Een zeeman wordt omschreven als 'stoer, sterk, man van de vrijheid, rijk, wereldwijs, genietend, en nog meer prachtige woorden'. Het is logisch, dat er in de TVwereld gebruik wordt gemaakt van het cliché, want ieder kind kan zich een beeld vormen bij de term zeebonk. Reclame speelt er ook grif op in, hoewel de verbinding met het onderwerp voor mij niet altijd even duidelijk is. Wat heeft een bank bijvoorbeeld te maken met een schip wat onder de Golden Gate brug doorvaart? En een pluchen beertje van een andere bank op een zeilboot met een geel zeil is volgens mij niet het toonbeeld van stoer. Sommige linken vind ik wel leuk: zo heeft Fisherman's friend vaak leuke reclames en die van VanNelle shag is ook een oude bekende reclame.
Gisteren bereikte mij het bericht over een tragisch ongeluk aan boord van één van de kleinere schepen van Svitzer. In het Ras Laffan olie en gasveld van Qatar is door onbekende reden een explosie geweest vlakbij het schip, waarbij 7 mensen (6 crewleden en een medewerker van een oliebedrijf) het leven verloren. Het schip was in de buurt van een boei waar vloeibaar gas overgepompt wordt in LNG-tankers. Svitzer heeft een onderzoeksteam naar Qatar gestuurd.
Het kantoor vraagt om 1 minuut stilte om 12.00 uur GMT. Mijn hart gaat uit naar de gezinnen en vrienden die deze mannen achterlaten.
Vorig jaar zijn er veel zinnige en onzinnige onderzoeken gedaan. Dat is een feit. Ik ga niet over het op-, en afwaarderen van het nut van menig onderzoek. Vandaag kreeg ik een onderzoeksuitslag onder ogen, waarbij de conclusie getrokken werd, dat de mens beter tegen alcohol kan in zijn stamkroeg dan in een 'vreemde' kroeg.
De Singapore ligt weer binnen! Er komt weer brandstof, eten, drinken en ander spul aan boord. Er wordt natuurlijk ook onderhoud gepleegd. Na het werk, krijgt de crew weer de gelegenheid om de benen te strekken op de wal en bij de locale horecagelegenheden een pilsje te halen.
Vanmorgen had ik de kans even te chatten met de kapitein. Hij vertelde mij, dat hij ook even de wal op kon. 'Lekker naar mijn stamkroeg!', was zijn kreet! In deze context zeg ik dus maar: "Gelukkig!" Maar een stamkroeg in Nieuw Zeeland vind ik toch een pietsie decadent!
'Bijtekenen' , deze term wordt nogal eens aan boord gebruikt als er wat duurs gekocht moet (of mag) worden. Het betekent, dat er langer gewerkt moet worden, zodat er meer geld overblijft. Een dure smaak helpt hier natuurlijk bij. Gelukkig voor de kapitein, zijn de eisen van zijn vrouw niet zo hoog, dat er bijgetekend moet worden (op dit moment ). Heel anders zou het zijn, als de wensen voor een nieuwe auto zouden uitkomen bij de onderstaande (prachtige, dat wel!) exemplaren, waarvoor zo'n slordige 110.000,- betaald moet worden! Ernaar kíjken vind ik wel leuk! Dus echt op z'n Hollands: kijken, kijken, niet kopen!
14 april togen diverse leden van de VMG naar
het Oosten van Leeuwarden om de dierentuin Aquazoo te gaan bekijken. Na de
nodige zoenen, handjes schudden, aaien over bollen en overige
kennismakingsrituelen, werd er koffie en taart getrakteerd en konden we de paden
van het park onveilig gaan maken. Aangezien het weer prachtig, maar aan
het begin nog fris was, waren sjaals en dassen ruimschoots vertegenwoordigd. En
dat zijn natuurlijk geen attributen waar men veel op let als het warmer wordt.
Zo zag Ida Remmers, al wandelend met mij, de das van haar echtgenoot geheel
verlaten op het pad liggen en al grinnikend namen we hem mee. Toen we echter
weer bij de hoofdingang terug kwamen, ontdekte ikzelf, dat ik in de loop van de
ochtend mijn eigen sjaal ook ergens onbedoeld had achtergelaten! Dat werd
natuurlijk nog meer gegrinnik. Aangezien de das van de familie Remmers ook
zo snel was teruggekomen, had ik er vertrouwen in, dat die van mij ook wel
gevonden zou worden. Misschien was hij wel in 'onze' ontvangstkamer blijven
liggen... Om vondsten door derden ook te ondervangen, ben ik toch maar even
naar de balie gegaan, waar een zeer vriendelijke man mij verzekerde, dat hij
weer bij mij terug zou komen, mocht de sjaal afgegeven worden. We praatten
dus nog even na over het uiterlijk van de sjaal, totdat Ida het ding op mijn rug
ziet hangen en vraagt: "Is dit hem?" Dat werden dus tranen van het lachen!
We kwamen niet meer bij! In de dierentuin heb ik geen dassen gezien, maar ze
zijn wèl gevonden. Ik stel dus voor om Ida te benoemen tot de 'grooste
dassenvindster' van de dag!
Wie vandaag niets te doen heeft, kan lekker in IJmuiden naar de vlootshow van Svitzer gaan kijken! Lekko, de vereniging voor belangstellende van de sleepvaart, stuurde de volgende uitnodiging:
Er is, wonder boven wonder, toch een begrotingsakkoord rondgekomen in politiek Nederland. Nu kan iedereen weer aan het werk! De zeeslepers van Svitzer Ocean Towage zijn ook allemaal aan het werk: De Singapore nog steeds in Nieuw Zeeland, De Rotterdam bij Portugal De London op weg naar Japan
Vandaag heeft onze dochter haar laatste echte schooldag en daarna is het werk op het VWO gedaan. Natuurlijk wordt haar kennis nog getoetst in het examen. Er zullen nog wel wat leeruurtjes aan vooraf gaan, maar het echte leren heeft ze de afgelopen 6 jaar moeten doen. Gelukkig staat ze er goed voor en dat is een fijn uitgangspunt. De Singapore heeft zich weer vastgekoppeld aan de Smit Borneo en daar wordt dus ook weer gewerkt! Hoe verder we de aflosdatum naderen, hoe spannender het wordt, want de examens beginnen op 14 mei en de aflosdatum van Bas is 15 mei. Bas treft het goed en komt middenin de hectiek thuis!
Vandaag is het ANZAC day in Nieuw Zeeland en in Australië. Het is te vergelijken met 4 en 5 mei vieringen in Nederland. ANZAC is de afkorting van Australian and New Zealand Army Corps en is de naam van de gezamenlijke troepen van beide landen. In de Eerste en de Tweede Wereldoorlogen vochten ze samen met de Engelsen en in de Vietnamoorlog met de Amerikanen.
Alle gevallenen worden vandaag herdacht, met ceremonies, optochten en defilé. In Nieuw Zeeland wordt deze dag ook gebruikt door pacifisten om te demonstreren.
Aan boord hangt de Nieuw Zeelandse vlag in top, op aanvraag van de Nieuw Zeelanders die ook aan boord zijn.
Op de Singapore is het op dit moment rustig. De Borneo is hard aan het werk om allerlei troep uit het water te hijsen en de weergoden houden zich gedeisd. Dit zijn momenten waarop mensen gaan bedenken wat ze zo allemaal kunnen verzamelen. Ik zou het leuk vinden om eens uit te zoeken, wat de 'doorsnee zeeman' zoal verzamelt. Zijn dat sigarenbandjes, postzegels (daar ken ik er in ieder geval één van!), ansichtkaarten of speldjes?
(Speldjes worden er hier thuis ook verzameld, maar dan van plekken op de wereld die we samen bezocht hebben.)
Eén van de voordelen van het zeemansvrouwenbestaan is, dat je kunt koken wat je wil. Vandaag komen mijn ouders op visite en eten we asperges. Traditioneel heeft onze voorkeur.
Asperges traditioneel:
Stoom de schoongemaakte asperges gaar. (voor 2 personen 600 gram, ongeveer 8-10 minuten boven water met zeezout in een stoommandje) Smelt intussen de
boter zonder hem te laten kleuren.
Pel 4 gekookte eieren. Snipper 1 ei fijn en meng gehakte peterselie erdoor. Snij de overige eieren in vieren. Rol 12 halve plakken ham op. Leg de asperges op een schaal en rasp er wat
nootmuskaat over. Strooi het gesnipperde ei met de peterselie als een band vlak
achter de kopjes. Leg de halve eieren en de rolletjes ham rondom de asperges.
Geef de warme gesmolten boter erbij.
Nu is iedereen blij: mijn vader omdat hij er dol op is en de zeeman omdat hij het mist!
Het zal voor iedereen wel bekend zijn: het is kabinetscrisis in Nederland. Gedogenpartner PVV heeft de handdoek in de ring gesmeten en nu is er een echt minderheidskabinet over. Die situatie is natuurlijk onhoudbaar en er zullen nieuwe verkiezingen volgen.
Helaas is dat dan pas op z'n vroegst in september! En al die tijd zitten we zonder een regering die knopen door kan hakken. Bah! Wat een verlies van tijd. Mijn voorkeur gaat uit naar eindelijk eens wat te besluiten, heftig en pijnlijk en daardoor kort! Het zwaard van Damocles hangt al heel lang boven ons hoofd, wat een verlammend effect heeft.
Maar goed dat er aan boord geen democratie is: de kapitein is de baas. Niet gekozen, maar benoemd tot aan het pensioen. Geen gebakkelei, maar werken!
Eergisteren heb ik de eerste zwaluw gezien! En nu is het gezegde: één zwaluw maakt nog geen lente, maar hopen mag men altijd! Nog even en de Betuwe staat weer in de bloei, fladderen de vleermuizen weer om je oren en gaan de zomerschoenen weer uit de kast. Vandaag ontdekte ik, dat het nog een kleine 4 weken duurt voordat Bas thuiskomt, terwijl ik er door een telfout van uitging, dat het nog 3 weken zou zijn. Een tegenvaller dus. Soms zou je de tijd een zet willen geven. In ieder geval zorgt het Tiel's Flipje ervoor, dat het met wat limonade en taart weer helemaal goed komt. (deze speelgoedkist heb ik een aantal jaar geleden, naar een voorbeeld van de door mijn vader in 1954 gespaarde boekjes, gemaakt voor een klein vriendje:)
Het leven aan boord is bijzonder veilig als het aan komt op op het oplopen van virussen. Het is tenslotte een kleine gemeenschap (17 mannen als er ook stagiaires aan boord zijn) die nauwelijks in aanraking komt met 'de buitenwereld'. De kans op het oplopen van een virus is daardoor bijzonder klein. Anders wordt het, als er aflossers aan boord komen. Zij nemen soms een virus mee, wat als resultaat heeft, dat de hele bemanning binnen no time ziek wordt. Het blijft natuurlijk een kleine gemeenschap! Een ander risico is een bezoek aan de wal. Dan is de kans zelfs groter, dat er een virus wordt meegenomen aan boord. Er zijn dan namelijk meer passagierende bemanningsleden. Op dit moment waart er een virus door het schip en is de hele bemanning omstebeurt (en af en toe tegelijk) ziek. Helaas moet al het werk wel gewoon doorgaan.
Morgen is het 2 jaar geleden, dat het olieplatform Deep Horizon door een explosie vernield werd en een olieramp veroorzaakte in de Golf van Mexico. Gedupeerden (ongeveer 100.000 particuliere partijen, waaronder veel vissers) hebben nu toegezegd gekregen, dat BP, de exploitant, schadevergoeding zal uitkeren in een schikking. Het is dus duidelijk, dat je enorm veel geduld moet hebben, voordat je weer verder kunt met je bedrijf. De kunst is om in de tussentijd het hoofd boven water te houden!
De Space shuttle is gisteren via de lucht vervoerd naar de laatste rustplaats, het Smithsonian National Air and Space Museum in Washington. De shuttle werd vervoerd op de rug van een Boeing 747.
Ik vind het erg spectaculair als vervoersmiddelen door dezelfde vervoersmiddelen worden vervoerd.
De Singapore heeft de 'Smit Borneo' afgelopen zondag weer de zee op gesleept. Daar is de kraanbak rommel aan het opruimen, wat in zee is gekomen toen het achterschip van de Rena wegzonk. Het achterschip is niet heel ver gezakt: nu ligt alles 6 meter lager dan eerst. Als een schip zinkt, komt er altijd troep vrij en meestal ook veronreiniging in de vorm van olie en chemicaliën. Vanaf de brugvleugel kon Bas het wildlife vlak bij de Rena fotograferen. De extra verontreiniging na de afgelopen storm lijkt mee te vallen:
Afgelopen weekend heeft de zeesleper Elbe eindelijk weer een stuk gevaren. Het was een proefvaart en de oude dame is met vlag en wimpel geslaagd voor deze test. De reparatie heeft maar liefst 8 jaar geduurd, nadat het schip in 2004 twéé maal gezonken was. (één keer door een aanvaring met een schip van Jumbo Shipping en één keer waarschijnlijk door sabotage) De oude dame, te water gelaten op 14 oktober 1958 (precies 53,5 jaar geleden), is door vrijwilligers, met een eindeloos geduld in topconditie teruggebracht en is te bewonderen bij het Sleepvaartmuseum in Maassluis. De vorige eigenaar, Greenpeace, die haar weer gekocht had van Smit, heeft haar geschonken aan de Stichting Maritieme Collectie Rijnmond, zodat ze voor het nageslacht bewaard kon blijven. Dat doel is dus gehaald! Deze foto stond vandaag in het krantje van Piet Sinke:
Zoals ik al eerder vermeldde, ging het jaarlijkse uitje van de zeemansgezinnenvereniging naar Aquazoo in de buurt van Leeuwarden. Onze groep bestond uit een man of 27, bescheiden dit jaar, maar zeer gezellig! Met een lekker stukje gebak en koffie werden we ontvangen en daarna mochten we in de volle zon het park verkennen. Op zich is het niet een heel grote dierentuin, maar juist perfect voor ouders/grootouders met kleine kinderen, uitstekend ingericht voor wandelwagens en natuurlijk daardoor ook voor rolstoelgebruikers. Na de lunch, waar er veel bijgekletst werd, kregen we nog een rondleiding van 1,5 uur door de dierentuin, waarbij de mevrouw ons bijzondere details kon vertellen over de diverse diersoorten. Het was een zeer geslaagd uitje, waar de groep Haren uit de provincie Groningen de organisatie van had. Royal Wagenborg sponserde het!
Na het uitje, kon ik als klap op de vuurpijl ook nog bij een vriend om een hoekje kijken en was het een geweldige dag!
Vandaag hebben we de jaarlijkse ontmoetingsdag van de Vereniging Maritiem Gezinskontakt! Dit uitje wordt telkens door één van de groepen georganiseerd en het enige voorschrift is, dat het iets met water te maken moet hebben. De reis voor dit jaar gaat naar Aquazoo in Friesland en is georganiseerd door de groep Haren uit Groningen. Ze hebben in ieder geval aan het voorschrift voldaan; het weer werkt ook mee, dus de dag kan niet meer stuk.
