Het project van orthomedia, onze inclusieve modeshow ligt me heel nauw aan het hart. Ik zelf walg van onze schoonheidsidealen hier in onze heersende maatschappij. Is niet iedereen mooi op zichzelf? Is niet elk individu uniek? Heeft niet iedereen zijn mooie kantjes? Waarom moet er een schoonheidsideaal heersen? Dat is toch een vraag die ik me telkens weer opnieuw stel.
Ik ben iets dikker, mijn papa is heel groot, een vriendin heel mager: wie is er perfect? Niemand toch? Is iedereen niet mooi? Zelf wordt ik heel kwaad van de artikels die verschenen zijn rond het programma ' benelux next topmodel". Ik heb zelf niet naar het programma gekeken. Mar wel alle artikel gelezen die er over gingen. De meisje die er aan mededen werden gewoon afgeschildert als te dik. Ik kan mijn oren echt niet geloven als ik dit hoorde. Die meisjes hadden maatje 34 en waren te dik? Wat is dan wel ideaal?
Anorexia Nervosa: magerzucht, is dat dan ideaal? Moet elk meisje op de foto een magere plank zijn? Zijn al deze meisje dan zo knap? En waarom is maatje 34 ideaal en niet bijvoorbeeld maatje 38? Wie bepaald welk maatje ideaal is? Lokken wij als maatschappij soms anorexia niet gewoon uit? Eisen wij soms niet te veel van onze modellen of onze missen? Waarom kan een Miss geen mooi mollig meisje zijn? Dat zijn toch best allemaal wel vragen die me bezig houden en die me kwaad maken. Daarom ben ik zo trots op ons orthomediaproject. Weg met de beeldvorming dat enkel magere mensen op een catwalk horen. Iedereen hoort op de catwalk, iedereen is mooi.
Zelfvertrouwen en een goed zelfbeeld vind zijn aspecten die medebepalen hoe wij in ons vel voelen. Mogen we ons dan niet goed in ons vel voelen als we geen maatje 34 hebben? Moeten meisjes en jongens worden afgebroken omdat ze meewillen doen aan een modeshow of missverkiezing en geen idealen maten hebben? Kijk nu naar het programma desingers op tv al deze modellen zijn slank en lang? Waarom mogen ze nooit kledij maken voor de samenleving, voor mensen zoals jij en ik? Waarom is geen kledij voor mensen die een maatje meer hebben of die kleiner zijn dan 1m60? Dat zijn toch echt zaken die mijn hoofdje niet kan snappen.
Ik ben zeker geen promoter van obesitas, want ook dat is iets waar de maatschappij aan helpt. Waarom is onze maatschappij zo tegenstrijdig met zichzelf? We promoten het slank zijn, om model te kunnen worden , maar langs de andere kant maken we reclame voor fast food, snoep, frituren, en computer en tv. Ziet iemand de logica nog? Ik al lang niet meer. Langs de ene kant worden de kinderen aangespoord om te worden zoals elk model in de boekjes of op tv maar ze worden wel bedolven met ongezonde voeding en niet gestimuleerd om voldoende te bewegen. Dus de maatschappij lokt zowel anorexia als obesitas uit.
Een gezonde levensstijl is nochthans een mooie tussenweg. Voldoende bewegen, gezonde voeding en vooral geloven in je iegen schoonheid. Laat kinderen zijn wie ze zijn. stimuleer hen om sociale contacten te onderhouden en zich goed te voelen in hun wel. zijn ze nu groot, klein dik of dun. Iedereen is uniek en mooi. Niet iedereen heeft het te kiezen, ons lichaam en de maatschappij beslissen over hoe we ontwikkelen. Soms beslist je lichaam of je mollig bent of juist heel mager. De ene heeft een snel werkend metabolisme en mag alles eten en zal nooit dik worden, andere hebben een traag werkend metabolisme en zullen altijd moeten opletten wat ze eten. De wereld is niet eerlijk verdeeld zo maar de wereld is op veel vlakken niet eerlijk verdeeld. Het zijn dus dingen waar we mee moeten leren leven. Maar het is niet omdat je een traag werkend metabolsime hebt, dat je je niet goed kan voelen in je vel. Laat je leven niet bepalen door je gewicht. Iedereen is mooi. feesten mag al eens, je mag heus al eens zondigen, let dan iets meer op in de week.
Geloven in jezelf, geloven in je eigen schoonheid is voor mij iets heel belangrijk. Ons project van orthomedia ligt me daarom heel nauw aan het hart. Wij willen tonen aan de maatschappij dat iedereen mooi kan zijn. Iedereen hoort thuis op een catwalk. ik vind dit zelf een ongelooflijk project. Zelf ben ik iemand die enorm op mijn gewicht moet letten, maar ben ik daarom lelijk? Kan ik geen mooie kantjes hebben?
Geloven in jezelf moet je doen met vallen en opstaan. Het is zeker niet altijd gemakkelijk. Je moet veel doorstaan. Ik heb geleerd om me op te trekken aan kleine verwezelijkingen. ik voel me bijvoorbeeld goed in mijn vel als ik iemand kan helpen of als ons project een stapje dichter komt. Ik geniet van de mometen met mijn vriend. Ik ga op zoek naar kleine momenten die me gelukkig maken. Ik heb zeker ook al eens momenten dat ik het moeilijk heb, een rond humeur heb en weer eens heel diep zit. Ik wil proberen om nog meer opzoek te gaan naar mooie dingen in het leven. Me niet laten lijden door commentaren die ik soms krijg of kleien tegenslagen. Ik wil me niet laten klein krijgen. Genieten wan elk klein moment wil ik leren. Blijven oefenen is dit voor mij en hopen dat ons pracht project lukt.
X Liesbeth
07-12-2009 om 00:00
geschreven door Liesbeth Vissers
Liesbeth
