Na een korte pauze deze week terug op de voetbalvelden. Zaterdagvoormiddag eerst naar mijn neefje gaan kijken die 2 matchen na mekaar speelde. Door driekoningenfesst waren er enkele spelertjes(of ouders) die niet uit hun bed raakten. Ze speelden 2 leuke matchen en de eerste wonnen ze met 6-4. In de tweede match speelde hij met een andere ploeg en hier haalden ze een mooi 4-4 gelijkspel. Na de middag ben ik dan naar de vriendschappelijke wedstrijd gaan kijken tussen Eendracht Aalst(2e klasse) en Diegem(3e klasse). Diegem begon sterk aan de match en liet zien dat ze net zoals in de kompetitie vroeger in derde klasse een taaie tegenstander waren voor Aalst. Aalst startte met zijn 2 nieuwkomers, Cerimagic en Delic in de basis. Toch was het Diegem die halfweg de eerste helft verdiend op voorsprong kwam via Ouadrogo. Nog voor het halfuur kon Aalst gelijk maken via Vandewalle. Kort nadien kwam Diegem weer op voorsprong via Carrez. Het werd zelfs nog 1-3 via Tazani. Na de pauze speelde een gretiger Aalst met 6 andere a kern spelers en nam stilaan de wedstrijd in handen. Het was de ingevallen Van Eyck die de aansluitingstreffer kon maken. Halfweg de tweede helft voerde Diegem ook 7 wissels door maar deze jongens waren helemaal niet opgewassen tegen Aalst. Zo kon Van Eyck met zijn 2e goal de score in evenwicht zetten. In de laatste minuut kon Petrovic de bal binnentikken na een vrije trap van Cerimagic. Zo won Aalst uiteindelijk deze leuke oefenpot. 's Avonds dan naar de match Dender - Heppignies in de derde klasse B. Over de eerste helft kunnen we heel kort zijn,dramatisch slecht voetbal van beide ploegen. Toch stonden de bezoekers 0-1 voor. Na de pauze ging Dender op zoek naar de gelijkmaker en deze leek er te komen maar door slordigheid bij het afwerken lukte dit niet. De bezoekers bleven gevaarlijk bij elke uitbraak en zo kwamen ze 0-2 voor. In de slotfase kon Dender dan toch tegen scoren maar het was te laat om het tij nog te doen keren. Zondag ging ik naar Genly Quevry - Dilbeek in de 4e klasse B. Dilbeek startte door allerlei omstandigheden met een zeer jong elftal. Iedereen verwachttte het ergste maar de youngsters deden meer dan hun best en Dilbeek kwam zelfs verdiend 0-1 voor . De thuisploeg wist geen raad met de lopende jonge spelers maar toch konden ze gelijk maken. Nog voor de rust kon Dilbeek echter een 2e keer scoren. Zo gingen ze met een verdiende 1-2 de rust in. Direct na de pauze kreeg de thuisploeg een licht toegekende strafschop en zo werd het 2-2. Wie dacht dat Dilbeek nu ging begeven kwam bedrogen uit want ze bleven goed meedoen. Enkele jonge spelers kregen het fysiek wel moeilijker. Toen de thuisploeg op voorsprong kwam ging Dilbeek nog vol op zoek om alsnog een meer dan verdiend gelijkspel af te dwingen maar spijtig voor hen lukte dit niet meer. Ik heb genoten van een leuke partij voetbal ,vooral dan van een enthousiast spelend Dilbeek. De komende week komt de jeugdscouting ook opnieuw op gang ,maar waar ik ga zal ik pas later deze week weten. Mogelijk wordt het Beerschot -Club Brugge. De eerste ploeg van Beerschot is op stage naar Turkije waar met de aanwinsten en terugkerende gekwetste spelers de basis zal gelegd worden om het behoud te verzekeren. In eerste klasse is het nog wachten tot het weekend van 20 januari alvorens de kompetitie wordt hervat. Volgende zondag ga ik waarschijnlijk naar Ternat - Dilbeek.
Op het einde van dit jaar heeft iedereen steeds nieuwe plannen en voornemens voor het volgende jaar. In de voetbalwereld is dit niet anders. In dit bericht ga ik het eens niet hebben over rangschikkingen en talenten maar over wat ik nog steeds wekelijks zie op en vooral rond het veld. Ondanks de vele campagnes en alle info over dit gegeven blijf ik me heel vaak ergeren aan wat er naast het veld gebeurd op jeugdmatchen. Ik volg als scout wedstrijden op nationaal niveau maar ga ook geregeld kijken naar provinciaal en gewestelijk niveau. Ook trainingen zie ik regelmatig op alle niveaus. Ik wil geen moraalridder spelen en dit zou me ook niet lukken maar hoop met dit bericht alvast verschillende mensen te bereiken en eens te laten nadenken over hoe zij zich gedragen naast het veld. Eerst ga ik kort even uitwijden over jeugdtrainers. Spijtig genoeg zie ik hier vaak trainers, zowel jonge als oudere, die denken dat ze kost wat kost moeten winnen om een goede trainer te zijn. Spelertjes die bijna niet mogen invallen omdat het spannend is en zij te weinig talent hebben om te kunnen garanderen dat een match gewonnen wordt. Ook zie ik nog vaak trainers die spelertjes al op heel jonge leeftijd tactische richtlijnen meegeven om een match te kunnen winnen. Een voorbeeld, trainen met kinderen op hoekschoppen of vrije trappen. Het merendeel van de kinderen heeft op dit moment niks om handen op training want ze staan erbij voor niks. Met een ingestudeerd nummertje zal je al eens een match winnen maar wat heeft dit te maken met opleiding? Dan hoor je die trainers zeggen van "stilstaande fasen zijn belangrijk''. Hier ben ik mee akkoord voor een eerste elftal en beloften maar toch niet voor jeugd.Al moet ik eerlijk zeggen dat ik me als beginnende trainer er ook aan bezondigd heb. Jongens maak niet dezelfde fout. Laat deze kinderen zelf creatief zijn, ze zien genoeg dingen op tv om zelf met hun teammaatjes eens iets af te spreken zonder dat ze hier op moeten trainen.Wat bij stilstaande fasen dan wel kan vind ik ,is dat er bijvoorbeeld bij een onderling wedstrijdje even gewezen weest over de opstelling voor doel. En de aanvallers die dan eens 2 corners mogen trappen. Zo leer je hen ook corners aan maar doet iedereen effectief mee. Ook zie ik nog vaak trainers die spelertjes die achterin spelen verbieden over de middellijn te komen. Sorry dit vind ik geen opleiding. Een kind moet mogen aanvallen en fouten maken. Een mislukte dribbel of verkeerde opstelling nu kan heel leerzaam zijn voor later maar laat ze dit zelf ontdekken en leren inschatten. Ze weten heus zelf meestal wel als ze in de fout zijn gegaan. Je mag/moet dit met hen bespreken maar hen niet voorkauwen vind ik. Het andere waar ik me kan aan ergeren zijn de ouders aan de zijlijn. Hier zowel in hun doen en laten tegenover (andere) kinderen als tegenover de ref en de trainer. Enkele voorbeelden die ik zelf al meerdere malen zag. Ouders die ervoor zorgen dat een match ontaardt en spelers op het veld agressief worden tegenover de ref. Hiermee bedoel ik dat veel van deze spelers in de aanval gaan omdat ouders aan de kant niets anders doen dan de ref uit te maken voor al wat slecht is. Ik denk dat als velen hun eigen eens op beeld zouden bezig zien en horen,ze zich diep zouden schamen. Een ref maakt fouten net als je eigen zoon of dochter. Heel vaak zie je dit bij jonge debuterende refs waar ik me soms niet kan bedwingen en aan de ouders eens vraag of ze het normaal vinden dat een kind die toevallig ref is ,mag beschimpt worden. En als er dan de week nadien geen ref is,zijn het diezelfden die reclameren omdat er geen ref is. Maar als men hen dan vraagt om zelf te fluiten,zijn ze te laf om dit te durven doen. Een andere ergernis is het uitmaken van spelertjes van de tegenstander. Hier moet ik verder niks over vertellen. Iedereen weet wel wat ik bedoel. Nog een ergernis is het feit dat sommige ouders hun eigen trainer aanvallen waar iedereen bij staat want iedereen moet horen hoe slecht hij is omdat hij zijn zoon/dochter slecht heeft behandeld. Soms kan de kritiek op de trainer terecht zijn maar dan kan dit beter enkele dagen later gebeuren . Bvb na een training in een rustig gesprek. Maar meestal is de kritiek enkel omdat de zoon of dochter niks fout kan doen volgens de ouders en als de trainer hen dan bestraft , aanvaard deze ouder dit niet. Mensen denk eens na. Een voetbalclub bestaat uit meer dan uw kind alleen. Ik heb ooit zelf meegemaakt dat kinderen zich kwamen excuseren voor het gedrag van hun ouders aan de zijlijn. Dus nogmaals deze oproep: supporter maar kraak niemand,dit zowel bij de tegenstander ,de eigen ploeg als de ref. Tot slot roep ik ook nog de ouders op om hun kind niet nodeloos onder druk te zetten. Niet iedereen kan een Messi zijn en zelfs Messi maakt fouten en neemt verkeerde beslissingen. Dit hoort nu eenmaal bij het spelletje voetbal. Maar ondanks deze lange negatieve tekst wil ik zeker benadrukken dat ik ook heel vaak spelvreugde zie bij kinderen en dat ook ouders, scheidsrechters en trainers plezier beleven aan een leuke match die gespeeld wordt op het scherp van de snee maar met respect voor iedereen. Voor deze matchen is het dat mensen zoveel houden van ons geliefde voetbal . De ene keer wordt er gewonnen en vaak wordt er verloren. Daarom tot slot nog deze nieuwjaarswens van mij. Ik hoop in 2013 heel veel leuke matchen te zien zonder al die negatieve dingen aan de kant. En ja we kunnen er iets aan doen, niet ik ,niet jij maar wij samen. Veel plezier in de komende jaren aan alle lezers en help mee deze positieve boodschap in uw club te brengen door zelf het goede voorbeeld te geven en je vrienden/ouders/ supporters er attent op te maken als ze over de schreef gaan. Succes!
