14 april togen diverse leden van de VMG naar
het Oosten van Leeuwarden om de dierentuin Aquazoo te gaan bekijken. Na de
nodige zoenen, handjes schudden, aaien over bollen en overige
kennismakingsrituelen, werd er koffie en taart getrakteerd en konden we de paden
van het park onveilig gaan maken. Aangezien het weer prachtig, maar aan
het begin nog fris was, waren sjaals en dassen ruimschoots vertegenwoordigd. En
dat zijn natuurlijk geen attributen waar men veel op let als het warmer wordt.
Zo zag Ida Remmers, al wandelend met mij, de das van haar echtgenoot geheel
verlaten op het pad liggen en al grinnikend namen we hem mee. Toen we echter
weer bij de hoofdingang terug kwamen, ontdekte ikzelf, dat ik in de loop van de
ochtend mijn eigen sjaal ook ergens onbedoeld had achtergelaten! Dat werd
natuurlijk nog meer gegrinnik. Aangezien de das van de familie Remmers ook
zo snel was teruggekomen, had ik er vertrouwen in, dat die van mij ook wel
gevonden zou worden. Misschien was hij wel in 'onze' ontvangstkamer blijven
liggen... Om vondsten door derden ook te ondervangen, ben ik toch maar even
naar de balie gegaan, waar een zeer vriendelijke man mij verzekerde, dat hij
weer bij mij terug zou komen, mocht de sjaal afgegeven worden. We praatten
dus nog even na over het uiterlijk van de sjaal, totdat Ida het ding op mijn rug
ziet hangen en vraagt: "Is dit hem?" Dat werden dus tranen van het lachen!
We kwamen niet meer bij! In de dierentuin heb ik geen dassen gezien, maar ze
zijn wèl gevonden. Ik stel dus voor om Ida te benoemen tot de 'grooste
dassenvindster' van de dag!
