Ik ben Braet Wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wibra.
Ik ben een man en woon in Lotenhulle (Belgie (o-vl)) en mijn beroep is metaalbewerker.
Ik ben geboren op 03/08/1966 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen&sport algemeen.
Meestal koers ik mee met de LFT daar het startuur (14u)past bij mijn weekendwerk en telkens om 18u moet beginnen werken,
Op bezoek en eveneens op stage bij Bart Bonne te Lanzarote. Met 2 ploegmaats en nog een collega renner zijn we vertrokken op 23februari maar vooraleer we het vliegtuig opstapten merkten ze mijn ketting op die ik in een zakje had gestopt in mijn handbagage. Dit had ik gedaan daar mijn fietskoffer niet boven de 20kg mocht wegen en met die ketting eraf was dit precies 20kg. Nu bleek dat dit niet in de handbagage mocht zitten maar wel in mijn gewone valies. Ze hebben mijn handbagage dan laten inschepen als 3de bagage en ik mocht er 70 voor ophoesten, de profiteurs! Nou ja goed vertrokken met een somber gezicht maar rond de middag zijn we daar goed en wel aangekomen en was ik de 70 al vergeten. Het temperatuurverschil was goed te merken bij het uitstappen van het vliegtuig en enige tijd later zagen we gastheer Bart al staan met zijn velgebruinde tint op het gelaat en dit kwam goed uit met zijn shirt van FCB (lol). Toen met de taxi en Bart zijn wagen naar ons appartement en daar meteen uitpakken om zo snel mogelijk nog wat kms te doen op onze eerste stagedag. Alles verliep er vlekkeloos en er verbleven al 2 vrienden bij Bart en zo waren we met een 7-tal om te gaan trainen. Het is een mooi eiland en plat is het vooral niet. Ofwel heb je heuvelachtige wegen tussen de bergen ofwel de bergen op. De Tabayesco is de langste klim die we deden en die is 11km en ongeveer 6a7% (denk ik). We hadden ook pieken op hellingen van 17%, dus van efkes los te rijden was er niet veel sprake, want erover moet je toch. De laatste drie dagen waren de 2 vrienden van Bart al terug naar huis en reden we met zijn 5en verder. Sommige dagen deden de buikspieren meer pijn dan de dijspieren van t lachen. Ik merkte wel dat ik dag na dag beter werd en dit zonder forceren.We reden op de 6,5 dagen iets meer dan 800km bij elkaar en gelukkig niemand een lekke band gehad. De laatste nacht eens een stapke in de wereld gezet en het was best dat het de laatste nacht was want er zou anders niet veel gefietst worden denk ik. Bij deze bedank ik Bart voor de gastvrijheid en het gidsen. Hopelijk kunnen we dit ooit nog eens overdoen.
