vaart --------------------------------------- meubelen De spes salutis
thuis en andere
verhalen
03-09-2006
opkuis pc.
Al de hele dag aan mijn pc, buiten een kleine vergadering, ik probeer mijn outlook expres een beetje op te kuizen. Alle optredens die we met een aantal mensen dit jaar zouden gaan bekijken eens gerangschikt, zo kan ik mijn agenda weer eens bijvullen. En ontdek ik ook nog een gaatje om een etentje te organiseren met alle mensen die mee gaan varen zijn.
Misschien zou ik in de nieuwjaars periode ook nog eens gaan varen, maar dat staat nog niet vast.
Mensen die op de hoogte willen blijven van de dingen die ik organiseer stuur een berichtje, dan kan ik een aparte map aan maken met jullie emailadressen.
Mijn mails over dat stort nog eens tegen gekomen, het laatste antwoord dateerde intussen al van 26/7, dat het aan de bevoegde diensten is door gegeven. Ze hebben dus daarnet al een berichtje ontvangen, dat het nog niet is opgekuist. Benieuwd naar hun reactie morgen.
Nee, ik ben niet juist in hun mail staat Er is dan ook opdracht gegeven om het gesluikstort afval te laten verwijderen.
Niet te vroeg opgestaan, gisteren te lang op internet bezig geweest. Ik heb nog een aantal links bij geplaatst over boten. Als je eenmaal begint te zoeken, vind je steeds meer, het houd gewoon niet op. Alsof je een ajuin aan het ontleden bent. Op de duur beginnen je ogen ook te tranen van de hoeveelheid informatie die op je netvlies wordt gebrand.
Gisteren en eergisteren mijn dochters geholpen die aan het verhuizen zijn, en gewoonte getrouw moet bij zo iets altijd nog dingen op het laatste nippertje gebeuren. Maar nu zitten ze toch weer iets beter dan in het vorige huis. Ik vind wel dat de huurprijzen steeds duurder worden voor wat je maar krijgt.
Mijn bakboord tank is zo langzaam aan het leeg lopen, om de 2uur ga ik eens kijken of mijn kan al vol is, om die dan weer uit te gieten in de andere. En onder tussen inspecteer ik ook nog eens mijn schroefas. Blijkbaar was ik een van de laatste dagen vergeten van in dat potje vet te kijken, met alle gevolgen van dien, het water stroomde binnen, tot nu toe een liter of 2.
Potje bijvullen en de motor een uur of twee laten draaien en blijkbaar is het weer dicht. Maar gezond voor die as of de pakking zal het allicht niet geweest zijn.
Zondagmorgen 2uur
Ja ik moest daar juist naar een verjaardagsfeestje, en einde loopbaan. 65 jaar, daar ben ik nog lang niet aan toe. Maar het was de moeite waard.
Ik ben ondertussen vergeten wat ik toen allemaal ging schrijven. Dus een geluk voor jullie, voor mij minder, blijf ik nu met die frustratie zitten voor de rest van mijn leven dat ik al een beetje dement aan het worden ben?
Voor ik hier weer begon nog eens naar mijn blog gekeken en sinds vandaag staat daar nu ook een andere blog op die volgens de regels van het spel, door een duistere hand om de zoveel uur verandert word. Wat ik er van moet denken weet ik niet, maar hij is in ieder geval goed geschreven. Is een blog mannelijk of vrouwelijk wie wilt er daar een boompje over op zetten.
/themanwithheplan/ Hij heeft je een andere kijk op deze wereld, Brussel, nochtans veel kan mij niet meer verbazen.
Maar nu ga ik echt slapen, de eersten staan reeds op, en zo hoort het.
Wat doet een mens al eens savonds, een verslag lezen van een vergadering die is door gegaan, terwijl hij zelf zat te luieren op zijn boot in de Franse wateren.
De vzw van de Gentse woonboten, waar ik voorzitter van ben, had namelijk een afsprak met schepen Versnick, een kabinetsmedewerker, Bert Monnoye, en Luc Verhaest van W&Z.
De agenda en het verslag zal ik jullie nu nog besparen. Maar het belangrijkste dat er instond voor ons was,
Geregeld overleg
-Ok voor het principe voor alle partijen om geregeld overleg te houden ivm lopende zaken(alhoewel W&Z wel niet meer wil spreken over waarborg en retributie 2005, dit moet betaald worden, anders gaan er schepen weggeslepen worden als voorbeeld ! GWS mag gerust gerechtelijke procedure starten, zij zijn in hun recht en zijn sterker)
Ik zou dit een regelrechte oorlogsverklaring noemen, en blijkbaar was dat ook zo bedoelt. Want intussen krijgen we verontrustende mailtjes binnen, in Brugge krijgen ze dreigbrieven voor 25/9 betalen of ligvergunning kwijt, weggesleept worden en een ander komt in je plaats.
We zijn nu al ongeveer een jaar aan het palaveren over die waarborg, 5000 , niet direct iets dat iedereen heeft liggen die aan het verbouwen is. Alleen maar om op de bank te zetten, om als je boot zou zinken, ze aan dat geld zouden kunnen om hem weer boven te krijgen.
Dit is een grapje natuurlijk, een boot boven halen kost al rap een 25000 à 40000.
Het moet natuurlijk ook dienen voor als we de kade, meestal uit beton gemaakt, zouden beschadigen. Dat zal natuurlijk geen enkele verzekering dekken, maar een boot die gezonken is dekt de verzekering wel. Soms moeten mensen wel een stukje leuning weg zagen om er niet door te moeten kruipen, wat een gevaarlijke situatie kan opleveren. Dat moet dan wel hersteld worden als ze met hun boot ergens anders zouden gaan liggen. En als ze dit niet zouden doen daar moet dat geld ook voordienen. Wij hebben 6 maanden geleden op een vergadering dit aangekaard, een poortje maken zou toch veel simpeler zijn. De meeste woonschepen zijn spitsen, de aanmeerplaatsen zijn gekend, aangeduid door de stad. Een stadsambtenaar aanwezig op die vergadering zou een plannetje tekenen, dan moest het wel nog naar allerlei instantie om goedgekeurd te worden. En dan uiteindelijk nog naar het schepen college dus het kon nog wel een tijdje duren. Op deze laatste vergadering was hij er ook, maar het plannetje duidelijk niet, nochtans zijn er op de Gentse wateren hier en daar toch toegangspoortjes, het kan dus niet moeilijk zijn.En waar moet die waarborg nog allemaal voor dienen is dan onze vraag, dat kunnen ze ons niet zeggen, dus word ons dan ook de mogelijkheid ontnomen om een oplossing daar voor te zoeken.
We hebben helemaal geen probleem met een waarborg vast te zetten maar het moet wel redelijk blijven. We huren persloot ven rekening maar een plas water waar onze boot op drijft.
Nog een laatste idem wil ik jullie niet onthouden, hou dus nog even vol.
-Duidelijke voorschriften betreffende de ligvergunning: dit kan niet gegeven worden, is afhankelijk van heleboel zaken, niet nader gedefinieerd.
Dit riekt voor mij naar willekeur, vriendjespolitiek, geldklopperij. Een ligverguinning is in feite niets anders dan het verhuren van een bepaalde plaats op het water. Met andere woorden een huurcontract, die tegen woordig aan heel specifieke normen moet voldoen. Zij noemen dit echter retributie betalen wat een enorme wereld van verschil betekent.
Dit zullen voor mij drukke dagen worden, ook de opname dag van flikken is vervroegd van 18 naar 13/9 en daarvoor moet ik ook nog mijn boot in orde maken. Wil je alles weten over flikken hier links een link naar bloggen flikken.
Slaapwel voor degene die dit nu nog lezen, of een mooie zonnige dag gewenst voor de latere lezers.
Deze morgen gestart met de boten te verleggen, alles verloop vlot. Generator opstarten om de kraan en de lier te kunnen laten werken. En plots roep Kennet er komt rook vanachter uit je schip. Terzeltertijd geeft de kraan en de lier de geest. Ik loop naar achter en hoor de generator niet meer, die ook al. Naar beneden de machine kamer in, niets te zien. De rook kwam van de buitenkant, de uitlaat van de generator. Met de laatste mazout had hij een rooksignaal gelanceerd.
Ik was nog thans zeker dat er nog was, we hadden het juist uitgerekend onderweg en beslist van niet te tanken, ik zou 200 liter over hebben. Boven kraan niveau, dan kon ik tenminste met weinig werk de ene in de andere overgieten, kranen en allerlei toestanden vernieuwen en dan de andere tank doen. Aan de kraan van de generator had ik natuurlijk niet gedacht, die stond net iets hoger, hoog genoeg om nu zonder te zitten.
Maar er is toch nog solidariteit zelfs onder woonboot bewoners. Kennet stelde direct voor om in zijn machinekamer te duiken en een 50 liter af te tappen van zijn tank en daarmee konden we dan toch voortdoen.
Het was prachtig om daarna te zien hoe Robert mijn boot van tussen de jorgen en de kaai muur haalde met nauwelijks een boot afstand tot de brug, daarna dwars in het kanaal ging liggen en mijn boot netjes tussen een sloep en een paar vissers in aan meerde.
Daarnet nog een paar fotos genomen van de kade waar aan ik lig, het stort ligt aan het begin van de kade waar geen woonboten liggen. Schepen Versnick had nochtans via e-mail gezegd dat hij het door gegeven had, maar na 4 weken is nog niets gebeurd. De laatste fotos zijn van de aanmeer plaatsen van de andere woonboten die nu nog op de werf liggen.
Meer hier over een dezer dagen, ik denk, dat ik eens een boze e-mail ga sturen.
Ben eindelijk thuis, na om 20.45 door de spoorwegbrug gevaren te zijn, merk ik, ik kan niet aan de overkant liggen om mijn auto uit te halen. De Jorgen mijn voorbuur ligt op die plaats. Die is vanmorgen terug gekomen van de werf en wil nog efkens langs deze kant van het kanaal liggen om voort te werken aan hun schip. Hier is een vlakke kaai inplaats van een schuine. Ik leg mij dan maar naast de Charles ook een woonschip, en morgen zien we dan wel verder. Afscheid genomen van Robert die gaat weer thuis slapen op het droge, en net op dat moment komen Saskia en Kennet thuis op de Jorgen. Nog vlug afgesproken met hen en Robert om mijn schip morgen tussen het hunne en de kaai te leggen, ik word ook uitgenodigd om nog iets te komen drinken.
2 Uur later zijn we nog niet uitverteld mijn belevenissen op vaartocht en de hunne op een werf, om droog te liggen en gekeurd te worden. Dat kan nog een tijdje duren, maar Kennet wil gaan slapen en ik wil mijn dagelijkse taak nog volbrengen.
Ik had een trouwe lezeres die nu en dan eens een reactie schreef, deze avond schreef ze Einde van dit verhaal. Er komen ongetwijfeld andere. Nee, dit is nog niet het einde, morgen lig ik pas echt weer op mijn plaats. En dan komt er nog een etentje met alle mee varenden, jullie kennen dat wel fotootjes bekijken, opmerkingen en ieder zijn verhaal en daar dan nog lekker eten en een goed wijntje bij. Dat kan zeker niet meer stuk. En dan komt het pas ik ga volgend jaar zeker weer varen, wie gaat er mee en waar gaan we heen. Dat is een nieuw begin of een vervolg hoe je het wilt bekijken.
Een nieuw begin is zeker een nieuwe blog over te zaken en dingen die ik doe om mijn brood te verdienen. Veel fotos dus en nu en dan een klein tekstje. Met een link van daar naar hier en omgekeerd.
En hier een planning voor volgend jaar, een kanotocht op de vooravond van de Gentse feesten, een optreden van een heel goeie en bekende violist en nog veel meer zeker redenen genoeg om nog regelmatig eens te komen kijken
Ps. Ik ging deze weken ook gebruiken om de fotos van oudejaarsavond 2005 hier op het web te zetten. Dat hebben jullie alvast te goed een dezer dagen..
Vertrokken met een mooie hemel dat belooft. Alles schiet op, sluizen waar we niet moeten wachten, een mooie snelheid, tegen een uur of 14 zijn we al in Oudenaarde. Vlug aangemeerd An naar de trein en wij onder de indruk, onze laatste medereizigster is in de verte al verdwenen, stomen op naar de volgende sluis. Nee, vroeger stoomden ze op, nu mazouteren we op, of wat is de gepaste uitdrukking?
Het einde is in zicht Gent nadert, ik kom weer thuis, terwijl ik thuis zit. Na 20 dagen heb ik het er toch een beetje moeilijk mee.
Robert zijn vrouw belde een paar uur geleden, het goot in Gent. In de kelder stond al 25 cm. water. Ik zit hier nu in de zon, Gentenaren verheug jullie hier komt de spes salutis met de zon.
Raar maar waar hier vind je fotos van de spes salutis van voor de verbouwing. Liggend op zijn huidige ligplaats. Waar internet toch niet allemaal voor kan zorgen.
Gisteren is An rond 20.30 toegekomen, net natuurlijk op het moment dat al mijn elektriek uitviel, echt niets meer. Dat was alvast een hartelijk welkom. Na een 1/2uur gsmen met Stefaan, verschillende zekeringen in en uit halen niets. Een schakelaar die los was getrild was de oorzaak. Maar die hebben we dan toch uiteindelijk gevonden.
Deze morgen Robert al vroeg op post, vertrokken naar Strépy en inderdaad een prachtige ervaring, een mooie zicht, juist ervoor vaar je boven een snelweg, in de diepte het dorpje, en achter de sluis een gat waar je de hemel ziet.
Na de afdaling passeer je de oude lift die in de verte ligt, met in het kanaal een opening waar je door moet varen om er te geraken. Het gat had ik gezien en gedacht een wat groot uitgevallen rioolbuis, Robert hielp mij weer in de werkelijkheid, nee door dat gat moet je naar die oude liften als je zo naar boven wilt. Gelukkig het is nog niet voor morgen, dus eerst nog een beetje oefenen hier op het kanaal. Altijd kom je een tegenligger tegen in een bocht of een andere ambetante plaats, nooit in een recht stuk. Ook hier werd dat nog eens bevestigd. Maar nu liggen we toch in Péruwelz. En morgen vroeg, om 6 uur vertrekken dan geraken we misschien nog net op tijd door de spoorwegbrug om op mijn oude vertrouwde ligplaats te gaan liggen.
An vaart nog mee tot Doornik of Oudenaarde, Robert zijn uitspraak is, op een schip is het altijd misschien. Maar nu ga ik toch slapen dat is een zekerheid.
Deze morgen zag ik veel volk wandelen over de brug, er was iets gaande. Gisterenavond had ik in de verte al vuurwerk gezien, om de 5 minuten 2 pijlen een half uur lang, misschien was er ook iets op de grond maar dat kon ik niet zien.
Nieuwsgierig als ik ben wou ik er toch wel het mijne van weten. Kimono uit, kleren aan en gaan kijken, het was een plaatselijke processie, dacht ik.We waren al vlug het station gepasseerd de spoorwegbrug over, waar de paarden hun plaatselijke behoeften moesten doen. Die kregen we dan ook in alle kleuren tussen donkergroen, bruin, oker en geel te zien. Nog niet gesproken van de uiterst plaatselijke vochtigheidsgraad. Twee tractoren, een met de fanfare op, een met het Mariabeeld. Erachter een paar oudere vrouwen met paternosters.
We bleven maar lopen eerst tussen de huizen, daarna tussen de velden. Aan een 2tal huizen stonden mensen buiten met drank, ik begon nattigheid te voelen, dit was niet meer plaatselijk. Een beetje verder stonden er autos met eten voor de paarden en een aanhangwagen met drank voor de bovenop zifters.
Intussen had ik al een woordje gehad met de banierdrager, tis mooie weer vandaag, ja, maar ik spreek niet goed Frans ik ben Vlaming, nous sommes tous des belges, avec la meme gouvernement. Het was duidelijk hoe hij over dat gouvernement dacht.
Ik bleef maar door lopen terwijl de rest hun keel bevochtigden, het werd een stevige wandeling tot Pont-a-Celles.
Daar werd het Mariabeeld weer de kerk binnengebracht, haar jaarlijkse reis zat er weer op. Op het affiche zag ik dat ze deze morgen om 7 uur al was vertrokken. Eerst naar Luttre waar om 9 uur een mis was en dan terug met om 13 uur het koor dat zong toen ze weer werd binnengedragen. We waren er pas om 13.30 een half uur later voor een beeld dat maar eens buiten komt, allicht een eeuwigheid.
Ik vermoed dat ik wel de meeste kapelletjes heb gezien, er was er zelf een met een zwarte madonna, voor Anemie heb ik er maar een foto van getrokken.
De terugweg was simpel altijd rechtdoor, ik had de juiste kant gekozen en wonder boven wonder een half uur later stond ik aan mijn boot.
Is een wens dat alles goed mag verlopen, of een verwachting uitdrukt dat het schip behouden blijft. Toen ik het enkele uren geleden nog eens op google wou gaan na zoeken vond ik, hoop op zegen. Maar ik had spes salutis in gegeven en kreeg nog veel meer. O.a. het kustvaartforum waar er zelfs fotos van mijn boot op staan van doen ik nog op de werf lag voor mijn staal constructie. Dat heb ik niet zelf gedaan, de rest doe ik zoveel mogelijk wel zelf.
Toen ik de eerste drink op mijn boot gaf, kreeg ik van een vriendin het volgende tekstje,
Dat het een huis en een thuis moge worden, en dat je er steeds heelhuids mee thuis kan komen! Het ziet er naar uit dat dit ook zo is, een thuis is het al en heelhuids kom ik wel thuis.
Zelfs ondanks het feit dat ik hier nu lig aangemeerd tot maandagmorgen, in mijn agenda staat dinsdag als aankomst datum. En dat haal ik nog wel ..
We zijn blijven steken in Luttre, nee geen motor of lek of iets anders, veel simpeler. De lift van Strépy stopt de zaterdag om 12uur. En dat wist ik niet. Gewoon gedacht dat die wel zou werken op zaterdag en zondag, deze periode, al was het maar als toeristische attractie. Maar in Wallonië denken ze anders blijkbaar.
Deze morgen vertrokken om 7uur en rond 9uur waren we ongeveer door Charleroi. De eerst volgende sluis is die van Marchienne au Pont. Je gaat 7 meters hoog en een compleet landschap strekt zich voor je uit, de zon schijnt, de mistroostigheid verdwijnt en de wereld ziet er weer rooskleurig uit.
Robert is weer naar huis, gisteren had hij naar huis gebeld en de kelder was een voetbadje geworden. Dankzij de stortregens in Gent. Nu staat hij allicht al te scheppen. Hier is de zon weg en het regent, ik lig hier juist voor de Champion, en heb al inkopen gedaan.
Zondagavond komt An een vriendin van mijn zus om dan maandag mee te varen. Robert zelf komt maandag morgen vroeg. Hij denkt dat we maandagavond toch nog Doornik halen, we zullen wel zien.
Ik zal de fotos van vandaag ook maar op mijn site zetten dan is dat ook al gebeurd.
Als er nog mensen willen mee varen bel maar. 0486 712240
Daarnet een foto genomen van een wrak een spits iets buiten charleroi.
Alles is hier bijna vuil en roest. Je glijdt door een stad die boven je afbrokkelt, en na een spits, je nog eens, met je neus op de feiten druk het leven is vergankelijk. Nu staan er een paar huizen achtermij ik zie de gevels enkel van af het eerste verdiep. Deze zijn nog in goede staat. Is er nog hoop voor de mensen.
2de versie of te wel communicatie stoornis niet te wijten aan gsm
Het hindernisparcours van Dominic en Anouchka
We zouden vertrekken, maar het werk zorgde voor twee uur vertraging. Een laatste check-up van de motor: benzine genoeg (heel belangrijk!), banden goed opgepompt en de achterveer opgeblazen zodat we er niet afwippen. Okee, E40 here we come.
Eens van de E411 zouden we er nu heel vlug zijn, dachten we Met de gsm in de hand vinden we Philippe in t ganse land, dachten we Maar wist Philippe wel waar ie was? De vaarkaart was goed. Ik lig aan de sluis van Hun. Geen probleem, de sluis zo gevonden, maar geen Spes Salutes te zien. En toch lig ik aan de sluis, bevestigde Philippe in het zoveelste gsm-gesprek waarbij de batterij bijna plat viel. Tot sebiet, bevestigde ik dan maar voor de zoveelste keer. Gelukkig intussen al benzine bijgetankt, want 40 kilometer en anderhalf uur later nog steeds geen Spes Salutes te zien. Onze spaghetti, tja, die zou nu wel al klaar staan (honger, honger). Gezien de tijd begon te dringen, hadden we plots het genius idee dat Philippe ons dan maar te voet moest staan opwachten aan zijn sluis van Hun. Plots telefoon op Anouchkas gsm (noodoplossing gelukkig bij de hand): Philippe had plots ontdekt dat de sluis van Hun helemaal niet die van hun was, maar wel de sluis ervoor, die van Houx . Op enkele minuten tijd zagen we dan eindelijk de zaklamp van Philippe als reddend lichtje in de duisternis. Om klokslag twaalf uur kon ik mijn acrobaatkunsten boven halen om via de kantelende wip het terras van de Spes Salutes op te rijden. Lang leve de communicatie! Maar wat zeggen ze: vrouwen kunnen geen kaart lezen, maar what about Philippe? Ik vond het al raar dat ze de spoorwegbrug naast mijne boot vergeten op de kaart te zetten hadden. De spaghetti maakte alles goed. HEERLIJK! DANK U PHILIPPE!
Het is lang wachten op een eerste tel. Maar dan komt het, we staan aan de maas, welke kant moeten we nu hebben. Natuurlijk de andere kant en nog een km. of 15 rijden. Volgend tel. We vinden het niet, natuurlijk het is donker. En buiten een jachtpad en een spoorwegbrug over de maas is er niet veel te zien Een van de volgende, we zien een toren met rode lampjes die flikkeren. Ik ook, maar dan moeten jullie nog verder rijden richting Dinant, en we liggen recht tegenover een verlichte rots. En juist voorbij een spoorweg brug. Intussen is de porto warm en de spaghetti koud. Maar hun batterij was ver plat. Het wordt dus spannend.
Ja, nu hebben we de juiste richting naar Dinant gevonden, aan een rivier kun je natuurlijk twee kanten op. We spreken af dat ik tot aan de sluis wandel, die vinden ze wel.
Ik vind die sluis natuurlijk ook, geen probleem. Nee, ik vind ze niet, het is de verkeerde, wij hadden ons vergist, we lagen niet aan de sluis van Hun maar aan die van Houx.
Zo kan een mens blijven zoeken natuurlijk. Nu na om 20uur te vertrekken uit Sleidinge, een kleine site seeing door de Ardennen kwamen ze gelukkig maar tevreden toe om 24 uur.
Bij het napraten bleken er veel torens en verlichte rotsen te zijn. Dat waren dan ook geen goede oriëntatie punten. Maar soit, we hebben allemaal toch goed geslapen.
Hopelijk hebben ze met hun moto van uit Sleidinge beter weer mee gebracht.
Deze morgen nog in Frankrijk redelijk bewolkt met af en toe stekende zon. Deze namiddag echter eenmaal de grens over en weer in ons thuisland, regen, regen, regen .
Bij het kmi hebben ze daar verschillende benamingen voor maar het is allemaal even nat.
Ik weet het niet direct wat nog geschreven, en zoek steun bij Robert, maar hij weet het ook niet. Dus vandaag is er niet veel gebeurd.
Ik heb wel de fotos aangevuld tot en met dag 14. Straks wordt het nog efkens sleuren met een moto om die aan boord te krijgen. En misschien komt daarna nog de inspiratie.
Alles overdekt met een grijze laag, ik zie geen steek. Het begin, midden, einde van de wereld ligt allemaal rond deze boot. Je zou voor minder denken dat de bol plat is.
8 uur
Opgestaan zien met moeite de sluis, daar vallen we 1.10m. naar beneden, gelukkig is de wereld toch nog bol. Eten en tegen een uur of 9 kunnen we toch vertrekken.
Na 66km varen liggen we in Fumay een 28km van Givet en de Belgische grens. Hoewel die zelfde grens hier op een 1 km langs dezelfde oever passeert. We liggen tegen de jachtkaai aangemeerd, kostprijs een 8,10 , voor deze prijs kan ik ¼ van een dag in Portus Ganda liggen en dat was dan nog een prijsje.
Dat de kanalen smal zijn merk je goed als er een andere spits juist uit de bocht komt als jij ervoor ligt. We schraapten met de bodem over de keien. Robert had nog thans langs de marifoon op geroepen dat we dit kanaal op draaiden. Maar ja blijkbaar zijn wij de enige met een marifoon.
De ganse dag hebben we in openlucht kunnen varen, het zag er soms wel donker uit maar de regenbuien zijn ergens anders neer gedaald. Als het zo verder vlot verloopt, de sluizen stonden bijna steeds open tegen dat we toe kwamen, halen we morgen gemakkelijk Dinant. En misschien iets verder.
De kajuit weer opbouwen zouden we nu wel weer kunnen, maar in openlucht varen is toch leuker. En zolang de weergoden ons gunstig gezind zijn, vaar ik liever met een klaar liggend zeil achterop.
Arianne heeft in het gastenboek geschreven dat het station waar ze zijn opgestapt in feite Courcelles is. Maar ze zijn van de boot gestapt in de sluis van Gosselies.
Na 30 km varen, in een kleine 4 uur zijn we hier aangemeerd 2 sluizen van Charleville-Mézières. Het ziet er naar uit dat Dominique met zijn moto zal kunnen opstappen in Dinant, donderdagavond.
En mensen die dit wk nog mee willen varen, vrijdagavond in Charleroi of zaterdagmiddag in Gosselies daar zijn Ariane en Gabby afgestapt op de heenreis. Het station zou maar een 5tal minuten van de sluis zijn. Zondagnamiddag zouden we dan boven Doornik liggen, waar het station ook maar een 10 tal minuten van de aanmeer plaats is.
Bijna een kajakker over varen, wij zagen hem, hij ons niet. Wij naar links want hij zat rechts, en op dat moment gaat hij ook naar rechts. Hij had ons duidelijk niet horen afkomen. We hebben hem maar in zijn achteruit gesmeten, en dank zij al dat water in de achterpiek, en het draaien aan het wielletje van Robert vaarden we er toch langs. Tegen die tijd hadden ze ons dan ook gezien.
Hier liggen we gewoon aangemeerd tegen de dijk een kaai muur is er niet. Veel fotos heb ik nog niet getrokken, het is sturen of trekken beide gaat moeilijk. Bijna had ik een macabere foto, maar tegen dat ik het roer aan Robert had gegeven en het fototoestel gericht waren we al voorbij. Toch wil ik jullie de details niet besparen, een duif die onder een brug ophangt vernesteld in een visdraad rond haar arm kopje, en dan nog eens zeggen dat vissers vredelievende mensen zijn.
14.15 Water in de achterpiek laten, dan liggen we iets dieper. Kunnen we beter stoppen nu we met de stroom mee varen.
14.45 We gooien los en vertrekken. Het water stroomt nog altijd in de achterpiek. Een ½ uur al en je ziet het nauwelijks staan. We laten het nog een tijdje stromen.
Nog efkens iets, de fotos zijn aangevuld tot in Charleville Mézière dag 8. De volgende dagen zitten al klaar, maar zal ik pas versturen als ik terug ben in Belgie. Dus binnen een dag of twee. Dat zullen jullie wel zien aan de link in de linkerkant dan zal er een andere dag vermeldt staan.
