Na samen een paar boterhammen te hebben gegeten is Michel begonnen met het avondeten klaar te maken. Hij heeft de familie Lasco uitgenodigt voor het avondeten zodat Marinelle nu eens niet moest koken. In onze diepvries had hij van uit België eendeborsten meegebracht en die heeft hij klaar gemaakt met mandereintjessaus. Ik had gezorgt voor kleine aardappeltjes in blik die ik ook van uit Diest had meegebracht. Terwijl Michel aan het koken en bakken was heb ik wat kleine hapjes klaar gemaakt en samen met een glaasje wijn aangeboden aan de familie en nog enkele personen die daar uitgenodigd waren. Het bakken van de aardappeltjes was voor mijn rekening. Marinella heeft niet alleen de tafel gedekt, maar heeft ook nog enkele gerechte klaar gemaakt zoals gehakt in koolbladeren gerold en stukken kip gebraden. Toen Michel klaar was met braden en bakken van de eendeborsten, en ik klaar was met het bakken van de aardappeltjes, zij wij met heel de bende aan de tafel gaan zitten en hebben wij het ons lekker laten smaken. Dat alles hebben wij doorgespoeld met een glaasje wijn. Voor de digestief na het eten zorgde Elivio en dat was dan natuurlijk dat strafspul swika. Iedereen aan de tafel was het er overeens dat het zeer lekker was en prijsde Michel voor zijn kookkunst. Nadat de genodigde van de familie Lasco waren vertrokken zijn wij ook opgestapt en na een wandeling voor alles goed doen te verteren zijn wij rustig maar tevreden gaan slapen.
De vader en moeder Balinth met enkele van hun kinderen zijn de voor hun bestemde kleding, komen ophalen met een kleine kar. Wij danken al de personen in Diest en omstreken die ons deze, zo goed als nieuwe kleding bezorgen. Ook de firma die ons het gereedschap bezorgen voor sommige familie´s in Apold, zoals boomzagen - boormachienen - zaagmachienen - en ander kleiner gereedschap waarmee ze kunnen werken en wat geld verdienen. En natuurlijk onze bijzonderen dank aan de apotheker Daems voor de geleverde geneesmiddelen.
Een heel andere wereld is het voor deze familie, ze wonen in een krot van een huisje, waar zelfs nog geen vloer in ligt, ze koken, eten en slapen in de zelfde kamer. Ik stel mij dan ook dikwijls de vraag hoe kunnen die mensen in zo een armoede nog overleven. De hulp die wij bieden is een druppel op een hete plaat. Nog even samen met de vader en moeder binnen gelopen in de winkel waar wij dan de nog openstaande schulden hebben betaald. In de winkel hebben wij dan in aanwezigheid van papa Balinth met de winkelier afspraken gemaakt dat ze voor een door ons betaalde som in moeilijke tijden kunnen, brood, bloem, rijst en olie gaan halen. Na nog wat snoep en chocolade voor de kinderen te hebben gegeven, en in de winkel de aanwezige kinderen te hebben getrakteerd op een ijsje, (bleven van alle kanten toestromen ongeveer 50stuks) zijn wij er snel van door gegaan.
Apold 15 april 2007 bezoek aan familie Aldea Gheorghe
Het vee word buiten gehaald om gaan te drinken aan de drinkbakken die op sommige plaatsen in het dorp zijn voorzien. Daar komen ook de paarden drinken. Het is water dat via een pijpleiding van uit het hoger gelegen meer, dag en nacht in de drinkbakken loopt, en via de drinkbakken de beek in. Enkele jaren terug kwamen de mensen die geen waterput hadden ook hun water halen, maar nu is er ongeveer tweejaar een leiding voor drinkwater voorzien in het dorp met op verschillende plaatsen aftappunten. Zoals bij ons over zestigjaar terug buiten pompen stonden op de hoeken van de straten.
Apold 15 april 2007 bezoek aan familie Aldea Gheorghe
Vandaag is het zondagen en wij gaan even langs lopen bij familie´s die wij door de jaren heen beter hebben leren kennen. De familie Aldea Gheorghe is vandaag onze eerste halte. Het is een werklustige familie zonder kinderen die niks tekort hebben. Ze bezitten een woning met de nodige grond om te bewerken, hebben schapen, ganzen, varkens, kippen drie of vier melkkoeien, en een grote verzorgde moestuin. Verder maakt hij wijn, en stookt hij van pruimen en peren een sterkendrank van ongeveer een 65°. Wij noemen hen nonkel champagne om dat hij ook een soort drank maakt die borrelt zoals champagne. Oppassen is de boodschap, want hij probeert U steeds dronken te maken. Het was een prettig weerziens, met hem en zijn vrouw en na een paar kleine glaasjes te hebben geproeft, en de familie een klein geschenk te hebben gegeven, zijn we vertrokken naar de volgende familie.
Samen met Michel een bezoek gebracht aan een familie die problemen hebben met hun dak. Het regen daar blijkbaar binnen en het dak zou dringend moeten vernieuwd worden. Na de toestand van het dak bekeken te hebben en met de bewoners te hebben gepraat besliste Michel en ik dat hij de aankoop van het nodige materiaal zou bestellen en laten leveren. Ook de betaling van de materialen is voor zijn rekening. De kosten van de aanpassingswerken aan de schouw, plus het dagloon van de vakman die deze werken moet uitvoerd zijn ten lasten van mij. Het dak moeten ze wel zelf plaatsen. Na nog wat snoep te hebben uitgedeeld aan de klein kapoenen, die plotseling van overal kwamen toegestroomd zijn wij terug naar onze mobilhome gegaan om wat te gaan eten.
Vandaag zijn wij in de namiddag uitgenodigd bij de dokteres Mariana, twee keer in het jaar, als wij naar Apold komen, bezorgen wij haar medicijnen. Ook uiercreme - tandenborstels - tandpasta - zeep enz. want zij weet het best welke familie´s het nodig hebben. Het is steeds opletten geblazen als wij haar een bezoek brengen, nog niet binnen of de fles met sterke drank komt te voorschijn, en het glaasje is nog niet leeg of het is terug vol. Maar ook koekjes, koffie en gebak komt op de tafel. De dokteres is een zeer vrolijke, spontane en aangenamen dame die samen woond met haar moeder. Ze werkte vroeger in de kliniek in Sighisoara, maar werkt nu ongeveer al twee jaar in Apold en omstreken. Na het bezoek aan de dokteres zijn Michel en ik samen een pintje gaan drinken in de plopssabar (een naam die de mannen van het roemeniëcomite van Diest aan die café hebben gegeven) Deze zaak is de naam café wel niet waard, maar het is wel een verzamelplaats van de mannen van het dorp, en hoe later op de avond hoe luidruchtiger ze worden. Na enkele biertjes zijn wij dan ook maar rustig terug gegaan naar onze mobilhome. (Michel - Mariana en ik op de bijgevoegde foto)
Vandaag is het een drukken dag geweest, al van in de voormiddag, wij waren nog maar net aan het onbijten, kwamen er al enkele familie´s aankloppen voor kleding en voedsel. Mijn vrouwtje Jeannine had er in Diest voor gezorgd, dat er voor de familie´s die ik kende van vorige reizen, de nodige pakketten met kleding en eetwaren klaar waren. Op de dozen met kleding stond er de nodige inlichtingen,over de inhoud en de naam of een verwijzing naar de familie voor wie het was bestemd. De hoeveelheid eetwaren zoals, koffie - deegwaren - salami - kaas - buollonblokjes en doosjes smeerpaté verdeelde ik volgens de grote van de familie. De familie Balinth, is een klant van het eerste uur, toen ik die familie heb leren kennen hadden ze 11 kinderen, in tussen tijd zijn dat er al 12 geworden. Ook de dochters, alhoewel nog zeer jong, zijn de trotse moeders van enkele kinderen. Rond de middag ging de poort op slot en hebben wij samen rustig een boterhammetje geeten. Na de afwas, en wij alles wat op orde hadden gebracht in de moterhome zijn wij nog enkele pakketten gaan bezorgen aan die familie´s die het nodig hadden. Op de terugweg naar de moterhome werden wij nog aangesproken door een zeer jonge moeder met de vraag of wij geen kleedjes mee hadden voor hare baby. Ook dat hadden wij god zij dank bij. De moeder met haar baby wandelde samen met ons naar de moterhome waar wij ze de nodige kleedjes, sokjes, broekjes en schoentjes bezorgde. Deze moeder was dol gelukkig en wij tevreden dat deze kleding weeral op de juiste plaats was terecht gekomen. Na het avondeten hebben wij samen met onze gastheer en zijn kinderen gezellig wat gedronken, Michel en ik zijn dan nog samen even geweest wandelen, genietende van een prachtige sterrenhemel, want het is in het dorp pikkendonker, zijn zeer vroeg tevrede gaan slapen.
Na een stevig ontbijt zijn wij rond 11 uur naar Sighisoara gereden om nog enkele inkopen te doen, zoals drinkbaar water voor de koffie en om onze tanden te poetsen, de wagen vol getankt, en natuurlijk ook om even rustig te genieten met een pintje bier op een gezellig terras. Na enkele uurtjes wat rond gewandeld te hebben, en natuurlijk ook geweest eten, zijn wij dan terug gereden naar Apold. In de mobilhome hebben wij ons avondeten klaar gemaakt en samen gezellig met de twee kinderen van de familie Lasco gegeten. Na het eten en de afwas is ook de rest van de familie langs gekomen en hebben wij samen nog wat gedronken. Rond 22uur zijn wij dan alle gaan slapen want mevrouw Lasco moet morgen al om vier uur opstaan om naar haar werk te vertrekken.
Eindelijk zijn we zo ver. Na het verzamelen, sorteren, en inpakken van de gekregen kleding voor de families in Apold, zijn ik klaar om dat alles, samen met mijn eigen spullen in te laden, zodat de mobilhome klaar is om te vertrekken. Na afscheid genomen te hebben, en nog wat goede raad van mijn vrouwtje, ben ik klaar om de tocht van ongeveer 2000 km.aan te vatten. Maar eerst moet ik natuurlijk nog mij vriend Michel met pak en zak gaan halen in Molenstede want hij rijd nu al voor de vierde keer samen met mij naar Roemenie. Het is dan ook al 10.30u als wij in Molenstede vertrekken richting Roemenie. Via Keulen - Frankfurt - Wurzburg - Nurnberg - Regensburg - Passau - Linz en dan zijn wij al in Oostenrijk rijden wij verder naar Wenen - Nickelsdorf en zo naar Györ - Budapest - Keskemét - Szeged - Mako en steken zo de grens van Hongarijen Roemenie over in Nagylac. Van daar rijden wij via Mako - Arad -Deva - Sebes - Sibiu - Medias - Sighisoara naar ons bestemming Apold. Wij hebben dan zo een vier a vijfentwintig uren gereden en zijn beide blij dat de rit zonder noemenswaardige problemen is verlopen. Geen problemen aan de grensen, geen ongelukken en ook geen files. Na onze mobilhome bij de familie Lasco te hebben binnen gereden en de familie`s die wij kennen te hebben begroet, zijn we nog eens rustig door het dorp gewandeld en samen plannen gemaakt, wat wij de volgende dagen zoal zoude doen.
