Het parlementair debat moet moet de kans krijgen te debatteren. 

Wie zou daar iets tegenin willen brengen? In een parlementaire democratie moet het parlement natuurlijk zijn rol en verdomde taak opnemen. 

Ik ben wellicht een uitzondering en ik kijk, vooral sedert de pandemie, zeer regelmatig naar Villa Politica. Ik kan U verzekeren dat dit geen lachertje is. 

De heren en dames sprekers, achtbare parlementairen, die zich hebben opgegeven om over een bepaald onderwerp een vraag te stellen of een tussenkomst te doen, worden daar in een bepaalde volgorde de kans geboden te spreken. Zo komen deze afgevaardigden van het volk hun voorbereid tekstje al dan niet, en meestal niet, met bravoure brengen. Tot daar zou alles O.K. kunnen zijn. 

Elke spreker over dat zelfde onderwerp komt, als ware het voor het eerst,  omstandig  het hele feit of toestand uit de doeken doen. De volgende spreker vertelt met eigen woorden hetzelfde. En dan de volgende, idem. Niemand in het halfrond luistert . Soms voegt de spreken na de ellenlange inleiding een persoonlijke visie, het eigen standpunt, zou men verwachten, maar eigenlijk is het het partijstandpunt. En dan is de  de bevoegde minister aan de beurt en die reageert al dan niet over de aangehaalde situatie of feiten.  Hij antwoordt dan voornamelijk op de tussenkomsten die hem in staat stellen aan te tonen wat hij al gedaan heeft of van plan is te doen. Op de kritiek van de oppositie wordt nauwelijks, meestal niet geantwoord of gewoon naast de zaak geantwoord. Vaak een weinig verheven spektakel,

Ontluisterende bedoening. Alleen de oppositie brengt wat leven in de zaal en voornamelijk enkele begenadigde volksmenners zoals een Hedebouw in het federaal parlement en een opkomend, moedig politicus Jos D’Haese van de Pvda ontlokken de aanwezige politici een reactie, die vaak ongepast is, maar toch een reactie is. Er zijn er ook andere maar hun vuur wordt geregeld naarmate zij in  de andere regeringen  in de meerderheid of in de oppositie zitten. Die moeten permanent rijden en omzien om de relaties onder de partijen niet te moeilijk te maken. 

De verdienste voor de grootste inspanning in de uitzendingen van Villa Politica gaat naar de kijker. En toch is het in dat parlement dat ons leven, ons gemeenschappelijk leven gestuurd moet worden. Daar moet  onze democratie permanent bewaakt en verdedigd worden. Rechtzetting: daar zou dat moeten gebeuren, zou…

En het volk? Als het volk geen belangstelling heeft voor   het parlement dan is het de schuld van het volk dat het parlement vaak meer lijkt op een praatbarak dan op de plaats waar de democratie heerst.

03-03-2021 om 09:02 geschreven door Walter

Scholen open, op afstand, de goeroe, superpaus… Corona, bestaat niet… achterstand… 

Blijkbaar is er een enorm Haha-moment dat door het onderwijs landschap raast. Verheugend vast te stellen dat de hoeders van de liberale, kapitalistische  maatschappij  tot de conclusie zijn gekomen dat onderwijs dus echt van het allergrootste belang is. En die plotse ommezwaai danken wij aan het corona-virus. Maar…

Als onderwijs dan zo belangrijk blijkt te zijn wegens zijn opvang-functie voor werkende ouders dan heeft dat natuurlijk niets met kwaliteit van de vorming te maken. Dan gaat het over een dienstverlening om industrie, handel en diensten niet lam te leggen door deze  vreselijke pandemie.  Dat mag duidelijk gesteld worden en moet niet onder het mom van  bezorgdheid voor geestelijke gezondheid en kwaliteit georkestreerd worden. 

Toen de USSR kinderopvang voor alle kinderen mogelijk maakte en ik vermoed verplicht maakte en ook degelijk uitwerkte, schreeuwden de toenmalige onderwijs-goeroes en inrichtende machten van de Zuilen moord en brand. Tijden veranderen. Zovele jaren later zitten wij hier diep in de shit omdat wij een degelijke grootschalige opvang gewoon niet hebben. Alleen een sterke overheid kan het opvang-probleem degelijk en algemeen organiseren. Een ontvette, afgeslankte, beperkte overheid kan dat niet. Ons politiek systeem wil dat niet. Privatisering, en nog eens privatisering alleen voor alles wat kan opbrengen. 

Een onderwijs van hoge kwaliteit kost ook veel geld. Niet alleen heel veel geld maar ook rust en vooral zeer kritisch zelfonderzoek. Onderwijs vergt geen zelfuitgeroepen windhaan-pedagogen, wel een leger van hoogopgeleide, idealisten  met een duidelijke visie en persoonlijkheid. Geen marionetten die door politici van van hot naar her gejaagd worden. Die overbelast worden door taken die uitgevonden werden door ondeskundigen en die elkaar proberen te overtreffen met nieuwe, vaak onnuttige ideetjes. Onderwijs, nadenken, vergt rust, kalmte en bezinning en veel liefde voor het beroep dat wel geen roeping genoemd wordt maar vaak een roeping is. 

Geestelijke gezondheid te belangrijk om over te laten aan klungelaars.

01-03-2021 om 08:39 geschreven door Walter

Het heilige recht te raaskallen.

De vrije meningsuiting is een verworvenheid die ongelooflijk waardevol is en een garantie betekent voor onze democratie. Aan dat  toch nog vrij jonge recht prutsen is meer dan gevaarlijk. Het is ons, klein volk, gewone mensen zo maar niet in de schoot geworpen, er  was strijd en bloed voor nodig. 

Met zo’n verworvenheid ga je dan ook zorgzaam en verantwoordelijk om. 

Dat was zo, lang geleden. Vandaag kan elke windhaan zijn bericht, zijn gedacht, zijn verzuchting, zijn nonsens onbeperkt in de ruimte slingeren. Ook dat is de vrijheid, de vrije meningsuiting. 

Is de strijd voor deze basisvrijheid voor deze evolutie gevoerd? Ik betwijfel dat. Zijn deze permanente  tsunami-golven van oncontroleerbare meningen over de geïndustrialiseerde mens een verworvenheid van de democratie? Ik kan het me moeilijk voorstellen. 

De vrijheid van de ene eindigt daar waar de vrijheid van de ander begint. En dat is van toepassing op alle gebied., op elk menselijk gedrag. 

Als deze grote beperking nog telt,  dan telt ze ook voor de vrije meningsuiting. En dan moeten wij deze vrijheid met de grootste voorzichtigheid en verantwoordelijkheidszin toepassen. 

Meningen verkondigen die anderen in gevaar brengen , misleiden, bedriegen of welke schade ook kunnen toebrengen vallen dan niet onder de vrije meningsuiting.  De vrije meningsuiting is dan geen onbeperkte vrijheid. 

Wordt het in het corona geraas niet de hoogste tijd daarover zeer grondig na te denken. Het zal zeer moeilijk zijn.  Het is zeer complex. Maar onze moeilijk verworven vrijheid is dat meer dan waard. 

26-02-2021 om 08:46 geschreven door Walter

Het westen wordt al tien jaren geteisterd door een nooit geziene droogte. De weinige neerslag kan nauwelijks in de rivierbeddingen een stinkend slipspoor trekken. Hier en daar vecht een overgebleven boom tussen zijn verdorde, uitgedroogde soortgenoten. De bevolking is gedecimeerd, wie kon is weggetrokken, op zoek naar ongewisheid. Uit de uitgemergelde lijven, van tussen de verschrompelde lippen stijgt een zwakke zucht in het ijle :” Oh heer, geef ons een perspectief….”

In de Sahel-landen die al tientallen jaren kampen in een ongelijke, reeds verloren strijd tegen een zich dagelijks uitbreidende droogte, blijkt dit geen fictie, maar bitterharre realiteit. Hoewel in de schaarse verslagen, die ons af en toe eens bereiken, ontbrak het woord “perspectief”. 

Even terug alles op een rij zetten: hier in het westen is er nog meer dan genoeg water, er is geen hongersnood, de bevolking is niet gedecimeerd, de jonge bevolking al helemaal niet. Van echte, gedwongen volksverhuizingen is ook geen sprake, tenzij men de trek naar de vakantieparadijzen of naar het tweede of derde verblijf al een volksverhuizing zou durven noemen. Dus neen. 

Er is Corona. Niet alleen in het westen, dan zou men niet spreken over een pandemie. Corona trekt over de aarde, dus ook nog eens over de Sahel-landen. Maar waar blijft ons perspectief?  Wat blijft er ons nog zonder perspectief? Hoe kunnen wij verder zonder perspectief?

Behoefte aan perspectief groeit met de dag. Uit het niets rijzen specialisten in perspectief. Perspectief heeft oneindig veel gezichten. Wie voor zichzelf nog zijn perspectief niet heeft vastgelegd is niet in. Die mist iets. 

Moet men zich als westerling beperken tot één enkel perspectief, een collectief perspectief, een individueel perspectief, een materieel , een geestelijk perspectief, een natuurlijk, een vreemdsoortig, een positief , een egoïstisch, een destructief, een sociaal, een obscuur, een intiem…. ? Er is werk genoeg aan de winkel voor de zelf uitgeroepen specialisten in geestelijk welzijn. Elk nadeel heeft toch zijn voordeel, zelfs oorlog voeren, hoewel daar gaan de voordelen zeker niet naar iedereen. 

Wat is nu voor ons, westerlingen, het moeilijkste, het allerbelangrijkste: de pandemie overwinnen of ons perspectief?  De media koesteren beide. De wetenschappelijke wetenschappers sloven zich uit, het zorgpersoneel en het leger van de dienstverlening staat in de eerste linie en wij, wij gaan dubbel gebukt op zoek naar ons perspectief… schenk ons, ons perspectief….

25-02-2021 om 09:06 geschreven door Walter