dé website met alle info over de West-Vlaamse processies Kaderend in het project van Heemkunde West-Vlaanderen willen we hier zoveel mogelijk informatie plaatsen, zodat iedereen wat kan terugvinden over processies in zijn eigen gemeente/regio. Via "zoeken in blog" (links op het scherm) kan je de juiste informatie terugvinden (probeer zowel met en zonder hoofdletter). Beschik je zelf over informatie, stuur dit dan op via e-mail, en we zetten het zo snel mogelijk op de blog. Een bijzondere aandacht is er voor krantenartikels. Een overzicht van systematisch doorgenomen kranten kan je vinden door "krantenoverzicht" in te tikken. Hoe meer artikels er op staan, hoe sneller er ook iets over jouw gemeente/regio terug te vinden zal zijn.
21-01-2012
Uit 't Getrouwe Maldeghem, 7 juli 1895
Oostende. De zeewijding. Deze indrukwekkende
plechtigheid, aloude instelling en toch altijd nieuw, werd door het heerlijkste
weder begunstigd. Men schat op ongeveer tien duizend het getal reizigers zondag
aangekomen. Men voege hierbij het getal reeds in de stad verblijvende
vreemdelingen de laatste vreemdelingenlijst gaf 4404 als total en men zal
bekennen dat er beweging moet geweest zijn te Oostende.
Brugge. H.
Bloedprocessie. Maandag heeft Brugge de 745e verjaring gevierd
van het H. Bloed ter stede. Zooals men weet, jaarlijk door de alomvermaarde
processie herdacht wordt.
De vreemdelingen waren zeer talrijk toegekomen; de gewone en
buitengewone treinen bijzonder die van de lijnen Gent en Oost-Vlaanderen
hadden duizenden personen aangebracht daarbij nog kwamen er duizende
buitenlieden van alle kanten, te voet of in rijtuig toegestroomd. Het getal
vreemdelingen kan op 15,700 gerekend worden.
De ordedienst in de statie werd gedaan door de linietroepen
en een piket gendarmen.
De Heilig-Bloedprocessie heeft haren gewonen omgang gedaan
in de volmaaktste orde, alhoewel op sommige plaatsen het bijna onmogelijk was door
het opeengepakte volk te geraken. Zooals altijd was de stoet rijk en kostelijk
en de groepen zeer afgewisseld; het volk was vol begeest ering [sic] en
bewgndering [sic]. Twee schadrons lansiers openden en sloten de processie die
buitengewoon groot was.
De indrukwekkende groep die gevormd was rond [sic: het]
beroemde Relikwie, op beurt gedragen door de kanunniken van het kapitel der
hoofdkerk, werd gevolgd door Z.D.H. den bisschop van Gent, Mgr Waetfelaert
[sic], capitularis van het bisdom van Brugge, en de overheden der stad met
baron Ruzette, gouverneur, en graaf Am. Visart de Bocarme, burgemeester, aan t
hoofd.
Eene menigte bedevaarders gingen godvruchtig en ingetogen
achter de processie. Het was 12 ½ ure toen de zegening met de relikwie van het
H. Bloed aan de neergeknielde menigte gegeven werd, van op het altaar der
Burgplaats door Z.D.H. den bisschop van Gent.
Natuurlijk hebben de gauwdieven gebruik gemaakt van het
gedrang om hun deftig stieltje uit te oefenen. De kommissaris der statie, M.
Huyghebaert, heeft er vier, op heeterdaad betrapt, aangehouden en
oogenblikkelijk opgesloten.
De policie heeft echter eene belangrijke vangst gedaan; 1e
een ontvluchte van Hoogstraeten, welke aldaar nog twee jaren goed vindt; 2e
eene vrouw van Dixmuide welke ook voor de eerste maal niet gevangen wordt; 3e
drie jonge lieden, kinderen, kan men zeggen, vermits de oudste slechts 15 jaar
telde. deze brachten in de wachtkamer der statie hun stieltje ten uitvoer.
H. Bloedprocessie.
Het is Mgr. Stillemans, bisschop van Gent, die de Heilige Bloedprocessie zal
vergezellen en op den Burcht met de relikwie van het H. Bloed den zegen zal
geven, Maandag 6 Mei.
Oostende. De
wijding der zee, welke Zondag alhier heeft plaats gehad, is zeer indrukwekkend
geweest. De toeloop van vreemdelingen heeft alle verwachting overtroffen; de
officiëele opgave stelt vast dat er niet min dan 10,800 reizigers, van alle
kanten des lands, zijn aangekomen, waarvan 8000 met den ijzerenweg, 1300 met
den buurtspoorweg Oostende-Blankenberge 1500 met dien van Oostende-Nieuwpoort.
Brugge. De
heilige Bloedprocessie die jaarlijks zooveel volk naar Brugge lokt, en wellicht
de schoonste processie is die men te zien krijgt, zal dees jaar in schoonheid
en rijkheid nog vermeerderd zijn, door eenen nieuwen groep, de verscheillige
volkeren der aarde voorstellende in den lof van den Zoeten Naam. Een dertigtal
kinderen, in de nationale kleedij der bijzonderste verschillige landen gekleed
en de vlag van de streek die ze verbeelden dragende, zal wellicht het
schilderachtigste gezicht vormen dezer processie.
Die groep zal voorgegaan zijn door drie Chineezen de spreuk
dragende: Alle Volkeren looft den Zoeten Naam.
De groep van het H. Hert, verleden jaar ingericht, wordt
dees jaar nog vermeerderd.
Deze processie zal dus, meer nog als op vroeger jaren, de
reis naar Brugge waardig zijn.
Brugge. De H.
Bloedfeest heeft nog meer volk uitgelokt dan op andere jaren; de treins
brachten 11.972 menschen aan. Mgr. Stillemans verving den grijzen Bisschop van
Brugge. Al de hooge ambtenaars waren tegenwoordig.
Veurne. Onze
kermis waarvan het Zondag de eerste dag was werd door een uitstekend weer
begunstigd maar helaas door een schrikkelijk ongeluk gekenmerkt.
Even als alle jaren was er zeer veel volk naar onze merkwaardige
processie gekomen.
Om half negen ure s avonds was de tram naar Oostende in de
Noordstraat gekomen als een meisje er wilde opspringen vooraleer hij stilstond.
Zij mistrapte, viel omver en geraakte onder den tram met de beenen die
verpletterd werden.
Het slachtoffer is 18 jaar en werd in erbarmelijken toestand
opgenomen. In eene naburige herberg ontving zij de eerste zorgen van de heeren
dokters Barbier en Steylaers. Zij werd vervolgens per draagbaar naar het
hospitaal overgebracht. Een dubbel afzetting zal wellicht noodig zijn.
Brugge. Zooals
wij t reeds gezegd hebben zal dees jaar de H. Bloedprocessie, die Maandag
aanstaande plaats heeft, luisterrijker en prachtiger zijn dan ooit.
Mgr. de kardinaal-aartsbisschop van Mechelen komt dezelve
met zijne tegenwoordigheid vereeren, alsook de bisschoppen van Doornijk, Namen
en Luik, zoodat er met den bisschop van Brugge niet minder dan vijf kerkvoogden
den stoet, in plechtgewaad en omringd van eene talrijke geestelijkheid zullen
vergezellen.
De bisschop van Gent zou insgelijks aanwezig zijn, ware t
niet dat men juist op dien dag zijn inhalingsfeest vier te Sint-Nikolaas.
Het bijwezen van Hunne Hoogwaardigheden de Bisschoppen strekt
natuurlijk tot aanmoediging aan de verschillende parochiën, broederschappen en
kloosters, om de talrijke groepen en voorstellingen welke zij voor t
samenstellen der jaarlijksche processie afvaardigen, alle mogelijke
sierlijkheid en schilderachtigheid bij te zetten.
Dees jaar zal gevolgentlijk ook de toeloop der duizenden
nieuwsgierigen, die telkens de vermaarde komen zien, bijzonder groot zijn,
waarover onze neringdoeners, winkeliers en herbergiers hoegenaamd niet zullen
klagen.
In t vooruitzicht der aankomst van eene buitengewone
hoeveelheid reizigers, heeft de heer statieoverste reeds de geschikte
maatregelen voorgeschreven, opdat het afstappen in volkomen orde zou kunnen
geschieden.
Brugge.
Maandag heeft alhier de jaarlijksche H. Bloedprocessie haren gewonen ommegang
gedaan. Deze godsdienstige plechtigheid werd door een allerprachtigst weder
begunstigd. Van alle kanten van ons land waren eene menigte vreemdelingen
toegestroomd, zoodat voor eenige uren Brugge aan eene rijke handelskoningin van
vroegere eeuwen geleek, zoodanig waren de straten met volk opgepropt. Ook op
dien dag eene reis doen naar Brugge is wel de moeite waard. Nergens anders kan
men eenen langen stoet van frisscher, rijker, dichterlijker groepen te zien
krijgen, dan die der H. Bloedprocessie. Het zijn de levende geschiedbladen der
geboorte, levenswandel, folteringen en zegepraal van onzen Heiland. Het is de
weêrspiegeling van de geheele strijdende Kerk, van haar begin af, het is de
voorstelling der bijzonderste geheimnissen, het is de historie van Vlaanderen
van Brugge en zijn bisdom. Jaarlijks werden nieuwe groepen bijgevoegd en reeds
bestaande verbeterd en volledigd. Ja, wie zou sterven zonder eens in zijn leven
dezen diep aangrijpende godsdienstigen stoet gezien te hebben, ware oprecht te
beklagen!
Dees jaar was de processie nog belangwekkender door de
tegenwoordigheid van Mgr. Lambrecht, den beminden bisschop van Gent, die vele
leden zijner familie te Brugge wonen heeft, en wiens faam van volksminnenden en
volksbeminden prelaat reeds goed in Brugge gekend was. Bij de twee uren trok de
processie statig door Brugges straten, op geheel den grooten omgang, langs
beide kanten door eene dik opeengepakte menigte geloovigen bezet, wijl duizende
pelgrims biddend den heiligen stoet volgden. Den ganschen dag, over noen en
over al, verdrong zich eene onafgebroken massa in de kapel van den heiligen
Bloede, om door de kostbare relikwie gezegend te worden.
De Heilig-Bloedprocessie te Brugge. O Brugge! men verbreidt uw glorie over de aard; Gij staat in t goud van de geschiedenis vermaard Om de oudheid uwer stad, den krijgsmoed uwer helden, Uw kunstenaars op t paneel, die alle volkren melden; Maar al die glorie, al die roem dien gij geniet Is aan uw schoone kroon de schoonste perel niet. Uw ware grootheid is dat gij het Bloed des Heeren Met zooveel dankbaarheid en liefde blijft waardeeren; Uw ware grootheid is dat gij altijd gedenkt Hoeveel hij schuldig is aan wien God vele schenkt. L. Debo
Brugge. Gilde
der ambachten. Wij hebben over tijd gemeld dat de heer Van Ockerhout,
senator, en de heer Alb. Van Caloen, provinciaal raadsheer, aan de Gilden der Ambachten een prachtig
vaandel geschonken hadden. Daags voor H. Bloeddag, dus den Zondag 5 Mei, zal de
inhuldiging van dit vaandel met veel plechtigheid geschieden.
Jonckershove Eene
werkvrouw van Staden, gehucht Staden-Reke, kwam alle zondage van de Meimaand
naar de Grotte met een steekkarreke, waarop 4 kleine kinders zaten, waarvan het
oudste, een meisje van 6 jaar, sedert twee jaar met krukjes ging Toen juist de
processie uit de kerk aan de Grotte kwam, wierd het meisje gewaar dat het kon
gaan. Op zeggen van M. Pastor droeg het zijne krukjes in de grot en kwam er
zonder terug, na gezegend te zijn met de H Relikwie. Een groote geestdrift
heerschte onder het volk: men bad, men zong, elk wilde het meisje zien en aanraken;
velen namen het in de armen de [sic] omhelsden het. Toen de grootste geestdrift
wat gestild was, volgde het kind de processie naar de kerk. De gelukkige moeder
bleef met hare kinders tot tegen den avond bij de Grot, waar zij veel aalmoezen
ontving.
trefwoorden: Jonkershove, processie, genezing, 20ste eeuw
's Zondags na Onze Lieve Vrouwen Visitatie wordt te Poperinghe de luisterlijke Omgang gevierd, tot jaarlijksche dankzegging over de verwekking van een doodgeboren kind, hetwelke, drie dagen begraven zijnde, en op den vierden dag herlevende, op den 14 Maarte 1479, 't Heilig Doopsel ontving, in Sint Janskerke binnen Poperinghe.
Hoewel, binst het jaar, Sint Jans kerke schier nooit eene ure van den dag zonder menschen en is binnen de Ommegangweke, is zij dikwijls veel te kleene voor al het volk dat van verre en na komt toegestroomd, om te dienen, naar 'Onze Vrouwe, van Sint Jans.' Het volgende verhaal van 't mirakel is vertaald uit eenen latijnschen dicht, ter eere van Onze Liever Vrouwe, van J. B. Roens, J. U. L., Urbis Scab, anno 1678.
Ik zing Gods wonder werk, Die, op den vierden dag, Een doodgeboren kind 't gewenschte leven gaf. Mocht ik, God Heilig Geest, recht luisterlijk verkonden, Tot Lof der Moeder Gods, hoe dat eerst qwierd bevonden De wonderlijke daad, dat een ontzielde wicht Het tweede leven kreeg, al met het eeuwig Licht. Na dat het Licht van 't Licht was uit een Maagd geboren. En, zonder dat die maagd haar maagdom had verloren; 't Was duist vier honderd jaar, en tienmaal acht min een, Als de elfste keer aan de aard het zonnelicht verscheen, De derde maand van 't jaar, - ik stel hier jaar en dagen. Op dat het wonder werk te klaarder zou behagen,- Wanneer een wettig kind ontzield ter wereld kwam; Jacoba Bajaert was zijn' moede, leeg van stam, De vader, hare man, die was Bassoen van Hove, Twee menschen vol van hoop, twee menschen vol geloove. Zoo haast dit kind verscheen, wierd voor het doode lijf Gegraven in den hof een put, tot rustverblijf, Men borg het in der aard', die nooit door kergebeden Aan God was toegewijd, vermids het overleden Was buiten 't heilig bad, en niet gereind naar wensch, Van de erfelijke vlek, met welke eenieder mensch Ter wereld komt. Daarom ziet men de moederwangen Vol tranen, die de liefd' komt uit hare oogen prangen, De Vader zucht en weent uit hertenleed en pijn, Omdat zijn kind van God altoos beroofd moet zijn; En al die 't ongeval aanhoorden ofte zagen, Uit mededoogendheid beweenden 't, vol drie dagen. Daaronder was een maagd van groot geloof, die dacht, Hoe men best redden zou dit kind uit 's vijdands macht. 't Was eene reine ziel, die staag heur had begeven Ten dienste van den Heer, door een godvruchtig leven; Die door beschouwing was zeer aangenaam aan God, En met Maria ook verkoos het beste lot. Zij hadde uit zuivre min van hare jonge dagen De teêre maagdenblom aan Jesus opgedragen, En zuiverlijk volherd: en zoo heeft zy begonst, Om van het Hemelsch Hof te ontvangen deze jongst. Dees Maagd, groot van geloove, om 't kind aan d'hel te rooven, Met een betrouwend hert begint met te beloven, en God door haar gebed te smeeken met veel kracht, Op dat hij in dit kind zou toogen zijne macht. 'Behoeder van den mensch,' roept zij, 'wilt U niet stooren, Maar wel geweerdigt U uw dienstmaagd aan te hooren; Biedt hulpe, want gij kunt, uw macht is immers groot; Gij hebt gelijke macht op leven ende dood. Gij zijt alleen bekwaam, die 't leven hebt gegeven, Om die gestorven zijn, met spoed te doen herleven: Gij kont het doodsbesluit vernieuwen, naar uw lust, Die hare heerschappije zoo dikwijls hebt ontrust. En gij, o weerde maagd, die, door uw vreugdig baren, Gods Moeder zijt geweest, wilt uwe jonst niet sparen; Toogt uw medoogend hert, o hemelkoningin, Want gij verhoort al die U vraagt met ware min. Geeft door uw tusschenspraak het kind zijn tweede leven. En de ouders zullen er veel dankbaarheid voor geven! Ik worde niet beweegd door 't leven van den tijd, Dat vol is van bedrog, van laster, haat en nijd; Neen, maar geen oogwit is, opdat het zou behalen Het leven zijnder ziel, de vreugd van 's hemels zalen. Maakt dat het doode kind het leven weer erlangt, En tot onz' aller vreugd den heiligen doop ontvangt. O Moeder van Gods Zoon! o Maagd, onz' aller Moeder! Onz' aller voorsprakers! weest doch dit kinds behoeder, Al kriekt de vierden dag dat het begraven is, Indien gij't maar en vraagt't kinds leven is gewis. De Goddelijke Hand is machtig als voor dezen, Mids zijne almogendheid niet kan verminderd wezen; Verkrijgt dan, dat in 't kind het leven wederkeert, Opdat Gods naam van hem voor eeuwig zij vereerd! Verhoort mi, ik zal U voortaan met hert en zinnen Als Moeder van mijn hoop verkennen en beminnen, Ik zal de wondre daad van uwe liefde en deugd Altijd en overal verkonden t' onzer vreugd: 'k En zal geen pluimen bed, in zeven jaar van heden, Gebruiken tot de rust van mijn' vermoeide leden, 'k En zal geen zeven jaar, Maria, tot uw lof, Ooit lijnwaad hebben aan of dragen, fijn of grof.' Dit Maagdelijk gebed heeft moeder ende vader Zoo inniglijk beweegd, dat zij terstond te gader Gebieden 't doode kind t'ontgraven uit der aard, Opdat Gods almacht zoo mocht zijn veropenbaard. 't Was dageraad, wanneer de bergentoppen zagen Hoe 't zonnewiel reed aan beneen den gulden wagen, Besprieteld alom den weeken schoot der aard, die al vier dagen reeds 't dood lichaam had bewaard; Zoohaast men dan het kind had uit het graf genomen, En met het zelve was bij de ouders aangekomen, O Wonder! wonder werk! verwondert al die leeft Het doode kindeken dat tale en teeken geeft! Het krijgt een rood gelaat, het opent bei zijne oogen, Het roert zijn handekens, men moet zijn zweet afdroogen. En vloeiend bovendien ziet men zijn levens bloed, O Wonder werk, dat God door zijn Moeder doet! Daar is geen twijfel meer van 't kinds vernieuwde leven 't Schijnt te eisschen dat m'hem zou het heilig doopsel geven. Dus, zonder tijdverlies, om eerst den goeden God, Den oorsprong dezer jonst, te danken voor dit lot, Heeft men 't bezielde kind gebracht in 't huis des Heeren, Waar men den dooper Gods tot nu toe komt vereeren; En in welk heilig huis Gods Moeder wordt gegroet, Die daar van tijd tot tijd veel wondre werken doet. Dit kind heeft, in dees kerk, nog meer dan blijk doen sterken Dat ik hem 't leven was ontwijfelbaar te merken, Het zweet dat droop hem af, en, tot een vast besluit, Zijn aanschijn bloosde weer, en 't stak zijn handjes uit. En als het daar zoo had meer als een uur gelegen Voor 't autaar van de Maagd Maria, ons genegen, In 't bijzijn van veel volk, zoo seffens daar verzaamd. Wierd 't kind in 't heilig bad Jacobus voorgenaamd, Om zoo die ziel gereinigd van de erfzonde af te zoenen, Het welke wierd volbracht door Theodorus Roene, Die 't onderherderschap bediende van die kerk, Een zeer eerweerden man. Na welk verheven werk, Een ieder wierd beweegd, om God den Heer hier boven Te geven de opperste eer, te danken en te loven; Want het rechtveerdig is, dat men dien Glorie geeft, Door welkers kracht het kind naar ziele en lichaam leeft. Tot voordering der vreugd hoort men den eenen zingen Tot Lof der Moeder Gods, den andren blommen bringen. Met welke zij verheugd versieren Godes Throon; Een derde maakt en vlecht het kind een zegenkroon. En tusschen deze vreugd wierd 't kindeken gedragen Naar 't ouderlijke huis, tot volle welbehagen. Men legt het voor het vier, alwaar het zweet terstond Weer uitberst, leven toogt, door oogen, wang' en mond, Dog 't levende gelaat is na een uur verdwenen, Wanneer de doodsche verwe op 't lichaam is verschenen, 't Wordt weerom koud en stijf, en zoo allengskens sterft. Waardoor het eeuwiglijk Gods hemelglorie erft. Dan heeft men 't kersten kind te kerkewaard begeven, Waar, in het heilig bad, 't verwierf het tweede leven. Een witte marblen zerk bedekt daar 't zalig lijk Van 't tweemaal doode kind, tot stichting aller tijd Zoo lang als 't Roomsch Geloof, zoo lang onz' dierbre stede Zal wezen en bestaan, zoo lang zal ook daarmede 't Geheugen levend zijn van deze wondre daad; En schoon 't mirakel glanst als kostelijk sieraad, Zal, 's Zondags na 't bezoek, er jaarlijks kerkemisse U, weerde Maagd, geschien, uit pure herkentenisse.
De zeer Eerweerde Johannes Monyssaert, Deken en Vicaris generaal der Bisdoms van Terenburg, onder wiens Geelstelijk gebied Poperinghe alsdan stond, kwam, met Bisschoppelijke macht, de zake onderzoeken in 't jaar 1480, op den twaalfsten van Maarte. 'Ende, ' staat er in de bulle, 'op den dertiensten, veertiensten ende vijftiendsten dag der zelve maand Maarte, van ende op alle het voorschreven ende van alle hunne omstandigheden, hebben wij verscheide getuigen, tot getal van zeven-en-dertig ondervraagd, gehoord ende geexamineerd, hunlieder eeden alvooren, op Gods Heilig Evangelie, voor ons gepresteerd, ende bij ons ontvangen zijnde, ende elks zeggen ende getuigenissen hebben wij, bij twee onze getrouwe Notarissen, doen ende bevolen bij geschrifte te stellen. Nogtans, omdat wij zoo door het zeggen ende verklaren der Naturalisten, Theologanten ende Regts-geleerden, met dewelke wij ons op alle het voorschreven hebben beraden, deze zaak mirakeleuzelijk ende bovennatuurlijk, niet door menschelijke wetenschap, maar door het aanroepen der hulpe Gods, ende zijne Glorieuse Moeder de Maagd Maria bevonden hebben te wezen geschied, zoo hebben wij goed gevonden door deze tegenwoordige het mirakel uit te leggen. Ende, opdat voor zulke weldaad de allerheiligste Maged Maria geloofd ende gedankt worde, ende tot eeuwige geheugenisse, hebben wij ingesteld alle jaren 's Zondags den plechtigen ommegang, enz..
Heule, A.D.B.
trefwoorden: Poperinge, Onze Lieve Vrouw, 15de eeuw, 17de eeuw
EGLISE PAROISSIALE DE
ST-GILLES A BRUGES. Octave du Sacré
Cur de Jésus. Vendredi 12 juin, fête du Sacré Cur indulgence plénière
pour tous les membres de la confrérie du Sacré Cur de Jésus Le matin, à 5
heures, messe basse, à 10 heures, messe solennelle, avec exposition du Saint
Sacrement, et sermon. Le soir, à 7 heures, salut solennel et sermon flamand.
Samedi 13, lundi 15,
mardi 16, mercredi 17, et jeudi 18 juin, à 5 heures du matin, messe basse,
suivie dune courte instruction, à 8 heures, messe solennelle, avec exposition
du Sacrement. Le soir, à 7 heures, salut solennel, suivi du sermon flamand.
Dimanche 14 juin, à 5
½ heures du matin, messe basse, à 10 heures, la Grandmesse, avec sermon.
Laprès-midi, à 3 ½
heures, les vêpres suivies du salut solennel, pendant le salut, sermon flamand
et procession à lintérieur de léglise.
Vendredi 19 juin,
dernier jour de loctave, indulgence plénière pour tous les membres de la
confrérie du Sacré Cur de Jésus. Le matin, à 5 heures, messe basse, suivie
dune courte instruction flamande. A 8 heures, messe solennelle, avec
exposition du Saint Sacrement. Le soir, à 7 heures salut solennel et sermon de
clôture.
Les instructions et
les sermons, durant loctave du Sacré Cur, se feront par le R.P. Mortier S.J.
La procession de la Fête-Dieu a été
favorisée à Bruges par un temps splendide. Aussi la foule qui se pressait sur
tout le parcours était-elle considérable.
Le pieux cortège était
plus imposant que jamais. Comme nous lavions dit, il était ouvert par la
musique du 2e chasseurs à cheval, suivie dune section à cheval de
la même arme; la haie était formée par une compagnie du 2e régiment
de ligne, dont la musique figurait aussi dans la procession avec lharmonie
communale et les tambours de la garde civique. Une section de chasseurs à
cheval fermait la marche.
La cathédrale avait
fourni plusieurs groupes dune fraicheur exquise et dune belle ordonnance.
Partout, sur le
passage du St-Sacrement, le recueillement était édifiant. Mais aussi lexemple
venait de haut. Cest avec une vraie émotion que notre catholique population a
vu, hier, M le gouverneur renouer une tradition trop longtemps interrompue mais
non oubliée et ouvrir le cortège des autorités civiles qui suivaient le dais.
M le chevalier
Ruzette, en grand uniforme, se tenait à la droite de M. Visart, bourgmestre,
également en tenue officielle. Suivaient le collège échevinal, aussi en
uniforme, le conseil communal en habit, les commissaires et officier de police,
les officiers du corps des pompiers, tous en grande tenue.
Un grand nombre de
fidèles, parmi lesquels lélite de la population était largement représentée,
venaient ensuite en priant.
Mgr lévêque de
Bruges, après avoir pontifié à la grandmesse, a porté le T.S. Sacrement depuis
la cathédrale jusquà la grandplace. Arrivée au magnifique reposoir, érigé au
pied de la Tour
des Halle, Sa Grandeur a gracieusement cédé sa place à lévêque de Nottingham,
qui du haut de lautel a donné aux fidèles la bénédiction du T.S. Sacrement.
Présidant ensuite la procession jusquà la cathédrale, Mgr Bagshawe y a entonné
le Te Deum et chanté le Domine, salvum fac regem nostrum Leopoldum,
et donné la dernière bénédiction. La circonstance dun évêque anglais, appelant
au milieu dune cité belge, les bénédictions du ciel sur le Roi des Belges,
quil appelle notre roi, regem nostrum, a produit sur les fidèles
une pieuse et profonde impression.
Mgr Edw. Gilpin
Bagshaxe, né à Londres en 1829, sacré en 1874, est le troisième évêque de
Nottingham. Il a visité vendredi dernier la chapelle de St Basile, où il a
vénéré le Précieux Sang, et signé au Livre dor de la Confrérie où se trouvent
déjà tant de signatures illustres et princières. Sa Grandeur était accompagnée
de son secrétaire, Mgr Edw. Douglas, issu de cette ancienne et noble famille
dont Walter Scott a chanté les exploits. Le chanoine Douglas compte parmi les
premiers élèves de lancien séminaire anglais que le noble et généreux John
Sutton avait fondé à Bruges, il y a vingt-cinq environ.
église saint-sauveur, a bruges. Octave de la Fête-Dieu. Jeudi
4 juin, premier jour de loctave, le matin à 7 heures, messe solennelle en
lhonneur du T.S. Sacrement.
Laprès-midi, à 4
heures, salut solennel, suivi dun sermon français par M. labbé V. Coornaert,
J.C.L. professeur au Séminaire épiscopal.
Dimanche 7 juin, à 7
heures, messe de la
Confrérie. A 9 heures, grandmesse pontificale après laquelle
aura lieu la grande procession par les rues de la ville.
Laprès-midi, à cinq
heures, salut solennel, suivi dun sermon flamand par M. le chanoine Ad.
Duclos, secrétaire de lévêché.
Les autres jours de
loctave, la messe à 7 heures du matin et le salut à 7 heures du soir.
Jeudi 11 juin, dernier
jour de loctave, salut solennel, suivi dune procession dans léglise et Te Deum.
Toutes les confréries
sont invitées à y assister.
Vendredi 12 juin, à 8
heures du matin, il sera célébré une messe pour le repos des âmes de tous les
confrères et bienfaiteurs décédés.
Le pèlerinage du St.
Sang, le jour de lAscension, a été favorisé, cette année, par un beau temps
exceptionnel, dautant mieux venu que, jusquà présent, on navait pas eu à se
louer de la temperature.
La foule détrangers
qui se fit remarquer dès les premières heures, était des plus considérable.
Tous les train en amenaient de nouveaux et par toutes les portes de la ville,
on voyait déboucher des caravanes de campagnards, qui avaient aussi mis en
réquisition tous les véhicules.
A dix heures, la messe
qui précède lOmmegang et à laquelle
assistent les pèlerins a été dite en plein air, place du Bourg, sur le reposoir
érigé devant lhôtel-de-ville. Le célébrant était M. labbé Van Haecke, premier
chapelain du St. Sang. Mgr. LEvêque de Bruges y assistait. Les élèves du
séminaire exécutaient des chants pendant le saint sacritice.
Le spectacle
quoffrait la place du Bourg pendant loffice était bien de nature à tenter le
pinceau dun artiste. Le coup dil était émouvant pour ceux quattirent la foi
et la poésie. Cette place historique, bordée de monument splendides en rapport
avec les souvenirs quelle évoque, ombragée en partie de grands arbres, était
couverte dune foule respectueuse, où toutes les conditions étaient
confondues sagenouillant par moments et parmi laquelle règnait [sic] une
silence religieux: tout ce monde priait. Des étendards et dautres insignes
émergaient [sic] des têtes, tandis que sur lautel où officie le prêtre
brillait la châsse en argent contenant le St-Sang.
De tels
épanouissements de le foi en imposent même aux indifférents, aux adversaires,
et prouvent combien est vivace encore cette foi constamment attaquée et
conspuée.
On pouvait sen
convaincre davantage en assistant au défilé du pèlerinage, qui ne dura pas
moins dune demi-heure.
Plus dun des groupes
figurant au pèlerinage sétait mis en marche dès 3 heures du matin.
Si, au chiffre de ceux
qui ont pris part au pèlerinage solennel dhier, on ajoute ceux le nombre en
est incroyable et augmente sans cesse qui font lOmmegang individuellement, parfois dès laube, on arrive à un total
qui démontre que les antiques en touchantes traditions ne sont pas prêtes à
disparaître.
Tout ce monde, le
pieux exercice accompli, sest répandu dans la ville et à la foire, apportant
une animation de bon aloi.
Pour le vrai brugeois,
le <<jour du St. Sang>> H.
Bloeddag est la plus grande fête de lannée. On y songe longtemps
davance, on lattend avec une impatience qui nest pas sans charmes.
Que de préparatifs! Et
comme, dans les ménages pauvres, on met volontiers de côté un petit impôt levé
parfois sur le nécessaire afin de paraître, le grand jour arrivé, toutes voiles
dehors, dans un costume en rapport avec la solennité. Aussi quelle activité
fébrile on constate parmi de nombreux métiers, quelques jours avant celui de la
procession. Il faut être bien prévoyant, bien insinuant menaçant parfois
quand, vers cette époque, on veut être servi à temps.
Ces préoccupations
constantes expliquent lespèce danxiété avec laquelle les bons habitants de
Bruges, H. Bloeddag venu, consultent,
à peine levés, le ciel. Que leur prédit, que leur réserve le temps?
La réponse quhier
matin, entre 7 et 9 h., en semblait fondé à faire à cette question était assez
favorable Le léger brouillard qui planait encore sur la terre ne tarderait pas
croyait-on avec une apparence de raison à se disperser sous les effluves du
soleil.
Cest animés de cet
espoir, quon se met en marche. Les rues situées sur le parcours présentent, de
bonne heure, le spectacle le plus animé. Des drapeaux flottent à toutes les
façades et une foule compacte, que viennent grossir les flots détrangers,
sagite dans les artères aux atours pittoresques au bout desquelles se profile la Tour des Halles couronnée de
larbre de Mai et du drapeau national. On sécrasait à la Chapelle du St Sang.
Le transfert de la
précieuse relique de la chapelle à la cathédrale a été fait avec le cérémonial
ordinaire. Immédiatement après, la messe pontificale a commencé à St-Sauveur.
Pendant lOffice des
détachements du 2e de ligne et du 2e chasseurs à cheval,
en grande tenue et accompagnés des musiques des régiments, sont venus prendre
position aux abords de la cathédrale. Cétait avec une joie visible que les
habitants ont vu que la tradition, brisée un instant avait repris ses droits.
Cette participation
nouvelle des troupes à la procession du St Sant, donnait à celle-ci comme un
renouveau de lustre.
De fait, la procession
était, cette année, plus remarquable, plus imposante que jamais. Un grand
nombre de groupes nouveaux y figuraient et tous se distinguaient par leur
fraîcheur, leur richesse et leur belle ordonnance.
En dehors des musiques
régimentaires, celle de la garde civique et de la Burgersgilde
y figuraient. Le cortège était ouvert par la cavalerie, la haie formée par
linfanterie; une garde de six gendarmes, en grande tenue, entourait la châsse,
immédiatement suivie par Mgr de Battice, de Gand, et Mgr lEvêque de Bruges,
des membres de la confrérie, du magistrat de la ville, bourgmestre et échevins
en tenue officielle, conseil communal, commissaires de police et officiers des
pompiers, etc.
Malheureusement, cette
procession incomparable a bientôt été dispersée par la pluie, qui commençait
déjà à tomber avant que le St Sang neut même quitté la cathédrale. Cependant,
on a voulu faire lOmmegang; mais la
pluie augmentant dintensité, peu à peu les plus riches objets et groupes ont
dû quitter le cortège. Que de regrets!
Néanmoins, la bénédiction
a été donnée Place du Bourg, du haut du reposoir en cette cérémonie, saluée par
les sonneries des clairons, les roulements de tambours, les sons du bourdon et
du carillon, nen était pas moins imposante en dépit de la pluie. Elle était
terminée à midi.
-
Hier, à loccasion de
la procession du St Sang, une foule considérable de voyageurs à [sic] été
déversée, par divers trains ordinaires et spéciaux, ceux-ci étaient au nombre
de 17, à la station de Bruges, où le service sest fait avec une régularité parfaite
à la satisfaction générale tant à larrivée quau départ; les diverses issues
ménagées à loccasion de cette affluence ont eu pour résultat déviter le
moindre encombrement.
Le relevé des
voyageurs a cependant fait constater une légère diminution de ces derniers,
causée probablement par lincertitude du temps qui menaçait dès le matin dêtre
pluvieux.
