meetbrief van een commercieel vaartuig. Maar geen probleem ik heb ze nog allebei. Eenmaal Evergem voorbij en we op de ringvaart varen neem ik het roer over tot in Merelbeke. En daar neemt Robert het weer over om ons aanteleggen.
Dit verloopt nogal hectisch, een plaatsje dat geen plaatsje was, een boot die zijn schroef goed laat draaien als we juist voorbij komen, een andere schipper die heel koloriek naar buiten komt en zegt wat we moeten doen, een touw dat niet klaar ligt, maar rond een kast van een anker motor gedraaid ligt, ten dezen die niet door had dat hij dat touw van de bolder moest los maken als Robert zei dat hij achteruit ging varen, en daar gaat de kast, de motor ook een beetje, een oudje, maar wie laat er nu nog zijn anker zakken. Dus we zullen wel zien als ik terug ben. De andere schipper zich nog meer aan het opwinden, gelukkig bleef Robert daar heel kalm onder, ik des te minder. Maar na een tijdje laggen we dan toch tegen zijn boot aan.
En kon iedereen met de auto van Katrien huiswaars, dat moest ik natuurlijk niet, en kreeg ik met veel uitleg in het Frans 1,2,3, pastis van Bibi de colorieke schipper van naast de boot. En nog veel raadgevingen over de maas, en als laatste de vermaning dat je touwen altijd klaar moeten liggen.

10-08-2006 om 15:43 geschreven door wen  

Donderdag 10 augustus   

Na een uitgebreid avondmaal, porto, kip in de römertopf, een glas witte wijn, doen Hilde en Dirk te afwas, de schipper Robert een wandeling langs de kaai, en Gaby en Ariane zijn al vertrokken. Zij kwamen kijken waar we lagen om morgen mee te varen, ze hadden al gegeten maar Gaby kon deze kelk niet aan hem voorbij laten gaan en stak nog een tandje toe.

Ik kroop achter mijn pc en keek naar de foto’s die Dirk vandaag had gemaakt, en zag dat het moeilijk zou worden. Met de hulp van iedereen kozen we een aantal foto’s van deze dag en die kunnen jullie bekijken als je naar links gaat en klikt op mijn vakantie foto’s eerste dag.

Deze morgen rond 9uur zijn we vertrokken in Merelbeke, en in feite was gans het eerste stuk waar we op de schelde zaten het mooist. Prachtige natuur soms een torentje, een kerk of een kasteel, soms een wrak met een wrak in, kronkelend water met haar scherpe bochten, en aangeslipt zand in de binnenbocht soms ook in de buitenbocht, donkere luchten en klaar lichtende hemels voor elk wat wils.

Daarna varen we het zeekanaal op naar Brussel, sluizen, bruggen, als zit in de weg en het is weer wachten geblazen, tot we een sluis binnen kunnen of een brug opendraait. Langs de oevers industrie en nog eens industrie, wachtende auto’s en mensen die soms zwaaien als we onder een ophaalbrug passeren, ze staan er reeds 10 à15 minuten te wachten en wij zijn ver de laatste boot in de rij.

We zijn Wichelen gepasseerd waar Martine haar ouders woonden, maar het huis of de oude kaai hebben we niet gevonden, in Melle waar ze zelf woont heb ik de zwarte blok niet zien staan ik was toen nog te veel op het water aan het letten. Sint Amands van Stille Waters, de eeuwige brug van Willebroek van op de radio, de verbrande brug waar de film Mira  met o.a. Jan Decleir in mee speelt werd hier gedraaid als ik mij niet vergis, het koninklijke domein van Laken, maar spijtig genoeg waren we niet uitgenodigd voor een aperitief. Het zou juist op tijd zijn geweest want enkele minuten later waren we aangemeerd en schonken we zelf de porto uit.

Iedereen is al gaan slapen, en ik zit nog te tokkelen en te genieten van een glas witte wijn een rookstokje, en de rust met als achtergrond muziek de druipende regen op mijn aluminium dak. Slaapwel, droom zacht en morgenvroeg weer op.

10-08-2006 om 00:00 geschreven door wen  

Gent, 9 augustus

Niet dat het er toe doet, maar af en toe beleeft een mens weer zo'n moment waar woorden niet gepast zijn; of juister misschien waar woorden geen vat op krijgen, of eigenlijk waar woorden naast de kwestie zijn.
Voor mij als simpele mens die op zijn twee voeten en vier wielen tracht overeind te blijven in deze razende carroussel, bekruipt mij iedere keer zo'n gevoel als ik, zoals steeds onverwachts en à la dernière minute, het geluk in de schoot krijg geworpen, mij over te geven aan de zoete tijdloze deining van een schip.
En wat me iedere keer opvalt: ik was het terug vergeten. Wat een zalig vergeten.
Voor mijn medemens met waterbenen zal dit nogal gezwans klinken, maar voor mij als te aards wezen, zijn die momenten van afstand nemen, vervlieten in de tijd, zacht en innig zaligmakend.
Moeder aarde. Neen toch. Moeder water.

Voor de kinderen Zeno, Marie en Leander. Geen tijd, geen aarde of water of andere moeilijke kronkels; maar een nieuwe leuke speelplek, een helpende hand, een blik van verwondering, een kleine honger, een pesterij of twee, een portie verveling,... kortom een fijne uitstap 

Spes salutis.
waar de tijd bleef stille staan, al gaat die boot vooruit, 't is of de wereld terugdraait.
Spes salutis.
waar woorden ophouden belang te hebben, de wereld te verdelen, te willen grijpen.

Van de Muide, tot de veerpont in Langerbrugge waar we water tanken, langs de voor mij bekende maar vanuit dat perspectief toch zo vreemde Gentse havenindustrie, met de rode vlag met wit vierkant fier voorop, en de rode geraniums om de sluiswachters een naderend pleziervaartuig aan te kondigen, aan dek op het toeristenterras tussen oer- en minder oer beeldend werk, tussen de zachtheid van Philippe en zijn houten krullen en de minzaamheid van Robert's verhalen, ... tijdloos glijden, ... Meulestedebrug, Evergemsluis, Snepdijkebrug, Klaverbladbrug, ... tijdloos en onveranderd klotst het water zachtjes verder; en dan toch die tijd, die nieuwe tijd waar aalscholvers meeuwen hebben verdrongen, kleurrijke graffiti de oude stalen spoorwegbruggen ontheiligen, het aanhoudende gesuis van de Zuid-Gentse verkeersaders ons thuisbrengt, en zowaar reeds het GSM spervuur hervat.

Aan alles komt een eind.
Zelfs aan de tijdloosheid.

Schippers zijn mannen van weing woorden, wat wereldvreemd misschien, maar wellicht daarom des te juister;
Moeder Water dus.

Veel te veel woorden dus.
Ach was ik maar een schipper.
Spes Salutis goede reis!!
met dank aan kapitein Philippe en schipper Robert

Geschreven door Luc

10-08-2006 om 00:00 geschreven door wen  

07-08-2006 om 00:00 geschreven door wen