't Is niet omdat ik rood ben, ik niet op reis zo kunnen of mogen gaan. Een bedekt verwijt dat ik oh zo vaak te horen krijg. Wij "Roden" moeten in zak en as in een hut, met onze klauwen wortels opgraven... Neen, wat ik al jaren rondbazuin blijkt nu toch weer meer dan waar te zijn. Reizen en iets leren over en van de streek waar je bent is niet zo een voudig, hoewel eigenlijk héél eenvoudig. De fiets! En met die fiets de ganse omgeving uitkammen, dat is reizen met inhoud. Natuurlijk hoort daar op regelmatige momenten een stop in een plaatselijke café of sportbar of tratoria bij. Dat maakt het trappan veel lichter en met zo'n rennersbroek en truitje maak je onmiddellijk contact, want wij zijn gekend. Steden bezoeken, ik heb het over Mantua of Mantova, Ferarra, Comaccio, Prto Garibaldi, Grado en alles wat daar zo ongeveer tussen ligt, is een plezier op de fiets, want bijna overal zijn voetgangerszones waar je rustig kan doorfietsen. Op een andere blog waar ik probeer iets dieper in te gaan op die uitstappen, reizen klinkt vandaag zo opgeblazen, vermits alle buren om de haverklap een vliegtuig nemen en zich laten droppen op een handdoek met uitgebreid buffet, zal ik als Apple me verdomme terug de mogelijkheid geeft een verzorgde tekst met foto's en zo zetten.
Al trappend langs de Po kanjet niet anders dan uiteindelijk aan de Adria uitkomen. De Lido's! Geen Dildo's maar Lido's. Nazione, Pomposa, Spina de ene naast de andere met soms een voorschoot braakliggend terrein daartussen. Moest België zo'n Lido's aan de kust hebben dan konden wij ons tot een cultuurvolk rekenen, helaas, de promotoren en verkwanselaars hebben anders beslist.
Opvallend en tof is het vele groen, de aanleg, de verzorging. Maar! De mijarden zonneschermen in omheinde perken en de meterhoge poorten en afsluitingen en de verbodsschilden en de kassa's... Ja de Adria is privaat, privaat bezit, echt op en top een Liberaal, neo-liberaal gedoe. Laat het vrije initatief maar werken en je krijgt eindeloze concentratiekampen die de zee gewoon afsluiten.
Heel vroeg, bij opkomende zon kan je de Cerberus-bewakers-redders verschalken en geraakt een gewiekste met zijn hond op het vrijgekomen harde zand van de teruggetrokken tij. Een heerlijk moment, met de voetjes in het water, een stok werpend voor je vriend en overal de Italianen gravend en speurend naar eetbaars gerust latend. Tot... een Cerberus je in de mot heeft gekregen en luid brult dat het strand en met uitbreiding ook de zee, waar ik dan met beide voeten in sta, allemaal privaat is en dus verboden voor niet-gasten en dat honden , één, mijn hond hier gewoon niet mag en dus niet kan zijn. "Niet verstaan," en vermits het dan al negen uur is, via een sluipweg het paradijs van zonneschermen en afsluitingen aan de gelukzalige genieters, die zich vrijwillig komen opsluiten toevertrouwend. De Private Adria, waar ik elk kopstuk van de liberale partij graag zou in opsluiten om met volle teugen van dit bijzondere experiment te genieten. Ik vergeet te vermelden dat het verplaatsen van stoelen of zetels die bij de zonneschermen horen, verboden is en alles onder camera-bewaking staat. Weg van dat kunstmatige bos wacht mij een prachtig land, Lagunes, de delta van de grote rivieren, vogelparadijzen, brandende zon, en complete eenzaamheid en mijn fiets, zo zalig, de rust van een Rode Rakker.
23-06-2015 om 22:36
geschreven door Walter
|
