Ik heb vandaag veel last gehad van mijn linkerknie en been. Ik heb rond mijn knie een knieband aangedaan en mijn been ingevreven met een zalf. Maar deze avond ben ik tot de vaststelling gekomen dat knie en been nog meer zijn gezwollen. Dat heeft mij doen besluiten om even naar de huisarts te gaan om te horen wat zijn advies is. De dokter heeft mij pillen plus een zalf voorgeschreven, het is nu maar te hopen dat die pillen en zalf helpen en dat ik rap van die ongemakken af zijn. Zijn advies was ook met dat been rusten, maar daar kan geen spraken van zijn eerst het werk afmaken en dan is er tijd genoeg om te rusten. Vrouwtje wel niet akkoord met mijn redenering maar wij zullen morgen wel zien.
Vandaag heb ik op het werk een klein ongelukje gehad, van de onderste trede van mijn ladder afgeschovenen, en met mijn knie tegen de ladder. Ik voelde wel niet veel pijn maar toen ik op mijn knie ging liggen voelde ik dat deze opgezwollen was. Ik heb daar niet bij stil gestaan (ben zelfstandige installateur) maar op het einde van de werkdag had ik wel pijn in mijn been. Thuis gekomen heb ik dadelijk mijn werkpak uitgedaan en kwam ik tot de vaststelling dat niet alleen mijn knie maar ook een gedeelte van mijn been blauw en dik was. Ik hoop dat het morgen wel beter zal zijn want die werken moeten klaar zijn.
Benoemd tot Ere Senator van de stadscarnaval Gilde vanTielebuis
Bij de aanvang van het nieuwe carnavalseizoen heeft de Gilde van Tielebuis enkele leden benoend tot Ere Senator. Dit gebeurde plechtig op het stadhuis te Diest in aanwezigheid van de burgemeester Jan Laurys, de schepen Geert Cluckers en de deken Vanmeerbergen Felix. Ook ik was een van de uitverkoren samen met mijn vriend Jean. (Samen op de foto met Deken Vanmeerbergen Felix, de voorzitter van de stadscarnaval Gilde van Tielebuis, de Heer Jacques Nijssens en mijn vriend Jean)
Na een stevig onbijt, en de koffie te hebben klaar gemaakt voor op de terugreis, was het de hoogste tijd om te vertrekken. Na een afscheidgroet aan Elivo starten ik de mobilhome en via het zijraam, nog links en rechts bewoners van Apold te hebben begroet, vertrokken wij richting Sighisoara. Het was mooi weer, aangenaam om te rijden, het was niet overdreven druk op de wegen en na zo rond de driehonderd kilometers gereden te hebben veranderde wij van bestuurder. In Hongarijen zijn wij dan gestopt voor het avondeten, dat is zowat een traditie geworden, en na het eten zijn wij terug de weg op gegaan. Michel en ik hebben afgesproken dat wij op de terugweg de oranjestad Dillenburg nog eens gaan bezoeken en daar nog een dag verblijven. Dat wij verder rijden naar Dillenburg, of eerst hier of daar op een parking in Duitsland zullen overnachten, weten we nog niet. (Foto van het postkantoot in Apold)
Na een stevig ontbijt (spek met eieren) en een sterke kop koffie zijn wij samen vertrokken om een kijkje te gaan nemen hoe ver de werken al zijn gevorderd. Tot onze verbazing was het oude dak al bijna geheel afgebroken en was ook Elivio Lasco, de man bij wie we onze moterhome hebben staan mee aan het werk. Michel volgde de werken van nabij op, en ik ging op zoek naar enkele flesjes bier voor de dorstige te lave. Alles verliep volgens plan en tegen de avond was alles klaar, alleen nog de werken aan de schouw moesten uitgevoerd worden maar dat was financieel ook geregeld. Het is echt droevig als men ziet hoe die mensen moeten leven, bij ons is het vee beter gehuistvest. De bewoners waren zeer tevreden met het nieuwe dak, en na nog wat kleding en eetwaren te hebben bezorgd gingen wij beide met een fijn gevoel terug naar onze mobilhome, om te bespreken wat morgen op het program zou staan. Na het avondeten zijn wij nog eens samen een wandeling gaan maken door het dorp, met onze zakken vol met snoepjes, en rond ons een hele bende blije kleine kapoenen die er voor zorgde dat onze zakken rap terug leeg waren. Terug in de mobilhome hebben wij nog samen met onze gastheer Elivio, een paar glaasjes wijn gedronken. De kinderen Maria en Alex waren natuurlijk ook weer van de partij en die dronken frisdrank. Marinella, de vrouw des huize, is ook even een kijkje komen nemen, na zichbaar ontroerd afscheid te hebben genomen, want morgenvroeg vertrekken wij terug terug naar huis, was ze snel weer weg, elke morgen moet ze om 4 uur opstaan om te vertrekken met de autobus naar haar werk. Rond 21.uur hebben ook Alex en Maria van ons afscheid genomen met ene dikke kus, en ons goedenacht gewenst en een voorspoedige reis terug naar België. Wij hebben nog samen met Elivio een glaasje wijn gedronken en afspraken gemaakt voor in september als wij vermoedelijk terug komen. Na van hem ook afscheid te hebben genomen was het voor ons de hoogste tijd om het bed in te duiken, om morgen goed uitgerust de reis terug naar thuis aan te vatten.
Vandaag zijn wij in de voormiddag naar Sighisoara gereden om het nodige materiaal te gaan bestellen om het dak te vernieuwen. Dat was natuurlijk weer een hele belevenis het materiaal zou gratis worden geleverd maar als het vandaag moest geleverd worden dan moest er wel voor worden betaald. Michel besliste dat het vandaag nog moest geleverd worden en kwam ook overeen hoeveel de kostprijs was. Na in Sighisoara te hebben gegeten en een terrasje te hebben gedaan zijn wij terug richting Apold vertrokken om te gaan zien of de bestelling is afgeleverd. Groot was dan ook onze verbazing dat er nog niets was geleverd alhoewel alles al was betaald. Na een telefoontje naar de leverancier kwamen wij te weet dat het al wel was geleverd ............ maar wel op de verkeerde plaats in Apold. Dat was snel opgelost, de familie voor wie het was bestemd spande zijn paard in de kar, en na een goed halfuurtje was alles op de bestemming. Er werd met de mensen afgesproken dat het oude dak er morgenvroeg af moet, dat de rotte latten moeten worden vervangen en het nieuw dak tegen morgenavond moet klaar zijn. Na links en rechts nog wat snoep te hebben uitgedeeld zijn we terug gegaan naar onze mobilhome om na het avondeten nog rustig te genieten van een gezellige avond.
Na samen een paar boterhammen te hebben gegeten is Michel begonnen met het avondeten klaar te maken. Hij heeft de familie Lasco uitgenodigt voor het avondeten zodat Marinelle nu eens niet moest koken. In onze diepvries had hij van uit België eendeborsten meegebracht en die heeft hij klaar gemaakt met mandereintjessaus. Ik had gezorgt voor kleine aardappeltjes in blik die ik ook van uit Diest had meegebracht. Terwijl Michel aan het koken en bakken was heb ik wat kleine hapjes klaar gemaakt en samen met een glaasje wijn aangeboden aan de familie en nog enkele personen die daar uitgenodigd waren. Het bakken van de aardappeltjes was voor mijn rekening. Marinella heeft niet alleen de tafel gedekt, maar heeft ook nog enkele gerechte klaar gemaakt zoals gehakt in koolbladeren gerold en stukken kip gebraden. Toen Michel klaar was met braden en bakken van de eendeborsten, en ik klaar was met het bakken van de aardappeltjes, zij wij met heel de bende aan de tafel gaan zitten en hebben wij het ons lekker laten smaken. Dat alles hebben wij doorgespoeld met een glaasje wijn. Voor de digestief na het eten zorgde Elivio en dat was dan natuurlijk dat strafspul swika. Iedereen aan de tafel was het er overeens dat het zeer lekker was en prijsde Michel voor zijn kookkunst. Nadat de genodigde van de familie Lasco waren vertrokken zijn wij ook opgestapt en na een wandeling voor alles goed doen te verteren zijn wij rustig maar tevreden gaan slapen.
De vader en moeder Balinth met enkele van hun kinderen zijn de voor hun bestemde kleding, komen ophalen met een kleine kar. Wij danken al de personen in Diest en omstreken die ons deze, zo goed als nieuwe kleding bezorgen. Ook de firma die ons het gereedschap bezorgen voor sommige familie´s in Apold, zoals boomzagen - boormachienen - zaagmachienen - en ander kleiner gereedschap waarmee ze kunnen werken en wat geld verdienen. En natuurlijk onze bijzonderen dank aan de apotheker Daems voor de geleverde geneesmiddelen.
Een heel andere wereld is het voor deze familie, ze wonen in een krot van een huisje, waar zelfs nog geen vloer in ligt, ze koken, eten en slapen in de zelfde kamer. Ik stel mij dan ook dikwijls de vraag hoe kunnen die mensen in zo een armoede nog overleven. De hulp die wij bieden is een druppel op een hete plaat. Nog even samen met de vader en moeder binnen gelopen in de winkel waar wij dan de nog openstaande schulden hebben betaald. In de winkel hebben wij dan in aanwezigheid van papa Balinth met de winkelier afspraken gemaakt dat ze voor een door ons betaalde som in moeilijke tijden kunnen, brood, bloem, rijst en olie gaan halen. Na nog wat snoep en chocolade voor de kinderen te hebben gegeven, en in de winkel de aanwezige kinderen te hebben getrakteerd op een ijsje, (bleven van alle kanten toestromen ongeveer 50stuks) zijn wij er snel van door gegaan.
Apold 15 april 2007 bezoek aan familie Aldea Gheorghe
Het vee word buiten gehaald om gaan te drinken aan de drinkbakken die op sommige plaatsen in het dorp zijn voorzien. Daar komen ook de paarden drinken. Het is water dat via een pijpleiding van uit het hoger gelegen meer, dag en nacht in de drinkbakken loopt, en via de drinkbakken de beek in. Enkele jaren terug kwamen de mensen die geen waterput hadden ook hun water halen, maar nu is er ongeveer tweejaar een leiding voor drinkwater voorzien in het dorp met op verschillende plaatsen aftappunten. Zoals bij ons over zestigjaar terug buiten pompen stonden op de hoeken van de straten.
Apold 15 april 2007 bezoek aan familie Aldea Gheorghe
Vandaag is het zondagen en wij gaan even langs lopen bij familie´s die wij door de jaren heen beter hebben leren kennen. De familie Aldea Gheorghe is vandaag onze eerste halte. Het is een werklustige familie zonder kinderen die niks tekort hebben. Ze bezitten een woning met de nodige grond om te bewerken, hebben schapen, ganzen, varkens, kippen drie of vier melkkoeien, en een grote verzorgde moestuin. Verder maakt hij wijn, en stookt hij van pruimen en peren een sterkendrank van ongeveer een 65°. Wij noemen hen nonkel champagne om dat hij ook een soort drank maakt die borrelt zoals champagne. Oppassen is de boodschap, want hij probeert U steeds dronken te maken. Het was een prettig weerziens, met hem en zijn vrouw en na een paar kleine glaasjes te hebben geproeft, en de familie een klein geschenk te hebben gegeven, zijn we vertrokken naar de volgende familie.
Samen met Michel een bezoek gebracht aan een familie die problemen hebben met hun dak. Het regen daar blijkbaar binnen en het dak zou dringend moeten vernieuwd worden. Na de toestand van het dak bekeken te hebben en met de bewoners te hebben gepraat besliste Michel en ik dat hij de aankoop van het nodige materiaal zou bestellen en laten leveren. Ook de betaling van de materialen is voor zijn rekening. De kosten van de aanpassingswerken aan de schouw, plus het dagloon van de vakman die deze werken moet uitvoerd zijn ten lasten van mij. Het dak moeten ze wel zelf plaatsen. Na nog wat snoep te hebben uitgedeeld aan de klein kapoenen, die plotseling van overal kwamen toegestroomd zijn wij terug naar onze mobilhome gegaan om wat te gaan eten.
Vandaag zijn wij in de namiddag uitgenodigd bij de dokteres Mariana, twee keer in het jaar, als wij naar Apold komen, bezorgen wij haar medicijnen. Ook uiercreme - tandenborstels - tandpasta - zeep enz. want zij weet het best welke familie´s het nodig hebben. Het is steeds opletten geblazen als wij haar een bezoek brengen, nog niet binnen of de fles met sterke drank komt te voorschijn, en het glaasje is nog niet leeg of het is terug vol. Maar ook koekjes, koffie en gebak komt op de tafel. De dokteres is een zeer vrolijke, spontane en aangenamen dame die samen woond met haar moeder. Ze werkte vroeger in de kliniek in Sighisoara, maar werkt nu ongeveer al twee jaar in Apold en omstreken. Na het bezoek aan de dokteres zijn Michel en ik samen een pintje gaan drinken in de plopssabar (een naam die de mannen van het roemeniëcomite van Diest aan die café hebben gegeven) Deze zaak is de naam café wel niet waard, maar het is wel een verzamelplaats van de mannen van het dorp, en hoe later op de avond hoe luidruchtiger ze worden. Na enkele biertjes zijn wij dan ook maar rustig terug gegaan naar onze mobilhome. (Michel - Mariana en ik op de bijgevoegde foto)
Vandaag is het een drukken dag geweest, al van in de voormiddag, wij waren nog maar net aan het onbijten, kwamen er al enkele familie´s aankloppen voor kleding en voedsel. Mijn vrouwtje Jeannine had er in Diest voor gezorgd, dat er voor de familie´s die ik kende van vorige reizen, de nodige pakketten met kleding en eetwaren klaar waren. Op de dozen met kleding stond er de nodige inlichtingen,over de inhoud en de naam of een verwijzing naar de familie voor wie het was bestemd. De hoeveelheid eetwaren zoals, koffie - deegwaren - salami - kaas - buollonblokjes en doosjes smeerpaté verdeelde ik volgens de grote van de familie. De familie Balinth, is een klant van het eerste uur, toen ik die familie heb leren kennen hadden ze 11 kinderen, in tussen tijd zijn dat er al 12 geworden. Ook de dochters, alhoewel nog zeer jong, zijn de trotse moeders van enkele kinderen. Rond de middag ging de poort op slot en hebben wij samen rustig een boterhammetje geeten. Na de afwas, en wij alles wat op orde hadden gebracht in de moterhome zijn wij nog enkele pakketten gaan bezorgen aan die familie´s die het nodig hadden. Op de terugweg naar de moterhome werden wij nog aangesproken door een zeer jonge moeder met de vraag of wij geen kleedjes mee hadden voor hare baby. Ook dat hadden wij god zij dank bij. De moeder met haar baby wandelde samen met ons naar de moterhome waar wij ze de nodige kleedjes, sokjes, broekjes en schoentjes bezorgde. Deze moeder was dol gelukkig en wij tevreden dat deze kleding weeral op de juiste plaats was terecht gekomen. Na het avondeten hebben wij samen met onze gastheer en zijn kinderen gezellig wat gedronken, Michel en ik zijn dan nog samen even geweest wandelen, genietende van een prachtige sterrenhemel, want het is in het dorp pikkendonker, zijn zeer vroeg tevrede gaan slapen.
Na een stevig ontbijt zijn wij rond 11 uur naar Sighisoara gereden om nog enkele inkopen te doen, zoals drinkbaar water voor de koffie en om onze tanden te poetsen, de wagen vol getankt, en natuurlijk ook om even rustig te genieten met een pintje bier op een gezellig terras. Na enkele uurtjes wat rond gewandeld te hebben, en natuurlijk ook geweest eten, zijn wij dan terug gereden naar Apold. In de mobilhome hebben wij ons avondeten klaar gemaakt en samen gezellig met de twee kinderen van de familie Lasco gegeten. Na het eten en de afwas is ook de rest van de familie langs gekomen en hebben wij samen nog wat gedronken. Rond 22uur zijn wij dan alle gaan slapen want mevrouw Lasco moet morgen al om vier uur opstaan om naar haar werk te vertrekken.
Eindelijk zijn we zo ver. Na het verzamelen, sorteren, en inpakken van de gekregen kleding voor de families in Apold, zijn ik klaar om dat alles, samen met mijn eigen spullen in te laden, zodat de mobilhome klaar is om te vertrekken. Na afscheid genomen te hebben, en nog wat goede raad van mijn vrouwtje, ben ik klaar om de tocht van ongeveer 2000 km.aan te vatten. Maar eerst moet ik natuurlijk nog mij vriend Michel met pak en zak gaan halen in Molenstede want hij rijd nu al voor de vierde keer samen met mij naar Roemenie. Het is dan ook al 10.30u als wij in Molenstede vertrekken richting Roemenie. Via Keulen - Frankfurt - Wurzburg - Nurnberg - Regensburg - Passau - Linz en dan zijn wij al in Oostenrijk rijden wij verder naar Wenen - Nickelsdorf en zo naar Györ - Budapest - Keskemét - Szeged - Mako en steken zo de grens van Hongarijen Roemenie over in Nagylac. Van daar rijden wij via Mako - Arad -Deva - Sebes - Sibiu - Medias - Sighisoara naar ons bestemming Apold. Wij hebben dan zo een vier a vijfentwintig uren gereden en zijn beide blij dat de rit zonder noemenswaardige problemen is verlopen. Geen problemen aan de grensen, geen ongelukken en ook geen files. Na onze mobilhome bij de familie Lasco te hebben binnen gereden en de familie`s die wij kennen te hebben begroet, zijn we nog eens rustig door het dorp gewandeld en samen plannen gemaakt, wat wij de volgende dagen zoal zoude doen.
De carnavalvereniging Gilde van Tielebuis viert de vette dinsdag met een receptie, die plaats vond om 11u11, rond koningwinter die op de Grote Markt zal verbrand worden. Natuurlijk was ik daar ook aanwezig als gewezen voorzitter van de vereniging. Het was een gezellig feestje en een prima aanloop naar de kinderstoet en de zotte nacht van Diest.
Nadat Prins Borre 1 de sleutel van de stad Diest gekregen had van de Burgemeester en de Schepenen, werd het startsein gegeven door Prins Borre 1 om koningwinter te verbranden. Heel wat kijklustigen, en verkledenpersonen waren aanwezig. Deze traditie moet blijven bestaan, het is een van de oudste volksfeesten die wij kennen.
Gezellig en prettig carnavalsfeest, had geen vermoeden dat die twee gemaskeerde mijn zoon en schoondochter waren. Ik heb veel plezier beleefd en dat tot in de kleine uurtjes.
