Tijdens mijn ontdekkingsreis door Groot-Maldegem heb ik verbazingwekkend talent ontdekt, zoveel energie, zoveel inspiratie, zoveel gevoelens van blijdschap en verdriet verwoord in beeldende kunsten. De Maldegemse kunstenares Annie Matthijs is een van de kunstenaars, die toch wel beschikt over bijzonder talent dat bewondering afdwingt. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Annie Matthijs werd geboren te Maldegem-Kleit tijdens de donkere maand december 1939, enkele weken voor kerstmis, enkele maanden voor de uitbarsting van de tweede wereldoorlog. De tijd gekenmerkt door ontbering en angst tijdens de Duitse bezetting met daarna de moeizame wederopbouw van Vlaanderen. De generatie geboren voor de oorlog kreeg niet dezelfde kansen en mogelijkheden waar zij recht op had maar zij was gesterkt door een innerlijk verlangen om toch ergens in uit te blinken.

Annie Matthijs beleefde haar jeugdjaren intens en zij streefde naar de perfectie in alles wat zij ondernam. Zij trouwde, zij had de kans om een sfeervolle thuis in te richten in een van de mooiste lanen van Maldegem en te zorgen voor haar echtgenoot en twee knappe kinderen, Bart en Sofie, die groeiden en bloeiden en haar geluk vervolmaakten. Toen de kinderen ouder en zelfstandiger werden, kon zij niet meer aan haar innerlijke drang naar plastische creativiteit ontsnappen en begon zij haar vorming in de teken-, schilderkunst en zeefdruk. Zij startte haar opleiding aan de academie voor Schone Kunsten in Eeklo met eminente leraars-kunstenaars. Zij werkte tien jaar onder leiding van de alom gekende kunstenaar-leraar Dirk Verstraete. Bij Patrick Ysebaert (nationaal bekend om zijn schilderijenreeks in de catacomben van Palermo) leerde zij schetsen en tekenen naar levend model. Zij genoot een kunstopleiding aan de Europese Kunstacademie in Trier en perfectioneerde haar techniek tijdens internationale workshops en kunstseminaries met oefeningen in de vrije natuur. Als gewaardeerd kunstenaar vervolmaakt zij tot op heden haar zeefdruk technieken bij Barbara Verstraete, de dochter van Dirk Verstraete. Zij kreeg de prijs stad Eeklo voor Toegepaste Grafiek.

Haar indrukwekkende, ontroerende en artistieke scheppingen stelde zij regelmatig tentoon tijdens groepstentoonstellingen, in haar zonnig atelier en in privé galerijen.

In 1989 neemt zij deel aan groepstentoonstellingen o.a. in Oudenaarde en Lebbeke.

Zij ging de confrontatie met het grote publiek aan bij haar individuele tentoonstellingen.

Zij exposeerde in de Galerij Oud Brughe in oktober 1991.

In 1998, nam ze deel aan een indrukwekkend project “het Kunstbos” in Moerbeke-Waas en exposeerde in Galerij Denise Van de Velde, Aalst. 

Haar schilderijen in olie- en acrylverf hadden uitzonderlijke aandacht in het CC Den Hoogen Pad Adegem.

In 1999 stonden haar werken ten toon in de Grote Kerk in Veere, Nederland.

In 2002 had zij een expositie in het Raadhuis Sint-Anna-ter-Muiden, bij Sluis.

In 2003 en in 2005 stelde zij haar werk tentoon in de Galerie Stadhuis, Plein te Kaprijke met een kleurrijk en levendig palet, zeezichten, beelden uit het Krekenland en abstracte bloemenschilderijen.

In 2004 en 2008 neemt ze deel aan het prestigieuze “Kunstsalon Sant” Brugge, waar ze o.a. “Black 1” brengt, een etstechniek op textiel van plantaardige vezels, die een transparantie weergeeft van verscheidene beelden in één doek. Voor de inspiratie van dit werk heeft zij zich gebaseerd op de “moviestars” uit de jaren ’40 en ’50 waarin zij de abstractie wilde projecteren uit enkele van haar tekeningen.

Zij hield Open Atelier thuis.

In 2006 waren haar werken met als thema “Manna” te bewonderen in het Art-Center, Heilige-Geeststraat Brugge.

In 2008 exposeerde zij zeefdrukken en collages onder de noemer “Explosief Rood” in de “Passerelle” van het gemeentehuis Terneuzen. Een scala aan roodtinten, van dieprood tot oranjegoud passeerde de revue van collages en zeefdrukken. Grote oppervlakken, geschilderd of bewerkt met deze tinten, haar speelse composities zetten de passerelle en de trapopgang van het stadhuis in vuur en vlam. Om schilderijen te vervaardigen gebruikt men verf, maar soms is de ondergrond doorslaggevend. Op het basismateriaal, op flinke vellen papier gaat Annie Matthijs aan de slag met diverse transparante papiersoorten, waaronder Japans papier. Als ondergrond gebruikt zij een verdeling van diverse vierkanten en rechthoeken, waarop daarna een cirkel of een speelse vorm wordt aangebracht. Laag na laag bouwt ze haar werken op, gebruikmakend van verschillende technieken: schilderen, zeefdrukken, tekenen maar ook naaien met naald en draad om lijnen en vormen te creëren. De collages krijgen daardoor de vorm van een doorleefde huid, met speelse en spannende composities, waarin steeds iets nieuws te ontdekken valt. De werken hangen losjes van de muur, niet ingekaderd, ze lijken soms te zweven. “Flammarion”, een serie grote werken doen denken aan een moderne versie van Oosterse wandtapijten. De warme uitstraling, de werkwijze en het materiaal doen Oosters aan. Dit geldt ook voor de zeefdrukken op aluminium waarin een karakterteken te ontdekken valt. Annie creëert dergelijke vormen onbewust want zelf noemt ze het leven van elke dag en de natuur haar voornaamste inspiratiebron. Een opvallend collage met zelfportretten in grijstinten vormt een rustgevend contrast bij al de kracht van “explosief” rood.

In 2010 exposeerde zij collages en zeefdrukken in het Scheldetheater in Terneuzen.

Haar onstuimig talent, de wil om scheppend bezig te zijn, haar voorkeur voor bruisend en levendig coloriet getuigen van haar voorkeur voor de kleuruitbarsting van de zomer en het leven. Met vurig enthousiasme wil zij gepassioneerd een deel van de wereld stofferen, overdekken, kleuren en bekleden met verf emotioneel, heftig en breed geborsteld.

Een vertekend realisme, in de letterlijke zin bijna surrealistisch, weg van of voorbij het realisme dat met felle kleuren wordt overstegen. De kunstenares maakt zich los van het figuratieve en behoudt slechts ergens nog een figuratief ankerpunt als een brugje in een uitbundige, soms bedreigende natuur, een vervormd schuiloord in een overweldigend landschap. Heel intimistisch en gevoelig toont zij zich in de figuratieve doeken met het gebruik van een kleurengamma die haar innerlijke gevoelswereld openhartig openbaart.

Uit de krachtige penseelvoering en de exuberante kleurstelling spreekt karakter en natuurlijk talent.

Portretten en naakten zijn zeer toegankelijk met raak getypeerde snel geborstelde momentopnamen, de bloemen zijn net nog herkenbaar als soort maar tonen de neiging tot abstraheren. De werken zijn explosies van kleur, uitingen van nauwelijks onderdrukte stemmingen.

De landschapsimpressies, de spontane en beheerste weergave van de natuur zijn kleurrijk en expressionistisch, met uitsluitend warmgekleurde vlakken. Een horizon is zichtbaar, de lichtval of de contouren van de begroeiing is identificeerbaar maar de stemming van het landschap, niet de precieze afbeelding, is belangrijk. In een Afrikaans landschap probeert zij het mysterieuze weer te geven. Een tafereel in Marokko is geschilderd met verf gemengd met gekleurd zand. Bij een ander schilderij gebruikt zij verf en as uit de kachel of verf met stukjes textiel. Op die manier krijgt alles uit haar omgeving een tweede leven, een tweede kans om te leven wat een mens niet krijgt. Het abstraheren van figuratieve elementen of van het totaalbeeld vervagen in een harmonieuze kleurschakering.

Na 1996 worstelt zij met kleur en compositie in beelden die verwijzen naar een crucifix, naar het lijden en naar het gehavend lichaam, het figuratieve zinspeelt en reflecteert een hartverscheurend drama in haar leven. De beeldschone kunstwerken weerspiegelen de worsteling en verwerking van persoonlijk leed. (99)

Zij maakt een ontdekkingsreis van realistisch via figuratief naar abstract. De werken drukken de hunkering uit om de andere kant te kennen en te voelen, te ontsnappen uit diepe ellende en naar het leven die het haalt op de dood. Het kleurenpalet en de vorm verwijzen soms naar oeverloos verdriet en naar ontroostbaar verder leven. Een afwisseling van warme kleuren, rood, oranje, geel, naar koele kleuren, blauw, groen, paars en naar aardkleuren, oker, bruin geven diverse stemmingen weer.

In inkt- en pasteltekeningen en op zeefdrukken beeldt zij ook geabstraheerde figuren uit. Haar tekeningen van naaktmodellen laten zien dat ze alle stappen tussen exacte uitbeelding en abstractie beheerst. Zij gebruikt diverse technieken om de grenzen van het kunstwerk af te tasten en verruimt keer op keer haar scheppingswereld. Zij bewerkt wandtapijten van papier met verschillende verflagen en zeefdruk waardoor ze een taaiheid van echt leder krijgen. Het levendige kleurenschema geeft het tapijt een uitzonderlijke expressieve kracht. Soms deelt ze het werk op in sequenties waardoor binnen eenzelfde kunstwerk varianten op eenzelfde thema aangebracht worden. Ze kleeft papier op het canvas om gecombineerd met een verflaag, een subtiele fond te leggen in het ingetogen beeld. Sommige werken zijn een variatie van mengvorm van tekening en tekst, van figuratief naar abstract. Je ziet wat het is en je voelt wat het zou kunnen zijn.

Kunst is haar zuurstof wat weerspiegeld wordt in haar gevoelige werken waar licht, leven, natuur en kleur een eeuwige en ontroerende inspiratiebron zijn. De drang naar het creëren neemt steeds toe en haar kunstverzameling van diverse technieken en vormen is indrukwekkend. Haar schilderijen zijn geen seriewerk, zij schetst, zij schildert en laat de creatie groeien. De meeste van haar werken zijn warm, lyrisch en abstract. Het accent ligt op spontaniteit en expressiviteit en op het effect van grote egale kleurvakken. Deze frêle nog steeds uitzonderlijk knappe vrouw waar de tijd geen vat op heeft biedt een boeiende en waardevolle kunstschat. (naar de recensies over haar uitvoerig werk – Marianne Posman)