Hier zit ik dan in het vliegtuig richting Costa Rica.  Als iemand een half jaar geleden tegen me had gezegd dat dit het volgende zou zijn dat ik zou doen dan zou ik eens goed gelachen hebben.  Ik had andere plannen en zou proberen om zo snel mogelijk iets voor de straatkinderen op in Zomba op te zetten, misschien in India gaan studeren of in Azie gaan werken. Even vraag ik me af hoe ik toch weer tot dit punt ben gekomen? Een mens kan toch iets presteren in drie maanden tijd ;)  Bij deze heb ik dan ook een goed plan ontwikkeld (vind ik zelf) waarbij sommige mensen een sexy begeleider krijgen om mee in het oog te houden of ze nog op de gewone weg lopen of ergens in een zandpaadje zitten op weg naar een patatteveld om het even plastisch uit te drukken.  Ik denk dat ik hier  wel in aanmerking voor kom en zelfs kan worden opgenomen in de noodlijst aangezien ik de laatste jaren meer patatteveld heb gezien dan de  gewone rechtstreekse paden.    Ik vraag me  af of wij kiezen welke weg we gaan afleggen of dat  het leven dit voor ons kiest?  Het lijkt of het leven je meeneemt naar daar waar het op dat ogenblik naar toe wil.  Bij mij is het toch zo. Anderzijds kan het ook een goed excuus zijn om mijn veelvuldige wildere momenten goed te praten.   Daarom beste vrienden kan ik vertellen dat het niet aan mij ligt maar dat het leven me besluipt als een tijger en me bespringt als een leeuw, arme ik J.  Wie kan daar nu tegen op?  Ik alvast niet, daarom heb ik momenteel besloten om gedwee mee te glijden op de stroom van mijn leven.  Wat dan ook verklaart waarom Costa Rica waarschijnlijk zal worden ingeruild tegen Nicaragua.  In Nicaragua zit een organisatie waar ik vorige week contact mee heb opgenomen, zij hebben me aangeboden om als trekking guide bij hen te werken.  Het is een sociale organisatie die hun projecten mee financiert door toeristen, vrijwilligers tochten aan te bieden.  Ik zal dus waarschijnlijk met een hoop mensen tochten gaan ondernemen en daarnaast ook in de projecten staan.  Ik mag dus vuurtjes maken omv mijn job, en als ik nu ergens goed in ben dan is het wel in vuurtjes maken, haha.   Aangezien ik de mail een dag voor mijn vertrek heb gekregen zal ik alles in Costa Rica regelen maar ik zou Veerle Janssens niet zijn als ik al geen contacten had gelegd in het vliegtuig en niet al eens had geïnformeerd hoe ik er kan geraken.   Volgens mijn bronnen mag ik mee over de Costiricaanse en Nicaruaguaanse wegen scheuren in een lokale bus.  Ik verheug me er al op want de voorbije maanden heb ik  niet te veel meer over wegen gescheurd gezien het feit dat mijn fiets deze snelheid jammer genoeg niet kon halen. Ook al ben ik katrap, het niveau van de Afrikaanse busjes kon ik niet overstijgen, en laat me dan maar direct  eerlijk zijn en toegeven dat ik dit enorm heb gemist.  Ik zie me al in het busje zittend mee dansen op de muziek (die er hopelijk ook bij is)  en de chauffeur aansporen om sneller te rijden, olee!   Alhoewel ik plots bedenk dat ik in Zuid-Afrika toch eens 1 keer heb moeten duidelijk maken dat het snelheidsniveau in de buurt van de term “zeer getikt en bestel al maar een kist’ kwam, dus ik zal nog maar even afwachten voor ik de chauffeur denk te moeten aansporen.  Natuurlijk weet ik nog niet helemaal wat het zal worden en kunnen de plannen nog steeds gewijzigd worden maar ik hou jullie op de hoogte.

Ondertussen ben ik enkele dagen in Costa Rica.  Toen ik aankwam dacht ik even snel naar buiten te wandelen maar dit was buiten de bagagecontrole gerekend.  Twee mannen stonden niña te roepen, ik maar rondzien op welk kind ze aan het roepen waren, bleek dat ze het op mij hadden, welkom in Costa Rica kindje, wie had gedacht dat dit nu nog tegen mij zou gezegd worden?  Aangezien ik niet de moeilijkste ben aanvaardde ik dit maar en wentelde me in mijn jeugdigheid.  De mannen vonden het grappig dat ik al vragend had terug geroepen: ik, een kindje, en lieten me na controle snel doorgaan.  Iets later stond ik buiten waar Ligia op me wachtte. Samen contacteerden we Aaron, een lid van couchsurfing die zo vriendelijk was om me een slaapplaats aan te bieden.  Nu bleek dat hij dacht dat ik de volgende dag zou komen, geen paniek,  ik had enkele backup plannen ontwikkeld en zat op een goede stroming in mijn leven.  Aarons zus, May,  werkte op het vliegveld en zij zou me de weg naar het huis wijzen.  Aangezien ze niet weg kon stond ik niet veel later in een huis met een lieftallig oud moedertje dat enkel Spaans sprak.  Mijn planning om het Spaans rustig op te bouwen zou bij deze dan ook moeten opgeborgen worden want iemand moest toch aan dit vrouwtje uitleggen wat het buitenlands meisje met een grote rugzak in haar huis kwam doen?  Ik kon het niet laten om te denken; lang leve Malawi! Daar wonen heeft er voor gezorgd dat ik kalm blijf onder vele omstandigheden en het koetje bij de hoorns vat als het passeert.  Twee minuutjes later zat ik in een Costaricaans huis op de koffie Spaans of wat er voor moet doorgaan te praten.  Een aantal uren later was de ganse familie compleet, het lieftallige vrouwtje heeft een leuke man.  Een koppel waar mijn hart direct van smelt. Aarons zus is een echte Costaricaanse en houdt van gezelschap, niets is haar te veel en dan hebben we nog Titi, een tweejarig nichtje die al heel goed weet wat ze wil en graag danst, het duurde niet te lang of ik stond er naast, dolle pret in Costa Rica terreketet.  Aaron zelf is een hele vriendelijke, toffe man dus ik had weer chance met mijn tijdelijk onderkomen.

 Binnen de vierentwintig uur was ik er dan ook al in geslaagd

-          om het toilet binnen te lopen, waar de hele knappe neef zich toch net  in een hele lastige positie bevond, sorry kan ik al wel goed in het Spaans ;)

-          te zeggen dat hun hond uit de hel kwam,  

-          aangevallen te worden door de familiale kat,

-          de mensen van het plaatselijk telefoonmaatschappijtje voor mijn kar te spannen waardoor zij zeiden dat ze Engels  praten als a hors en mijn zwak Spaans door de vingers werd gezien,

-           bevriend te worden met het oude mannetje verderop dat in een rolstoel de straat in het oog houdt