Deze keer ga ik 3 dagen helpen op de boerderij, van vrijdag tot en met zondag, het plan was om van vrijdag tot zaterdag te komen maar ik heb er de zondag bijgezet. De zondag gaat Edmond naar de kerk, de jongeren moeten de nodige werken uitvoeren en kunnen dus niet naar de kerk gaan, als ik er ben om te helpen kan er toch al ééntje een keer mee naar de kerk gaan. Hier zijn de mensen heel gelovig en gaan ze vaak naar de kerk, de diensten zijn ook totaal anders dan bij ons en duren vele uren vol van gezang, dans en gebed. Vorige week vroegen de jongens mij of ik in België naar de kerk ga, neen waarop ik vraag of zij gaan, we kunnen niet omdat we moeten werken, ik begrijp hieruit dat ze eigenlijk wel eens willen gaan dus vandaar mijn voorstel om ook op zondag te komen helpen zodat er toch al één jongere naar de kerk kan gaan, ik doe dan ondertussen zijn werk.

Eerder deze week kreeg ik een berichtje van de jongens met de vraag wanneer ik kwam, toen ik hen verteld dat ik deze keer 3 dagen zou blijven was het antwoord, we zijn zo blij dat we zonet een vreugdedansje gedaan hebben. 

Edmond komt mij vandaag tegen ten laatste 8 uur ophalen, eens zien of hij mijn preek van vorige keer niet vergeten is, dit wil zeggen dat het volgens mijn principes respectloos is om iemand 2 tot 3 uur te laten wachten zonder enig bericht. Europeanen hebben een horloge en Afrikanen hebben de tijd wordt gezegd, maar er zijn ook grenzen, ik vind het echt niet kunnen als je iemand zolang laat wachten, ik weet heel goed dat je gezien het verkeer en dergelijke hier niet op een half uur na kan zeggen wanneer je er zal zijn, dat kan ik perfect begrijpen maar uren dat was er voor mij wat over, en gezien ik nogal direct ben heb ik dit dan ook wel heel duidelijk gezegd. Vandaag is Edmond perfect op tijd, rond kwart voor acht is hij er al.

Ik maak aanstalten om te vertrekken, maar wordt tegengehouden door mijn gastheer Josias, je vertrekt niet zonder ontbijt of op zijn minst een koffie, zet je neer ik geef je eerst nog een koffie, het is heel onbeleefd om de gastvrijheid niet te aanvaarden dus drink ik nog een kopje koffie. Ietsje later wordt er aangebeld, het brood is er, en neen het is niet de bakker die aanbelt, het is een manier van “boodschappen doen” als je zelf geen tijd hebt dan bel je iemand op uit de buurt en deze gaat het brood voor jouw kopen.

De manier waarop je hier boodschappen doet is heel anders dan bij ons, hier verkopen ze zo goed als alles in stalletjes langs de straat, aan elk kruispunt staan er heel veel verkopers met hun koopwaar in een mand op hun hoofd, en er zijn ook kleine winkeltjes. Als je met de auto bent of met de brommer  dan stop je langs de kant van de weg, draait je raampje open en wanneer nodig claxoneer je eens, de uitbaters van de winkels of stalletjes komen tot bij de auto, je zegt wat je nodig hebt en zij halen het en brengen het naar je auto, winkelen zonder je auto uit te stappen, ik vond dat in het begin nogal vreemd en naar mijn gevoel respectloos maar dit is zeker niet het geval, ze doen het met plezier en zijn blij dat ze iets kunnen verkopen. Als je iets wil kopen van een verkoper die  langs de andere kant van een grote en drukke weg is, heel eenvoudig je stopt, claxoneert of roept hen en ze steken de weg over om te verkopen. En het kan nog erger, een aantal dagen geleden had ik zin in ananas dus onderweg naar de toeristische site zouden we stoppen om deze te kopen, op een bepaald ogenblik houden we halt voor een boodschap en een stuk verder is er een stalletje met ananas langs de andere kant van de weg, Josias spreekt een wildvreemde jongeman aan, geeft hem het geld en deze gaat voor ons de ananas kopen, dat is pas bizar, maar zo gebeurt het hier echt, voor mij is dit nog steeds wennen. Maar niemand kijkt raar als je zo de boodschappen doet, men is het gewoon, een andere cultuur een andere levensstijl.

Terug naar de boerderij, het is rond 9u30 als we aankomen, na een dikke knuffel van mijn jongens kijk ik hun werk bij de komkommers na, ze hebben ondertussen alles opgebonden, hier en daar op hun manier dus is er is nog wat bijsturing nodig, wat normaal is. Ook het opdraaien van de plant langs de koord hebben ze nog niet helemaal onder de knie. De witte vliegjes zijn nu wel helemaal verdwenen dat ziet er goed uit, ook de eerste komkommers kunnen we al goed zien, ze groeien goed, normaal zouden we eind volgende week de eerste kunnen oogsten.

Ik hou me bezig met het opdraaien van de komkommers en waar de koord niet echt goed aangebracht is doe ik het opnieuw. Ondertussen is Eric bezig met het rapen van de eieren en deze aansluitend te kuisen. Judicaël is bezig met de komkommers water te geven.

Nadat Judicaël klaar is met water geven komt hij mij helpen en vraagt wat tips, ik probeer goed uit te leggen hoe hij het beste doet en ook waarom, als je begrijpt waarom iets zo hoort dan zal je er meer op letten. Ik toon ook de zaken die niet zo goed gedaan zijn, vb als er een plant hierdoor breekt of er een vrucht gekneld zit tussen het koord, op die manier zien ze duidelijk wat goed is en wat niet goed is.

Eris is vandaag de kok van dienst en maakt het eten klaar, het is al rond 13 u als we eten en daarna is het tijd om wat uit te rusten, of neen om wat te ontspannen, ze halen hun spelletjes boven die ik ze vorige week cadeau deed en elkeen is er geconcentreerd mee bezig , het is leuk om te zien, hoe ze nadenken en als ze iets gevonden hebben verschijnt een trotse lach op hun gezicht. De rubiks kubus blijkt toch wel nog moeilijk te zijn, ik geef hen tips en met mijn hulp lukt het toch om één vlak te maken. Na een tijdje is Judicaël er goed mee weg, ik vind het fijn om te zien hoe hij steeds vragen stelt en echt wel enthousiast is om dingen bij te leren.

Na de pauze gaan de jongens terug hun werkjes uitvoeren en Edmond en ik houden ons wat bezig met de administratie, wat ook een hele karwei is om dit goed in orde te houden. Ik heb een aantal tabellen gemaakt me Excell om het aantal eieren, de verkoop en dergelijke dagelijks goed bij te houden. Ook dit zijn ze hier niet gewoon, maar stap voor stap leer ik hen deze dingen bij en samen komen we er wel.

Na een paar uur op de computer is het welletjes en gaan we de jongens nog wat helpen in de moestuin. Terwijl ik me met de komkommers bezig hou, verplanten zij wat jonge plantjes (een lokale soort sla) die in zaaibedden gezaaid werden, het ziet er proper gedaan uit, we proberen om de tuin zo optimaal mogelijk te benutten en dit vergt echt wel veel werk.

Rond 18u30 houden we het voor bekeken en is het werk voor vandaag gedaan, of nog niet helemaal er moet uiteraard nog gekookt worden en dat vergt veel tijd op een klein vuurtje gestookt met hout.

Maar vooraf willen de jongens nog wat foto’s nemen met een mooi resultaat.

Na het eten nog de afwas doen, me wassen in de brousse met een emmer water en dan is het tijd om te gaan slapen, het is dan al na 22 uur. Een zalige nacht in mijn tentje, dit voelt als buiten slapen in een aangename temperatuur zonder last van de muggen. Morgen is er terug een drukke werkdag.