De nieuwe richting boezemt momenteel een mengeling van afkeer en moedeloosheid in. Heb ik er zelf voor gekozen? Ja. Is het allemaal best interessant? Jazeker. Heb ik nog de energie en de motivatie om alles tot een goed eind te brengen? Neen, maar er zit niet anders op. Ik ben niet goed in het verwijderen van blokken aan mijn been. Het zou makkelijk zijn om mij uit te schrijven en het gevoel van opluchting zou wellicht aanvoelen als een loeiende tandpijn die uitdooft, maar het is simpelweg zo dat ik niet durf. De praktische problemen (wat aan te vangen, hoe de dingen aan te pakken, alles een geheel nieuwe wending geven, het studentenleven- waarvan ik soms voel dat het niet meer bij mij hoort zoals een paar schoenen dat opeens te klein blijkt, of zoals een vriend van vroeger waartegen je niet meer weet wat te zeggen- de rug toekeren) lijken even onoverkomelijk als de stapels werk die niet als de Himalaya voor mij opdoemen maar waar ik al aan de voet van sta en ten spoedigste dien te beklimmen. Mijn vier jaar moraal hebben mij, in mijn subjectieve visie, vrij deugdelijk gevormd, een kritische zin meegegeven, mij in staat gesteld een discussie rationeel te voeren, een tekst grondig te lezen en over van alles en nog wat min of meer te kunnen meepraten, en dat lijkt op dit moment as good as it gets. Dus ik sta nu in het leven als een niet onintelligente, enigzins belezen en niet voor welke vorm van dogma of geloof dan ook vatbare intellectueel (bah), met bij momenten tevens een niet geringe hang naar betweterij, arrogantie, elitarisme en een soms tastbare onverdraagzaamheid voor alles wat ik infantiel, naïef of ronduit belachelijk vind. Of dit vooruitgang valt te noemen in vergelijking met wie ik op het eind van het middelbaar was (alles vervaagt tot de contouren van een speelfiguurtje van primitieve spelletjes uit de jaren tachtig) is een positief te beantwoorden vraag, maar de kanttekeningen zijn dus in grote getale aanwezig. Ik heb sterk het gevoel dat de nieuwe richting mij "niets" meer zal kunnen bijbrengen, aangezien ik studeren blijkbaar nog steeds zie als een tijdverdrijf met de prettige bijwerking dat het je persoonlijkheid vormt, niet als iets dat dient als voorbereiding op het afbetalen van een huis of van eigen geld inkopen doen in de delhaize. Daarom dat pakken papier onaangeroerd blijven liggen, dat er op dit scherm nog geen letter is verschenen van de talrijke bladzijden literair bandwerk die ik nog zal dienen tevoorschijn te wringen uit mijn ongepassioneerde geest, omdat ik niet volkomen het gevoel heb dat ik er zélf "iets" aan zal hebben. Dit getuigt allemaal ten overvloede van een nog verre van mature instelling, die echter net zo moeilijk van mij valt af te schudden als een zwerm horzels. Er moet een klik in mijn hoofd komen die ervoor zorgt dat ik niet enkel geboeid wordt door Darwin of Spinoza, Richard Dawkins of Pessoa. Het blijft wachten. En intussen viert de dadenloosheid de overwinning. (b )
"A great deal of intelligence can be invested in ignorance when the need for illusion is deep." (Saul Bellow)
Het is vrij eigenaardig hoeveel tijd ik kan steken in het absolute niets doen. Dit is uiteraard het geval op die dagen dat het lichaam een bittere strijd voert tegen de gevolgen van het drankgelag van de dag ervoor, maar komt ook geregeld voor op dagen dat er geen excuus voor handen is. Mijn passiviteit is dan van zo'n viscose aard dat het schier bovenmenselijke inspanning vergt om me uit dit moeras van lethargie te trekken (voor zover ik al zin heb om daar een poging toe te doen). Typerend patroon van een dag die voorbijgaat in piek - en dalloze monotonie: te laat opstaan (eerste gedachte: dit is meer dan een geschikt moment om op te staan, maar van wat uitstel is nog nooit iemand gestorven), wat eten en wassen (al direct met het loden gevoel dat dit al niet te onderschatten opdrachten zijn en geen simpele, normale rituelen), en vanaf dan begint het switchen tussen allerhande activiteiten als daar zijn een sigaret rollen, de krant even ter hand nemen, misschien (misschien) wat lezen voor school, uitgebreid kiezen tussen platen en cd's om uiteindelijk toch uit te komen bij wat ik oorspronkelijk in gedachten had, voor mij uit staren (eventueel ingespannen opkringelende rook observeren als ware het een geheel nieuw natuurkundig fenomeen), mij afvragen hoe het allemaal verder gaat, wat doelloos surfen, een blikje icetea opentrekken (al dan niet vanuit een dorstgevoel), en misschien tegen de avond het gevoel krijgen dat er toch nog wat moet gebeuren, wat meestal resulteert in het op café of op een feestje te veel drinken wat dan weer niet zelden resulteert in algemene walg, van de smaak in mijn mond (overdosis nicotine en bier (cara is het ergst)) tot het feit dat de vaart dusdanig uit mijn leven lijkt weggenomen dat ik het onprettige gevoel krijg dat de handrem opstaat en vastgeroest is. Dit oblomovisme is moeilijk te doorgronden en lijkt zijn oorzaken op verschillende plaatsen tegelijk te hebben.
"There is no pleasure in having nothing to do; the fun is having lots to do and not doing it."
Het aantal vragen dat het feit dat ik dit zit te typen oproept zijn legio. Is dit een stupide bevlieging? Wat wil ik hier in godsnaam voor allerlei persoonlijks gaan achterlaten? Wie zit er te wachten op mijn ontboezemingingen, ideetjes, frustraties en geëmmer? Getuigt het van narcisme om een blog te hebben? Waarom laten deze openingszinnen zich al direct zo moeizaam formuleren? Hoe vind je een goed evenwicht tussen openhartigheid en discretie? Maak ik af en toe wel eens wat mee waarvan het de moeite waard is het hier neer te schrijven? En waarom toch die neiging om zoveel het engels te hanteren?
etc.
Enfin (stoplap), we zullen wel zien (stoplap).
Commentaren zijn immer welkom, net als constructieve kritiek of relativerende reacties.
"The only excuse for making a useless thing is that one admires it intensely." (O. Wilde)
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
