Zonnebeke, de Westhoek... Overal hier bots je op getuigen van de gruwelijke gebeurtenissen die daar bijna een eeuw geleden begonnen. Stenen getuigen, want de getuigen van vlees en bloed die het toen overleefden zijn nu ook dood. Daarom zijn de monumenten die er nog staan niet minder beklemmend en indrukwekkend.
Bossen kwam ik ook tegen, en niet weinig. Het was zelfs moeilijk bij te houden in welk bos ik me zo nu en dan bevond. Een oud kanaal was er ook. Het is nooit afgewerkt en nu heeft de natuur er bezit van genomen. Diezelfde natuur deed destijds heel ijverig haar best om het graven van het kanaal te laten mislukken. Wat helemaal slaagde. Het mislukken. Allemaal zaken die het interessant kunnen maken om de bijlage met het Voetstukje aan te klikken en vervolgens de tekst te lezen.
Het hoeft niet zo te zijn dat ze in Sint Lenaarts in de put zitten maar ze hebben er wel genoeg. Putten dan. Hoewel ik betwijfel dat er iemand veel genoegen zou aan beleven om, ook in deze context, er in te zitten. Het zou een uitermate vochtige bedoening worden. Ze staan namelijk vol water. Dat komt omdat ze uitgediend hebben als wingebied voor klei en nu vol regenwater zijn gelopen. Eertijds bakten ze hier wel lustig stenen met die klei. Nu is het nog enkel folklore, industriële archeologie, verleden tijd en sociale geschiedenis. Het staat alweer in het bijgaande Voetstukje te lezen.
Het ligt nogal voor de hand dat er in het Houtland bossen zijn. Maar in een provincie die arm is aan bossen, is dat toch niet vanzelfsprekend. En dat is West-Vlaanderen toch. Behalve hier dan. Waar bossen zijn, vind je ook nogal eens kastelen. Of minstens toch flink grote landhuizen. Wel, die zijn hier ook in dichte drommen te vinden. Industrie is er eveneens want de mens leeft niet van groen alleen. Al zullen de vegetariërs me hierin wel tegenspreken. Voor die industriële activiteiten was vooral één familie verantwoordelijk. Lees er alles over door op de bijlage te klikken.
In Bergen op Zoom kijken ze een beetje neer op hun omgeving. Dat heeft alles te maken met een fenomeen dat de natuur daar bewerkstelligde. Eerder dan met een mentaliteit. En ze wisten daar zeer lang de maagdelijkheid te bewaren. Totdat de Fransen, zij natuurlijk, daar anders over beslisten. Niet met Latijnse charme maar met geweld. Destijds bewerkte een andere maagd, een Belgische, daar een wonder. Die was dan ook heilig, die maagd. Nu hebben ze daar nog steeds De Maagd al is die wel zeer profaan. En niet Belgisch. Het moet ook niet te gek worden.
In Kwaremont is de berg vierkant. Dat zeiden de Romeinen tenminste. De bergen rond Ronse zijn verder niet noodzakelijk vierkant maar hoog zijn ze wel. Ook al heten ze dan officieel heuvels. Je moet het eens uitproberen om het allemaal goed te weten. Of het Voetstukje lezen. Dat helpt ook. Om een heleboel zaken meer te weten te komen over die voormalige textielstad helpt het eveneens. Of hoe het komt dat de heiligen daar zo ongeveer over mekaar struikelen... En de Fiertel... en een plaatsnaam die op drift is geraakt... en... en...
Let op met krulbollen! Het kan je een naam bezorgen. In Erpe zowel als in Mere weten ze daar alles van. Het is verder niet dat ze daar noodzakelijkerwijs met molentjes lopen maar er zijn wel opvallend veel molens te vinden. Zoals steeds staat het allemaal te lezen in het Voetstukje dat verborgen zit achter de bijlage.
Het is niet helemaal duidelijk of ze daar in Lennik alleen maar veel wind maken of dat ze over de winden heersen. Niet dat ze het zich aantrekken! Ze hebben daar trouwens verstand van trekken. Althans: van trekpaarden. En wie kan er nu zeggen én een lange geschiedenis, én een groot kasteel, én een groot paard te hebben? Ach ja: hier en daar nog wel wat meer. Om dat allemaal te weten te komen volstaat het de bijlage aan te klikken opdat het Voetstukje zou open gaan. Alle 15 bladzijden! Tja, ik zei het toch al dat er heel wat te vertellen is!
In ieder geval wens ik je veel lees- en kijkplezier.
De naam Baasrode mag dan dezer dagen misschien niet veel echo's meer laten weerklinken, ooit was dat anders. Dan stond dit dorp mee aan de spits van onze nationale scheepsbouw. Niet eens in de schaduw van groten maar gewoon ernaast. Nee, schaduw was er zelfs niet veel want ze vonden daar nog eens het licht uit. Nog vroeger was het scheepvaartverkeer op de Schelde hier ook nog eens zeer intens. Maar helaas, de boten groeiden maar de Schelde niet. Die bleef even breed, of smal, en even ondiep. En Baasrode moest de scheepsbouwduimen leggen. Ze hebben daar nu wel een Scheepvaartmuseum dat de vergane glorie in beeld brengt. En de Schelde is er natuurlijk ook nog. Om het Baasrode Broek even buiten beschouwing te laten. En Vlassenbroek, dat als belangrijkste taak heeft schilderachtig door de Scheldedijk omarmd te worden. Een tocht door het vlakke land van broeken en dijken. Op het einde lag er nog een Malheur op onze weg. Maar daarover waren we niet ongelukkig.
Lees er alles over door op het bijvoegsel te klikken.
Een landschap dat golft en deint, grote kastelen en oude kerken, stilte en wijdse vergezichten: het Pajottenland. Iedere keer dat ik er kom lijkt het wel of Pieter Bruegel er meer aanwezig is. Kom, klik op het bijvoegsel om ook even daar te vertoeven. Een korte en zeer onvolledige rondleiding. Maar kom, je moet ergens beginnen. Of verder gaan. Het hangt er al vanaf of je al dan niet bekend bent met het land van de ronde heuvels.
Borsbeke, Sint-Lievens-Houtem, Sint-Lievens-Esse, Letterhoutem... ze liggen daar op een kluitje aan de poort van de Vlaamse Ardennen. Het leek wel of ze dit keer dicht tegen mekaar aangekropen waren om het wat warm te krijgen. Want de vriezeman zat al meerdere dagen na elkaar op straat. Dat is niet altijd zo natuurlijk maar zo kan je de streek ook eens zien onder een dunne witte deken. Maar ook in andere omstandigheden is er daar genoeg te zien en te weten. Om je een beetje op weg te helpen wat dat betreft, kan je het bijgaande Voetstukje tot je nemen. Door op het PDF-bestand te klikken wordt alles opeens zeer toegankelijk.
Ze hebben de enige. Hoewel ze daarmee, naar mijn menig, wat slordig omgaan. Waar ze niet de enige van hebben, daarvan hebben ze de oudste. Waar ze niet de hoogste van hebben, daarvan hebben ze de steilste. Alles bij mekaar hebben ze er drie. En als ze feesten is dat met twee feesten tegelijk. Dat is even de kermis niet meegerekend want anders hebben ze er weer drie. Allemaal op één dag. Dus driemaal is niet alleen scheepsrecht maar je kan er ook in deze stad voor terecht. Bovendien is er over het omliggende ook nog wat te zeggen. Daar vielen ze destijds uit de lucht. Wat niemand goed bekwam. En anderen bleven juist wel in de lucht. Wat dan weer nog anderen niet goed bekwam. Ja, het is waar, ik spreek in raadselen! Er is echter hoop: je leert het naadje van de kous, van de hoed en de rand indien je het Voetstukje leest. Ik wens je alvast veel genoegen ermee.
Kluisbergen is géén remedie tegen de liefde. In tegendeel, je vindt daar een remedie vóór de liefde. En licht geven ze daar ook. Hoewel er in dat laatste wel een beetje de klad dreigt te komen. Dat en nog veel meer staat te lezen in het bijvoegsel. Er op klikken zet het kaboutertje in je computer aan het werk dat er voor zorgt dat het document zich ontvouwt.
Graty... Gondregnies... Fouleng... Thoricourt... Zegt het je iets? Wel, het is allemaal Zullik. Silly, kom. Over de taalgrens, jawel. Daar is Jambon Noir niet hetzelfde als Noir Jambon. Aan deze kant van de taalgrens ook niet, trouwens. Men komt wel eens meer voor een raadsel te staan daar in de omgeving. Er staat weer veel te lezen over deze en andere mysteries in de bijlage. Er op klikken helpt je verder om je horizon te verruimen.
Je kunt daar hun rug op, daar in Aalter. Dat is niet onaardig bedoeld want die zandrug ligt daar nu eenmaal. Al heel lang trouwens. Ooit hebben daar nog mensen met stenen zitten hakken op allerlei. Ze zullen wel steen en been geklaagd hebben. Hoewel we van het stenen tijdperk wel, maar van het benen tijdperk niet hebben gehoord. Dat zal met dit Voetstukje niet veranderen. Wel kom je iets te weten over het Cremlin. En nee, dat is geen schrijffout. Je moet zelf maar uitzoeken hoe de vork aan de steel zit. En dat is makkelijk: eenvoudigweg het stukje in bijlage lezen. Even erop klikken en het ontvouwt zich in al zijn schoonheid.
Het Waasland... Dit deel van die landstreek ligt ook nog eens tegen de grens van ons land aan. Vandaag de dag betekent dat niet zoveel meer maar eertijds... Ja, toen dacht men daar anders over. Of liever: er werd weinig over gedacht maar wel veel om gevochten. Daarbij was al dat water wat hier ligt in rivieren, riviertjes, kanalen, beken, grachten et tutti quanti de ene keer een bondgenoot in die eeuwenlange strijd, de andere keer een hindernis of een vijand an sich. Ze hebben daar echter wel minstens één iemand die weet hoe laat het is. Meer nog: iemand die eigenhandig de tijd maakt. Er is ook iemand die daar vandaan komt en die er toch nooit is geweest. Al gaat dat binnenkort wel veranderen.
Het staat weer allemaal te lezen in de bijlage, zijnde: het nieuwste Voetstukje.
Waar staat de kerk niet in het midden maar wel ingepakt? Waar is de schutterij eigenaar van de Mazeldries? Waar wonen de Mazelaars? In wat eertijds de woonplaats
was van Maso. Men heeft heksen terechtgesteld zo tussen de bedrijven door. Ze hebben daar ook harde koppen want over een erfenis van tweehonderd jaar geleden wordt daar nog steeds getwist. Dat kwam doordat Josine er t Kint
aan huis was. En dat ze iets vergeten had. Lees en leer wat dit allemaal te betekenen heeft in de bijlage die hier aanhangt.Veel plezier ermee!
De wandeling ging ook dit keer door de streek die bekend staat als de Voorkempen. Andermaal stootte ik op de ring van forten die rond Antwerpen gelegd is. In een tijd dat men nog dacht daarmee de veiligheid van het land en, vooral, van de haven van Antwerpen te kunnen verzekeren tegen aanvallen van buitenaf. Tot twee keer toe werd bewezen dat daar uiteindelijk niets van aan is. Verder is hier in de omtrek nogal wat gegraven. Grachten en kanalen. Tenminste: één gracht en één kanaal dan. Maar dat zijn dan ook geen kleinigheden. Goed, wil je d'r meer over weten, dan zal je moeten lezen wat er in de bijlage staat.
Hier werd de steen gebakken. Met bakken tegelijk. En dichtbij werd de wereld hertekend.
De kans bestaat dat je in een huis woont waarvan de steen ooit aan de bodem van dit dorp is ontrukt. Uit één of ander gat dat daar nu ligt te blinken. Omdat er water in staat. En het land moest ook van hieruit verdedigd worden. Al is daar niet veel van terechtgekomen. Maar goed, ze kunnen niet alles hebben daar in Steendorp. Ze hebben daar nu al de inhoud van het Deurganckdok voor de deur liggen. Dat is dus deurgegaan. Zo is er een gat minder en een park meer daar in Steendorp.
Je komt er alles over te weten, of toch wat, door het Voetstukje te openen. Dat wil zeggen: het bijvoegsel aanklikken.
Het gevoel is haast even melancholiek als de herfst zelf: de sensatie van het waden door een dikke laag, ritselend boomblad. Indien je dat nog niet kent, moet
je het beslist eens gaan uitproberen. Anders ook. Bijvoorbeeld in het Zoerselbos. Of s Heerenbos. Of Wolfsschot. Het kasteeldomein de Renesse mag ook. Kortom: je kan niet klagen over het aanbod aan bomen in de omgeving
van Zoersel en Oostmalle. Dan zijn er ook nog eens Hendrik, Marcel, Pol en Mariëtte. Dat zijn dan wel geen bomen maar het zijn of waren elk op hun manier ook reuzen. En wie weet wat voor geheimen het s Heerenbos nog
verbergt! De heren zijn er weg maar jij en ik mogen er nu ronddwalen... Het staat allemaal te lezen in het bijvoegsel. Even daarop klikken helpt je verder. Veel plezier ermee!
Het etiket kan blauw zijn of rood. Het kan heel kalm zijn leven slijten of juist opstandig bruisen wanneer het wordt vrijgelaten. "Spa" is echter hoe dan ook in België en in Nederland haast een synoniem geworden voor tafelwater. Er borrelt daar dan ook nogal wat op uit de grond! Er is natuurlijk nog meer te zien, daar in het voormalige mondaine kuuroord. Men kan er zich, tussen haakjes, nog steeds laten verwennen. Het grootste deel van de vroegere high-life heeft evenwel andere oorden opgezocht en Spa ligt daar wat rustiek mooi te zijn in zijn dal. En dan heb ik het nog niet gehad over de omgeving van het stadje.
Het is een flink stuk tekst geworden om te vertellen wat er in en om Spa zoal te zien is. Het is ook nogal wat. Vandaar. Ga er dus even voor zitten en klik op de bijlage. Je weet niet wat je leest! Hoewel... dat is nu ook weer niet de bedoeling. Ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen.
