De volgende blog is volledig vrij van alle verbanden met een studentenclub, een vereniging of een politiek verband waar de auteur aan verbonden is.Als gevolg daarvan kan de auteur niet verantwoordelijk gesteld worden voor belangenvermenging, inbreuk op statutaire bepalingen waar de auteur aan onderhevig is buiten dit kader, noch kan de auteur door deze verenigingen aangesproken worden voor eventuele censuur of eventuele klachten over laster of eerroof. De inhoud van de blogs kan nooit in verband met elkaar gebracht worden andere dan persoonlijke visies buiten enig verenigingsleven of verband om.
bedenkingen over de moderne maatschappij vanuit onafhankelijke standpunten Studentikoziteit, politiek, levensbeschouwing...het komt allemaal hier aan bod zonder dat het ene op het andere daarom van toepassing is. Enkel de observaties van een bewust individu met een scherpe analytische geest en een vlotte pen uit onafhankelijke bron zijn hier van tel, waarbij de vrije mening over alles en iedereen kan gaan. geen laster of eerroof, wel de waarheid en niets dan de waarheid.
18-06-2008
POLITIEK: STAKINGSRECHT : HOEZO RECHTVAARDIG ?
Wie regelmatig afhankelijk is van treinverkeer zoals ongeveer 2/3 van de bevolking in het Belgenland voelt waarschijnlijk het bloed koken, toen bleek dat de Onafhankelijke Vakbond der Spoorwegen wederom met stakingen is gaan dreigen na het in hun ogen slappe sociale akkoord waar het de laatste maanden zeer druk om te doen is.
Concreet rijst de vraag hier in hoeverre men eigenlijk nog van een recht op staken kan spreken, vermits het de afgelopen maanden (zowel de tweede helft van 2007 als de eerste helft van 2008) wel heel regelmatig werd aangegrepen toen duidelijk werd dat de erkende vakbonden en de directie der NMBS maar niet tot een vergelijk komen. In mei kondigde de OVS al om die reden, temeer ze niet bij de onderhandelingen op actieve wijze betrokken werden , een eerste staking aan, die ternauwernood werd afgeblazen. Desondanks blijft het rammelen want nadat de erkende bonden met het voorstel van de directie akkoord lijken te gaan, komt de OVS terecht klagen. Maar moet dat dan elke keer opnieuw gebeuren met stakingen? Men kan zich met een zekere dosis kritisch denken na zoveel tergerijen af beginnen vragen wie eigenlijk hier telkens geviseerd dient te worden. Want als men de directie een duidelijk signaal wil sturen dat men als werknemer zich verongelijkt voelt, is het dan op zijn minst de vraag in hoeverre men dan kan verantwoorden dat dit signaal over de ruggen van de reiziger.
Wie een abonnement koopt verliest niet alleen een dagwaarde, want Sorrypassen worden maar zelden verstrekt omdat de staking aangekondigd was en u maar een alternatief had moeten zoeken. Dit overkwam menig reiziger die geen alternatief weet voor te leggen of te voorzien. Of hoe men bij de NMBS er plezier in lijkt te scheppen de reiziger meer dan letterlijk in de kou te laten staan met de hele zaak. Ook als de treinen door ongelukken vertraagd of zelfs zonder boe of ba afgeschaft worden.
Staken is een te simpele oplossing, als het al een oplossing kan genoemd worden, om mensen iets duidelijk te maken. Maar daarbij wordt de economie vaak zodanig ont-wricht op een landelijke tot zelfs globale schaal waarbij men op langere termijn zelfs riskeert dat de arbeidsplaatsen door het verlies van productie op de helling komen te staan.
