Na het feestgedruis van San Antonio aangekomen is een prachtig koloniaal herenhuis in Tigré. Een schitterende locatie, een omsloten tuin met zwembad en tennisveld, met heel erg smaakvol ingerichte kamers door een Zweeds echtpaar. Na de piepkleine en duistere accommodatie van de vorige nachten een verademing. Het weer zit niet mee, maar dat zal slechts één dag zijn, is hier heel normaal dat na een super hete dag de temperatuur de dag erop met twintig graden valt. Tigré is eigenlijk een voorstad van Buenos op de delta van de Parana. De stad zelf is maar een fractie van die delta, die eigenlijk bestaat uit een doolhof van waterwegen met allemaal eilandjes waar huizen, cabannes en hotels op staan. Slechts een dertig km van Buenos is dit hier duidelijk de up-scale place to be, prachtige promenades, mooie (en ook heerlijk) restaurants en een heel erg westers aanbod.
Anderhalve dag rust, met een boot op de delta, met ons boekje in een ligstoel in de heerlijke tuin, met vooral genot van het zonnetje en de heerlijke Argentijnse wijn.
Stilte voor de storm, want morgen vroeg eruit voor de trein naar Buenos Aires.
Zoals verwacht nog heel lang gewacht op onze vlucht, ipv van om 19u20 finaal rond 21u30 opgestegen. Aangekomen in Palomar, een militaire luchthaven waar een soort tentencomplex is gemaakt voor de gelegenheid. Behoorlijk snel onze bagage gekregen die een blauw lintje had gekregen om aan te duiden waar ze naartoe moest Gelukkig was onze chauffeur blijven wachten, en stond met ons naambord braaf aan de uitgang. 22u30 en nog een rit van dik anderhalf uur langs onverlichte wegen met een auto zonder snelheidsmeter of kilometerteller. Hééél veel sterren in de stikdonkere buiten. Ingecheckt na twaalf uur, en dan het stadje in op zoek naar een restaurant. Om half een eten bestellen, de normaalste zaak in Argentinie.
San Antonio De Areco staat voor gans het weekend in het teken van het festival de la tradition, het grootste gaucho festival van de regio. Vreemd, maar je hebt meer dan het gevoel dat mensen zich echt niet moeten inspannen om aan folklore te doen, ze zijn gewoon nog zo
Het contrast met de vorige dagen kan niet groter zijn, we zijn in een rijke stad niet alleen aan gebouwen maar ook aan geschiedenis en traditie. Heel open, schitterende parken, gemoedelijke sfeer.
In de namiddag naar het feest terrein getrokken, waar er allerhande paarden proeven waren, en demonstraties met wilde kudden paarden. Heel mooi, en super leuk van sfeer. Omdat het daar nogal festival-food was naar de stad terug gegaan om in een deftig restaurant eens lekker te eten. Onderweg nog een fototentoonstelling aangedaan in de plaatselijke bibliotheek (allemaal boeken met bruine papieren kaften, de encyclopedie had als laatste bijwerking die van 1934) en de opening van een schilderijen tentoonstelling in de lokale galerij. Was een receptie bezig, maar braaf gaan eten. Om negen uur begon er een dansfeest op het festival, maar we waren pas na tien uur terug van eten op terugweg was er al veel meer ambiance aan de tentoonstelling, de meeste waren echt wel wat ronken. Twee gitaren en een accordeon zongen een soort fado, heel melancholisch, en de vrouwen (en ook mannen) van het beperkte clubje van een man of vijftien zongen elk om beurt hun liedje schitterend van sfeer, gewoon op het trottoir, zang, dans, sfeer ondertussen wel met een glas wijn van de receptie toen het op zn einde liep kregen we al invitaties voor asado(bbq) bij mensen thuis, zijn naar ons hostelleke afgezakt, was ondertussen na drie uur en niet meer naar het bal populair geweest.
Het leven kan hard zijn, vroeg opgestaan voor de hoofddag van het festival. Het volledige centrum afgezet, en van vroeg al sfeer. Op het grote plein verzamelen geblazen voor het defilé ( in het Spaans dis-fie-lis) Opening met een honderd koppige fanfare met het Argentijnse volkslied. Indrukwekkend, de menigte zingt ingetogen mee, de meeste met hun rechterhand op de linkerborst. Wat volgt is een stoet van paarden en nog eens paarden. Genodigde folkloristische groepen uit alle regios, soms met schitterende kostuums, en heel mooie paarde,n maar ook weer de kuddes met wilde dieren die in troupeau voorbijlopen. Kon het niet laten om te beginnen tellen, en zijn dan maar bij duizend paarden gestopt met tellen.
De namiddag waren er weer behendigheidsproeven op het festival terrein. Grootste part van de namiddag een soort rodeo met wilde paarden. Ze binden zon onbereden paard vast aan een paal, geblinddoekt binden ze er een zadel op en zetten ze er een ruiter op. Als ze het paard losmaken en de blinddoek afdoen schiet het paard vooruit en loopt en bokt, valt en springt om zn ruiter er af te gooien. Tien, twintig seconden laten ze het beest tekeer gaan, en als de ruiter er nog opzit snellen twee andere naar de onverlaat om hem te sandwichen en hem vakkundig van het paard te tillen waarop het wilde dier wegschiet naar de paddock. Heel spannend elke keer, en soms ongelofelijk spectaculair. Nu en dan wel een gekwetste, maar de gauchos zijn super machos dus als ze nog enigszins kunnen lopen strompelen ze naar hun groep terug.
Het volgende deel was minder leuk, toen joegen ze telkens een paard op om hem met hun lasso tegen de grond te halen, en dan direct zonder zadel er een ruiter op te krijgen die weer voor spektakel zorgde. Denk niet dat gaia er bij ons zou kunnen mee lachen dat je er om doet om een paard tegen dek te krijgen in volle galop.
We blikken terug op en heerlijk weekend, de zondag haalden we bij de veertig graden, maar de sfeer was relax en nooit gezien. (We kregen van een koppel Argentijnen elk een stoeltje aangeboden, en na verloop van tijd begon de man ook zijn cocktail brouwsel in een inox reuze beken te delen. Toen zn fles leeg was deel geweest aan een koude maté sessie met fruitsap, ijs en maté. De beker gaat rond in heel het gezelschap, ook de kinderen drinken ervan, en wij als genodigden dus ook. Die maté is een kruiden mengsel, ze vullen daar de beker mee tot boven en gieten dan kokend water of koud fruitsap op. Er steekt een soort zilveren rietje in met een zeefje onderaan, en elk om beurt lurk je aan het rietje.
Extreme hitte zorg hier altijd voor een dag afkoeling. Na de extreme temperaturen, die ook voor hier uitzonderlijk zijn, want de krant staat er vol van (meer dan 40° rond Buenos Aires) vandaag slechts zestien (16) graden meer en al gans de dag regen. Zijn aangekomen in Tigré, de delta dicht bij Buenos waar we een dag of twee bekomen van de drukte en het aanhoudende lawaai en geschreeuw van de afgelopen dagen.
