Vandaag heb ik de hele dag met de beentjes omhoog in mijn luie stoel gezeten. Ondanks de pijn heb ik toch besloten om samen met Jeannine naar het verjaardagfeest van Leo te gaan. Wij hebben de auto maar in de garage gelaten en rond 21.30 uur een taxi gebeld om ons ter plaatsen te brengen en ook afgesproken om ons terug op te pikken na een telefoontje van ons. Want glaasje op laat U rijden. Bij aankomst was Jean, Antionette en Marc al daar plus nog een hele hoop vrienden van Leo. Rigina, Pieter en Michelin waren met geen ogen te bespeuren. Eddy die zorgde voor de disco bar vertelde ons dat zijn vrouwtje ziek was, maar dat Rigina en Pieter op komst waren. Na lang wachten, want het was ondertussen al 11.30 uur geworden en wij moesten het verjaardagsgeschenk nog overhandigen aan Leo, verschenen beide op het toneel. Rigina overhandigde het geschenk en even later ariveerde ook Leen samen met haar vriend. Het was een gezellig feestje en na wat gezeur van het vrouwtje heb ik samen met haar een paar dansjes gedaan. Maar dat ging nog niet en ben dan maar voor de rest van de avond en nacht op mijn stoel blijven zitten. Rond drie uur hebben wij afscheid genomen van het gezelschap en met de taxi veilig naar huis gereden. Jeannine is dadelijk gaan slapen want moet vroeg uit de veren om voor tante te zorgen, en ik heb nog wat ijs op mijn voet en been gelegd en ben daarna ook het bed ingekropen. Het is voor ons beide een gezellige en fijne avond geweest, Leo bedankt voor spijs en drank en natuurlijk ook voor de gezellige avond.
Ik zal maar rustig thuis. in mijn zetel blijven zitten.
Vandaag is moeke al vroeg naar de haarkapper, dus was het de bompa die voor de kindjes moest zorgen. Eerlijkheids halve moet ik er wel aan toevoegen dat moeke al alles had klaar gezet en het eten klaar gemaakt voor de twee kapoenen. Beide waren zeer snel uit bed en naar beneden, was de Sint langs geweest? De vreugde kreetjes van beide waren te horen tot op de bovenverdieping, want de Sint had wat in de schoentjes achter gelaten. Na dat ze beide gegeten hadden, wat gewassen waren en ze hun kleren aan hadden, was het acht uur. Moeke was intussen tijd al terug thuis en aan het zorgen dat het eten voor tante ook klaar was. Ik heb het de hele dag rustig aan gedaan. Alleen de twee kapoenen naar de school gebracht en ze rond vier uur terug gaan halen. Ik heb nog zeer veel pijn in mijn been en voet, en dat allemaal met zo een stom ongelukje. Naar het bal gaan van de Oranjevrienden, mag ik spijtig genoeg ook wel vergeten. Laat ons hopen dat het morgen beter is, want dan moet ik samen met mijn vrouwtje naar het verjaardagsfeestje van Leo gaan.
Met mijn knie en been is het al veel beter, maar nu begint mijn voet me parten te spelen. Dikke enkel, blauw tenen en een dikke voet. Het is vandaag wel donderdag, maar ik ben toch niet naar mijn stamcafé gegaan om met de kaarten te spelen. Ik ben rustig thuis gebleven, en samen met mijn vrouwtje gezellig naar de tv gekeken. Ik heb de hele dag in de zetel gezeten met mijn been omhoog, behalven rond zestien uur, want toen ben ik de twee jongste kleinkinderen aan de school gaan afhalen. Zo een hele dag stil zitten is voor mij een echte marteling, ik heb bijna de hele dag sudoku proberen op te lossen, en de ene ging al beter dan de anderen. Ik hoop dat het morgen veel beter zal zijn, want ik ga proberen naar het carnavalbal van de Oranjevrienden te gaan, niet voor te dansen, maar wel om hen te steunen. Om 19.30u heeft Heidi, de mamie van Zoé en Maxin, de kinderen terug gebracht want ze blijven bij moeke en bompa slapen. Na een half uurtje was het bedtijd, maar eerst moesten ze hun schoentje nog klaar zetten voor de Sint met daar in een klontje en een wortel voor het paard van de Sint. En nu maar hopen dat er morgenvroeg iets lekkers in hun schoentjes te vinden is. Ik heb ze beide de goede raad gegeven om voor de heilige Sint en Piet de volgende keer een kasteelbiertje klaar te zetten, en wie weet ligt er dan misschien iets meer in de schoentjes, en is de bompa ook tevreden.
Nog steeds last van mijn linker been en knie. Ook nu weer heb ik last aan de maag van die pillen, heb ze ook maar in de vuilbak gekipt. Ik moet die mop nog gaan geloven. De dokter moet leven, de apotheker moet leven, en ik heb ze weg gegooid want ik moet ook leven. Rond negentien uur ben ik, na het feestje van ziekenzorg de feestzaal van Ons Tehuis mee gaan helpen poetsen. Want morgen namiddag komt de groep van Okra zoals ieder week van 13.30u tot 17 uur dansen, en daarna om 19 uur de dames die willen afslanken B.B.B. onder de leiding van Vanessa. De feestzaal is nu ongeveer één jaar gerenoveert en het is terug een fijne feestzaal met alles er op en er aan.
Deze morgen even langs de huisarts geweest, ik heb hem de vraag gesteld wat hij er zoal van dacht. Hij heeft daar niet veel op geantwoord alleen dat het een bloedstorting was maar dat wist ik wel. Ik heb een nieuw voorschrift gekregen voor ander pillen en de raad om te rusten met mijn been omhoog. Dus zal ik dat nog maar een paar dagen doen en afwachten of het zal beteren. Ik begin het al daning op mijn zenuwen te krijgen want stil zitten is niks voor mij. Rust, roest. Ben toch de twee jongste kleinkinderen van het school gaan halen, dat vinden ze fijn en hunne bompa ook. Daarna ben ik terug in de zetel gaan zitten met mijn been omhoog, en was het vrouwtje ook tevreden. Morgen zal het zeker wel beter zijn.
Het is nu zondagavond en heb toch al bijna twee dagen met mijn been gerust, maar ik zie daar nog niet veel beterschap in. Die pillen slik ik wel niet meer, maar ik smeer die zalf wel nog tweemaal per dag op mijn been en knie. Als het morgen niet beter is gaan ik terug naar de dokter eens horen wat hij er van denkt. Nu is knie en been plus mijn tenen helemaal blauw en dat allemaal door dat stom ongevallentje.
Knie en been nog niet veel beter, wel al twee dagen door die pillen maagklachten en buikloop. Heb besloten die pillen in de vuilbak te gooien en nog maar alleen die zalf aan mijn knie en been te smeren. Nog een dag of twee werk en dan denk ik dat ik klaar ben en kan ik rusten, misschien help dat wel. Hoop doet leven. Ik gaan deze avond toch met de vrienden kaart spelen, dat is zo stilaan een traditie aan het worden, de donderdagavond met de kaarten spelen in café Ons te Huis.
Ik heb vandaag veel last gehad van mijn linkerknie en been. Ik heb rond mijn knie een knieband aangedaan en mijn been ingevreven met een zalf. Maar deze avond ben ik tot de vaststelling gekomen dat knie en been nog meer zijn gezwollen. Dat heeft mij doen besluiten om even naar de huisarts te gaan om te horen wat zijn advies is. De dokter heeft mij pillen plus een zalf voorgeschreven, het is nu maar te hopen dat die pillen en zalf helpen en dat ik rap van die ongemakken af zijn. Zijn advies was ook met dat been rusten, maar daar kan geen spraken van zijn eerst het werk afmaken en dan is er tijd genoeg om te rusten. Vrouwtje wel niet akkoord met mijn redenering maar wij zullen morgen wel zien.
Vandaag heb ik op het werk een klein ongelukje gehad, van de onderste trede van mijn ladder afgeschovenen, en met mijn knie tegen de ladder. Ik voelde wel niet veel pijn maar toen ik op mijn knie ging liggen voelde ik dat deze opgezwollen was. Ik heb daar niet bij stil gestaan (ben zelfstandige installateur) maar op het einde van de werkdag had ik wel pijn in mijn been. Thuis gekomen heb ik dadelijk mijn werkpak uitgedaan en kwam ik tot de vaststelling dat niet alleen mijn knie maar ook een gedeelte van mijn been blauw en dik was. Ik hoop dat het morgen wel beter zal zijn want die werken moeten klaar zijn.
Benoemd tot Ere Senator van de stadscarnaval Gilde vanTielebuis
Bij de aanvang van het nieuwe carnavalseizoen heeft de Gilde van Tielebuis enkele leden benoend tot Ere Senator. Dit gebeurde plechtig op het stadhuis te Diest in aanwezigheid van de burgemeester Jan Laurys, de schepen Geert Cluckers en de deken Vanmeerbergen Felix. Ook ik was een van de uitverkoren samen met mijn vriend Jean. (Samen op de foto met Deken Vanmeerbergen Felix, de voorzitter van de stadscarnaval Gilde van Tielebuis, de Heer Jacques Nijssens en mijn vriend Jean)
Na een stevig onbijt, en de koffie te hebben klaar gemaakt voor op de terugreis, was het de hoogste tijd om te vertrekken. Na een afscheidgroet aan Elivo starten ik de mobilhome en via het zijraam, nog links en rechts bewoners van Apold te hebben begroet, vertrokken wij richting Sighisoara. Het was mooi weer, aangenaam om te rijden, het was niet overdreven druk op de wegen en na zo rond de driehonderd kilometers gereden te hebben veranderde wij van bestuurder. In Hongarijen zijn wij dan gestopt voor het avondeten, dat is zowat een traditie geworden, en na het eten zijn wij terug de weg op gegaan. Michel en ik hebben afgesproken dat wij op de terugweg de oranjestad Dillenburg nog eens gaan bezoeken en daar nog een dag verblijven. Dat wij verder rijden naar Dillenburg, of eerst hier of daar op een parking in Duitsland zullen overnachten, weten we nog niet. (Foto van het postkantoot in Apold)
Na een stevig ontbijt (spek met eieren) en een sterke kop koffie zijn wij samen vertrokken om een kijkje te gaan nemen hoe ver de werken al zijn gevorderd. Tot onze verbazing was het oude dak al bijna geheel afgebroken en was ook Elivio Lasco, de man bij wie we onze moterhome hebben staan mee aan het werk. Michel volgde de werken van nabij op, en ik ging op zoek naar enkele flesjes bier voor de dorstige te lave. Alles verliep volgens plan en tegen de avond was alles klaar, alleen nog de werken aan de schouw moesten uitgevoerd worden maar dat was financieel ook geregeld. Het is echt droevig als men ziet hoe die mensen moeten leven, bij ons is het vee beter gehuistvest. De bewoners waren zeer tevreden met het nieuwe dak, en na nog wat kleding en eetwaren te hebben bezorgd gingen wij beide met een fijn gevoel terug naar onze mobilhome, om te bespreken wat morgen op het program zou staan. Na het avondeten zijn wij nog eens samen een wandeling gaan maken door het dorp, met onze zakken vol met snoepjes, en rond ons een hele bende blije kleine kapoenen die er voor zorgde dat onze zakken rap terug leeg waren. Terug in de mobilhome hebben wij nog samen met onze gastheer Elivio, een paar glaasjes wijn gedronken. De kinderen Maria en Alex waren natuurlijk ook weer van de partij en die dronken frisdrank. Marinella, de vrouw des huize, is ook even een kijkje komen nemen, na zichbaar ontroerd afscheid te hebben genomen, want morgenvroeg vertrekken wij terug terug naar huis, was ze snel weer weg, elke morgen moet ze om 4 uur opstaan om te vertrekken met de autobus naar haar werk. Rond 21.uur hebben ook Alex en Maria van ons afscheid genomen met ene dikke kus, en ons goedenacht gewenst en een voorspoedige reis terug naar België. Wij hebben nog samen met Elivio een glaasje wijn gedronken en afspraken gemaakt voor in september als wij vermoedelijk terug komen. Na van hem ook afscheid te hebben genomen was het voor ons de hoogste tijd om het bed in te duiken, om morgen goed uitgerust de reis terug naar thuis aan te vatten.
Vandaag zijn wij in de voormiddag naar Sighisoara gereden om het nodige materiaal te gaan bestellen om het dak te vernieuwen. Dat was natuurlijk weer een hele belevenis het materiaal zou gratis worden geleverd maar als het vandaag moest geleverd worden dan moest er wel voor worden betaald. Michel besliste dat het vandaag nog moest geleverd worden en kwam ook overeen hoeveel de kostprijs was. Na in Sighisoara te hebben gegeten en een terrasje te hebben gedaan zijn wij terug richting Apold vertrokken om te gaan zien of de bestelling is afgeleverd. Groot was dan ook onze verbazing dat er nog niets was geleverd alhoewel alles al was betaald. Na een telefoontje naar de leverancier kwamen wij te weet dat het al wel was geleverd ............ maar wel op de verkeerde plaats in Apold. Dat was snel opgelost, de familie voor wie het was bestemd spande zijn paard in de kar, en na een goed halfuurtje was alles op de bestemming. Er werd met de mensen afgesproken dat het oude dak er morgenvroeg af moet, dat de rotte latten moeten worden vervangen en het nieuw dak tegen morgenavond moet klaar zijn. Na links en rechts nog wat snoep te hebben uitgedeeld zijn we terug gegaan naar onze mobilhome om na het avondeten nog rustig te genieten van een gezellige avond.
Na samen een paar boterhammen te hebben gegeten is Michel begonnen met het avondeten klaar te maken. Hij heeft de familie Lasco uitgenodigt voor het avondeten zodat Marinelle nu eens niet moest koken. In onze diepvries had hij van uit België eendeborsten meegebracht en die heeft hij klaar gemaakt met mandereintjessaus. Ik had gezorgt voor kleine aardappeltjes in blik die ik ook van uit Diest had meegebracht. Terwijl Michel aan het koken en bakken was heb ik wat kleine hapjes klaar gemaakt en samen met een glaasje wijn aangeboden aan de familie en nog enkele personen die daar uitgenodigd waren. Het bakken van de aardappeltjes was voor mijn rekening. Marinella heeft niet alleen de tafel gedekt, maar heeft ook nog enkele gerechte klaar gemaakt zoals gehakt in koolbladeren gerold en stukken kip gebraden. Toen Michel klaar was met braden en bakken van de eendeborsten, en ik klaar was met het bakken van de aardappeltjes, zij wij met heel de bende aan de tafel gaan zitten en hebben wij het ons lekker laten smaken. Dat alles hebben wij doorgespoeld met een glaasje wijn. Voor de digestief na het eten zorgde Elivio en dat was dan natuurlijk dat strafspul swika. Iedereen aan de tafel was het er overeens dat het zeer lekker was en prijsde Michel voor zijn kookkunst. Nadat de genodigde van de familie Lasco waren vertrokken zijn wij ook opgestapt en na een wandeling voor alles goed doen te verteren zijn wij rustig maar tevreden gaan slapen.
De vader en moeder Balinth met enkele van hun kinderen zijn de voor hun bestemde kleding, komen ophalen met een kleine kar. Wij danken al de personen in Diest en omstreken die ons deze, zo goed als nieuwe kleding bezorgen. Ook de firma die ons het gereedschap bezorgen voor sommige familie´s in Apold, zoals boomzagen - boormachienen - zaagmachienen - en ander kleiner gereedschap waarmee ze kunnen werken en wat geld verdienen. En natuurlijk onze bijzonderen dank aan de apotheker Daems voor de geleverde geneesmiddelen.
Een heel andere wereld is het voor deze familie, ze wonen in een krot van een huisje, waar zelfs nog geen vloer in ligt, ze koken, eten en slapen in de zelfde kamer. Ik stel mij dan ook dikwijls de vraag hoe kunnen die mensen in zo een armoede nog overleven. De hulp die wij bieden is een druppel op een hete plaat. Nog even samen met de vader en moeder binnen gelopen in de winkel waar wij dan de nog openstaande schulden hebben betaald. In de winkel hebben wij dan in aanwezigheid van papa Balinth met de winkelier afspraken gemaakt dat ze voor een door ons betaalde som in moeilijke tijden kunnen, brood, bloem, rijst en olie gaan halen. Na nog wat snoep en chocolade voor de kinderen te hebben gegeven, en in de winkel de aanwezige kinderen te hebben getrakteerd op een ijsje, (bleven van alle kanten toestromen ongeveer 50stuks) zijn wij er snel van door gegaan.
Apold 15 april 2007 bezoek aan familie Aldea Gheorghe
Het vee word buiten gehaald om gaan te drinken aan de drinkbakken die op sommige plaatsen in het dorp zijn voorzien. Daar komen ook de paarden drinken. Het is water dat via een pijpleiding van uit het hoger gelegen meer, dag en nacht in de drinkbakken loopt, en via de drinkbakken de beek in. Enkele jaren terug kwamen de mensen die geen waterput hadden ook hun water halen, maar nu is er ongeveer tweejaar een leiding voor drinkwater voorzien in het dorp met op verschillende plaatsen aftappunten. Zoals bij ons over zestigjaar terug buiten pompen stonden op de hoeken van de straten.
Apold 15 april 2007 bezoek aan familie Aldea Gheorghe
Vandaag is het zondagen en wij gaan even langs lopen bij familie´s die wij door de jaren heen beter hebben leren kennen. De familie Aldea Gheorghe is vandaag onze eerste halte. Het is een werklustige familie zonder kinderen die niks tekort hebben. Ze bezitten een woning met de nodige grond om te bewerken, hebben schapen, ganzen, varkens, kippen drie of vier melkkoeien, en een grote verzorgde moestuin. Verder maakt hij wijn, en stookt hij van pruimen en peren een sterkendrank van ongeveer een 65°. Wij noemen hen nonkel champagne om dat hij ook een soort drank maakt die borrelt zoals champagne. Oppassen is de boodschap, want hij probeert U steeds dronken te maken. Het was een prettig weerziens, met hem en zijn vrouw en na een paar kleine glaasjes te hebben geproeft, en de familie een klein geschenk te hebben gegeven, zijn we vertrokken naar de volgende familie.
Samen met Michel een bezoek gebracht aan een familie die problemen hebben met hun dak. Het regen daar blijkbaar binnen en het dak zou dringend moeten vernieuwd worden. Na de toestand van het dak bekeken te hebben en met de bewoners te hebben gepraat besliste Michel en ik dat hij de aankoop van het nodige materiaal zou bestellen en laten leveren. Ook de betaling van de materialen is voor zijn rekening. De kosten van de aanpassingswerken aan de schouw, plus het dagloon van de vakman die deze werken moet uitvoerd zijn ten lasten van mij. Het dak moeten ze wel zelf plaatsen. Na nog wat snoep te hebben uitgedeeld aan de klein kapoenen, die plotseling van overal kwamen toegestroomd zijn wij terug naar onze mobilhome gegaan om wat te gaan eten.
Vandaag heb ik de hele dag met de beentjes omhoog in mijn luie stoel gezeten. Ondanks de pijn heb ik toch besloten om samen met Jeannine naar het verjaardagfeest van Leo te gaan. Wij hebben de auto maar in de garage gelaten en rond 21.30 uur een taxi gebeld om ons ter plaatsen te brengen en ook afgesproken om ons terug op te pikken na een telefoontje van ons. Want glaasje op laat U rijden. Bij aankomst was Jean, Antionette en Marc al daar plus nog een hele hoop vrienden van Leo. Rigina, Pieter en Michelin waren met geen ogen te bespeuren. Eddy die zorgde voor de disco bar vertelde ons dat zijn vrouwtje ziek was, maar dat Rigina en Pieter op komst waren. 
Na lang wachten, want het was ondertussen al 11.30 uur geworden en wij moesten het verjaardagsgeschenk nog overhandigen aan Leo, verschenen beide op het toneel. Rigina overhandigde het geschenk en even later ariveerde ook Leen samen met haar vriend. 
Het was een gezellig feestje en na wat gezeur van het vrouwtje heb ik samen met haar een paar dansjes gedaan. Maar dat ging nog niet en ben dan maar voor de rest van de avond en nacht op mijn stoel blijven zitten. Rond drie uur hebben wij afscheid genomen van het gezelschap en met de taxi veilig naar huis gereden. Jeannine is dadelijk gaan slapen want moet vroeg uit de veren om voor tante te zorgen, en ik heb nog wat ijs op mijn voet en been gelegd en ben daarna ook het bed ingekropen. Het is voor ons beide een gezellige en fijne avond geweest, 
Leo bedankt voor spijs en drank en natuurlijk ook voor de gezellige avond.
Met mijn knie en been is het al veel beter, maar nu begint mijn voet me parten te spelen. Dikke enkel, blauw tenen en een dikke voet. Het is vandaag wel donderdag, maar ik ben toch niet naar mijn stamcafé gegaan om met de kaarten te spelen. Ik ben rustig thuis gebleven, en samen met mijn vrouwtje gezellig naar de tv gekeken. Ik heb de hele dag in de zetel gezeten met mijn been omhoog, behalven rond zestien uur, want toen ben ik de twee jongste kleinkinderen aan de school gaan afhalen. Zo een hele dag stil zitten is voor mij een echte marteling, ik heb bijna de hele dag sudoku proberen op te lossen, en de ene ging al beter dan de anderen. Ik hoop dat het morgen veel beter zal zijn, want ik ga proberen naar het carnavalbal van de Oranjevrienden te gaan, niet voor te dansen, maar wel om hen te steunen. Om 19.30u heeft Heidi, de mamie van Zoé en Maxin, de kinderen terug gebracht want ze blijven bij moeke en bompa slapen. Na een half uurtje was het bedtijd, maar eerst moesten ze hun schoentje nog klaar zetten voor de Sint met daar in een klontje en een wortel voor het paard van de Sint. En nu maar hopen dat er morgenvroeg iets lekkers in hun schoentjes te vinden is. Ik heb ze beide de goede raad gegeven om voor de heilige Sint en Piet de volgende keer een kasteelbiertje klaar te zetten, en wie weet ligt er dan misschien iets meer in de schoentjes, en is de bompa ook tevreden.
Nog steeds last van mijn linker been en knie. Ook nu weer heb ik last aan de maag van die pillen, heb ze ook maar in de vuilbak gekipt. Ik moet die mop nog gaan geloven. De dokter moet leven, de apotheker moet leven, en ik heb ze weg gegooid want ik moet ook leven. Rond negentien uur ben ik, na het feestje van ziekenzorg de feestzaal van Ons Tehuis mee gaan helpen poetsen. Want morgen namiddag komt de groep van Okra zoals ieder week van 13.30u tot 17 uur dansen, en daarna om 19 uur de dames die willen afslanken B.B.B. onder de leiding van Vanessa. De feestzaal is nu ongeveer één jaar gerenoveert en het is terug een fijne feestzaal met alles er op en er aan.
Deze morgen even langs de huisarts geweest, ik heb hem de vraag gesteld wat hij er zoal van dacht. Hij heeft daar niet veel op geantwoord alleen dat het een bloedstorting was maar dat wist ik wel. Ik heb een nieuw voorschrift gekregen voor ander pillen en de raad om te rusten met mijn been omhoog. Dus zal ik dat nog maar een paar dagen doen en afwachten of het zal beteren. Ik begin het al daning op mijn zenuwen te krijgen want stil zitten is niks voor mij. Rust, roest. Ben toch de twee jongste kleinkinderen van het school gaan halen, dat vinden ze fijn en hunne bompa ook. Daarna ben ik terug in de zetel gaan zitten met mijn been omhoog, en was het vrouwtje ook tevreden. Morgen zal het zeker wel beter zijn.
