April 2015

Beste adoptieouders,

Enkele weken geleden kon ik een kort bezoek brengen aan het Szent Erzsebet Instituut in Ipolytölgyes. Zoals jullie wellicht nog weten, een bezoek aan 'mijn' kinderen of liever de bewoners die mijn hart gestolen hebben voor altijd! Elke keer opnieuw, nu reeds na 28 jaar, is de ontmoeting met hen voor mij nog steeds indrukwekkend ontroerend. Misschien een rare uitspraak maar ik heb geen woorden genoeg om duidelijk te maken hoe gastvrij ik er telkens onthaald word, met een grote warmte die zovele dingen uit onze cultuur, waar prestatiedruk toch zeer hoog ligt, mij steeds weer doet relativeren.

In Ipolytölgyes, een dorpje waar de tijd precies bleef stil staan, is de echtheid van de bewoners te voelen. Zij zijn altijd heel blij met Belgisch bezoek. De Belgische vlag hangt uit en wappert in de zon ter verwelkoming. Samen met de directrice heb ik gepraat over het voorbije jaar. We hebben een oplijsting gemaakt van de activiteiten die plaatsvonden dankzij de vele sponsors waar we beroep kunnen op doen. We hebben het ook gehad over de vele problemen, want die zijn er helaas ook nog steeds. Maar de directrice, Szalai Zsusza, is een sterke vrouw die heel correct, warm maar consequent de 'werkers' in de goede richting stuurt.

Aangezien er ook dit jaar nieuwe adoptieouders gevonden zijn en nog gezocht worden, geef ik eerst even een korte omschrijving van het instituut:

Het Szent Erszebet Instituut is in Hongarije één van de grootste instituten voor mensen met een beperking. Het ligt helemaal in het noorden van Hongarije, ongeveer 80 km ten noorden van Budapest en werkelijk op de grens met Slowakije. Ipolytölgyes is een heel klein dorpje met amper 200 inwoners. Het instituut werd oorspronkelijk in 1986 gebouwd om 80 kinderen met een beperking op te vangen. In 1992 kreeg het de mogelijkheid om verder uit te breiden tot een capaciteit van 120 personen. De bedoeling hiervan was om de cliënten ook na de leeftijd van 18 jaar de mogelijkheid te bieden te kunnen blijven in de omgeving waar ze opgegroeid zijn. Momenteel wonen er 150 kinderen, jongeren en volwassenen in het tehuis.

Het burgerschapsmodel, gelijkwaardigheid, zorg op maat, inspraak geven,… zijn geen loze begrippen in Ipolytölgyes; het gaat misschien niet zo snel als bij ons maar de staf is wel doordrongen van deze visie. Men wil naast de verzorging vooral een ‘thuis’ bieden aan de bewoners waar ze zich kunnen ontplooien volgens hun ontwikkelingsmogelijkheden. Om meer ‘zorg op maat’ te bieden aan de bewoners en hen ook de nodige ontwikkelingskansen te bieden waar mogelijk, werd er in 1999 een nieuw gebouw opgetrokken waarbij de atelierwerking van start ging. In de ateliers worden verschillende soorten bezigheidstherapie aangeboden: weven, werken met keramiek, houtbewerking, kaarsenmakerij, schildersatelier, kookatelier, muziekatelier,…  Door deze activiteiten krijgt het leven van deze bewoners meer kleur. Ze leveren producten af, maar op hun tempo. Voor de bewoners die mentaal slechts licht beperkt zijn worden ook excursies georganiseerd en andere culturele activiteiten. Uiteraard is het budget hier zeer beperkt en is men afhankelijk van de goodwill van organisatoren die af en toe gratis toegang verlenen aan personen met een beperking.

Het instituut wordt voor 40% gesubsidieerd door de Hongaarse staat. 60% wordt gefinancierd door het bisdom van Székesfehérvár en door giften. Ook wij hebben in het verleden reeds verschillende activiteiten georganiseerd om bijvoorbeeld een vakantiehuis te kunnen huren zodat alle kinderen gedurende een week in een andere omgeving konden vertoeven. Wij hebben geld ingezameld om de transportkosten te betalen van grote zendingen met nieuwe kledij, schoenen, enz…  die we ook weer dankzij de inzet van vele studenten en via bevriende firma’s verkregen hebben.

Er wonen dus 150 personen, de jongste 11 jaar en de oudste 73 jaar. Van de 150 bewoners hebben er nog amper 50 contact met familie. Dit betekent dus dat een honderdtal bewoners nooit bezoek krijgt en volledig aangewezen is op de zorg van het personeel ter plekke. En gelukkig kan men er op zeer toegewijde begeleiders beroep doen. Er werken een tiental professionele opvoeders naast een 50- tal mensen die geen professionele opleiding genoten hebben; het zijn bij manier van spreken ‘moeders en vaders’ uit de streek die in het instituut werk gevonden hebben. De meesten verdienen amper 300 euro per maand. De werkloosheid is in Hongarije, maar zeker in deze streek, zeer groot. Het noorden van Hongarije, meer bepaald het deel tussen het Pillisgebergte en Börsznygebergte, is een zeer mooie streek wat betreft natuur, maar heeft als nadeel dat er weinig of geen bedrijven zich komen vestigen. Naar een andere stad reizen om te werken kost dan weer teveel aan vervoersonkosten waardoor heel wat jonge mensen werkloos zijn met als gevolg hanggedrag en alcoholproblemen. De jonge mensen die gestudeerd hebben, trekken naar de stad en komen niet meer terug naar de kleine dorpen. Ook in Ipolytölgyes wonen nog weinig jonge mensen. Een 200- tal ouderen bevolken het dorp. Vele huizen staan leeg en staan voor een prijsje te koop. Vooral Nederlanders hebben dit ontdekt en kopen hier een vakantiewoning.

Naast de professionele en andere begeleiders werken er 4 dames in de wasserij (alle dagen worden lakens en kleren van de kinderen gewassen); er zijn ook vier werkmannen (een timmerman, een schilder, een mekanieker en een chauffeur). Op de administratie werken ook 4 personen, samen met de directrice. In de keuken werken 6 vrouwen (dagelijks moet er voor 200 à 230 personen gekookt worden, het personeel kan voor een minimum prijs mee eten in het instituut.), er zijn ook 4 poetsdames. In de ateliers werken een viertal opvoeders/begeleiders. Er is een weefatelier, kralenatelier, keramiek, muziek, kookatelier, schilderatelier, snoezelatelier. Ongeveer een derde van de bewoners kan overdag naar de ateliers gaan. Voor de anderen die te zwaar beperkt zijn, wordt gezocht naar andere mogelijkheden. Wat de beperkingen van de bewoners betreft: het grootste aantal zijn meervoudig gehandicapt, zowel mentaal als fysiek of mentaal en blind of gedragsgestoord en mentaal beperkt. Er zijn er ook een aantal met doofheid en blindheid en mentale beperkingen; of autismespectrumstoornis en mentale beperkingen. Dit klinkt allemaal heel erg en dat is het ook, maar ondanks deze zware beperkingen, slagen de begeleiders er toch in om deze bewoners een leven te bieden waar kwaliteit voorop staat. Kwaliteit staat hier natuurlijk niet gelijk aan lange en mooie reizen maken, aan lekker gaan eten op restaurant. Kwaliteit staat hier gelijk met een zacht bed en een goede op maat gevormde matras hebben, zoveel mogelijk inspraak krijgen in dit afhankelijke leven, geen pijn hebben, een opvoeder die zachtjes voor je zingt, die een aromabad voor je klaar maakt, die je een relaxerende handmassage geeft, die je liefdevol eten geeft, die begrip heeft voor je moeilijk gedrag, die op tijd je pampers ververst zodat je comfortabel ligt, die zodra het goed weer is je rolwagen of rolbed op het terras brengt zodat je van de zon kan genieten, die zoekt naar nieuwe mogelijkheden om je te ontwikkelen of te ontspannen.

En nu de update voor jullie:

Ook in 2014 werden er geen nieuwe arbeidsplaatsen gecreëerd... Dat betekent dat men dus moet blijven werken met een sterk gereduceerd aantal medewerkers. Er werd geprobeerd om het programma voor de bewoners te herbekijken zodat iedereen zoveel mogelijk een zo hoog mogelijke kwaliteit van leven kon behouden. Niet eenvoudig in deze omstandigheden.

Toch zijn ze er in geslaagd om een heel gevarieerd programma aan te bieden zowel op externe locaties als voor diegenen in de voorziening. Er werden 55 activiteiten georganiseerd, waarvan in totaal 18 in Ipolytölgyes zodat iedereen kon deelnemen!

Er werden 37 uitstappen georganiseerd, uiteraard soms slechts voor kleine groepjes. Tachtig bewoners zijn ook op vakantie geweest in de buurt van het Balatonmeer.  Ze verbleven daar een vijftal dagen in wisselende groepen gedurende twee maanden. De vakantiewoning is aangepast aan de noden van de bewoners zodat het ook voor het personeel toch een beetje ontspanning betekent. Men probeert om zoveel mogelijk bewoners mee te nemen op excursie zodat ze niet enkel hele dagen doorbrengen in het instituut. Men probeert hen 'in beweging' te krijgen. Hiervoor doet men dikwijls beroep op de ondersteuning van vrijwilligers uit België, Nederland en Hongarije.

Gedurende heel het jaar kon het instituut beroep doen op heel veel vrijwilligers uit België. Virgo Sapiens Londerzeel ging met 17 leerlingen een week de handen uit de mouwen steken. Hogeschool Gent trok naar ginder met 30 vrijwilligers de eerste week van juli en met nog eens 30 vrijwilligers in de derde week van september. Zowel voor de bewoners als voor de vrijwilligers waren dit leuke boeiende weken waar over grenzen en culturen heen banden gesmeed werden voor het leven. We zien dat heel veel leerlingen en studenten daarna terug gaan op eigen houtje om nog een paar weken vrijwilligerswerk te doen of gewoon om 'hun' gasten nog eens terug te zien. Het weerzien is steeds heel hartverwarmend. De spontane gastvrijheid waarmee deze bewoners onze studenten en begeleiders welkom heten, heb ik nog nergens anders gezien. Je voelt je onmiddellijk thuis. Niet wij, maar zij zetten het begrip 'inclusie' om in de praktijk. Jij hoort erbij en je bent steeds welkom!

Om deze activiteiten mogelijk te maken is er natuurlijk ook geld noodzakelijk. We doen ons best om zoveel mogelijk sponsoring te vinden. Er is het adoptieproject dat toch jaarlijks een honderdtal bewoners een extraatje bezorgt op hun verjaardag, Kerst en Nieuwjaar en tijdens de vakantie.

Eddy Verpuylt, een airbrushkunstenaar uit Londerzeel organiseerde een tentoonstelling. De werken konden gekocht worden en de opbrengst ging naar de bewoners van Ipolytölgyes. Ook andere sponsors maakten vele uitstapjes mogelijk. Virgo Sapiens Londerzeel verkocht paaseitjes en kilo’s spaghetti (meer dan 400 porties!) ten voordele van Ipolytölgyes! De Lions Club van Lokeren sponsorde voor de derde maal op rij. Deze keer kochten we met de gift een snoezeleiland voor de zwakste bewoners.  Roparunners Londerzeel blijven trouwen sponsors!

Sandrien Van Averbeke, oud-studente, verzamelde weer twee paletten met nieuwe kledij, speelgoed en schoenen. Dankzij een bevriende firma kan dit voor een mini-prijsje naar Ipolytölgyes gestuurd worden.

Sinds 2013 werd door een oud-studente, Kristel Callebaut en haar collega’s Mieke Lecompte, Liesbeth Baeten, Dirk De Schrijver van het Vlaams Centrum voor Basale Stimulatie, een project opgestart in samenwerking met onze Hogeschool en met de provincie Oost-Vlaanderen. Ook in 2014 werd dit project verder gezet, zelfs twee keer. Samen met 60 van onze studenten verrijkten zij het leven van zowel de bewoners als van het personeel. Een groep van 30 studenten vertrok in juli en een nieuwe groep van 30 in september. In juli 2013 volgden 13 'werkers' van het Instituut de cursus. Voor hen werd er in juli 2014, een opfrissingscursus georganiseerd terwijl 18 andere 'werkers' deelnamen aan een nieuwe cursus van drie dagen. Gedurende die driedaagse cursus werd het werk voor deze opvoeders/begeleiders in de groepen overgenomen door onze studenten. Op het einde van deze intensieve trainingsweek werd er een groot evenement rond basale stimulatie georganiseerd waaraan alle bewoners, werkers, lesgevers en studenten konden deelnemen. Het was een fantastische ervaring waarvoor dank aan de groep van HoGent. Ondertussen blijft men nadenken over hoe men de oefeningen die men geleerd heeft in deze cursus basale stimulatie kan omzetten in de praktijk en hoe men ze kan toepassen in het dagdagelijkse leven. Aangezien de personele middelen zo ondermaats zijn, is het natuurlijk heel moeilijk om deze doelstellingen te realiseren en om dit te 'eisen' van de werkers. In december vorig jaar heeft de directrice een dag van 'basale stimulatie' ingebouwd voor deze bewoners die weinig aandacht krijgen door een samenwerking tussen de atelierbegeleiders en de werkers uit de leefgroepen.

Dit leidde tot heel wat positieve ervaringen. Sindsdien wordt er één keer per maand een dag rond basale stimulatie georganiseerd met dezelfde formule en vooral gericht op die bewoners die door hun beperking dikwijls niet de mogelijkheid hebben om deel te nemen aan extra activiteiten.

De pedagogen proberen voor hun individuele aandachtspersonen ook basale stimulatie toe te passen.

Tot hun grote vreugde is er een anonieme sponsor gevonden waardoor ze de mogelijkheid kregen om drie fysiotherapeuten aan te nemen, elk voor 20 u per week. Dit is echt een heel grote stap vooruit in het leven van de bewoners die zwaar motorisch beperkt zijn. De fysiotherapie gaat door op individuele basis en in groep. De selectie van de bewoners gebeurde op basis van een orthopedisch onderzoek. Men heeft voorlopig sponsoring voor dit project voor een jaar, maar men hoopt natuurlijk dat dit project opvolging krijgt. Al heel lang was dit een vurige wens om voor de bewoners die zwaar motorisch beperkt zijn deze therapie te realiseren.

Twee grote investeringen werden vorig jaar ook afgerond. Met de hulp van de Europese Unie werd er 68 miljoen Hongaarse forinten (23.000€) vrijgemaakt om zonneschermen te plaatsen in de weide achter het instituut. In augustus was dit werk af en men hoopt hiermee 1/3 van de energie te kunnen produceren. Aansluitend werd heel het instituut voorzien van Led lampen waardoor er weer meer zal kunnen bespaard worden op een efficiënte manier.

Ook dankzij deze geweldige genereuze sponsor, konden ze voor 6000€ investeren in nieuwe industriële wasmachines, droogkast en strijkmachine. Hierdoor werd het gebruik van energie eveneens zwaar verminderd en de bergen was die elke dag aan de wasserij worden aangeleverd zijn op veel kortere tijd verwerkt en vragen minder zware arbeidskracht

Wat zijn de plannen voor 2015?

Opnieuw werd het beleidsplan van de organisatie herbekeken waarbij steeds als doel voorop gesteld wordt dat alle bewoners moeten betrokken worden, en geholpen met een verdere ontwikkeling en activatie. Het is ook van cruciaal belang dat men voor elke bewoner een volledige socio-therapeutische begeleiding voorziet, ondanks het dalend personeelsaantal.

150 bewoners moeten ingepast worden in het schema van de 4 pedagogen en de 5 atelierwerkers die actief zijn in het instituut. Zes van deze opvoeders/begeleiders werken 8u per week; één 6u per week en twee aan 4u per week. Deze beperkte bezetting maakt dat de groepen waarmee gewerkt wordt eigenlijk veel te groot zijn. Iedere begeleider werkt met 16 à 17 mensen. Eigenlijk mist men nog twee personen die full-time in de ateliers zouden kunnen werken. Maar ondanks deze zware werkdruk, gaat men er toch naar streven om de vooropgezette doelen en plannen te realiseren.

De bewoners gaan heel graag naar de ateliers en workshops en zij genieten van de variëteit die aangeboden worden. We vinden het belangrijk dat hun dagen gestructureerd zijn en dat ze bruikbare en zinvolle producten maken. Tijdens de workshops hebben zij ook de gelegenheid om bewoners van andere leefgroepen te ontmoeten en tijd met hen door te brengen.

De ochtendgym die in 2013 werd ingevoerd, bestaat nog steeds. Heel veel bewoners nemen deel en starten hun dag op een actieve manier. Daarnaast wordt er ook nog door een tiental jongens gevoetbald. Zij nemen deel aan de competitiewedstrijden met ander instituten.

Men is nu ook van plan om een soort van 'start to run' te beginnen met een deel van de bewoners van de groep 'begeleid wonen’. De bedoeling is ook deze bewoners later te laten participeren in speciale competitiewedstrijden.

Voor de anderen gaat men een speciale bowlingtafel introduceren. Deze kan ook gebruikt worden door zware motorische of mentaal beperkte bewoners, eventueel met een klein beetje hulp of helemaal zelfstandig. Het doel van deze activiteit is dubbel: het plezier ervaren van competitie, maar vooral ook samen in een ontspannen sfeer genieten van elkaar. Men gaat competities organiseren binnenshuis tussen groepen en paviljoenen en later ook met andere instituten. Een foto van de bowling tafel die in het instituut gemaakt werd door de schrijnwerker, zie je hieronder. Ook rolstoelgebruikers kunnen op deze manier meedoen aan de wedstrijden.

Ook voor de pedagogen is de situatie er niet gemakkelijker op geworden. Zij zijn nog steeds met 4, maar in hun tijdschema moeten ze nu ook plaats maken voor socio-therapeutische activiteiten waardoor de ontwikkeling van cognitieve vaardigheden bij sommige bewoners naar de achtergrond verschoven wegens tijdsgebrek.

Nog steeds moet men speciale aandacht besteden aan 4 jongens die duidelijk een psychiatrische stoornis hebben. Hende Szilou, Percze Gergo , Makadi Atilla en Kurkai Michy kunnen jammer genoeg door hun emotionele stoornis niet deelnemen aan de groepsactiviteiten. Zij krijgen individuele aandacht door middel van zeer eenvoudige spelactiviteiten die meestal plaats vinden terwijl de andere bewoners een korte middagsiësta hebben. Dit systeem is stap voor stap ingevoerd, maar kan niet iedere dag plaatsvinden en slechts voor een heel korte periode. Deze bewoners kunnen immers niet lang hun aandacht behouden. Toch willen ze hier blijven zoeken en observeren wat de mogelijkheden van deze bewoners zijn en wat ze zelf wensen.

Het programma van basale stimulatie werkt goed met de bewoners die zwaar beperkt zijn en wiens mogelijkheden achteruitgaan. Deze activiteiten vinden plaats met de hulp van de 'gewone werkers', soms met veel en soms ook met minder resultaat. Toch leidt dit voor deze doelgroep tot heel veel positieve ervaringen. De bewoners kunnen hier allemaal van genieten. Via basale stimulatie is er altijd wel een heel zachte manier te vinden om een bewoner te benaderen op de manier die zij/hij graag heeft.

Kristel, Dirk, Mieke en Liesbeth, de verantwoordelijken van het project basale stimulatie hebben ervoor gezorgd dat in alle gangen van het instituut grote foto's hangen van de bewoners en elke bewoner zie je op die foto genieten op zijn/haar manier. De tekst bij de foto geeft kort weer waar de bewoner van geniet. In grote letters in het Hongaars en in heel kleine letters in het Nederlands.

De bedoeling hiervan is de werkers/opvoeders /begeleiders voortdurend attent te maken op de manier waarop ze omgaan met de bewoners. De bezoekers en studenten uit Nederland en België kunnen dankzij de Nederlandse tekst kennis maken met de bewoner en zijn favoriete bezigheid.

De impact van de methodiek basale stimulatie is stilaan merkbaar in het hele instituut.  Aangezien ook de gewone ‘werkers’ deze cursus konden volgen onder leiding van Kristel en Dirk, kan deze methode ook stilaan geïntegreerd worden in het werk van alledag. 

02-05-2015 om 17:20 geschreven door Virgoteam Hongarije  

In het paviljoen van de eerste verdieping heeft men een programma geïntroduceerd waarbij elke bewoner een taak op zich neemt en die ook elke dag uitvoert onder toezicht van een begeleider.

In één groep lukt dit reeds, maar in de andere drie groepen moet er nog gewerkt worden aan de mentaliteitsverandering van de begeleiders.   Men stelt dit als één van de prioriteiten en men hoopt ook hier op verandering in de toekomst.  Op dit moment maakt men al gebruik van tijdsschema’s en communicatiekaartjes om tijd en ruimte te structureren. Eén van de pedagogen probeert ook de begeleiders van dit paviljoen te motiveren om aan dit nieuwe project mee te helpen. Daarbij geeft zij ook workshops muziektherapie zowel individueel als in groep.  De therapie heet Nadizumzum. Wie geïnteresseerd is kan hierover veel informatie online vinden.

Men heeft een planning gemaakt voor het hele jaar, een variatie tussen lokale activiteiten en excursies. Ze zouden ook graag zo veel mogelijk groepen een korte vijfdaagse vakantieweek bezorgen in Bogacs.  Het doel van deze programma’s is het leven van de bewoners te verrijken terwijl ze ook hun kennis kunnen ontwikkelen en hen aandacht leren hebben voor de tradities eigen aan de Hongaarse cultuur.

Het keramiekatelier dat een tijdje gesloten was omwille van financiële problemen en tekort aan personeel is terug 4u per dag open. Tot grote vreugde van Arnold, de bezieler en begeleider van dit atelier, maar nog tot grotere vreugde van de bewoners die hier samen met Arnold schitterende keramiekstukken tevoorschijn toveren! 

Wie herinnert zich nog het LIFT project?

Wat het LIFTPROJECT betreft, eerst een korte toelichting voor nieuwe sponsors. Onderstaande schuin gedrukte tekst komt uit de brief van vorig jaar:

“Drie organisaties uit het Gentse die ons project een heel warm hart toedragen (NV Volksvermogen, VDK spaarbank NV en VZW De Kade) hebben samen voor 32.000 € gezorgd om een lift te installeren in het Instituut. Deze lift zou zowel aan de bewoners als aan het personeel ten goede komen. De bewoners kunnen gemakkelijk naar beneden komen en naar buiten trekken. Het personeel dat nu tientallen keren per dag én de was én het eten van de groepen naar boven doet, zou heel wat arbeid uitsparen. 32.000 € staan klaar op de wachtrekening van de lift. Maar om de lift te plaatsen zijn er veel bijkomende werken noodzakelijk o.a. versteviging van het gebouw, uitbouw van het dak, enz... Hiervoor is nog 100.000€ extra nodig.   We zijn in onderhandeling hierover met een Europese organisatie.  Indien dit niet lukt binnen een paar maand, gaan we voor een eenvoudiger constructie die minder zal kosten.  Men zou dan een gewone traplift plaatsen en een speciale koker voor transport van de was en de voeding naar het eerste verdiep. Een gewone lift zou natuurlijk veel comfortabeler zijn en zou ook kunnen doorgetrokken worden naar de 2^e verdieping zodat men ook daar meer gebruik zou kunnen maken van deze extra mobiliteit. Bovendien zou men ook indien nodig een bewoner gemakkelijk kunnen evacueren. Maar voorlopig wachten we op de reactie van een Europese organisatie… we duimen!”

Ondertussen zijn we een jaar verder en de Europese organisatie voor inclusie wil NIET sponsoren.  De instelling is te groot… ze willen enkel met geld over de brug komen indien ze zich opsplitsen in kleinere woningen in meerdere steden. Dit is niet erg logisch want men zou de 150 bewoners uit elkaar trekken, men zou niet één maar veel meer wasserijen nodig hebben, meer medische professionelen, ateliers, minibussen, … Dit is erg jammer, want dat betekent dus geen geld.

Een gewone traplift installeren, wat de tweede optie was, mag niet van de brandweer… zodat er voorlopig nog steeds geen lift is.

Maar onze sponsors zijn akkoord om het geld dat nu nog op een ‘wachtrekening’ staat te investeren in een nieuwe autobus met lift voor het instituut! De andere is 20 jaar oud en geraakt niet meer door de controle. Men is superblij in Ipolytölgyes! De sponsors ook, want ook deze investering komt ten goede aan alle bewoners en is berekend op 20 jaar!

Dit jaar hebben we nog een nieuwe sponsor gevonden: de Lions Club Zaventem National Airport – Erasmus was bereid om voor de vakantie van de bewoners maar liefst 1.000€ (maart 2015) te sponsoren. Heel veel dank aan Jean-Pierre Cousaert en Chris Raemakers voor het lobbywerk!

Verzekeringen Geert Vanderwildt, Buggenhout deed ook een serieuze duit in het zakje!

Keukens ADREM uit Eeklo organiseerde een sponsoravond die het vakantiebudget ook een mooie duw in de rug gaf.

Er is ook nog een nieuwe school die in april de handen uit de mouwen is gaan steken. Het Koninklijk Lyceum van Gent is samen met 26 leerlingen Jeugd- en Gehandicaptenzorg en 4 gemotiveerde leerkrachten voor de eerste keer naar ginder getrokken. Zij zorgden bovendien ook voor 1500€ sponsoring voor de vakantie van de bewoners en wie weet wat Virgo Sapiens Londerzeel nog in het laatje brengt. In 2015 hebben zij bijna 500 porties spaghettisaus verkocht. In mei 2015 trekt Virgo Sapiens weer met het 7^e jaar Personenzorg en 4 enthousiaste (ex)leerkrachten naar ginder. De Belgische vlag zal weer wapperen en voor de bewoners is er dan weer een week feest met heel veel aandacht! Met de sponsoring van Lions Club Brussel, Kon.Lyceum Gent, Verzekeringen Vanderwildt en Virgo Sapiens Londerzeel zal men opnieuw het vakantiehuis kunnen huren en zullen minstens 80 bewoners vijf dagen op verlof kunnen. Dankjewel allemaal!!!

In onderstaande tabel vind je een kort overzicht van de reeds geplande activiteiten voor 2015

Zo, dit is een kleine update van het verhaal van Ipolytölgyes, het verhaal van 150 bewoners. Velen zijn door jullie geadopteerd en we hopen uiteraard dat jullie dit project blijven steunen. We gaan ook dit jaar het bedrag van  60 € niet verhogen, maar wie iets meer wil toesteken aan zijn/haar adoptiekind, kan dat natuurlijk altijd doen. Er wordt met dit geld zo “emancipatorisch” mogelijk omgesprongen. Waar mogelijk krijgen de bewoners inspraak in het kerst/verjaardagsgeschenk dat ze willen. Tijdens hun vakantie en uitstapjes mogen ze zelf kiezen of ze een ijsje, een pizza, een snack,… willen; voor ons evident, voor hen niet.

We hebben alle adoptiekinderen, -jongeren, -volwassenen ontmoet; het was weer ontroerend te zien hoe het personeel met de weinige financiële middelen die er zijn en met het karige loon dat hen uitbetaald wordt, toch probeert om deze bewoners een zinvol, actief, comfortabel leven aan te bieden. We blijven hen hierbij zeker ondersteunen en we hopen dat jullie via bijgevoegde overschrijving ook weer dat noodzakelijke duwtje in de rug geven aan jullie adoptiekind!

HEEL BELANGRIJK: er zijn nog een aantal bewoners waarvoor ik geen ‘adoptieouder’ meer heb of nog niet heb of waar twee adoptieouders ook echt welkom zouden zijn. Wie in zijn vriendenkring iemand kent die een bewoner wil adopteren, laat het dan alsjeblieft weten! Een attest voor de fiscus kan ik niet bezorgen aangezien het niet over een vzw gaat. Maar dat je geld goed besteed wordt, daar sta ik wel garant voor.

In het verleden hebben wij heel veel materiaal verstuurd omdat het vroeger gemakkelijker was om materiaal ‘voor het goede doel’ te bekomen. Ondertussen geraakt men in Ipolytölgyes door de voorraad heen. Wie tips heeft over firma’s die bereid zijn om materiaal voor de bewoners van Ipolytölgyes te schenken, graag een seintje. Voor het ophalen en de kosten van het transport naar ginder zorg ik zelf. Ik wil wel benadrukken dat ik enkel nieuw materiaal doorstuur. Graag tips voor: sokken, ondergoed, pyjama’s, T-shirts, vrijetijdsbroeken, platte sandalen, slippers, dekbedovertrekken voor één persoon, kussenslopen, en badhanddoeken.

Indien je een feestje geeft, iets te vieren hebt en je wil i.p.v. cadeautjes een centje aan een goed doel schenken, ik ben steeds bereid te komen vertellen over het project en/of foto’s en informatie door te sturen. Het rekening nummer van Ipolytölgyes is nog steeds: BE 81 068-2072502-27

(Steenhuffelstraat 50, Malderen)

Millio Puszi!  (miljoen kusjes)

vanwege de bewoners en het personeel van het Szent Erzsebet Instituut, Ipolytölgyes, Hongarije

Marie-Rose Pauwels                                                                                                  

0476 46 16 32

---------------------------------------------------------

02-05-2015 om 17:20 geschreven door Virgoteam Hongarije