vaart --------------------------------------- meubelen De spes salutis
thuis en andere
verhalen
10-08-2006
Donderdag 10 augustus
Donderdag 10 augustus
Na een uitgebreid avondmaal, porto, kip in de römertopf, een glas witte wijn, doen Hilde en Dirk te afwas, de schipper Robert een wandeling langs de kaai, en Gaby en Ariane zijn al vertrokken. Zij kwamen kijken waar we lagen om morgen mee te varen, ze hadden al gegeten maar Gaby kon deze kelk niet aan hem voorbij laten gaan en stak nog een tandje toe.
Ik kroop achter mijn pc en keek naar de fotos die Dirk vandaag had gemaakt, en zag dat het moeilijk zou worden. Met de hulp van iedereen kozen we een aantal fotos van deze dag en die kunnen jullie bekijken als je naar links gaat en klikt op mijn vakantie fotos eerste dag.
Deze morgen rond 9uur zijn we vertrokken in Merelbeke, en in feite was gans het eerste stuk waar we op de schelde zaten het mooist. Prachtige natuur soms een torentje, een kerk of een kasteel, soms een wrak met een wrak in, kronkelend water met haar scherpe bochten, en aangeslipt zand in de binnenbocht soms ook in de buitenbocht, donkere luchten en klaar lichtende hemels voor elk wat wils.
Daarna varen we het zeekanaal op naar Brussel, sluizen, bruggen, als zit in de weg en het is weer wachten geblazen, tot we een sluis binnen kunnen of een brug opendraait. Langs de oevers industrie en nog eens industrie, wachtende autos en mensen die soms zwaaien als we onder een ophaalbrug passeren, ze staan er reeds 10 à15 minuten te wachten en wij zijn ver de laatste boot in de rij.
We zijn Wichelen gepasseerd waar Martine haar ouders woonden, maar het huis of de oude kaai hebben we niet gevonden, in Melle waar ze zelf woont heb ik de zwarte blok niet zien staan ik was toen nog te veel op het water aan het letten. Sint Amands van Stille Waters, de eeuwige brug van Willebroek van op de radio, de verbrande brug waar de film Mira met o.a. Jan Decleir in mee speelt werd hier gedraaid als ik mij niet vergis, het koninklijke domein van Laken, maar spijtig genoeg waren we niet uitgenodigd voor een aperitief. Het zou juist op tijd zijn geweest want enkele minuten later waren we aangemeerd en schonken we zelf de porto uit.
Iedereen is al gaan slapen, en ik zit nog te tokkelen en te genieten van een glas witte wijn een rookstokje, en de rust met als achtergrond muziek de druipende regen op mijn aluminium dak. Slaapwel, droom zacht en morgenvroeg weer op.
Niet dat het er toe doet, maar af en toe beleeft een mens weer zo'n moment waar woorden niet gepast zijn; of juister misschien waar woorden geen vat op krijgen, of eigenlijk waar woorden naast de kwestie zijn. Voor mij als simpele mens die op zijn twee voeten en vier wielen tracht overeind te blijven in deze razende carroussel, bekruipt mij iedere keer zo'n gevoel als ik, zoals steeds onverwachts en à la dernière minute, het geluk in de schoot krijg geworpen, mij over te geven aan de zoete tijdloze deining van een schip. En wat me iedere keer opvalt: ik was het terug vergeten. Wat een zalig vergeten. Voor mijn medemens met waterbenen zal dit nogal gezwans klinken, maar voor mij als te aards wezen, zijn die momenten van afstand nemen, vervlieten in de tijd, zacht en innig zaligmakend. Moeder aarde. Neen toch. Moeder water.
Voor de kinderen Zeno, Marie en Leander. Geen tijd, geen aarde of water of andere moeilijke kronkels; maar een nieuwe leuke speelplek, een helpende hand, een blik van verwondering, een kleine honger, een pesterij of twee, een portie verveling,... kortom een fijne uitstap
Spes salutis. waar de tijd bleef stille staan, al gaat die boot vooruit, 't is of de wereld terugdraait. Spes salutis. waar woorden ophouden belang te hebben, de wereld te verdelen, te willen grijpen.
Van de Muide, tot de veerpont in Langerbrugge waar we water tanken, langs de voor mij bekende maar vanuit dat perspectief toch zo vreemde Gentse havenindustrie, met de rode vlag met wit vierkant fier voorop, en de rode geraniums om de sluiswachters een naderend pleziervaartuig aan te kondigen, aan dek op het toeristenterras tussen oer- en minder oer beeldend werk, tussen de zachtheid van Philippe en zijn houten krullen en de minzaamheid van Robert's verhalen, ... tijdloos glijden, ... Meulestedebrug, Evergemsluis, Snepdijkebrug, Klaverbladbrug, ... tijdloos en onveranderd klotst het water zachtjes verder; en dan toch die tijd, die nieuwe tijd waar aalscholvers meeuwen hebben verdrongen, kleurrijke graffiti de oude stalen spoorwegbruggen ontheiligen, het aanhoudende gesuis van de Zuid-Gentse verkeersaders ons thuisbrengt, en zowaar reeds het GSM spervuur hervat.
Aan alles komt een eind. Zelfs aan de tijdloosheid.
Schippers zijn mannen van weing woorden, wat wereldvreemd misschien, maar wellicht daarom des te juister; Moeder Water dus.
Veel te veel woorden dus. Ach was ik maar een schipper. Spes Salutis goede reis!! met dank aan kapitein Philippe en schipper Robert Geschreven door Luc
Eindelijk, de buitenkant is volledig gekuist, de 2de slaapkamer is voorlopig gemaakt, en toen het donker werd alle scheepverlichting gecontroleerd en het werkt. Daarna mijn pc aangezet en via nagolore op zonnegroeten verzeilt. Een blog die er mag zijn met veel uitleg van hoe je het moet doen, een beetje overdondert. Er is nog veel werk aan de winkel, en naast deze blog zou ik nog een blog willen opstarten. Een met het werk dat ik doe, ik ben namelijk een zelfstandige die van alles doet, voornamelijk meubels maken, verlichting, gevels schilderen, glasramen maken, trappen, zelfs voorlopige met paletten, hoe moeilijker iets is hoe liever. Dirk pc., bijnaam natuurlijk, komt mij woensdag helpen om mijn auto in mijn ruim te laten zakken, zelf scheept hij pas in donderdag maar hij brengt een fototoestel mee. Maar woensdag morgen, aller eerst ga ik boodschappen doe met Hilde, kwestie van genoeg eten en drinken aan boord te hebben, we hebben al eens samen gezeten, Hilde, Dirk pc,en ik, en het ziet er naar uit dat we ieder dag een feestmaal krijgen. Hilde scheept ook donderdag morgen in. Woensdag namiddag zou ik rond 14.45 door de spoorwegbrug varen. Nu lig ik aan de Terneuzenlaan juist voor de spoorwegbrug, en die draait op vast gestelde tijden, eenmaal daardoor vaar ik naar evergem sluis. Juist daarvoor kan ik water tanken, ik heb nu 4 lege watertanks net aan boord, elk van 1500 liter. Die moeten vol, ze dienen ook als ballasttanks, de spes salutis moet nog iets dieper liggen. Mijn hoogste punt boven de waterspiegel is de nok van mijn woonruimte, als ik mijn stuurhut ontmantelt, dan ligt de nok op +351, de bruggen voornamelijk in frankrijk liggen op 350 boven de waterspiegel, minstens nog een 1centimeter moet ik zakken. We zullen wel zien. Terwijl ik water tank zou de Belfort mij nog een 1500 liter mazout bij tanken, dan heb ik een 3000 liter aan boord en moet ik in frankrijk niet bij tanken. Hier betaal ik de prijs van rooie mazout in frankrijk de normale diesel prijs. Scheelt al gauw een 0.50, en mijn verbruik ligt ongeveer op een 15 liter per uur en daar mee vaar ik een 11 km. per uur reken maar uit. Voor de gene die ons willen uit zwaaien hier een voorlopige zwaaie lijst, Woensdag om 14.45 op de terneuzenlaan in gent juist voor de spoorwegbrug. Donderdag om 8.30 voor of na de sluis in Merelbeke. Zie hier op deze blog voor de juiste plaats. Vrijdag om 9 uur in Brussel waar? Met deze een slaapwel en tot morgen!
Deze morgen ring wekker om 6.30 Koffie, sudoko 7.30 Stefaan om de boordlichten van nieuwe stekkers te voorzien, en nieuwe contactdozen, bronzen een koopje van 10 per stuk, normaal 76, tweede hands ze blinken niet meer. Eksters vijzen ze ook niet meer los. Koeken halen, tafel zetten en wachten. Dominique en Danny komen er aan, Dominique helpt Stefaan en ik ga met Danny een kraan gaan halen bij Briaen om een sloep achter het schip te kunnen hangen ook een koopje 70. En dan begint het grote afwachten voor mij, zal mijn autokraan mijn auto wel opheffen om hem in mijn ruim te laten zaken. Gisteren hebben ze 1600 kilo betonblokken geleverd, we kunnen alvast daarmee oefenen. Danny en ik proberen, de lier haalt het wel, die kan 2000 kilo aan, mijn kraan houdt stand, maar weigert nog hoger te gaan, kan enkel nog zakken. Daardoor hebben we niet veel bewegingsruimte, mijn auto is 300 kilo minder zwaar, laten we het maar proberen, we krijgen hem tot boven de luiken van de laadruimte en terug scheerdt hij over de betonstenen, zaken doet hij wel nog, maar stijgen is nog altijd een probleem. Middagmaal en schipper op bezoek, Robert zal mij leren varen met deze mastodont 38.76 meters lang, 5,04 meters breedt, laadvermogen 365 ton. Robert is geboren op een schip in lang vervlogen tijden is reeds 75 jaar, heeft aan het touw getrokken om toen nog een boot voort te bewegen, stamt dus nog af van de oertijd op het vlak van mechanisch voort gedreven schepen, heeft nog gezeild op de binnenwateren met zo een vrachtschip, ooit wil ik dat wel eens zien of doen. Mijn mastodont, alhoewel een beetje verder ligt er een van zeker 3 maal zo lang en 2 maal zo breedt als de mijne, een zwarte romp drijvend op het water, een geverfde bovenbouw in helle kleuren, en nogmaals daar boven een groot majestues wit driehoekig zeil die je voort beweegt, als er wind is natuurlijk. Maar daar kan mijn schipper uren over vertellen. Danny en Dominique besluiten van aan enkele vijzen te draaien, en ze krijgen meer druk op de piston en de betonblokken gaan vloeiend het ruim binnen. Woensdag kan ik dit dus ook met mijn auto. Anouska de vriendin van Dominique komt toe en help mij om de boot van zijn vuil te ontdoen, tegen een deugdelijke duitse biologisch afbreekbare zeep is het hardnekkigste vuil van onder de bomen te liggen niet bestand. Martine komt aan,tijd voor een koffie pauze, waarna ze zich aan mijn pc zet en er wonderlijk genoeg inslaagt om deze blog eindelijk te laten werken. Waarna ze zich over mijn kajuit ontfermd. 18.40 Plots zie ik hoe laat het is, en om 19 uur moeten we bij Rita zijn, zij zorgt voor het avondmaal. Rap rap alles op kuisen en we halen 19.20 Een stevige porto, lekker eten en nu zit ik hier, in feite om allen nog maals hartelijk te danken voor al het werk dat er vandaag verzet is. Nog 4 dagen van alles doen en dan vertrek ik, met mijn mastodont langs vlaamse, waalse, franse wateren naar Mouzon. 25 km. van Chasse Pierre.
Ter voorbereiding van de reis volgende week woensdag, is het kuisen geblazen vandaag. De buitenkant eerst. Alhoewel. Sommigen hebben zich goed geamuseerd met kranen en stenen en auto's. Leuk speelgoed is dat.
