Vandaag gaat de groep zeemansgezinnen die aangesloten is bij de Vereniging Maritiem Gezinskontakt Harderwijk-Zwolle, koffie drinken en een nieuw lid verwelkomen in Zwolle! Hartstikke leuk om elkaar weer te kunnen zien en bij te kletsen. Er hoeft niet eens wat speciaals te zijn; de tijd is altijd te kort. Soms gaan we wel wat met elkaar doen, bijvoorbeeld barbecuen, workshop doen, verjaardagen bezoeken, uit eten, schilderen voor de liefhebber, filmpje bekijken, gewoon buurten enz. enz. Het is deze keer wel onder schooltijd, dus zien de kinderen elkaar niet. De 'grote mensen' zijn in ieder geval de hele ochtend onder de pannen. Doordat het allemaal zeevarenden zijn en hun gezinnen, is er een bijzondere klik. Aan een half woord hebben we al genoeg om te begrijpen wat de ander bedoelt en we zitten allemaal (soms zelfs letterlijk) in hetzelfde schuitje. Het is bovendien een erg gezellige groep en ik heb er veel zin in!
Op bezoek bij mijn tante, kwamen wij (zij, nog een andere tante en ik) op het idee om het openluchtmuseum/gallerij Anningahof te bezichtigen. Het is vlak bij Dalfsen. Het is natuurlijk jammer als iets zo dichtbij is dat je er nog nooit bent geweest. Oorspronkelijk was het een boerderij. Het boerenbedrijf was echter in deze tijd van verregaande voorschriften op o.a. millieu gebied niet vol te houden en er werd gezocht naar een nieuwe bestaansmogelijkheid. Gekozen kon worden uit een forellenkwekerij, een minicamping en meer van dit soort kleine bedrijvigheid waar er al voldoende van was in de omgeving. Na flink wikken en wegen is toen besloten om er een professionele beeldentuin van te maken waar kunstenaars in de moderne kunst (bekende èn debutanten) hun kunnen konden tonen. De oppervlakte beslaat maar liefst 5,70 ha; allemaal kijk en wandelplezier. Het leuke aan deze gallerij (de kunstwerken zijn namelijk allemaal te koop) is het landelijke karakter: 94 beelden (de meeste hebben een enorme afmeting) worden buiten tentoongesteld en 84 kunstwerken staan binnen opgesteld. Vooral de buitenbeelden hebben veel indruk op mij gemaakt. Niet allemaal mijn smaak, maar dat is natuurlijk inherent aan kunst. Mijn tantes en ik hebben heerlijk gepraat onder het genot van een kop koffie en een plak cake, over wat we wel en niet mooi vonden. Het allermooiste vond ik een groep schepen die overledenen over de Styx zou moeten brengen (mijn interpretatie, maar de kunstenaar symboliseert de Christelijke traditie volgens de catalogus ). Je kon helemaal bij de kunstwerken komen, geen hekjes of glas ervoor, zodat ze uitnodigden tot aanraken. Twee enorme witte konijnen van polystyreen, gips, polyurethaan en lak heb ik lekker geaaid! De paden waren prima toegankelijk voor de scootmobiel, het weer was prachtig en de aanleg van de tentoonstelling formidabel. Wilde bloemen, planten en waterpartijen, fleurden het geheel op en hielden je bezig op weg naar het volgende kunstwerk. Hoogteverschillen deden je verlangen naar het uitzicht van boven. De tentoonstellingsruimtes binnen zijn alleen een beetje een ondergeschoven kindje. Het was een heerlijke middag.
Eindelijk is er dan vandaag een verandering op de site www.sailwx.info ! Zoals ik reeds eerder vermeldde, werd het doorgeven van de positie in piratengebied vertraagd met 2 weken, maar nu is hij dan up-to-date:
Er komt zo te zien wel een heel zware tyfoon (genaamd Choi-Wan) aan bij de Filipijnen, maar daar zit Bas gelukkig heel ver vandaan. Helaas heeft hij wel golven van twee meter hoog en slingerd erop los. Dat wordt dus wat minder gemakkelijk slapen.
Ik vind van de arbeidsmarkt, dat er geen onderscheid gemaakt zou moeten worden tussen de 'oudere' sollicitant en de 'jongere' sollicitant. In de praktijk werkt het alleen vaak wel zo. Om dit tegen te gaan, heeft onze regering de wet Gelijke Behandeling in het leven geroepen. Prima, zou je zeggen. Of het werkt? Natuurlijk niet zoals ze willen, want nu zegt men bij een afwijzing bijvoorbeeld, dat de persoon, die ze niet willen, niet in het team past o.i.d. De wet heeft voor de zeevaart nog een ander staartje: de leeftijdsdiscriminatiewet wordt zover doorgevoerd, dat het vanaf 1 januari 2010 verboden is om mensen die ouder zijn, meer verlof toe te kennen. Concreet komt het hierop neer, dat er dagen komen te vervallen, de zogenaamde ouwelullendagen. Het 'grappige' is, dat ze graag hebben, dat mensen langer dan de gemiddelde 6 jaar blijven varen. Daar zijn allerlei campagnes voor gestart (lees: geld voor vrijgemaakt)! Wie slaat nu welke plank mis? Vandaag is het prinsjesdag in Nederland en wordt de miljoenennota voorgelezen. Ik ben benieuwd wat er voor ontwikkelingen zijn...
Zowel mijn man als ik komen uit Cuijk. (op mijn geboortebewijs staat wel Nijmegen, maar dat komt omdat mijn moeder in het ziekenhuis beviel en dat telt natuurlijk niet mee )
Al honderden jaren voor Christus woonden er relatief veel mensen in deze streek. De Kelten hadden een zekere cultuur, hielden vee, bebouwden op nog primitieve manier hun land en woonden in grote houten hutten of schuren. De naam Cuijk is afgeleid van het Keltische woord 'Keukja', wat 'kromming' of 'bocht' betekent. Dit duidt op de kromming in de Maas ter hoogte van Cuijk. 'Keukja' werd later door de Romeinen verbasterd tot 'Ceuclum', waaruit uiteindelijk de naam Cuijk ontstond. In Cuijk vond men al in de negentiende eeuw sporen uit de prehistorie. Zo werden in 1844 veel ronde grafheuvels aangetroffen uit de bronstijd. In deze heuveltjes waren urnen met menselijke beenderresten bijgezet. Een bekende legende is dat Cuijk ooit stadsrechten heeft gehad maar deze verkocht heeft aan het dorp Grave dat nu wel een stad is. Werkelijk bewijs hiervoor is tot dusver niet gevonden.
Een aantal jaren geleden, was men opgravingen aan het doen in de tuin naast het huis van mijn ouders. Aangezien het huis ernaast het ouderlijk huis van mijn vader was, zat hij vol belangstelling te kijken naar het werk van de archeologen. En warempel: ze vonden wat! Ze werkten ineens héél voorzichtig.... Mijn vader stond erbij te lachen, want het waren de flessen die mijn opa bij het uitbreken van de oorlog in de tuin had begraven! Echt een goede vonst!
Gisteren kwam ik in de gelegenheid om een pakketje naar Bas te sturen. De "postbode" is een kapitein die naar de De Zhou gaat.
Deze sleepboot gaat de sleep "Ocean Courage" overnemen, zodat Bas met de London brandstof in kan gaan slaan ergens in Afrika. Ik weet nog niet of dat Durban of Kaapstad gaan worden, maar op kantoor weten ze dat ongetwijfeld wel. Wel heel leuk, dat iemand dan een pakje mee kan (èn wil) nemen! U bent natuurlijk nieuwsgierig naar de inhoud: 3 marsen met een 'eigen' tekst erop geplakt! De energie kan hij vast goed gebruiken en het is weer eens een ander soort mail!
Via www.sailwx.info kun je de positie van schepen opzoeken. Tijdens een reis doe ik dat regelmatig, maar nu schetste mijn verbazing, dat de laatste plek van de London stamt van 2 augustus! Aangezien ik van Bas heb gehoord, dat de metingen 2 maal per dag doorgegeven worden, vond ik dat natuurlijk wel vreemd. Ik ben daarom in mijn Engelse pen geklommen en heb een bericht gestuurd naar de webmaster van deze site. Als antwoord kreeg ik terug, dat de gegevens binnen zijn gekomen, maar dat het schip zich in piraten gebied bevindt en dat deze gegevens met een vertraging van twee weken op de site zullen verschijnen! Dit is een nieuwe regel voor mij, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen! Met een 'snelheid' van rond de 11 km per uur, zou 1 week in ieder geval niet lang genoeg zijn, want als je dan de koers volgt, kun je nog voorspellen waar het schip zich bevindt. Twee weken na vertrek is Bas in ieder geval uit het gebied.
Hoewel ik me natuurlijk realiseer, dat het vandaag nine-eleven is en de aanslagen op de Twin Towers in New York worden herdacht 8 jaar geleden, wil ik niet voorbij gaan aan het feit, dat het koninklijk paar op bezoek is in New York vanwege het 400jarig bestaan van de stad. De activiteiten hebben tot doel de economische en culturele samenwerking tussen Nederland en de Verenigde Staten in de 21e eeuw te intensiveren. Een hoogtepunt van het bezoek wordt de onthulling van een design paviljoen (New Amsterdam Pavillion) dat namens de Nederlandse staat aan de stad New York wordt geschonken. Bij deze gelegenheid is ook de Schaghen-brief te zien. Dit is een historisch belangrijk document dat verhaalt over de verkoop van het eiland Manhattan aan Nederland voor het bedrag van 60 gulden.
De week wordt afgesloten tijdens New York Harbour Day, waar het paar een vlootschouw afneemt.
Hoera! Voor de zeeman en voor mijzelf! Vandaag is het namelijk 17 jaar geleden, dat wij elkaar het ja-woord gaven! Eén van onze afspraken is, dat hij voor een uitje zorgt als hij thuis is op onze trouwdag! Helaas zit hij 11350 km hemelsbreed hiervandaan, dus dit jaar géén feestje samen. Natuurlijk belt Bas wel even op en dat is ook al een feestje!
Zeemansvrouwen zijn geen fietsenmakers! Deze stelling is duidelijk. Ieder zijn vak! Dochterlief belde zojuist op, dat het frame van haar fiets dwars doormidden is gekrakt. Er zit een hele nare drempel bij de ingang van het schoolplein. Daar ging het mis. Dit kan ik niet repareren! Een cursus 'Lassen' staat nog steeds op mijn verlanglijst. De zeeman zou het me leren, maar ik vrees, dat ik het iemand anders moet vragen, om er in de aankomende 10 jaar nog lol van te kunnen hebben. Gelukkig hebben we vorige week een nieuwe fiets uitgezocht. Ik ga dadelijk maar even bellen om te vragen of hij eerder geleverd kan worden.
De Galveston-orkaan van 8 september 1900, was een orkaan van de vierde categorie op de schaal van Saffir-Simpson. De stad Galveston werd door deze orkaan volledig verwoest. (Galveston is gelegen op een schiereiland dat maximaal 2,7 meter boven zeeniveau uitsteekt. De orkaan veroorzaakte golven met een hoogte van 4,6 meter.) Toentertijd woonden er in de stad 38.000 mensen, zeker één vijfde van de bevolking van Galveston kwam om. Vóór de orkaan was Galveston een van de belangrijkste en meest luisterrijke steden van Texas. Het stond bekend als het "New York van het Zuiden". Er wordt wel gezegd dat Galveston een van de grootste steden van de VS zou zijn geworden wanneer de orkaan niet zou hebben toegeslagen. Na de orkaan werd de stad herbouwd en werd een betonnen wering tegen nieuwe orkanen aangelegd. Deze wering bleek te werken, want een orkaan van gelijke sterkte in 1915 eiste "slechts" 275 levens.
Heb ik net vandaag verteld, dat een Stichting ervoor zorgt, dat de 'Holland' in de vaart kan blijven, lees ik net op teletekst, dat er brand in de machinekamer van kustwachtvaartuig 'De Waker' is. (Dit is ook een schip van de firma Svitzer Ocean Towage) 3 personen zijn met ademhalingsproblemen aan boord genomen van de sleepboot "Holland". Er wordt getracht de brand met de CO2-installatie te blussen. Op dit moment (ongeveer 19.00 uur) zijn er in totaal 10 man van de "Waker" afgehaald. 2 opvarenden en een medewerker van het bergingbedrijf zijn aan boord. Ik hoop, dat de brand gauw geblust kan worden...
Sleephistorie Het begin van rederij Doeksen was de schelpenzuiger 'Willem Barentsz', in 1908. De schelpen gingen naar kalkovens voor de fabricage van kalk. 's Winters konden er geen schelpen gezogen worden, en lag zo'n schip doelloos in de haven. Er raakten toen veel schepen boven de waddeneilanden in de problemen, vooral in het soms stormachtige winterhalfjaar. Bergen van schepen leverde veel geld op. Het duurde dan ook niet lang of in de herfst werd de zuiginstallatie van boord gehaald, en het schip gereed gemaakt voor sleep- en bergingswerk. In de jaren voor de Tweede Wereldoorlog had Doeksen grote plannen. Er werden in betrekkelijk korte tijd de nodige slepers aangekocht. In 1939 werd bij J. Smit & Zoon te Foxhol een sleepboot besteld met een vermogen van bijna 4500 pk en een snelheid van 18 mijl per uur. Het zou de sterkste en snelste sleepboot van dat moment worden. De naam: 'Holland' (II). Met zijn prachtige stroomlijn een jacht onder de sleepboten. Als de Holland geen berging te doen had, hielp het mee passagiers varen voor de rederij Doeksen.
De Stichting De Stichting Zeesleepboot Holland beoogt de 'Holland' in oude glorie te herstellen en in de vaart te houden door middel van museale exploitatie voortvloeiend en voortbordurend op haar vroegere taken. Na lang als bergingsjager te hebben geopereerd, gevolgd door een periode als onderzoeksvaartuig voor Rijkswaterstaat is de 'Holland' hiermee een waardige derde loopbaan ingegaan, waarmee de herinnering aan de vroegere bergingssleepvaart levend blijft .
Bas mist weer een hoop leuke dingen. Het bloemencors is geweest en afgelopen vrijdag had ik een bruiloft. Vandaag gaan we, omdat mijn ouders 43 jaar getrouwd zijn, met de familie bowlen en uit eten. Wel jammer voor Bas, want die vindt dat een van de leukste dingen om buiten de deur te doen. Af en toe baalt hij ervan, dat hij niet overal bij kan zijn, maar meestal vindt hij het ook wel prima, dat hij niet op hoeft te komen draven. Voor ieder volgepland mens, zal dat wel een punt van herkenning zijn. Een van de voordelen van het zeemansleven is, dat je niet al je dingen in het weekend hoeft te passen. Een van de nadelen, dat je niet alle leuke dingen mee kan maken. Gelukkig is er de mail en kan ik hem uitgebreid verslag doen, hoewel het dan nog alleen maar platte tekst is. Aangezien er nog geen continue internet aan boord is, wordt er ongeveer twee keer per dag verbinding gemaakt met de satelliet om berichten binnen te halen en te versturen. Foto's hebben teveel tijd nodig om te downloaden en de verbinding met de satelliet is duur. In de toekomst zal dat natuurlijk veranderen.
Dit weekend is het weer 'Wereldhavendagen' in Rotterdam. Een spectakel voor iedereen! Zo is er vandaag (buiten nog vele demonstraties) de 'Maasrace' . Een 70-tal sloepen probeert van elkaar te winnen in een afstand van 17 km. Natuurlijk zijn de zeevaartscholen ook vertegenwoordigd en die willen niet voor elkaar onder doen. Erg leuk om te zien. Start om 12.45, dus hup, naar Rotterdam!
De lezer die al langer meeleest weet het al: altijd als Bas weg is, komen de grootste uitvallen. Nu al, terwijl de reis pas 4 weken op weg is. Allereerst de TV. Goed, het beestje is 16 jaar oud en dan schijnt het, dat je niets te klagen hebt over zo'n vierkant kastje. Het is wel lastig. Ik had mijn buurman gevraagd, of hij hem in de auto wilde zetten en dat wilde hij meteen doen, maar wilde ook eerst nog even kijken of hij hem kon maken! Ja, ik heb een super-buurman! Natuurlijk is dat gelukt! Vooralsnog hoef ik geen nieuw toestel aan te schaffen. Hoera, anders hield ik deze keer aan het einde van mijn geld nog een stukje maand over... Dan mijn fototoestel: gaat telkens uit, ook als ik het niet wil. Die moest dus weggebracht worden. Maar dan: wéér een gaslucht bij mijn gasfornuis. Daar heb ik het natuurlijk niet op en belde meteen de installateur. Die konden eergisteren gelijk komen, maar het niet à la minuut maken, dus kwamen ze gisteren weer terug. Na drie keer terugkeren was het klaar. Dat euvel is dus ook weer opgelost en de lades staan weer gewoon in de kast in plaats van op de grond in de keuken. Het prijskaartje is nog onbekend. Als laatste breekt er bij de fiets van onze dochter wat af en moet dat vervangen worden. Ik ben niet voor 1 gat te vangen, dus naar de fietsenmaker. Een nieuw ding gekocht en het zelf erop gezet. Dat moest ook gelijk gebeuren, want de dame fietst iedere dag 32 km (16 naar school en 16 weer terug en dat moet wel met een goede fiets). En nu vind ik dat het maar afgelopen moet zijn met de stukken!
). Je kon helemaal bij de kunstwerken komen, geen hekjes of glas ervoor, zodat ze uitnodigden tot aanraken. Twee enorme witte konijnen van polystyreen, gips, polyurethaan en lak heb ik lekker geaaid!
