Hoog boven de wolken… zo zijn we begonnen en zo eindigen we. Het avontuur is voorbij. Maandag vallen we weer in onze routine. Ipolytölgyes laat ons niet los. Elke jaar wordt de “vriendenkring” groter. Elk jaar wordt er een stapje gezet. De Virgo heeft zich weer eens van zijn fijne kant laten zien. Hier eindigt ons verhaal. Dank aan iedereen in Hongarije en in België.

23-05-2014 om 10:44 geschreven door Virgoteam Hongarije  

30° en meer en een bekoorlijk Budapest. Wij hebben genoten aan 100%. Tram,  metro en vooral te voet. Onze dames hebben hun hartje kunnen ophalen, shoppen, terrasje… het mag. Het moet zelfs… en toch regelmatig even terug denken aan hen die dit niet kunnen. Zij die ginder zijn. Regelmatig hebben we gehoord: hier komen we terug. En hier was meer dan Budapest. Wij hebben “respect” voor deze jonge mensen. Zij hebben het gedaan. Tijdens ervaringen als deze kan men de essentie van (w)onderwijs ervaren en je blijft zeer graag je energie investeren in het belangrijkste: opvoeden vanuit een inspiratie en naar een zelfde richting. Ik heb genoten. Deze avond sluiten we af… Morgen schrijven we nog een klein slot vanuit België. Dank U wel 7TBZ. Dank U wel collega’s. Zeer graag dragen we jullie pakjes (letterlijk en figuurlijk) zeer graag verdragen we elkaars kleine kantjes, zeer graag gaan we dezelfde weg. Merci.

22-05-2014 om 18:04 geschreven door Virgoteam Hongarije  

Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen en verpakken in de goede gedachte van de herinnering… en die herinnering is voor velen een bron om tegen de stroom door te gaan en zich concreet in te zetten voor deze mensen. Waarom? Gewoon omdat ze er zijn, gewoon omdat ook zij recht hebben op leven, gewoon omdat wij niet anders kunnen dan door te gaan.

Het zijn steeds emotionele momenten. Ik schrijf er liever niet over. Laat iedereen zijn eigen ervaring maar opschrijven in het geheugen van het hart. Ik weet dat de draad met Ipolytölgyes niet zal door geknipt worden.

Na de middag trokken we richting Budapest, een andere wereld. Een totaal andere wereld. Het is goed om daar even af te kicken, even samen op adem komen. Langs de oevers van de Donau… langsheen de schoenen van vergeten mensen. Of toch niet. Ook dat mag nooit vergeten worden en mag verpakt worden in de goede gedachte van de herinnering.

21-05-2014 om 22:48 geschreven door Virgoteam Hongarije  

Elfjes … ze bestaan. En dan mogen ontwaken samen met de ooievaars.

We zijn ondertussen aan de laatste “volledige” dag in Ipolytölgyes. Het was amper acht uur dertig en enkele bewoners stonden al klaar voor “het” feest van deze namiddag. Voor hen een hoogdag. De dag stond ook in het teken van de routine (wassen, eten, verzorgen) en oefenen voor het feest. ’s Morgens was er “Chinese bezinning”. Wat dit juist betekent? Vraag het aan mijn vrouwelijke collega’s. Ondanks dat de vermoeidheid zich laat voelen, blijven we ervoor gaan. Het zal en moet een mooi feest worden! 7 TBZ met zijn elfjes zullen het doen lukken.

En we hadden gelijk: ze hebben het gedaan. Honderden foto’s kunnen het niet weergeven! Enkele uren waren er alleen mensen samen die plezier hadden, deugd. Geen onderscheid tussen taal, rassen, beperkingen, intelligentie, zelfs niet tussen godsdiensten. Gewone mensen samen die voor elkaar opkomen en met elkaar begaan zijn. Geen opdeling tussen goeden en anderen, tussen mensen met beperkingen en “normale” mensen. Campagnemakers voor de komende verkiezingen zouden hier hun inspiratie moeten komen halen. Het was super.

20-05-2014 om 18:18 geschreven door Virgoteam Hongarije  

Vandaag  is het drukker in het huis. het is maandag en alles draait op volle toeren. Om vijf uur werden we al gewekt door een stralende zon. De dagen beginnen hier veel vroeger. Je moet je biologische klok kunnen aanpassen. Aanpassen is dan ook het juiste woord: je aanpassen aan een totaal andere context, flexibel zijn… even alles omdraaien en je de vraag stellen: wat kan ik (wat kunnen wij) voor jullie doen. Want het is die “jullie” die belangrijk is, het gaat niet om ons.

Je zou denken dat onze leerlingen hier al weken werken. Ondertussen moeten wij oefenen: danspasjes leren. Niet elke leeftijd is even snel. De man heeft het moeilijk om die snelle dames te volgen. “Help” maar er is geen alternatief: doorgaan!

Na de middag basale stimulatie: communiceren zonder woorden. Een enorme uitdaging, maar ze zijn er (weer) in geslaagd. Proficiat. En dan met drie busjes naar het “zigeunerdorpje”.  Voor de bewoners een feestelijke uitstap. Feest is het wat onze leerlingen hier brengen. De mensen hier hebben er recht op. Het was een mooie dag.

19-05-2014 om 19:12 geschreven door Virgoteam Hongarije