Aantal km gereden vandaag: 0 Overnachting: MGM in Las Vegas Getankt : / Graden C° : 27° Aantal foto' s gemaakt : 22 en 4 filmpjes
Jippie, vandaag werd er 27° voorspeld en eindelijk minder wind. Dat mocht wel eens want de temperaturen hier liggen op dit moment een stuk lager dan het gemiddelde voor Vegas. Het waaide zo erg de afgelopen dagen dat zelfs de sandwichman bijna ging vliegen. Maar vandaag was de hemel dus helderblauw, geen wolkje aan de lucht.
In de voormiddag trokken we nog eens over de Strip, maar niet te ver deze keer want onze voetjes hebben er hier al heel wat kilometertjes opzitten. We kochten nieuwe Allstars voor Freya, en gingen lunchen in 1 van de restaurantjes in de Planet Hollywood.
Daarna gingen we naar het supergrote zwembadcomplex van de MGM Grand. Je moet er je keycard laten zien om binnen te gaan. Vermits je in Vegas zoomaar kan binnenlopen in elk casino, zou het dus ook net te makkelijk zijn om zomaar in elk zwembad binnen te geraken. Ze vragen je enkel of je glas of alcohol mee binnen brengt, geven je een handdoek en dan kan je op zoek naar een plaatsje aan het zwembad. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat plaatsje zoeken! Er zijn een stuk of 5 zwembaden (het ene al wat groter dan het andere) maar er waren nauwelijks lege stoelen te bespeuren. Op elke stoel lag wel zo'n witte handdoek van het hotel, ook al waren er niet altijd mensen in de buurt. Na wat zoeken vonden we eindelijk 2 plaatsjes en konden we wat genieten van het zonnetje.
Na nog een laatste avondmaal in Vegas trokken we nogmaals de Strip op, op naar het spektakel van de wereldberoemde fonteinen van de Bellagio. En het was inderdaad absoluut de moeite om die voetjes nogmaals te pijnigen. We zagen de fonteinen 4 keer aan het werk. Elke 15 minuten tonen ze het beste van zichzelf. Een echt spektakel!
Morgenochtend nemen we afscheid van deze hyperdrukke stad en gaan de rust opzoeken in de woestijn van Death Valley. Tot dan!
Aantal km gereden vandaag: 0 maar wel veel kms gestapt Overnachting: MGM in Las Vegas Getankt : / Graden C° : 24° en veel wind Aantal foto' s gemaakt : 98 en 6 filmpjes
Vanmorgen onze stapschoenen aan om de Strip te verkennen. Qua kledij maakt het niet veel uit in Vegas: je ziet hier veel toeristen in korte broek en T-shirt, of mensen in hun sjiekste avondkledij, of in bikini of een net te kort rokje, of in kledij in luipaardmotief, of in kostuum of trouwjurk natuurlijk. Al vroeg zaten de eerste gokkers in grote getale klaar aan de fruitmachines. Onderweg werden we constant aangesproken met "Hi, where are you from?" om dan te proberen tickets voor een of andere show te verkopen. Jennifer Lopez trad vandaag op in het Mandalay Bay hotel maar dat zal wel al lang uitverkocht geweest zijn.
Verder staan er op de Strip nog vele mensen in pakjes van Marilyn Monroe, Superman, Star Wars, Toy Story, Hello Kitty, Batman, ... om mee op de foto te staan voor een fooi. Het zijn niet de enigen die proberen wat geld te krijgen van voorbijgangers, ook straatmuzikanten, straatdansers, bedelaars doen hun ding.
Onze tocht ging van hotel tot hotel richting noorden en terug. Zo passeerden we langs o.a. de Caesar's Palace, Cosmopolitan, Venetian, Encore, Planet Hollywood. Elk hotel heeft zijn eyecatcher(s). In een shoppingcenter tussen de hotels werden we verrast door een modeshow die letterlijk uit de grond rees. Eerst kwam het podium uit het niets omhoog op de tonen van moderne muziek, en dan kwam ook de catwalk te voorschijn, met dan een korte modeshow van strandkledij.
In de Caeser's Palace begon om stipt 12h een show in het midden van hun shopping mall. De ingangen van omliggende winkels werden prompt afgesloten door gordijnen en in het midden van een grote aquarium kwamen robotpoppen een show over Atlantis geven met vuur en fonteinen. 's Middags gingen we een broodje eten en moesten eventjes wachten op de bestelling, maar kregen een apparaatje mee dat begon te trillen als onze bestelling klaar was. Die techniek toch... Oh ja, zo kregen we gisteren een drankenkaart voorgeschoteld die verlicht was, alsof je een scherm vasthad.
Aan de Encore was een party bezig: vanop straat hoorden we luide muziek, en op de balkons aan de straatkant stonden jongeren in zwemkledij te dansen. Het werd drukker en drukker op straat: op sommige momenten kon je over de koppen lopen. De lange Strip heeft wel wat zijstraten en bij elke oversteekplaats moet er een massa oversteken in de twee richtingen. Net een Romeinse aanval van stormfuseliers als het groen (euhm, hier is het mannetje wit) wordt voor de voetgangers, hoe de ene groep op de andere inloopt. In the Venetian waren we aan het kijken naar de gondels die er rondvaarden, toen we een huwelijk in het oog kregen op een brugje over de indoor rivier. Je ziet er wel meer mensen in trouwkledij lopen, of zelfs achter gokautomaten zitten.
Vanavond zijn we tot in het zuidelijkste deel van de strip gewandeld. Daar heb je o.a. de Luxorpiramide met de enorme lichtbeamer, the Hotel, het sprookjesachtige Excalibur, ... Iets verder dan het laatste megahotel staat het wereldberoemde "Welcome in Las Vegas" bord op de middenberm (met op de achterkant "Drive carefully. Come back soon."). Er is een parking voorzien aan die middenberm om er even halt te houden voor een foto. Zo zag deze dag er zowat uit. Nog enkele dingetjes misschien: * verraderlijk is wel dat je je eindpunt ziet, maar dat dat telkens verder weg is dan je denkt, want het is "maar" 2 of 3 hotels verder, maar het duurt wel een hele tijd vooraleer je een hotel gepasseerd bent. * in de shopping centra of de malls in de hotels vind je de gekste winkels zoals magneetshops met enkel frigomagneten in alle formaten, of de flipflop shops (met dus alle soorten flipflops), socks shops, uitzonderlijke boeken in een boekenwinkel, cowboybootshop, luxegadgetshop (met o.a. covers voor iphones of ipads met diamantjes, ...), oxygenwinkels waar je een tijdje aan de zuurstof kan gaan hangen met een buisje in je neus. * in het Planet Hollywood hotel begint er op bepaalde momenten van de dag een indoor onweer. Het begint er dan in het midden van de gang te regenen vanuit het hemelsblauwe plafond met wolken en het bliksemt aan de hemel * dit weekend is het Memorial Day weekend. Hier in Vegas en onderweg naar hier werd dat ons al duidelijk gemaakt door de vele Amerikaanse vlaggen. Voor studenten begint dan ook de vakantie. * vele taxi's rijden met een reclamepaneel op het dak rond. Zo doet ook Oracle z'n best om hier z'n naam in de verf te zetten.
Aantal km gereden vandaag: 329 Overnachting: MGM in Las Vegas Getankt : 11,54 gallons (43,68l) Graden C° : bij vertrek in Springdale 26° - aankomst in Las Vegas 30° Aantal foto' s gemaakt : 83
We beginnen wat te wennen aan het Amerikaanse uur en worden niet meer rond 5u 's morgens wakker. De lodge in Springdale laten we achter ons en op richting Nevada. Terug wat autostrade dus nu gaat het weer wat vooruit. De omgeving begint vlakker te worden, nog steeds droge woestijn, maar met wel veel wind. Droge planten waaien over de weg, zoals in de betere western: net echt. Een verkeersbord gaf aan dat er de volgende 4 mijl veel zijwind kon zijn, dat moest eigenlijk "next 100 miles" zijn. Bij het binnenrijden van het Lake Mead Park moesten wij en de parkwachtster al moeite doen om de pas niet te laten vliegen op een "There a lot of wind!" antwoordde ze op z'n plat Amerikaans: "Ooooh yeah". In dit park schoot af en toe een kleine squirrel of hagedis de weg over, daar schrikken we niet meer van op, 't zijn onze vrienden geworden.
Onze eerste stop in dit park was aan Stewart's Point, een plaatsje aan het meer dat gevuld lijkt te zijn met Blue Lagoon. En dat het er totaal verlaten bijlag, maakte het plaatsje nog idylischer. Alleen die wind deed wat moeilijk: we kregen een gratis scrub van voorbijvliegende steentjes en zand tegen onze korte-broek-benen. (In het hotel waar we later aankomen betaal je dus wel 85$ voor zo'n scrub.) Wat verderop stopten we nog aan de haven waar er net iemand zijn motorboot aan de brede kade op zijn aanhangwagen aan het laden was. Hier en daar gaven verkeersborden aan dat het in die buurt verboden was om wapens geladen te hebben; daar hadden we geen probleem mee. Of andere borden die aangaven dat het volgende stuk van de weg een overstromingsgebied was (met daar dan borden aan de kant van de weg waarop hoogtepeilen af te lezen waren), misschien een idee voor in Winge aan de chalet?
De GPS stuurde ons verder langs bochtige wegen naar Las Vegas. We moeten het bord van de staat Nevada gemist hebben, maar het viel al vrij snel op dat we uit Arizona waren met de neonreclame en videowalls over casino's langs de kant van de weg. In de verte zagen we de skyline van de strip in Las Vegas. Niet moeilijk dan om je hotel te vinden. En in ons geval is dat het MGM Grand hotel, het tweede grootste hotel ter wereld met z'n 5044 kamers. Wij hebben een kamer op de 14e verdieping gekregen met zijdelings Strip-view. De receptie was al meteen huge; een stuk of 25 receptionisten zaten, elk aan hun eigen stukje balie, klaar om ons in te checken. De lobby was een balzaal groot. De receptionist vroeg met een voorzichtige blik op Freya of zij de tweede persoon op de reservering was. "This is Vegas you know", knipoogde hij. Nu nog de lift vinden die ons naar de juiste gang brengt, en dan een gang door die eindeloos lang leek, om dan bij kamer 14537 aan te komen.
Snel de valiezen in de kamer gezet en dan op verkenning in het hotel en de buurt. Dirk had ooit al een voorproefje gekregen 5 jaar geleden, maar deze keer versteende Freya bij het zien van het enorme casino. Een simpele toverspreuk maakte haar weer beweeglijk en dan op naar de Strip, de straat van de superlatieven. Limo's, cocktailglazen van de grond tot aan je heupen, file tot 's avonds laat, duizenden mensen op straat en duizenden mensen in de casino's, hotels die wedijveren om de spectaculairste stunt, elke 5m iemand die je een kaartje van een callgirl probeert te geven, gejuich van mensen die net gewonnen hebben in het casino, ...
Toen het donker werd, voelde de wind toch wat kouder zodat we na enkele stops in casino's/hotels en hun shops (eigenlijk complete shoppingcenters), in de Coca-Cola- en de M&M-shop eerst iets warmers gingen aandoen, en dan nog wat ons eigen hotel gingen verkennen. Er zijn renovatiewerken aan de gang zodat momenteel de leeuwenkooi afgesloten is.
Morgen gaan we verder op ontdekkingstocht in deze stad van entertainment.
Aantal km gereden vandaag: 139 Overnachting: Majestic View Lodge in Springdale Getankt : / Graden C° : bij vertrek in Bryce Canyon City 7° - aankomst in Springdale 28° Aantal foto' s gemaakt : 108
Freaking cold! Zo startte onze dag in Bryce Canyon City. Dit waren we wel niet meer gewoon... Het moet er 's nachts rond de 1°C geweest zijn, de rest van de temperatuur hadden we per DHL naar Belgie gestuurd (en die is aangekomen hoorden we op Qmusic's webradio). Bij het uitchecken gaf de autothermometer al 7 graden aan, maar die kroop onderweg al vrij snel naar meer menselijke temperaturen. De GPS was bij de start ook even van slag door onderkoeling maar na enkele mijlen was die weer helemaal mee.
Onze volgende stop: Zion National Park. We kwamen het park langs de Eastside binnen gereden en reden zo door een erehaag van hoge door ijzer roodgekleurde rotswanden. Aan de ingang van het park, na controle van onze "America the Beautiful - annual pass" en onze picture ID, vroeg een vriendelijke parkwachtster ons: "Can I ask you a question? Do they speak French in Belgium?". Want een Franstalige kaart en documentatie had ze ook, maar "English is ok".
Zion National Park is een heel groot park, maar het deel dat het meest bezocht wordt is Zion Canyon, een ravijn uitgesneden door de Virgin River. Om naar het Visitor Center te rijden moesten we de Mount Carmel Highway volgen, een supermooie route die ook door 2 tunnels gaat. Aan het Visitor Center moesten we proberen de auto kwijt te raken. Makkelijker gezegd dan gedaan, want de parking van Zion National Park is echt wel klein voor de duizenden toeristen die het dagelijks over de vloer krijgt. Na enkele rondjes over de parking hadden we geluk want er vertrok net een auto, dus vlug de pinker op en het plaatsje van deze brave meneer ingenomen.
In Zion mag je niet met je eigen auto rondtrekken, maar ben je verplicht om de shuttlebusjes te gebruiken. Net zoals in de Grand Canyon werkt dit systeem supergoed; je moet nooit langer dan een paar minuten wachten op een busje. De shuttlebussen volgen de enige grote weg die doorheen het park gaat, ongeveer 10 km lang met 8 stopplaatsen onderweg. Een van de stopplaatsen is de "Court of the Patriarchs Viewpoint", vanwaaruit je een mooi uitzicht hebt op The Three Patriarchs, dat zijn drie bergtoppen die zijn vernoemd naar de drie bijbelse stamvaders Abraham (2.101 meter), Isaac (2.081 meter) en Jacob (2.083 meter). De volgende stopplaats is aan de Zion Lodge. Hier deden we de "Lower Emerald Pool Trail": een wandeling van ongeveer 2 km waar je op het einde van de wandeling een kleine waterval te zien krijgt als beloning. Normaal gezien kan je van hieruit ook naar de Middle en Upper Emerald pools, maar die wandeling was gesloten omdat het pad gedeeltelijk was weggespoeld. Dan maar terug naar beneden, waar we een andere wandeling volgden, The Grotto. Een van de laatste stops is de "Weeping Rock". Dit is een overhangende rots waaruit water naar beneden sijpelt. De allerlaatste stopplaats is de "Temple of Sinawava". Van hieruit vertrekt een hele mooie route langs de Virgin River, de "Riverside Walk". De wanden van het ravijn komen steeds dichter bij elkaar, terwijl wij het pad naast de rivier blijven volgen. Op het einde van deze wandeling is er slechts enkele meters ruimte tussen de ruim 600 meter hoge bergwanden. Hier kan je eventueel via een andere wandeling nog dieper de canyon in, maar dan moet je door de Virgin River en heb je dus waterschoenen nodig.
We zagen in dit park ook heel wat kleine hagedissen, prairiehonden en squirrels langs of op de wandelpaden, en ergens dook een marmot uit de grond op. Vooral de prairiehonden zijn zo ongeneneerd om voor je voeten te komen lopen. Aziatische vrouwen hebben blijkbaar een heilige schrik voor deze diertjes want ze gaan in een grote boog erom heen. Terecht misschien want in de brochures die je aan de ingang krijgt, staan foto's van verwondingen van beten om de toerist wat op afstand te houden. Slangen en tarantula's zouden hier ook rondlopen maar die zijn ook minder makkelijk te vinden.
Ondertussen was het bijna half 6, dus trokken we naar ons hotel, de Majestic View Lodge, een hotel dat zijn naam zeker niet gestolen heeft. Je hebt van hieruit werkelijk een prachtig zicht over de omgeving. We aten een lekkere steak in het bijhorende restaurant en brachten een snel bezoekje aan het hotel museum, waar we oog in oog kwamen te staan met de verschillende diersoorten die je hier kan tegenkomen. Nu enkel nog onze blog updaten en dan kunnen we het programma van morgen bekijken. Morgen krijgen jullie een live verslag vanuit de Gambling Capital of the World!
Aantal km gereden vandaag: 327 km Overnachting: Bryce View Lodge Getankt : 15,92 gallons (60,26l) Graden C° : bij vertrek in Page 30° - aankomst in Bryce Canyon City 19° Aantal foto' s gemaakt : 147
Deze ochtend vertrokken we onder een stralend zonnetje en 30° richting Horseshoe Bend, een - zoals de naam zelf zegt - hoefijzervormige bocht in de Colorado rivier. Aan de parkeerplaats staat een waarschuwingsbord dat de wandeling die volgt over moeilijk terrein gaat, dat er geen schaduwplekken zijn en dat er geen balustrade staat aan de afgrond. Via een breed, zanderig pad loop je omlaag naar het 1200 meter verder gelegen uitkijkpunt. Na een tijdje gaat het losse zand af en toe over in een stenen ondergrond, wat het toch al iets makkelijker maakt om te stappen, maar nog steeds behoorlijk zwaar is onder een brandende zon. Maar de beloning op het einde van de wandeling is het meer dan waard! Het adembenemende zicht dat je dan te zien krijgt is uniek. De combinatie van het blauwgroene water, de lichtbruine rotswanden en de groene bomen langs de rivier was schitterend. We vallen er wel een beetje uit de toon met slechts 1 fototoestel voor 2 personen. Op de terugweg naar de auto kruist een hagedis ons pad, dit keer een iets groter exemplaar.
Daarna rijden we via Lake Powell en de Glen Canyon Dam richting Utah, de derde staat waar we passeren. Utah kent een andere tijdzone dan California en Arizona, waardoor onze dag een uurtje korter is. We hebben in Utah al vaker politie en sherifs langs de weg zien staan dan op al de vorige dagen samen.
Het laatste deel van onze route naar Bryce Canyon is ontzettend groen. We rijden dan ook regelmatig langs uitgestrekt prairies met koeien en paarden.
Bryce Canyon is het 2e National Park waarvoor onze Pass geldig is. Bij het inrijden van het park moeten we eerst beleefd stoppen voor een hert dat rustig de straat oversteekt. Na een snel bezoek aan het Visitor Center, beginnen we aan de 29km lange scenic route doorheen het park. Op deze route kan je aan de verschillende uitzichtpunten een blik werpen op de schoonheid van het park. Een van de mooiste plaatsen in het park is het Amphitheater, vanwaaruit je een prachtig zicht hebt op de hoodoo's, heel grillige rotspartijen in verschillende kleuren variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze hoodoo's zijn ontstaan door erosie van ijs, regen en wind, die inhamerden op bergen die miljoenen jaren geleden gevormd waren.
Verder kunnen we het lijstje van "gespotte dieren in het wild" nog aanvullen met chipmunks (een soort Noord-Amerikaanse eekhoorn), bijen, heel grote mieren, raven en nog wat herten.
Wat wel opvallend was, was de temperatuur in Bryce Canyon. De hoogste toppen van het park liggen op een 2700 meter, dus was een temperatuur van 17° niet abnormaal en konden we ons pulleke goed gebruiken. Bovendien stond er een felle wind zoals je op de foto's wel zal kunnen zien.
Hier in Bryce Canyon City zijn er niet zoveel eetgelegenheden. Op de meeste plaatsen waar we tot nog toe al geslapen hebben, hebben de bekendste fastfoodketens zich al gevestigd, maar niet hier in Bryce. Hier heeft de familie Ruby blijkbaar een soort van monopolie, want alle winkels, hotels en restaurants lijken gelinkt te zijn aan deze familie. We zijn gaan eten in het restaurant van de Ruby's Inn, waar we een diner-buffet formule kozen. We konden zo vaak we wilden terugkeren naar het buffet, en het eten was heel lekker.
Day 6: Monument Valley, Where the Earth meets the Sky
Aantal km gereden vandaag: 521 Overnachting: Courtyard by Marriott Page Getankt : 13,71 gallons (51,89l) Graden C° : bij vertrek in Tusayan 26° - aankomst in Page 32° Aantal foto' s gemaakt : 152 en 3 filmkes
Vanmorgen hadden we ons eerste breakfast included in het Holiday Inn Express hotel. Het was er vrij druk, dus het hotel zal inderdaad wel volzet geweest zijn. Er was een ontbijtbuffet voorzien en bestek en borden konden naar believen genomen worden want dat was wegwerpmateriaal. Hmmm... onze visie van de "groenere Amerikaan" werd bij deze grondig herzien. Aan het buffet stonden 2 pannekoekenapparaten. Nog nooit gezien: met een druk op de knop floepte er na 1 minuut een pannekoek aan de rechterkant uit waar je dan hopelijk een bord klaargezet had. Verder op het buffet o.a. soort van sponzige broodjes, toegeklapte eieren met een vierkant stuk chesterkaas tussen, spek, yoghurt en een soort van koffiekoeken met kaneel.
En dan... op naar Monument Valley. Via het Grand Canyon Park deden we nog enkele stops met prachtige zichten op de Grand Canyon en de Coloradorivier. We reden langs mijlenlange, kaarsrechte banen met links en rechts van de baan enorm uitgestrekte gebieden met een ietwat groenere natuur, t.t.z. deze planten konden al tegen een stootje van temperatuur en gemis aan water. De uitkijktoren van Desert View - voor vele mensen het eerste contact met de Grand Canyon, maar voor ons het afscheid - liet ons nog een laatste keer genieten van de immense schoonheid van de natuur.
We hadden een heel stukje door Arizona te doen, en gelukkig lieten de banen een snelheid van 65m/h (een 105km/u) toe. Freya's I-pod zorgde voor de muziek want de radio vond niets op de FM-band. En zo kwamen we in de namiddag net over de statengrens terecht in Utah, aan Monument Valley. We zagen in de grote vlakte al van ver de grillige vormen van stenen torens staan en stopten af en toe eens om al een foto te nemen, daarvoor het opvliegende rode zand trotserend. En dan op naar de Navajo indianen, kijken wat zij te bieden hadden. Voor 5$ per persoon konden we het domein op en er werd ons meteen verwittigd dat we "dirt roads" mochten oprijden maar niet te snel. Dirt roads... in de brochure stond dat het niet aangewezen was om het parcours van 27km met laaghangende auto's of motors te doen. Haha! Daar hadden we onze terreinwagen voor! In Freya's boek van de States verwittigde men dat er velen terugdraaien bij het zien van de staat van de weg met putten als badkuipen... *slik* Maar toch maar proberen, wat kennen die indianen trouwens van badkuipen. Onderweg zie je hier en daar synchroon-nee-knikkende mensen in hun auto's door de putten en zand rijden. De omgeving is er echt p-r-a-c-h-t-i-g! Torens van rotsen die door de wind en regen gesculpteerd zijn in allerlei vormen. En daar sta je dan, als mensje. Echt indrukwekkend!
Na het bezoek aan Monument Valley zetten we koers naar Page. We hadden nog een hele route voor de boeg, en het was dan ook al 19.30u toen we aan ons hotel aankwamen. Na een deugddoende douche trokken we nog snel naar de PizzaHut voor een "pizza to share". Daarna terug naar onze kamer en onder de wol, want de oogjes vallen toe.
Morgen gaan we naar Bryce Canyon, maar we weten niet zeker of ons hotel daar ook internet heeft, dus misschien lezen jullie de volgende update pas over 2 dagen. Tot dan!
Aantal km gereden vandaag: 93 Overnachting: Holiday Inn Express Tusayan Getankt : / Graden C° : bij vertrek in Williams 24° - in Grand Canyon Village 28° Aantal foto' s gemaakt : 93 en 2 filmpjes
Vanmorgen zaten we om 9.20u in de auto op weg naar de Grand Canyon. Op de lange rechte weg hiernaartoe passeerden we regelmatig windmolens. De Amerikanen werken dus ook aan hun groene energie
Een klein uurtje later kwamen we aan bij het National Geographic Visitor Centre and IMAX Theatre. Hier keken we naar 's werelds meest bekeken IMAX film: "Grand Canyon: The Movie", een 34 minuten durende film over de ontdekking van de Grand Canyon. Echt de moeite waard! De film toont ook een blik op het "wildlife" dat je in de canyon kan tegenkomen: tarantula's, ratelslangen, bergleeuwen, herten, hagedissen, eekhoorntjes, wilde kalkoenen, verschillende soorten (roof)vogels, ... Na aanschaf van de America The Beautiful Pass konden we het eerste National Park intrekken. Slimme zet van ons om die pass al in het Visitor Center aan te kopen, want zo konden we de "fast lane" nemen aan de inkom en bespaarden we ons de file aan de andere kassa's.
In het park waarschuwden borden ons voor het wild dat de baan op kon springen, en dat het verboden is om vuurtjes te stoken. Onderweg naar de Grand Canyon was er trouwens maar 1 radiozender te ontvangen, waarop continu tips (reclame) gegeven werden voor het park en spotjes over Smokey Bear, een beer in jeansbroek die slimmer is dan de mens omdat hij bezoekers afraadt om sigarettepeuken weg te gooien, te zien op www.smokeybear.com. "In 9 van de 10 gevallen zijn de branden veroorzaakt door mensen, dus 9 van de 10 branden zijn te vermijden". Mooie conclusie...
En dan op naar de prachtige beelden van de Grand Canyon die tot op het allerlaatste moment verborgen blijven. Pas aan de rand van de immense dieptes komen de overweldigende beelden zichtbaar. Het is moeilijk te beschrijven, een vlugge poging: het lijkt alsof een bovenaardse kracht met een groot mes heel diepe kloven in de aardbol gekerfd heeft, en een kleurenpracht nagelaten heeft. We hebben een aantal foto's genomen, maar die geven lang niet weer hoe indrukwekkend de zichten in werkelijkheid zijn. Eigenlijk is het een werk van miljoenen jaren van zowel de Colorado rivier, de vulkanische ondergrond en de platentectoniek om deze canyon uit te snijden.
Het is een heel internationaal treffen hier: naast de Amerikanen zagen we hier ook heel wat Duitsers, Fransen, Turken, Japanners, Koreanen, Nederlanders, Zuid-Amerikanen, Indiers, ...
Op de terugweg waren we de dieren aan het tellen die we gezien hadden: kraaien, soort van zwarte hommels, een wilde kalkoen, vlinders, 2 hagedissen, een aantal eekhorentjes en heel wat vliegjes op sommige plaatsen. Freya dus heel gelukkig dat we geen slangen of grote spinnen tegen het lijf gelopen waren. En dan plots staat daar aan de rand van de weg nog een hert, en 100m verder nog eentje. We hebben er nog net een glimp van kunnen vastleggen op film.
De organisatie aan deze South Rim van de Grand Canyon wordt fantastisch gedaan: de restaurants en hotels gaan mooi op in de omgeving en laten de natuur op alles primeren. Bezoek gaat vlot via gratis shuttlebussen, makkelijk bereikbare asfaltwegen (waar je op sommige plaatsen wel letterlijk blijft plakken bij deze temperaturen). Ondanks de massa bezoekers heb je geen gevoel van overrompeling, en is er nergens onderweg afval te bespeuren. Er wordt gratis drinkwater voorzien, rechtstreeks uit de Grand Canyon bronnen, raar dat dit niet uitgebuit wordt door den Amerikaan.
In de Holiday Inn Express in Tusayan werden we vriendelijk ontvangen. Het hotel is volgeboekt staat aan de receptie te lezen. Morgen met ontbijt, benieuwd wat dit gaat worden hier in de States...
