Een spannende dag voor de boeg, in deze tijden is het niet evident om te reizen, enkel essentiële reizen zijn nog toegelaten, volgens mij valt mijn trip naar Bénin hieronder, maar vinden onze Belgische autoriteiten dat ook, met hen weet je dit nooit.

Ik heb ervoor gezorgd dat ik alle nodige documenten bij me heb, een verklaring op eer en  verschillende bijhorende stavingsstukken. Mijn reis is op uitnodiging van een internationale organisatie waarbij mijn aanwezigheid noodzakelijk is, tja er waren verschillende opties die ik kan aanvinken maar kon er maar ééntje kiezen, deze leek me het meeste opportuun en zo kon ik ook voldoende bewijsstukken verzamelen.

Voor de boerderij zijn we een ONG aan het oprichten, of eerder er bestaat reeds een grotere ONG (Ago- Impact et soldarité international) je kan met je lokale boerderij hierbij aansluiten en zo het statuut van ONG met lokale tak bekomen, ik ben gepromoveerd tot ondervoorzitter van onze lokale ONG, nog niet alles is volledig in orde het dossier zit bij de Beninse overheid voor goedkeuring, maar toch heb ik meer dan voldoende stukken ter staving.

Gepakt en gezakt vertrek ik ruim op tijd, heb nog nooit zoveel bagage meegenomen als ik op reis ga, deze keer neem ik het maximale toegelaten gewicht mee. Eén zak vol met spullen om te doneren en mijn eigen spullen. Ik heb letterlijk alle kleine gaatjes in mijn reistassen volgepropt tot ik aan de 46 kg zat, voor een paar extra t-shirts vind je wel nog een gaatje in je valies.

Ik neem de trein in Zedelgem die rechtstreeks naar Zaventem gaat, met zoveel bagage is dit wel handig, mijn moeder brengt me en help wat meesleuren met mijn bagage.

Er is niet veel volk op de trein, ik heb er alle plaats en alle tijd om van het landschap te genieten, na een treinrit van bijna 2u30 arriveer ik ruim op tijd in Zaventem.  Het sleuren van de valiezen gaat hier wel makkelijker ik maak voor de eerste keer gebruik van een karretje voor mijn bagage.

Het voelt raar aan in de luchthaven, zo verlaten en leeg heb ik deze nog nooit gezien, normaal vertrekken er honderden vluchten per dag, nu is zelfs het aankondigingsbord niet vol.

Een lege luchthaven heeft ook zijn voordelen nergens moet ik aanschuiven, ik kan elke controle vlot passeren zonder ook maar één minuut te moeten wachten, wat een luxe.

Voor ik door mag om mijn bagage in te checken wordt gevraagd of ik de verklaring op eer al heb, men werpt er een vluchtige blik op en ik mag mee op het vliegtuig, alles wordt ingecheckt. Wat kan het hen schelen waarom je op reis vertrekt, ik begrijp heel goed dat het voor de vliegtuigmaatschappijen, de luchthaven en de volledige reissector harde tijden zijn, amper reizigers dus de paar die wel reizen zijn een meer dan welkom.

Aan de paspoortcontrole vragen ze me naar het doel van mijn reis, mijn uitleg humanitair doel werken op de boerderij en sociaal project lijkt hen essentieel en zo heb ik in een mum van tijd de nodige controles doorlopen, Yes nu is het zeker ik kan vertrekken.

Paar uurtjes wachten op het vertrek, de tijd vul ik met nog wat berichtjes te versturen, mailen, bellen naar Bénin om hen gerust te stellen dat ik er aankom …

En uiteraard doe ik ook een van mijn favoriete bezigheden tijdens het wachten, mensen observeren. Het is toch een   ander soort mensen die nu het vliegtuig neemt, het valt me op dat het vooral alleenreizenden zijn, geen gezinnen en slechts een paar koppels, ook weinig blanken, het is duidelijk dat iedereen reist met een doel, zakenmensen bezoek aan familie in geboorteland ….

Nog een voordeel om nu te reizen is dat het vliegtuig absoluut niet vol zit, ik schat dat er misschien 1/3 van de plaatsen ingenomen is, goed voor de beenruimte en zo kan ook de nodige afstand gerespecteerd worden.

Ik vlieg deze keer met Brussel Airlines, rechtstreeks naar Cotonou, of zo goed als rechtstreeks, we houden een tussenstop in Abidjan – Ivoorkust daar stappen de meeste passagiers uit en komt er nieuw personeel en passagiers aan boord zij zijn op terugweg naar België. Veel vluchten naar Afrika combineren 2 landen, omdat er niet genoeg passagiers zijn om het vliegtuig te vullen (onder normale omstandigheden) voor één klein land.

Een klein uur later dan gepland arriveer ik op Afrikaanse bodem, Bénin het land dat een kleine 2 maand mijn thuis zal zijn. Voor we het land binnen mogen moeten we een aantal coronatesten ondergaan, dit lijkt me meer dan evident, hier is zo goed als geen corona en men moet er alles aan doen om dit zo te houden.

Thuis had ik reeds mijn reservatie en betaling voor de test gedaan zodat alles vlot zou kunnen verlopen, het formulier wordt gescand en iedereen krijgt een volgnummer, van zodra dit op het scherm verschijnt mag je naar een verpleger om de test te ondergaan.

Ik ben er vrij gerust in daar ik voor de zekerheid woensdag in België reeds een test liet uitvoeren. Er wordt een snelle test afgenomen via een prikje in de vinger en dan nog een PCR test in de neus. Moet wel eerlijk zeggen dat deze test hier toch een stuk minder grondig uitgevoerd werd als bij ons, slecht in één neusgat en ik had de indruk dat het ook wel vlugger en minder diep was, was eigenlijk verwonderd dat het zo snel ging.

Nu nog een 15 tal minuten wachten op de resultaten van de sneltest, van zodra je volgnummer op het scherm verschijnt ben je goedgekeurd en mag je doorgaan.

Nu nog enkel de paspoortcontrole en ik ben klaar, ook dit verloopt super vlot, geen wachtrij. Wel worden alle paspoorten bijgehouden, dit tot de resultaten van de PCR test gekend zijn, na 72 uur kan je dit terug gaan ophalen, een extra zekerheid die ingebouwd is. Moet zeggen dat dit alles heel vlot en super efficiënt verliep, ik denk in totaal een kleine 45 minuten tussen ik uit het vliegtuig stapte en buiten de luchthaven ben.

Ik verzamel mijn bagage door de scanner en dan kan ik naar buiten, er staat een rij bij de douane die hun bagage moeten openen maar de douanier doet teken naar mij dat ik gewoon door mag, blijkbaar zie ik er betrouwbaar uit.

Josias, gids en zaakvoerder van de humanitaire reisorganisatie “Voyage Afrique Bénin” komt me ophalen aan de luchthaven, het is ook in zijn huis dat ik mag logeren gedurende mijn verblijf in Bénin.   Hij heeft er verschillende kamers waar hij normaal toeristen en Europese stagairs logies verschaft,

door corona zijn er geen Europese toeristen noch stagairs dus mag ik gebruik maken van een kamer.

Het is bijna 2 uur als we arriveren, nog eventjes bijpraten met een stukje verse ananas en een glaasje Pastis (ja ze weten hier heel goed wat ik graag eet en drink) en dan is het tijd voor wat nachtrust na een lange reisdag.