En hoe ik mijzelf verloor de avond dat ik haar zag doodgaan
Inhoud blog
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
17-01-2017
Tussen voelen, verdoven en vergeten
- deel 2 -
2 weken zijn voorbij gegaan, de hele wereld draaide gewoon door, terwijl ik het gevoel had dat alles in mijn wereld stil stond. Mijn ouders vonden dat het tijd was om mij erover te zetten en ik moest terug naar school. Ik moest maar gewoon terug naar school en gewoon terug gaan dansen... gewoon, alsof alles nog hetzelfde was als voor die avond.
Familie, huis, thuis, het zou een veilige plek moeten zijn, een plek waar je gevoelens kan delen. Maar elke keer ik iets probeerde te vertellen over die avond of de dagen erna kreeg ik steeds datzelfde antwoord. " geen tijd" , " je moet er gewoon niet meer aan denken " , " ga gewoon verder met je leven ".
Hoe konden ze van mij verlangen dat ik gewoon verderging?
Intresse in wat ik deed hebben ze nooit gehad. Er was nooit tijd om te komen kijken naar een wedstrijd of een voorstelling. Nooit tijd om mij zelfs maar weg te brengen naar een training. Want als ze dat voor mij deden moesten ze dat ook voor de andere doen. Als ze 1 keer na het ongeval zouden meegeweest zijn hadden ze misschien gezien hoe " gewoon" alles voor mij was geworden. Hadden ze de pijn gezien? Het verdriet? De drang naar het vluchten voor wat ik voelde...
En ik wist waar ik kon vluchten, waar ik niks moest voelen, bij wie...
Weet je wat grappig is? Hoe mensen ineens van vrienden in vreemden veranderen als er iets erg gebeurt. Ik snapte het wel, wat moesten ze zeggen, vragen, doen? Dus bouwde ik langzaamaan een muur op rondom mij. Vragen als hoe gaat het werden beantwoord met " goed" en een glimlach. Mensen willen ook dat je dat antwoord, want wie van jullie weet hoe je moet reageren als er iemand zegt het gaat niet goed, helemaal niet... ik heb het alvast niet tijdens wiskunde of biologie geleerd hoe je dat doet. De meeste lessen zijn in de maanden die erop volgden compleet aan mij voorbij gegaan. Wat begon met een uurtje of 2 spijbelen ging al snel over in dagen afwezig zijn. Tot een brief thuis alles bekend maakte en ik dus moest zien dat ik gemiste lessen etc inhaalde en niet meer te laat of afwezig was.
So i did... ik was er, fysiek aanwezig... maar wel meestal high... P en ik waren nu officieel een koppel, hij was laatstejaars bij mij op school dus het was makkelijk om tijdens de pauze's bij hem te zijn. Onze school was groot en er waren voldoende plaatsen waar je ongemerkt vanalles kon doen.
En dan opeens stond hij daar, een leerkracht bij ons op school die ook deels choreograaf was in de dansgroep waar ik bijzat. J wist dat A. en ik heel close waren, dat we alles samen deden en leek te snappen wat ik doormaakte. Hij was de eerste die geen genoegen nam met goed als antwoord op de vraag hoe gaat het.
Hij was de ambitieuze jonge sportleerkracht die er wou zijn voor de leerlingen. Streng maar begrijpend. Terwijl hij op trainingen gewoon een vlotte kerel was waar we mee lachten en plezier maakten. Waar we na training gewoon samen iets mee gingen drinken. Waar je mee danste of die je vastnam om iets voor te doen of te tonen wat je verkeerd deed.
Maar hij zag dus wat we daar deden, en snapte ineens waarom ik niet alleen op school maar ook op training zo "afwezig" leek. Hij wou praten... ik moest uitleggen wat er aan de hand was. Veel heb ik niet gezegd, vooral geknikt en ja of nee geantwoord. En de belofte om niet meer te blowen. Niet op school, niet op dans!
P is geschorst toen voor enkele dagen. Hij was kwaad eerst. Maar niet lang. Dus ging ik terug bij hem langs. Dat was de eerste keer dat hij begon over iets beter dan blowen... hij had iets waardoor ik zou kunnen dansen zonder nadenken, zonder dat iemand zou zien dat ik iets gebruikt had. Heel even heb ik getwijfeld, en dan nam ik de domste beslissing die ik ooit gemaakt heb...
Maar wat een gevoel... wat een fantastisch gevoel.
Was ik maar nooit meegegaan. Een zin die afgelopen jaren soms opeens weer opdook in mijn hoofd.
Spijt, ook zo een woord. Had ik toen geweten wat ik nu allemaal weet, ik had mij omgedraaid en was weggegaan. Die avond, nacht bestond voor zover ik het mij herinner uit weinig anders dan joints roken. High zijn, en eerlijk, dat voelde prettig. Ik stopte de aflevering in mijn hoofd en zette vervolgens een nieuwe op. Dat dacht ik tenminste. Telkens het gevoel wegging kwam er weer die verschrikkelijke pijn van het niks. Het weg. Het besef dat mijn vriendin weg was. Ik was haar kwijt. De dagen die daarop gevolgd zijn bestonden vooral uit in bed liggen, huilen onder de douche zodat niemand het zou horen en denken aan dat ene dat ervoor zorgde dat ik opnieuw die aflevering zou kunnen stopzetten. 3 dagen heeft het geduurd voor ik bij A. thuis ben langs gegaan. Een beeld dat ik nooit zal vergeten. Haar mama aan de keukentafel met een foto in haar handen. Haar broer op de grond tegen het schuifraam. Ze zagen eruit alsof ze al dagen niet meer hadden geslapen, en dat hadden ze waarschijnlijk ook niet. Verder dan " meisje " is haar mama niet gekomen. Als een hart in 1000 flinterdunne stukjes kan breken dan is het dan gebeurd. De blikken in hun ogen, het kraken in hun stemmen, de pijn bij het uitspreken van haar naam. Een gevoel dat ik kan oproepen... Ik ben de hele avond en nacht gebleven. Ik heb op haar bed gezeten, haar broer naast mij. Zonder 1 woord. Stil... haar kamer zou voor altijd stil blijven. Toen ik thuis kwam heb ik een bericht gestuurd naar P. of ik hem kon zien. Opnieuw een dag zonder voelen, de pijn ging weg. Uren heb ik in zijn armen gelegen. Hij was groot, gespierd... ik voelde mij veilig.
Over de begrafenis kan ik niet veel zeggen. Maar denk aan je beste vriendin nu, en stel je voor dat je haar van de ene op de andere moment moet afgeven, dat je haar nooit meer ziet. Dat je geen afscheid kan nemen. Ineens is die ene persoon die zoveel betekent voor altijd weg. Dat gevoel valt niet met woorden te beschrijven. Zoiets kan je alleen voelen als je het beleeft.
A. was mijn vriendin. De allerbeste, en geloof mij als je 17 bent neem je zoiets heel serieus. Hoewel we op het 1ste zicht tegenpolen leken hadden we iets dat ons voor altijd samen zou houden... dansen! Klassiek en hedendaags... maar we hielden allebei van het pure van het klassieke. Ballet is afzien, het is hard, het doet pijn, en je steekt er belachelijk veel tijd in als je het goed wil doen.
Dansen was voor mij een manier om niet te hoeven nadenken. Ik kom uit een groot gezin, maar ik voelde mij nooit "thuis". Dansen was thuis, bij A. was thuis... al die uren op haar kamer, of op de zolder die haar mama speciaal voor haar en haar broer had omgebouwd tot studio. Inclusief spiegels en barre! Hoe vaak we gelachen hebben omdat ik altijd stiekem wilde kijken of hij niet aan het oefenen was. Geen enkel moment heb ik mij daar niet welkom gevoeld. Haar mama is 1 van de liefste mensen die ik ken, nog steeds.
We hadden grote plannen, dromen. We zouden samen bij een grote company gaan dansen, de wereld zien. Plezier maken...
Tot die ene avond alles veranderde. De details van het ongeval schrijf ik er niet bij, maar een vrachtwagenbestuurder die door het rode licht reed botste op de auto waar zij in zat. Samen met nog enkele mensen van de dansgroep waar we mee weggingen. Ik zat in de auto er vlak na, ik heb haar vastgehouden, ik heb geroepen, geschreeuwd, gehuild, alles... tot de hulpdiensten mij hebben weggetrokken en dan was ik verdoofd. Ik voelde niks meer. 1 dode, 1 zwaargewonde en de rest is er met wat schrammen en de schrik vanaf gekomen. De bestuurder van de vrachtwagen had niks.
- Ga je mee vraagt hij opeens... ik wist wie hij was, P, de broer van S. Een aantal jaar ouder dan ons. Was ik maar nooit meegegaan.
Onlangs vroeg iemand mij om op een school te spreken over wie ik vroeger was, en wie ik nu ben. Maar ik heb nogal wat moeite met bepaalde stukken uit heden en verleden. Onmiddelijk weer die krop in mijn keel en geen woord kwam er nog uit. Jammer zei hij, heel wat tieners tegenwoordig raken makkelijk de weg kwijt, de prestatiedruk in onze maatschappij is te hoog. Alles moet perfect zijn; school, hobby's, vrienden, liefde. Verhalen van echte mensen in plaats van iets afgeprint van internet is wat ze nodig hebben, want ze moeten het horen om in te zien dat hulp vragen en krijgen echt ok is. Dus na lang nadenken, nieuw idee... ik schrijf mijn hele verhaal en spreek een deel in...
Uit respect voor sommige personen in het verhaal ga ik geen namen gebruiken.
" Jullie kunnen mijn emoties niet zien maar zullen ze horen bij bepaalde stukken die ik vertel, jullie zullen mij niet zien huilen maar jullie zullen merken wanneer ik dat doe en even niets zeg om de tranen weg te vegen" ik vertel niet alles, dat duurt te lang, maar ik schrijf heel het verhaal op, jullie kunnen het altijd aan hem vragen. Het verhaal, maar ook de hulp.
I think it's beautiful the way you sparkle
when you talk about the things you love... 1 van de laatste prachtige zinnen die ze zei voor die ene avond alles veranderde. Atticus zei ze erbij... gevonden in een boek... ze las graag! Zij, het meisje dat zoveel betekende en nog steeds doet, en hoewel ik mezelf zo vaak vertel dat ik het verwerkt heb dat ze er niet meer is, is het niet zo. Ze is er nog steeds, en misschien laat ik haar wel los samen met alles wat ik schrijf.
Voor A.
En hoe ik mezelf verloor de avond dat ik haar zag doodgaan.
(Op de blog zal telkens een nieuw stuk verschijnen. Maar niet de ingesproken versie.)
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
