Ik ben Braet Wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wibra.
Ik ben een man en woon in Lotenhulle (Belgie (o-vl)) en mijn beroep is metaalbewerker.
Ik ben geboren op 03/08/1966 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen&sport algemeen.
Meestal koers ik mee met de LFT daar het startuur (14u)past bij mijn weekendwerk en telkens om 18u moet beginnen werken,
Voor de laatste koers v/h seizoen gaan we van start in ons eigen Lotenhulle. Terug bij de a & b's met 23 aan de start. Het grillhuisje is goed vertegenwoordigt en een paar renners die volgend jaar onze ploeg versterken staan zelfs al eens in onze kleuren om ons eens goed zichtbaar te maken in eigen streek. Daar het maar een parcours is van 1.7km en de Cd's gaan maar anderhalve minuut voor ons van start zal het na enig koersverloop een samenloop van reeksen zijn. Na bijna halfwedstrijd was het al zover de ab's kwamen samen bij de cd's waar er wel een 3tal was uit ontsnapt. Bij de ab's zat alles terug samen en ik had me nog geen moment afzijdig gehouden en vaak mee geweest in de aanval. Na 2/3 wedstrijd gingen er twee weg en ik gaf Peter De Corte het sein om mee te gaan terwijl ik afstopte op kop van het peloton. Peter maakte vlug de aansluiting met de twee koplopers en na wat afstopwerk nam Kees over van mij (ook nieuwe ploegmaat volgend seizoen) en die deed ook knap afstopwerk voor Peter terwijl het peloton wel had gedacht dat Kees de kloof ging toe rijden, maar aangezien hij nog zijn uitrusting van een ander ploeg aan had viel het niet op dat hij al meewerkte met onze ploeg. Het trio liep verder uit en na enige tijd ging ik terug in de aanval om een mooie ereplaats in touw te slepen. Maar wegkomen was moeilijk maar op gegeven ogenblik kwam ik samen met nog een paar akelig dicht bij Peter waardoor ik terug effen de benen moest stil houden. In de voorlaatste ronde sprong Kees alleen weg en bij het ingaan van de laatste ronde sprong ik alleen weg. Kees kon nog net zijn 4de plaats vasthouden en ik werd nog door één iemand ingehaald op de meet en werd zo 6de. Peter won de wedstrijd voor onze ploeg en dit is natuurlijk hetgeen we wilden, een renner v/h grillhuisje op het hoogste schavotje. Ik was tevreden met mijn eigen prestatie want ik reed een stuk gemakkelijker dan afgelopen woensdag. Nu gaan we de winterstop in en kunnen we alles voorbereiden voor het komend seizoen.
De laatste tijd niet getraind daar ik geen tijd had en omdat het in Lotenhulle (hometown) is besluit ik toch maar te starten en zo lang mogelijk mee te rijden om alsnog een goede training naar komende zaterdag(waod lotenhulle)te hebben. Met 44 aan de start en meteen gaat het tempo omhoog. Na paar ronden is de regen steeds feller geworden en met momenten is het gevaarlijk rijden. In de bochten gaat het soms extra voorzichtig aan toe maar soms ook loeihard ondanks het water op de baan. Na enige km's begin ik toch gewaar te worden dat ik de laatste tijd niet veel meer getraind heb en bij het optrekken na de bochten mankeer ik kracht om het wiel te houden van mijn voorhangers, alhoewel als ik achter mij kijk zij ook dit probleem hebben. Ik kan me lange tijd ronde de 15de plts houden maar na 55 km voel ik dat het voor mij genoeg is en laat me bewust bij het eindigen van een ronde uitzakken om uit de wedstrijd te stappen. En bleek dat dit een wijs besluit was want enige tijd later begon de regen nog feller te worden en was het pompen of verzuipen. Nog nooit zag ik het tijdens een wedstrijd zo regenen. Jack Bauer won de wedstrijd voor Stijn Minne.
Met 91 renners aan de start met veel klinkende namen erin. Een zwaar heuvelachtig parcours van 11.5km lang en 11ronden te gaan. Persoonlijk wil ik die koers rijden als training naar volgende week toe, want deze week slechts 1keer 70km getraind. Na de éérste km rustig te hebben afgelegd word het tempo opgedreven en eenmaal ander kant van parcours te lande gaat het gas volledig open. Met de felle bries die er waait is het geen pretje om aan die snelheid te volgen, steeds pieken naar 60 km/u toe en stilvallen doet het niet. In de tweede ronde breekt de groep en ik kon er bij god niet bij dat ze vooraan konden een kloof slaan terwijl wij zelf volle bak gaan. Ik zat bijna gans de tijd in het rood en begreep algauw dat dit geen koers voor mijn kaliber is. Bij het ingaan van de derde ronde gaf ik het voor bekeken en blijkbaar was ik niet de eerste die zo dacht want ik zag er al behoorlijk wat renners langs de kant staan toen ik opgaf. Dus volgend jaar zal ik wel in Tielt zijn maar zal om te kijken zijn.
