Inclusieve
modeshow: de krachten van onze klas en mijn werkpunten.
Onze
inclusieve modeshow was een wild idee voor orthomedia. Samen met de klas wilden
we dit wild idee wel uitwerken. Als we daar als klas zouden in slagen, zouden
we een sterke band creëren en zouden we trots zijn op ons zelf. Ons motto is de
sky is the limit.
Als
we brainstormde rond onze modeshow waren alle ideeën groots. We zouden opzoek
gaan naar een locatie. We zouden opzoek gaan naar een ontwerper en we zouden
opzoek gaan naar veel modellen. Als we al deze ideeën zouden kunnen uitgevoerd hebben,
dan was het een te groot evenement geworden.
Al
snel werden we geconfronteerd met alle werk wat het met zich zou meebrengen en
werden onze ambities al serieus getemperd. Ik heb vanaf het begin heel hard
achter het idee gestaan. Al goed waren er sommige die meer met hun voetjes op
de grond bleven dan ik. Realisme was iets dat bij mezelf toch echt wel een
probleem mee had.
Ik
ben ontzettend trots op het werk dat we als klas geleverd hebben. Tussen al het
andere werk door hebben we steeds doorgewerkt aan onze modeshow. Ik ben
verschoten van hoe vlot we al het werk verdeeld kregen en hoe spontaan iedereen
zijn hulp aanbood. Samen werden we er een sterke klas van.
Er
is heel wat tijd over gegaan, veel werk bij komen kijken maar door heel wat te
verdelen zijn we er samen gekomen. De ene deed natuurlijk al iets meer dan de
andere. Maar ik heb wel het gevoel dat iedereen gehandeld heeft naar zijn eigen
kunnen. Er waren er wel enkele die er met kop en schouders boven uitstaken.
Deze wil ik echt bedanken want zonder hen was het nooit zo een mooie show
geworden.
De
stille werkers verdienen een pluim en wees er maar zeker van dit waren niet de
grote monden van klas maar net de stille krachten. Ik ben ontzettend fier om
deze mensen in mijn klas te hebben. Ik kan er nog ontzettend veel van leren.
Bij
het organiseren van zo een modeshow komt heel wat kijken, niet alleen modellen
maar ook kleren, een locatie, reclame en nog zoveel meer dingen. Samen dingen
doen, samen bereik je meer. Dat is voor mij het besluit van deze modeshow. We
hadden als doel om een beeld van de maatschappij op de catwalk te krijgen en
dat is ons gelukt en daar mogen we fier op zijn.
Ikzelf
heb wel het gevoel een aardig steentje te hebben bij gedragen aan deze
orthomedia. Ik heb steeds het onderste uit de kan te halen en opzoek te gaan
naar een oplossing. Ik ben wel diegene die vaak met de voetjes op de grond
moest gezet worden. En ik ben zeker en vast ook niet diegene die het hardst
gewerkt heeft. Soms heb ik zelfs een beetje het gevoel dat ik iets te weinig
heb gedaan. Heb ik me wel hard genoeg ingezet schiet soms door mijn hoofd? Soms
zou ik er ja op antwoorden maar ik weet dat er zijn die er veel harder voor
gewerkt hebben.
Iedereen
werkt eraan naar zijn eigen kunnen maar niet iedereen stond steeds klaar met
evenveel enthousiasme en dat is niet altijd gemakkelijk. Al goed waren we er
sterk in elkaar opmonteren, in elkaar moed in praten. Uren vergadering en ongeveer 1000 mails zijn
aan onze modeshow voorafgegaan maar als ik naar het resultaat kijk vind ik dat
we trots mogen zijn.
De
dag zelf was ik ontzettend zenuwachtig. Zou alles vlot verlopen? Zou er veel
volk komen kijken? Zouden alle modellen komen opdagen? Zou de pers komen? Veel vragen
die voor de start onbeantwoord waren en die me toch wel wat stress bezorgde. Ik
was dan ook ontzettend blij om te zien dat ik niet de enige was met deze
gevoelens. Enkele die ik ken als altijd rustig waren zelfs zenuwachtig en
eigenaardig maar waar, dit maakte me juist rustig. Om half twaalf zouden we
afspreken aan de meistraat. Iedereen was ondanks zijn project op tijd en dat
gaf ons van het begin een sterk gevoel. Samen als klas zouden we wel een tot een mooi resultaat komen.
Waar
ik vooral trots voor ben is over de opbouw van de modeshow. Alles ging
ontzettend vlot. We waren veel sneller kwaad dan we dachten. Alles gaf een
mooie kijk, een was een juweeltje. Ik ben vooral trots op het feit dat we zo
goed hebben samengewerkt. De taken werden verdeeld en iedereen deed wat er van
hem verwacht werd. Dat is onze sterkte geweest. Ik ben tijdens de opbouw naar
mijn gevoel behoorlijk rustig geweest. Ik werd alleen maar rustiger omdat alles
zo vlot ging.
Wanneer
het moment aanbrak dat de modellen moesten aankomen, werd ik toch wel een
beetje zenuwachtig. Zouden alle modellen komen? Zouden ze allemaal op tijd
komen? Zouden mijn modellen op tijd aankomen? Ik had afgesproken dat ik mijn
schoonbroer zou gaan halen op de rooseveltplaats. Ik voelde me hier wel een
beetje schuldig over want plots liet ik alles een beetje achter.
Al
goed lieten ze me uitschijnen dat ze het niet erg vonden. Ik heb dan ook
geprobeerd om zo snel mogelijk terug te zijn. Wanneer ik terug aankwam waren er
al heel wat modellen aangekomen. Het was echt leuk om te zien hoe onze sprothal
vol liep met modellen en hoe ze konden genieten van eten en drinken. Alweer een
kracht van ons als klas samen. Want zelf aan zulke dingen hadden we gedacht.
Wanneer
16u30 dichterbij kwam kreeg ik toch wel een beetje schrik. Zou er wat publiek
komen opdagen? Ik ging rond kwart na vier eens kijken en er was nog niet veel
volk. Ik moest echt moeite doen om mijn tranen te bedwingen. Hadden we al dit
werk gedaan voor 10 man? Dat was iets dat door mijn hoofd schoot. Al goed kwam
er iets later toch wel wat volk opdagen. Toch ben ik nog steeds van mening dat
meer volk me een beter gevoel zouden geven. Maar eens de modeshow bezig was,
ben ik toch een beetje relativeren.
Hoe
zouden de andere zich op dat moment voelen? Waren de andere tevreden over onze
show? Ik denk het wel. Ik ben er zeker van, wij als klas hebben een sterk
resultaat neergezet. Wanneer een van mijn modellen over de catwalk liep, kreeg
ik zowaar kippenvel. Daar heb ik het voor gedaan, nu ben ik pas echt aan het
genieten.
Ja
hoor en zelfs de afbraak verliep naar mijn mening ontzettend vlot. Samen als
klas stonden we sterk. Van begin tot het einde. Ik vind dat wij de winst verdienen.
We hebben er hard ons best voor gedaan maar ik ben al zeker voldaan door het
mooie eindresultaat.
Natuurlijk
zijn er altijd werkpunten. We zouden meer reclame moeten maken, we zouden echt
opzoek moeten gegaan zijn naar een rode loper. En er zullen nog wel wat puntjes
zijn maar bij mij blijft toch vooral fierheid hangen. En daar mogen we trots op
zijn. Het was een pracht resultaat van hard werk. een mooi bewijs dat
samenwerken wel kan lijden tot een mooi eindresultaat.
06-05-2010 om 00:00
geschreven door Liesbeth Vissers
Categorie:Het referentiekader van een ander
07-12-2009
Dik, dun , groot, klein: Wat maakt het uit?
Dik, dun, groot, klein: Wat maakt het uit?
Het project van orthomedia, onze inclusieve modeshow ligt me heel nauw aan het hart. Ik zelf walg van onze schoonheidsidealen hier in onze heersende maatschappij. Is niet iedereen mooi op zichzelf? Is niet elk individu uniek? Heeft niet iedereen zijn mooie kantjes? Waarom moet er een schoonheidsideaal heersen? Dat is toch een vraag die ik me telkens weer opnieuw stel.
Ik ben iets dikker, mijn papa is heel groot, een vriendin heel mager: wie is er perfect? Niemand toch? Is iedereen niet mooi? Zelf wordt ik heel kwaad van de artikels die verschenen zijn rond het programma ' benelux next topmodel". Ik heb zelf niet naar het programma gekeken. Mar wel alle artikel gelezen die er over gingen. De meisje die er aan mededen werden gewoon afgeschildert als te dik. Ik kan mijn oren echt niet geloven als ik dit hoorde. Die meisjes hadden maatje 34 en waren te dik? Wat is dan wel ideaal?
Anorexia Nervosa: magerzucht, is dat dan ideaal? Moet elk meisje op de foto een magere plank zijn? Zijn al deze meisje dan zo knap? En waarom is maatje 34 ideaal en niet bijvoorbeeld maatje 38? Wie bepaald welk maatje ideaal is? Lokken wij als maatschappij soms anorexia niet gewoon uit? Eisen wij soms niet te veel van onze modellen of onze missen? Waarom kan een Miss geen mooi mollig meisje zijn? Dat zijn toch best allemaal wel vragen die me bezig houden en die me kwaad maken. Daarom ben ik zo trots op ons orthomediaproject. Weg met de beeldvorming dat enkel magere mensen op een catwalk horen. Iedereen hoort op de catwalk, iedereen is mooi.
Zelfvertrouwen en een goed zelfbeeld vind zijn aspecten die medebepalen hoe wij in ons vel voelen. Mogen we ons dan niet goed in ons vel voelen als we geen maatje 34 hebben? Moeten meisjes en jongens worden afgebroken omdat ze meewillen doen aan een modeshow of missverkiezing en geen idealen maten hebben? Kijk nu naar het programma desingers op tv al deze modellen zijn slank en lang? Waarom mogen ze nooit kledij maken voor de samenleving, voor mensen zoals jij en ik? Waarom is geen kledij voor mensen die een maatje meer hebben of die kleiner zijn dan 1m60? Dat zijn toch echt zaken die mijn hoofdje niet kan snappen.
Ik ben zeker geen promoter van obesitas, want ook dat is iets waar de maatschappij aan helpt. Waarom is onze maatschappij zo tegenstrijdig met zichzelf? We promoten het slank zijn, om model te kunnen worden , maar langs de andere kant maken we reclame voor fast food, snoep, frituren, en computer en tv. Ziet iemand de logica nog? Ik al lang niet meer. Langs de ene kant worden de kinderen aangespoord om te worden zoals elk model in de boekjes of op tv maar ze worden wel bedolven met ongezonde voeding en niet gestimuleerd om voldoende te bewegen. Dus de maatschappij lokt zowel anorexia als obesitas uit.
Een gezonde levensstijl is nochthans een mooie tussenweg. Voldoende bewegen, gezonde voeding en vooral geloven in je iegen schoonheid. Laat kinderen zijn wie ze zijn. stimuleer hen om sociale contacten te onderhouden en zich goed te voelen in hun wel. zijn ze nu groot, klein dik of dun. Iedereen is uniek en mooi. Niet iedereen heeft het te kiezen, ons lichaam en de maatschappij beslissen over hoe we ontwikkelen. Soms beslist je lichaam of je mollig bent of juist heel mager. De ene heeft een snel werkend metabolisme en mag alles eten en zal nooit dik worden, andere hebben een traag werkend metabolisme en zullen altijd moeten opletten wat ze eten. De wereld is niet eerlijk verdeeld zo maar de wereld is op veel vlakken niet eerlijk verdeeld. Het zijn dus dingen waar we mee moeten leren leven. Maar het is niet omdat je een traag werkend metabolsime hebt, dat je je niet goed kan voelen in je vel. Laat je leven niet bepalen door je gewicht. Iedereen is mooi. feesten mag al eens, je mag heus al eens zondigen, let dan iets meer op in de week.
Geloven in jezelf, geloven in je eigen schoonheid is voor mij iets heel belangrijk. Ons project van orthomedia ligt me daarom heel nauw aan het hart. Wij willen tonen aan de maatschappij dat iedereen mooi kan zijn. Iedereen hoort thuis op een catwalk. ik vind dit zelf een ongelooflijk project. Zelf ben ik iemand die enorm op mijn gewicht moet letten, maar ben ik daarom lelijk? Kan ik geen mooie kantjes hebben?
Geloven in jezelf moet je doen met vallen en opstaan. Het is zeker niet altijd gemakkelijk. Je moet veel doorstaan. Ik heb geleerd om me op te trekken aan kleine verwezelijkingen. ik voel me bijvoorbeeld goed in mijn vel als ik iemand kan helpen of als ons project een stapje dichter komt. Ik geniet van de mometen met mijn vriend. Ik ga op zoek naar kleine momenten die me gelukkig maken. Ik heb zeker ook al eens momenten dat ik het moeilijk heb, een rond humeur heb en weer eens heel diep zit. Ik wil proberen om nog meer opzoek te gaan naar mooie dingen in het leven. Me niet laten lijden door commentaren die ik soms krijg of kleien tegenslagen. Ik wil me niet laten klein krijgen. Genieten wan elk klein moment wil ik leren. Blijven oefenen is dit voor mij en hopen dat ons pracht project lukt.
X Liesbeth
07-12-2009 om 00:00
geschreven door Liesbeth Vissers
Liesbeth
