een vriendin van supervitalskiblogster els crauwels, kreeg onderweg naar ons optreden in de singer een paniekaanval en moest zich derhalve door els haar exvriendje vanui schilde tot in rykevorsel worden overgereden.
(die bossen in schilde zyn wel knettergek: op zeker ogenblik heb je aan de ene kant (échtwaar!) het 'trapistenbos' en daartegenover het 'kotsbos' - die dingen heten officieel zo; kwestie van folklore!!!)
by aankomst bleek een pianotoets te blyven hangen... meteen de pianodokter opgebeld, die meteen langskwam... er komt wat by zien, toch?
intussen zat ik my backstage te overeten aan rennies en motilia, doordat myn slokdarmontsteking weer in zyn lambada opgedoken... precies dat het onderbewust toch een stressding moet zyn, de voorbye week, toen ik geen of nauwelyks moest spelen, ging het met m'n maag ook veel beter...
te gek, de mensen in rykevorsel hebben gelachen, gelachen, gelachen, gelachen, gelachen en nog harder gelachen. echt nog eens een gig vor myn eigen persoonlyke lievelingstop 10... bedankt, rykevorsel!
damn people, - in hoeveel kroegen, cafetaria's, cafés en clubs, foyers en achterafzaaltjes zou ik intussen, in geheel myn leven, al een pint hebben gepakt na de voorstelling? als je dat nagaat... als sinds m'n twintigste, dus al vyftien jaar lang dit soort geneuzel... de prachtige dame rechts is een organisatrice uit overpelt, die op prospectie was, want indeed, 24 april gaan we daarheen...
op een zeer ongelegen moment gisteren (vrydag) bezoek van schedeldakkers bert lezy en lancelot buzz. twee slechte reacties op een phototoestel: je blikje bier tonen, doen alsof je aan het gsm'en bent. hun bezoek kwam zo ongelegen omdat er by de achterburen een meisje plotseling in monokini voor haar wyd openstaande gordynen met alle lichten aan d'r haar kwam staan kammen. juist toen ik begreep: dit wordt iets, stonden ineens die twee gasten dus voor mn deur... (en juist toen ze wegwaren, arriveerde tinus wolf om my naar kapellen te ryden...)
er zyn in kapellen city twéé culturele centra. eerst waren we per ongeluk naar het verkeerde gereden. daar legden ze ons omstandig de weg uit naar het andere culturele centrum... een van de heavieste dingen die ik ooit in mn leven heb meegemaakt, nu ik hieraan terugdenk...
een beeld op de rechterzyde van de tribune tydens de voorstelling; u ziet dat een theoretisch uitverkochte tent niet tegenhoudt dat er toch nog twee in het oog springende vrye zitjes zyn; voor morgen (zondag) ook in kapellen, dat opnieuw zogezegd uitverkocht is, wil dat toch zeggen dat liefhebbers zich alsnog kunnen aanmelden, desnoods hangen wy u in de luster
toen ik na een warrige avond weer thuiskwam, bleek schedeldakker charles maria nelson jarvis by me te zyn binnengebroken en zat hy op een stoel in myn bibliotheek in slaap...
gisterennacht (woensdagnacht) tot zeer laat in myn living aan het repeteren geweest aan "de geschiedenis van de uitvinder van de humor". totdat de vilvis op bezoek kwam. dat was goed getimed, want om eerlyk te zyn is hy toch een beetje myn goeroe.
wy kennen elkaar nu twintig jaar. hy weet alles. over eender welk onderwerp. hy leeft geheel ondoorgrondelyk. hy kan goed spreken maar ook luisteren. hy begrypt my beter dan ik myzelf begryp en verlost my van anekdotische dwaalangst. hy haalt de ware vitalski in my naar boven.
