Een tocht door het bronsgroen eikenhout. Hoewel ik meer naaldhout dan eikenhout meen gezien te hebben. En water. Veel water. In beken, beekjes, rivieren, stroompjes, een meer en langs het pad in allerlei weiden en vage gronden. De bijlage vertelt alles wat ik erover weet te zeggen. Klikken op de bijlage en lezen. De omgekeerde volgorde werkt niet.
Het Pajottenland in volle glorie. Dat had het moeten zijn maar, je raadde het al, dat was het niet helemaal. Daarvoor lag de ondergrond wat te slecht en stonden de bomen wat te kaal. Maar kom, om het predicaat "avontuurlijk" mee te krijgen moet er al een en ander niet helemaal in de haak zijn. Lees wat er allemaal op me lag te wachten in het land van Breugel. Hier worden man en paard genoemd. Vooral paarden.
Klikken op de bijlage kan leerrijk zijn. Zo niet vermakelijk.
Ze zeiden daar in Olen niet dat ik de pot op kon. In tegendeel. Ik werd er vriendelijk ontvangen met een drankje en een bloemetje toe. Al hebben ze daar wel iets met potten. En voor de rest heb ik daar wat rond gelopen. Zoals te doen gebruikelijk, weet je wel. Je kan er alles over te weten komen door op de bijlage te klikken.
Een stadswandeling... maar niet heus. Daarvoor was de lengte van het wandeltraject wel wat te groot. Maar toch heb ik op deze tocht een goed deel van Brugge gezien. En als ik het wel heb, ben ik zelfs helemaal rond de stad gelopen. In de bijlage staat wat er ik er allemaal gezien heb. En wat ik ervan geleerd heb. Eventueel...
Terwijl het zuiden van Oost-Vlaanderen dreigde onder te lopen ben ik naar een plaats gegaan waar er nog meer water voorhanden was. Je moet maar durven. Alhoewel... In Terneuzen weten ze wel weg met al dat water. In heel Zeeuws-Vlaanderen trouwens. Ik heb er dus droge voeten bij gehouden en uit al dat water kwamen nog een paar herinneringen boven drijven. Luctor et emergo.
Klikken op de bijlage en alles wat ik erover te zeggen heb wordt geopenbaard.
Ik heb het bespelen van een snaarinstrument nooit beheerst maar nu heb ik me toch gewaagd aan de lier. Enfin, dat wil zeggen: aan Lier. Om er te gaan wandelen en de geachte bezoekers van deze blog daarvan verslag te doen. Lees er alles over door op het bijvoegsel te klikken.
Het was geen wandeling die ik in gouden letters in mijn dagboek ga bijschrijven. Eigenlijk was het een start in mineur voor het nieuwe wandeljaar. Maar alla, er is toch weer een Voetstukje van gekomen. Te savoureren door op het bijvoegsel te klikken. Het is maar kort, dit keer, je bent dus zó doorheen. Als dat een troost is. Soms.
Ondanks alarmkreten over niet te berijden wegen heb ik het toch maar gewaagd om naar Puurs te rijden. Zonder problemen overigens. Voor de Eindejaarstocht aldaar. Het staat weer te lezen in het Voetstukje.
Erg lang is de tekst dit keer niet. Wanneer je wil weten waarom dat zo is dan... moet je klikken op de bijlage.
Sneeuw lag er, veel sneeuw. Dat maakte het landschap op slag anders. Hoewel het dus een gebied was waar ik al herhaalde malen was gaan wandelen. Desondanks was er toch nog iets over te vertellen. Maar of het veel nieuws was... Lees het zelf door op de bijlage te klikken. Lang is het stukje niet dit keer. Het kan dus even tussendoor gelezen worden. Hoewel...
Wat hebben Nonkel Fons en de bibliotheek van de nonnetjes op de Kouter nu met elkaar te maken? Lezen! Ja, dat bedoel ik: lezen. En niet enkel dat je het bijgaande Voetstukje moet lezen. Dat natuurlijk ook. Maar je kan het echt zo gek niet bedenken of ik loop wel tegen een vreemde associatie aan bij een of andere wandeling. Zoals nu. In de streek van De Witte. Zo ongeveer. De Boerenkrijg had er ook nog wat mee te maken. Het kon niet op! Lees er alles over door op het bijvoegsel te klikken. Alweer niet weinig tekst. Ga er dus even voor zitten.
Ondanks sneeuw en ijs was dit broekventje niet te houden om de ruim 21 kilometer van de Broekventjestocht uit te lopen. Het gaat over sneeuw, dus. En ijs en water en bos en nog zo het een en het ander. Klikken op het bijvoegsel zal alles veel duidelijker maken.
Het was een lange tocht maar toch is het een kort Voetstukje geworden. Ongewoon kort zelfs. Zodat je dit keer geen vakantie moet opnemen om het gelezen te krijgen. Hoe dat zo komt? Wel, dat staat uiteraard wel in het stukje te lezen. Dus...
Net over de grens, in het uiterste zuid-westelijke hoekje van Noord-Brabant ligt een gebied waarvan ik niet wist hoe groot en interessant het wel was. Nu weet ik daar toch iets meer over want ik heb er ruim dertig kilometer gewandeld. Zo hoeven jullie je nu ook weer niet uit te sloven want ik heb erover geschreven. Zodat jullie ook weer kunnen meepraten. Ja, ja, ik heb ook een sociale taak te vervullen.
Al eens naar buiten gekeken. Ja, natuurlijk! Ook tot de conclusie gekomen dat het geen weer is om een hond door te jagen? Laat staan dat een wandelaar dat uit vrije wil zou doen. Geen wandeling dus dit weekend. Maar toch een Voetstukje! Wil je weten hoe ik dat nu weer heb klaargespeeld? Klik dan op het bijvoegsel en het zal je geopenbaard worden.
Het regende pijpenstelen en ik moest me min of meer onder toezicht plaatsen van het leger. Maar toch heeft me dat er niet van weerhouden om in Oostakker 38,38 kilometer te gaan stappen. Vermits het overwegend rechtdoor was, was het niet al te moeilijk de weg te vinden. Aan het eind van de wandeling lag er nog een verrassing te wachten en dat was niet de vooraf beloofde versnapering. Wil je er alles van weten, klik dan op het bijvoegsel en als alles goed is ontvouwt het PDF-bestand zich tot een leesbare, geïllustreerde tekst van wel 13 bladzijden lang. Je kan dus best niet gehaast zijn!
Te stellen dat er in de streek rond Wetteren aan tuinbouw gedaan wordt, dat is op zijn zachtst gezegd een open deur intrappen. Maar... is er nog meer? Mja... Er is, bijvoorbeeld, de geschiedenis, de achtergrond van menig gegeven. Indien je dat interesseert dan moet je vooral het bijgaande stukje lezen. Anders mag ook natuurlijk. Waarbij ik hoop je nu en dan een glimlach te ontlokken. Je weet maar nooit.
De Voorkempen liggen niet direct vlakbij mijn voordeur maar toch besloot ik er te gaan wandelen. In een dorp met een bijna onmogelijke naam, nota bene. Lees wat er te beleven viel op deze tocht. Misschien zie je door het bos wel niet meer de bomen maar alla, het is te proberen. Klikken op de bijlage opent het PDF-bestand. Veel genoegen ermee!
Deze eerste wandeling van oktober was een beetje uit de klei getrokken. In en om een dorp met een nogal curieuze naam. Klikken op de bijlage om de apocriefe en canonieke inhoud te kennen. Ik wens je veel plezier met de lectuur.
Het was ook dit keer een lange tocht en dus viel er nogal wat te zien. Dat weerspiegelt zich in alweer een tekst van ettelijke bladzijden lang. Ga er dus maar even voor zitten! Wat er in het Land van Rhode zoal te zien was... Klikken op het bijvoegsel, graag. Ik wens jullie veel plezier ermee.
Het was even zoeken voordat ik aan deze wandeling kon beginnen. Maar voor de rest was de weg voorbeeldig aangeduid. En het bleek ook nog een interessante trip te zijn. Lees er alles over door op de bijlage te klikken. Ik wens je veel plezier met het lezen van dit Voetstukje. Met het lezen van alle andere ook, trouwens.
Al eens naar buiten gekeken. Ja, natuurlijk! Ook tot de conclusie gekomen dat het geen weer is om een hond door te jagen? Laat staan dat een wandelaar dat uit vrije wil zou doen. Geen wandeling dus dit weekend. Maar toch een Voetstukje! Wil je weten hoe ik dat nu weer heb klaargespeeld? Klik dan op het bijvoegsel en het zal je geopenbaard worden.
