Vorige week vrijdag werd Anderlecht, in de buurt van Dapperheidsplein en Wayez, voor de zoveelste maal wederom opgeschrikt door straatgeweld. Hierbij betrof het voetbalhooligans van sportclub Anderlecht R.S.C., die slaags raakten met een groot aantal heefhoofden van ‘allochtoonse origine’. Aanleiding was een Marrokaans meisje dat, zo blijkt uit de tekstberichtjes die men bij de “administratieve aanhoudingen” van diverse jongeren op hun GSMs terugvond, door Anderlechtsupporters zwaar aangepakt zou zijn in het park tussen de Basiliek van Koekelberg en het Simonisplein, “bloedend in de goot geworpen”. Daarbij werd er door diverse opruiers opgeroepen tot geweld, zoals de zelfde SMS verder bloklettert.

De gevolgen zijn er dan ook naar, wanneer de Wayezstraat tot slagveld wordt omgetoverd. Hierbij sneuvelen diverse etalages, ruiten in deuren, telefooncellen, terwijl ook de lokale cafeetjes voor het geweld de deuren moeten sluiten.

Hoewel de politie dit geweld met man en macht poogt in te dammen en niet alleen de avond zelf maar ook de dag nadien volop tot deze zogenaamde ‘administratieve aan-houdingen overgegaan.

Videobeelden van diverse camera’s op en rond de belegerde zone geven zonder twijfel de identiteit van diverse aangehouden individuen weer, genoeg dus om hen zelfs te kunnen vervolgen. Het is dan ook met die intentie dat Patrick Dewael in datzelfde weekeinde vroeg voor een ‘lik-op-stuk-aanpak’, teneinde duidelijk aan alle partijen te stellen dat dergelijk straatgeweld niet getolereerd wordt. Andere woordkeuze van Dewael om maar niet het gewraakte en als ‘racistisch’ bestempelde Zero-Tolerantiebeleid van het Vlaams Belang in de mond te hoeven nemen. Zoals zoveel politieke praat in Belgenland mooi op papier...Tot de kranten van woensdag 28 mei 2008 kopten dat bij de hele groep aangehouden personen, er klaarblijkelijk geen vervolging, geen effectieve arrestatie is geschied. Hoe kan dit? Zijn videobeelden ineens niet geloofwaardig meer? Waren de cellen weer maar eens overvol? Kon men zich geen veroorloving doen om de ‘alochtoonse gemeenschap’ te vergrammen?

Wat er ook van zij, feit is dat men tegenwoordig als Vlaming door de Europese Commissie kan veroordeeld worden (zij het dan pro forma) omdat we ons aan de wet houden, terwijl men als niet-Vlamig, zelfs als ‘niet- of neo-belg’ alles mag. Soms kan een mens zich toch vragen stellen bij Geert Hostes uitspraak dat je de nationale politiek van dit land niet kan verklaren, laat staan in verstaanbaar Nederlands aan een buitenlander moet vertellen. Voor de alochtoon is de dode letter van de wet echter, zo mag wel enigzins met enige cru gevoel gesteld worden, een zegen van Allah, als het ware.

Blijft dat wie in dit land iets uitpeutert harder aangepakt wordt als autochtoon dan als allochtoon. Zonder daarbij de hooligans daarmee nu carte blanche te willen verstrekken, is het in Anderlecht al maanden zo. Zo vermeldde het journaal van EEN nog niet zo lang voor deze rellen hoe “jongeren van andere origine” het regelmatig bont maakten op MIVB-lijn 47 (Brussel-Noord – Moortebeek), die via het Anderlechtse Baraplein de dagelijkse verbindingen onderhoudt doorheen de gewraakte wijk. Of, voor de mensen met een sterk geheugen, de incidenten die aan het einde van de tramlijn aan de grens met Sint-Pieters-Leeuw regelmatig het nieuws haalden, ook door ‘jongeren van een andere origine’ werden uitgehaald.

Maar arresteren? Enkel administratief. vervolgen? Geen provocaties riskeren. Hardhandig aanpakken? Respect voor hun ‘anders-zijn’. Het veroordelen in de politiek? Etiket ‘racist’ krijgen.

Wie de rellen in Parijs heeft gezien of misschien zelfs meegemaakt zou het toch al een duidelijk teken aan de wand horen te zijn, dat men niet langer voor een zachte aanpak kan kiezen. Al dat in de watten leggen van ‘mensen van een andere origine’ is vooral voor de moslimgroeperingen onder deze mensen een lang succesverhaal (en nog lopend) gebleken. Want niet alleen verstikken ze de autochtone bewoner door hun willetje op te leggen, verzieken ze het straatbeeld met Arabische opschriften (terwijl Brussel dan tweetalig hoort te zijn, en dan is dat niet Frans-Arabisch!) of beheersen ze de populatie er bij te lopen alsof men zich in Marrakech of Mekka waant. Een Vlaming voelt zich in Brussel hoe langer hoe meer een vreemde in eigen land.

Ware het nog enkel de directe familie die bij herenigingsprogramma’s ook initieel waren voorzien, en niet het toelaten van de hereniging tot neven van het zevende knoopsgat, had men een geleidelijke integratie kunnen voorzien. Nu is het als een vloedgolf die onze straten overspoelt en men alle grip op de situatie verloren is.

Vreemd dan als men daartegen de Australische politiek van ‘integratie of deportatie’ niet veroordeeld ziet door de VN-commissie, die als evenknie fungeert op wereldvlak van de Europese Commissie op, jawel, Europees vlak. Concreet gesteld betaalt de brave burger daar liever niet voor de oninheemse cultuuropdringing. Misschien dan ook een mooi signaal dat het dus ook ander kan. Men mag gerust aan diversiteit doen, zolang de basiswaarden en normen van het gastland ten allen tijde gerespecteerd worden. Een simpele voorwaarde, zou men denken. Maar de praktijk toont ons dat dit in werkelijkheid een slag in de wind is. Of om het maar in internationale termen te vervatten: Een Kongolees mag alles om in ons land maar zijn gelijk te halen, maar als men daar dan een duidelijke scherpstelling naar richt, zoals nationale voorvechter De Gucht recent placht te doen, is het land te klein om een dergelijke toch wel terechte bemerking niet ongestraft te laten. Vreemd dan toch dat men in Kongo er alleen maar plezier in heeft seder ’69, toen de Kongolezen (toen Zaïrezen wordend om ‘toch maar weer voor Kongolezen’ door te gaan onder Kabila) de kolonisten het land uit joegen.

Daar mag geen woord over gerept worden, want men zou er tegen de gevoelige schenen van ‘jongeren van andere origine’ gaan schoppen.

Of hoe het eigen Heimat verloren gaat onder politiek gekonkel ten nadele van de eigen bevolking.

15-06-2008 om 00:00 geschreven door Vlaamse_Viking