Ondertussen is het nieuwe jaar alweer enkele weken oud. De nieuwjaarsbrieven zijn gelezen, de pakjes uitgepakt en bewonderd, het eten verteerd, alsook de indigesties! Verder heeft de buikgriep eventjes halt gehouden aan onze deur, maar ook die is weer verdergetrokken, op zoek naar nog meer slachtoffers. De eerste sneeuw van het jaar was een voltreffer, ook al kon de datum iets beter gekozen worden. Toen onze Jonah opstond op de eerste schooldag van het nieuwe jaar, was het eerste wat hij zei : "Kon die sneeuw nu niet wat eerder vallen?". Onze Milan was die morgen al heel vroeg wakker en stond om 7 uur al met sneeuw te gooien in de tuin. Gelukkig konden ze die avond nog flink wat sneeuwpret beleven!
Nog wat nieuws dat het vermelden waard is : onze Eli is op twee speeldagen van het einde, met zijn korfbalploeg, de B-scholieren van Vobako, kampioen van de zaalcompetitie! Da's toch een heel dikke proficiat waard voor alle spelers en de trainster, nietwaar!
Verder heeft ons Febe deze eerste weken van het nieuwe jaar toch wel nodig gehad om te wennen in de klas. Er zijn na nieuwjaar weer vijf nieuwe kleutertjes gestart en deze drukte bracht voor haar weer wat aanpassing met zich mee. Ze heeft het er al moeilijk mee als er iets in de dagelijkse routine veranderd, en deze nieuwe 'bevolking' was net iets te veel van het goede. De tweede dag school kondigde zich aan met veel geween en gezeur, ze wou absoluut niet naar juf Carla, en dit herhaalde zich dagen- en wekenlang. Het gekke is : ze zeurt en weent tot ze aan school uit de auto stapt; want wanneer ze de speelzaal binnenwandelt, klinkt het opgewekt: "Hallo, juf Carla!". Grrrr, soms zou je ze achter het behang plakken! Kids!
En last but not least: op 6 januari ben ik de fiere meter geworden van Tiany. Ze woog 2,840 kg en mat 49 cm. Ze is het derde kindje en eerste dochtertje van mijn broer Rob. En ze is een prachtig klein poppemieke!
