|
Na het vullen van de tanks met water (en wijn), kon de Spes Salutis rond 11 u uit Gent vertrekken, richting Menen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Bonpapa Norbert en bonmama Christiane kwamen toe uit Poperinge met de trein, en Charlotte bracht hen veilig aan boord. Ze zouden geen spijt krijgen van hun daguitstap want ze amuseerden zich kostelijk, en iedereen ( er waren 11 gasten!) werd goed gesoigneerd: taart van Rita, soep van Monique, konijn van Rita, een gezellige babbel
het kon niet op.
20 u. De bus was weg, maar
ze hebben de trein nog net gehaald. Zoonlief holde naar de bus, hield de bus tegen, maar de ouders hadden er geen oren naar en liepen naar de andere kant.
Zoonlief rende zijn ouders achterna, maar de bus zoefde zoonlief en de ouders voorbij. En toen
gebeurde er niets
(copyright Herman Brusselmans)
Ondertussen op de boot klom Monique aan boord met hulp van drie sterke vrouwen. De mannen stonden hulpeloos toe te kijken hoe Monique elegant aan boord klom
Monique moest de volgende dag om 6.00 u haar bus aan wal nemen en ze maakte zich grote zorgen hoe ze er in godsnaam af moest geraken. Gelukkig waren er genoeg bemanningsleden opgestaan om haar veilig aan wal te brengen. Jean-Marie was niet opgestaan, zonder vooraf te verwittigen. Foei! (De volgende dagen stond hij wel altijd om 6 u op, terwijl hij kon uitslapen! Nu zit hij met een enorm schuldgevoel opgezadeld
Jean-Pierre, zorg dat Monique Jean-Marie vergeeft vooraleer hij terug in België komt.
Die dag (vrijdag) zijn we gaan fotoshooten in Wervik. Op de markt heeft Sara een heel mooie ring gekocht; haar dag was goed begonnen! Enkel nog kaas, koffie en Spoed! In Wervik, bovenop de kathedraal, waren we er nog niet helemaal uit of het een vleermuis was of een nar met een muts. Na nadere observatie met foto-inzooming kwamen we tot de conclusie dat het een Donald Duck met vleermuismuts was (zie bijgevoegde foto).
Nadat we afscheid hadden genomen van Wervik, voeren we richting Rijsel. Het werd zo warm dat we besloten om een tentenveranda op te zetten op het lage terras. Busje kwam zo, busje kwam zo, busje was zo
en Danny kwam eraan met het bonte gezelschap: Elsiebos, Gertrude (Trui), Danny en Monique! We vulden onze buikjes met de lekkere tagine van Baba. Het was een supergezellige avond met de home made notenlikeur van Jean-Pierre (heeft er een patent op). Toen de avond kwam, werd Danny verbannen naar zijn van. De anderen zochten hun matras op, van kamer tot atelier.
Bij het krieken van de dag (zaterdag) zaten we allen gezellig aan de ontbijttafel. We besloten Rijsel (Lille) te gaan bezoeken en zochten algauw een terras op de Grote Markt, om te genieten van een
. mmm
grote ijscrème (speciaal voor Sara). Daarna splitsten we ons op in twee groepen: de shoppers en de stadsverkenners (met de stadswandeling van Trui). De shoppers kochten een wit ceintuurtje (Philippe) met bijhorend shortje & hemd, een pull voor Sara, en een broek voor Danny (nen trois quarts). We hoopten stilletjes op een modeshowavond maar de kapitein gooide het over een andere boeg en kwam met het barbecuestel aanzetten (er was evenwel een klein technisch probleempje: Philippe had in Gent eigenhandig en argeloos zijn roostertje in de vuilbak gekieperd
maar uiteindelijk kwam alles goed en aten we groentjes met ordinaire mayonaise (vraag maar aan Rita ;-)).
Op zondagmorgen genoten we nog van ons laatste ontbijt samen en dan moest de van vertrekken, terug richting Gent.
Het was even wennen: het huis leek wat leeg
De Spes Salutis had de vrienden en familie met open armen ontvangen en te slapen gelegd.
/
Toen waren ze nog met vijf!
Op zondagnamiddag trokken we opnieuw naar het oude centrum van Rijsel, wandelden, bezochten onder andere het overdekte boekenmarktje, kerken, een mooie viswinkel met prachtige mozaïektegeltjes,... en sloten de avond af met een restaurantbezoek in een supergezellig binnenpleintje en wandelden voldaan naar de boot terug.
Toch even vermelden dat we nog nooit zo veilig gelegen hebben met de Spes Salutis daar in Rijsel: dag en nacht deden de mannen van Securitas hun ronde. Binnen en buitengaan kon niet zomaar, temeer omdat we onaangekondigd aangemeerd lagen. Maar onze charmes hebben het gehaald
Maandag
De afspraak met Robert was, dat hij in Rijsel zou toekomen tussen 8 en 9 u. Hij was zoals altijd goed op tijd en we hadden een gezellig ontbijt.
In de voormiddag doen Elsiebos en Hilde een slaapje op het dek. Uitgeslapen worden er plannen gesmeed om de week goed in te zetten: t is een zonnige ochtend en dus lappen we de ruiten! Maar na zonneschijn
komt regen
Na de middag trakteren we onszelf op een ferme smoothie van banaan, appel en nectarine, en een scheut notenlikeur voor the captain. Na het partijtje scrabble (met Els als winnaar) worden de varkenslapjes gebakken door Jean-Marie en geserveerd met gebakken aardappelschijfjes en verse boontjes. We maakten een avondwandeling naar het dorpje Estrun: in het gaan was het nog klaar maar in het teruggaan was het pikdonker en gelukkig hadden we onze pillamp mee. We hadden nog net een oogst mee van 2 kleine braambessen en een half.
Dinsdag
Op om 5.58 u om de stuurhut af te breken om de komende dagen goed onder de bruggen door te geraken. We hadden geen brood meer en daarom kregen we het lumineus idee om spek en eieren klaar te maken. Zodra we aan wal konden, gingen we gretig op zoek naar een bakkerij, en we vonden een gezellig bio-bakkerijtje met een heel vriendelijke bakkerin. Dankzij het zelfgetekende plannetje van Lotte geraakten we snel terug aan boord, met drie volle boodschappentassen.
Er waren 17 sluizen met korte tussenstukjes. Vandaar dat we regelmatig van boord konden springen om braambessen, pruimen en kersen te plukken. Enthousiast stond Lotte telkens met de plastiek zak en de stapschoenen klaar om aan de bessenzoektocht te beginnen. Hoe meer we van boord sprongen, hoe groter de oogst. Els legde het hele gebeuren vast op de gevoelige plaat.
s Avonds na het avondmaal ( provencaalse boerenworst met verse bloemkool met witte saus) wilde Els alweer Irish coffee maken maar the captain hield het voor bekeken: hij was al op voor dag en dauw en was dringen aan zijn schoonheidsslaapje toe
) De rest schaarde zich rond de computer en de tekst voor de blog werd ingetypt door onze lieftallige typiste Els, met als copywriter Hilde, Jean-Marie, Lotte en Els.
Het moet gezegd: hier wordt hard gewerkt en the captains staan elke dag vroeg op, dus moet er veel koffie gedronken worden. Philippe spant de kroon; hij is dan ook van Koninklijke bloede
Bovendien heeft onze Fliep plechtig beloofd dat hij ging stoppen met roken
Woensdag
Vandaag konden we pas om 9.30 u vertrekken om door de xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />5 km lange tunnel gesleept te worden. Het was dus zeer moeilijk voor Robert om zo lang in zijn bed te blijven liggen! Hij onderhield wel zijn sociale contacten want voor dag en dauw was hij al aan de praat met de buurboot. En toen
werd het donker, twee uur lang
We voeren onder de grond zoals de mollen. Bovengronds regende het, onder ons water
Boven op het dek staan was geen optie, of we hingen met ons hoofd in de kabels (zie fotos tunnelperspectief), dus kropen we met zijn allen gezellig in de living, net niet onder de wol (vraag maar aan Ina)
Philippe en Robert moesten vandaag dikwijls hun kanariegele regenjas aan- en uittrekken om het regenweer en de tocht te trotseren. We waren fier op onze kapiteins omdat ze ons veilig door de lange tunnel hadden geloodst. Op de Spes Salutis zijn we in goede handen! En plots
zagen we het licht aan het einde van de tunnel. Lotte haastte zich met het fototoestel naar het vooronder om de tunnel te vereeuwigen. Na de eerste lange tunnel volgde er nog een korte. Nog steeds op het kanaal van Saint-Quentin. Tussen twee sluizen in, spurtten Lotte en Hilde alweer naar de bakker, ze waren net op tijd want de boulangère sloot de deur achter hen.
De tafel werd met standing gedekt (zie fotos) en we zagen dat er overvloed was en Phil zei dat het goed was. Een middagdutje was weerom op zijn plaats en ieder zocht de stilte op, op zijn/haar manier. We bewonderden de oevers van het kanaal (het mag worden gezegd: de natuur is prachtig hier), en we kregen er honger van. Op het menu stond: spaghetti met verse biogroenten van de Wassende Maan (van Charlottekepketje)
Maar eerst nog de aperitief: Crèmant dAlsace met versgeplukte braambessen. En ook niet het digestiefje vergeten: een Irish Cofffeetje en voor Charlotte een Italian coffee. Meer moet dat niet zijn
Content dat den avond is gekomen en de sterren stille staan
. Nu moet Philippe dit alles posten op de blog. Veeeeeeele groeten van ons allen, xxx Philippe, Robert, Jean-Marie, Hilde, Lotte en elsken xxx
|
ik heb genoten van die paar dagen en JP ook en jean-Marieis al lang vergeven, had Philippe dat niet allemaal opgeschreven was ik het al vergeten!
