na het desastreuze gebeuren in sintkruis by brugge donderdag (een van de allermeest respektloze publieken waar ik ooit voor stond, wat uiteraard al wat wil zeggen!), was het optreden voor de lion's club in cc boom de dag daarna, vrydag, een overstappen van een yskoud zitbad naar een zoetlauwe sauna van frambozen en mirre. kyk, ze hadden speicaal voor ons een vleugel besteld. kyk wat een fatsoenlyke zaal. een van de best akoestisch geaccomodeerde zalen van vlaanderen, speciaal aangepaste geluidspanelen over de hele ronde van de zaal. als ik helemaal de kans kryg wordt het in de loop van zo'n avond gaandeweg duidelyk dat ik wel degelyk de beste ben.
op het moment zou ik wel niet zonder myn pianist, tinus wolf, willen. ik ben nog maar net aan het leren wat allemaal mogelyk is
mensen kyken wel eens op als ze horen dat ik soms voor de lion's club conferences doe. welnu: by de lion's club weet je tenminste op voorhand dat je terechtkomt by mensen met een beetje beschaving. liever de lion's club dan een braderie. je blyft toch maar pinokkio
tamara uit borsbeek... ik had haar letterlyk negentien jaar niet meer gezien (sinds de zesde middelbare; ik deed latyn, zy moderne talen; met turnen waren we samen...) destyds woonde ze in rykevorsel; nu wilde het toeval dus dat ze naar borsbeek is verhuisd. het zwakzinnige toeval wil dat myn nieve boek, dat overmorgen uitkomt, geheel in het teken staat van een totaal fictief personage geheten "tamara uit borsbeek". ain't it waanzinnig? myn romans zyn fetisjen, ze werken als fetisjen...
die tammie hier heeft serieus geleefd, bleek héél veel te hebben meegemaakt inmiddels; toch was ze nog totaal datzelfde supergrietje dat destyds kajagoogoo en aha op haar agenda had met van die stickers... ze rook ook nog naar die vulpennen van toen, van die vanille gum en zo was toen mode
vandaag de hele dag in de arenbergschouwburg gehangen als jurylid voor de kunstbende... goed optreden ook zelf weggeven... voor buitenstaanders: "kunstbende" is een wedstrydenfestival voor artistieke jongeren, heel goed.
myn nicht carmen baeken, dochter van serge, hier on stage voor de ontvangst van haar "tweede prys voor geschreven woord". dat ze won had ze aan het tegenovergestelde van haar oom te danken - ik zou haat gedicht een vierde plaats hebben gegeven, de andere juryleden (simon van buiten en jeff staes) bleven vechten voor de tweede plaats, en wisten niet dat ze familie van me is. wel een ontroerend moment van god verkregen want hier photgrafeer ik haar dus als jurylid terwyl ik haar zeg dat ze gewonnnen is.
kwam my bekend voor. dan wist zy me zelf duidelyk te maken: "ik heb al op uw blog gestaan." dan viel onze frank: ze s de dochter van de restauranthoudster van p.marx in de kerkstraat.
iemand van myn nieve epigonen, draagt het dan ook ver: sammie deburggrave - da's tenminste een gast die zelf komt zeggen: ik zing omdat gy zingt. verder of course een original van wie ik zelf leer. zyn moppen zyn erg goed. en daarnaast rita de pita, die door myn persoonlyke toedoen een legende is
twee belangryke kerels in de geschiedenis van jong broeiend antwerpen. jeff staes heeft ongeveer in zyn eentje de arenbergschouwburg veranderd van een symathieke bejaardendoos waar we niets mee te maken hebben in een Ding dat een Publiek bereikt dat JOng is ook; en daarnaast micha bludts, man achter guerillagrooves, vergelykbaar met myzelf: iemand die aldoor en aldoor keihard vecht en wiens guerillagrooves om die reden toch in het bloed van betonstad kroop
