Aantal km gereden vandaag: 327 km Overnachting: Bryce View Lodge Getankt : 15,92 gallons (60,26l) Graden C° : bij vertrek in Page 30° - aankomst in Bryce Canyon City 19° Aantal foto' s gemaakt : 147
Deze ochtend vertrokken we onder een stralend zonnetje en 30° richting Horseshoe Bend, een - zoals de naam zelf zegt - hoefijzervormige bocht in de Colorado rivier. Aan de parkeerplaats staat een waarschuwingsbord dat de wandeling die volgt over moeilijk terrein gaat, dat er geen schaduwplekken zijn en dat er geen balustrade staat aan de afgrond. Via een breed, zanderig pad loop je omlaag naar het 1200 meter verder gelegen uitkijkpunt. Na een tijdje gaat het losse zand af en toe over in een stenen ondergrond, wat het toch al iets makkelijker maakt om te stappen, maar nog steeds behoorlijk zwaar is onder een brandende zon. Maar de beloning op het einde van de wandeling is het meer dan waard! Het adembenemende zicht dat je dan te zien krijgt is uniek. De combinatie van het blauwgroene water, de lichtbruine rotswanden en de groene bomen langs de rivier was schitterend. We vallen er wel een beetje uit de toon met slechts 1 fototoestel voor 2 personen. Op de terugweg naar de auto kruist een hagedis ons pad, dit keer een iets groter exemplaar.
Daarna rijden we via Lake Powell en de Glen Canyon Dam richting Utah, de derde staat waar we passeren. Utah kent een andere tijdzone dan California en Arizona, waardoor onze dag een uurtje korter is. We hebben in Utah al vaker politie en sherifs langs de weg zien staan dan op al de vorige dagen samen.
Het laatste deel van onze route naar Bryce Canyon is ontzettend groen. We rijden dan ook regelmatig langs uitgestrekt prairies met koeien en paarden.
Bryce Canyon is het 2e National Park waarvoor onze Pass geldig is. Bij het inrijden van het park moeten we eerst beleefd stoppen voor een hert dat rustig de straat oversteekt. Na een snel bezoek aan het Visitor Center, beginnen we aan de 29km lange scenic route doorheen het park. Op deze route kan je aan de verschillende uitzichtpunten een blik werpen op de schoonheid van het park. Een van de mooiste plaatsen in het park is het Amphitheater, vanwaaruit je een prachtig zicht hebt op de hoodoo's, heel grillige rotspartijen in verschillende kleuren variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze hoodoo's zijn ontstaan door erosie van ijs, regen en wind, die inhamerden op bergen die miljoenen jaren geleden gevormd waren.
Verder kunnen we het lijstje van "gespotte dieren in het wild" nog aanvullen met chipmunks (een soort Noord-Amerikaanse eekhoorn), bijen, heel grote mieren, raven en nog wat herten.
Wat wel opvallend was, was de temperatuur in Bryce Canyon. De hoogste toppen van het park liggen op een 2700 meter, dus was een temperatuur van 17° niet abnormaal en konden we ons pulleke goed gebruiken. Bovendien stond er een felle wind zoals je op de foto's wel zal kunnen zien.
Hier in Bryce Canyon City zijn er niet zoveel eetgelegenheden. Op de meeste plaatsen waar we tot nog toe al geslapen hebben, hebben de bekendste fastfoodketens zich al gevestigd, maar niet hier in Bryce. Hier heeft de familie Ruby blijkbaar een soort van monopolie, want alle winkels, hotels en restaurants lijken gelinkt te zijn aan deze familie. We zijn gaan eten in het restaurant van de Ruby's Inn, waar we een diner-buffet formule kozen. We konden zo vaak we wilden terugkeren naar het buffet, en het eten was heel lekker.
Day 6: Monument Valley, Where the Earth meets the Sky
Aantal km gereden vandaag: 521 Overnachting: Courtyard by Marriott Page Getankt : 13,71 gallons (51,89l) Graden C° : bij vertrek in Tusayan 26° - aankomst in Page 32° Aantal foto' s gemaakt : 152 en 3 filmkes
Vanmorgen hadden we ons eerste breakfast included in het Holiday Inn Express hotel. Het was er vrij druk, dus het hotel zal inderdaad wel volzet geweest zijn. Er was een ontbijtbuffet voorzien en bestek en borden konden naar believen genomen worden want dat was wegwerpmateriaal. Hmmm... onze visie van de "groenere Amerikaan" werd bij deze grondig herzien. Aan het buffet stonden 2 pannekoekenapparaten. Nog nooit gezien: met een druk op de knop floepte er na 1 minuut een pannekoek aan de rechterkant uit waar je dan hopelijk een bord klaargezet had. Verder op het buffet o.a. soort van sponzige broodjes, toegeklapte eieren met een vierkant stuk chesterkaas tussen, spek, yoghurt en een soort van koffiekoeken met kaneel.
En dan... op naar Monument Valley. Via het Grand Canyon Park deden we nog enkele stops met prachtige zichten op de Grand Canyon en de Coloradorivier. We reden langs mijlenlange, kaarsrechte banen met links en rechts van de baan enorm uitgestrekte gebieden met een ietwat groenere natuur, t.t.z. deze planten konden al tegen een stootje van temperatuur en gemis aan water. De uitkijktoren van Desert View - voor vele mensen het eerste contact met de Grand Canyon, maar voor ons het afscheid - liet ons nog een laatste keer genieten van de immense schoonheid van de natuur.
We hadden een heel stukje door Arizona te doen, en gelukkig lieten de banen een snelheid van 65m/h (een 105km/u) toe. Freya's I-pod zorgde voor de muziek want de radio vond niets op de FM-band. En zo kwamen we in de namiddag net over de statengrens terecht in Utah, aan Monument Valley. We zagen in de grote vlakte al van ver de grillige vormen van stenen torens staan en stopten af en toe eens om al een foto te nemen, daarvoor het opvliegende rode zand trotserend. En dan op naar de Navajo indianen, kijken wat zij te bieden hadden. Voor 5$ per persoon konden we het domein op en er werd ons meteen verwittigd dat we "dirt roads" mochten oprijden maar niet te snel. Dirt roads... in de brochure stond dat het niet aangewezen was om het parcours van 27km met laaghangende auto's of motors te doen. Haha! Daar hadden we onze terreinwagen voor! In Freya's boek van de States verwittigde men dat er velen terugdraaien bij het zien van de staat van de weg met putten als badkuipen... *slik* Maar toch maar proberen, wat kennen die indianen trouwens van badkuipen. Onderweg zie je hier en daar synchroon-nee-knikkende mensen in hun auto's door de putten en zand rijden. De omgeving is er echt p-r-a-c-h-t-i-g! Torens van rotsen die door de wind en regen gesculpteerd zijn in allerlei vormen. En daar sta je dan, als mensje. Echt indrukwekkend!
Na het bezoek aan Monument Valley zetten we koers naar Page. We hadden nog een hele route voor de boeg, en het was dan ook al 19.30u toen we aan ons hotel aankwamen. Na een deugddoende douche trokken we nog snel naar de PizzaHut voor een "pizza to share". Daarna terug naar onze kamer en onder de wol, want de oogjes vallen toe.
Morgen gaan we naar Bryce Canyon, maar we weten niet zeker of ons hotel daar ook internet heeft, dus misschien lezen jullie de volgende update pas over 2 dagen. Tot dan!
Aantal km gereden vandaag: 93 Overnachting: Holiday Inn Express Tusayan Getankt : / Graden C° : bij vertrek in Williams 24° - in Grand Canyon Village 28° Aantal foto' s gemaakt : 93 en 2 filmpjes
Vanmorgen zaten we om 9.20u in de auto op weg naar de Grand Canyon. Op de lange rechte weg hiernaartoe passeerden we regelmatig windmolens. De Amerikanen werken dus ook aan hun groene energie
Een klein uurtje later kwamen we aan bij het National Geographic Visitor Centre and IMAX Theatre. Hier keken we naar 's werelds meest bekeken IMAX film: "Grand Canyon: The Movie", een 34 minuten durende film over de ontdekking van de Grand Canyon. Echt de moeite waard! De film toont ook een blik op het "wildlife" dat je in de canyon kan tegenkomen: tarantula's, ratelslangen, bergleeuwen, herten, hagedissen, eekhoorntjes, wilde kalkoenen, verschillende soorten (roof)vogels, ... Na aanschaf van de America The Beautiful Pass konden we het eerste National Park intrekken. Slimme zet van ons om die pass al in het Visitor Center aan te kopen, want zo konden we de "fast lane" nemen aan de inkom en bespaarden we ons de file aan de andere kassa's.
In het park waarschuwden borden ons voor het wild dat de baan op kon springen, en dat het verboden is om vuurtjes te stoken. Onderweg naar de Grand Canyon was er trouwens maar 1 radiozender te ontvangen, waarop continu tips (reclame) gegeven werden voor het park en spotjes over Smokey Bear, een beer in jeansbroek die slimmer is dan de mens omdat hij bezoekers afraadt om sigarettepeuken weg te gooien, te zien op www.smokeybear.com. "In 9 van de 10 gevallen zijn de branden veroorzaakt door mensen, dus 9 van de 10 branden zijn te vermijden". Mooie conclusie...
En dan op naar de prachtige beelden van de Grand Canyon die tot op het allerlaatste moment verborgen blijven. Pas aan de rand van de immense dieptes komen de overweldigende beelden zichtbaar. Het is moeilijk te beschrijven, een vlugge poging: het lijkt alsof een bovenaardse kracht met een groot mes heel diepe kloven in de aardbol gekerfd heeft, en een kleurenpracht nagelaten heeft. We hebben een aantal foto's genomen, maar die geven lang niet weer hoe indrukwekkend de zichten in werkelijkheid zijn. Eigenlijk is het een werk van miljoenen jaren van zowel de Colorado rivier, de vulkanische ondergrond en de platentectoniek om deze canyon uit te snijden.
Het is een heel internationaal treffen hier: naast de Amerikanen zagen we hier ook heel wat Duitsers, Fransen, Turken, Japanners, Koreanen, Nederlanders, Zuid-Amerikanen, Indiers, ...
Op de terugweg waren we de dieren aan het tellen die we gezien hadden: kraaien, soort van zwarte hommels, een wilde kalkoen, vlinders, 2 hagedissen, een aantal eekhorentjes en heel wat vliegjes op sommige plaatsen. Freya dus heel gelukkig dat we geen slangen of grote spinnen tegen het lijf gelopen waren. En dan plots staat daar aan de rand van de weg nog een hert, en 100m verder nog eentje. We hebben er nog net een glimp van kunnen vastleggen op film.
De organisatie aan deze South Rim van de Grand Canyon wordt fantastisch gedaan: de restaurants en hotels gaan mooi op in de omgeving en laten de natuur op alles primeren. Bezoek gaat vlot via gratis shuttlebussen, makkelijk bereikbare asfaltwegen (waar je op sommige plaatsen wel letterlijk blijft plakken bij deze temperaturen). Ondanks de massa bezoekers heb je geen gevoel van overrompeling, en is er nergens onderweg afval te bespeuren. Er wordt gratis drinkwater voorzien, rechtstreeks uit de Grand Canyon bronnen, raar dat dit niet uitgebuit wordt door den Amerikaan.
In de Holiday Inn Express in Tusayan werden we vriendelijk ontvangen. Het hotel is volgeboekt staat aan de receptie te lezen. Morgen met ontbijt, benieuwd wat dit gaat worden hier in de States...
Aantal km gereden vandaag: 703 Overnachting: Holiday Inn Williams Getankt : 16,56 gallons (62,70l) Graden C° : bij vertrek in LA 21° - onderweg tot 41° - bij aankomst in Williams: 26° Aantal foto' s gemaakt : 25
Deze morgen vroeg uit de veren om naar Williams te vertrekken. De receptionist in het hotel in Hollywood startte de gebruikelijke uitgebreide Amerikaanse babbel en dan op naar de highway. We zagen de temperatuur onderweg al snel boven de 30°C stijgen. Eens we L.A. uitreden op de Interstate I-40, kwamen we maar heel weinig bewoonde wereld meer tegen. Het was dan ook goed km's tellen en uitkijken naar de tankstations, want niet gelachen als je het laatste gemist hebt voor je tank leeg is... De omgeving wisselt zichzelf af van erg bergachtig tot grote vlaktes, de natuur kleurt van bruin, groen, naar rood.
Enkele "Rest areas" onderweg -enkele is letterlijk te nemen- kunnen soms verlichting brengen; niets voor de chronische plasser dus om tot de volgende stop te moeten wachten. Op een van die rest areas was Freya gaan aanschuiven terwijl Dirk voor de auto - in de schaduw weliswaar want bij 37 °C - bleef wachten. Twee bejaarde Amerikaanse dametjes spraken hem aan en vroegen "of het hier al Arizona was, of nog California?" Gelukkig had Freya hem nog net ervoor een update gegeven, en konden de dametjes correct ingelicht worden dat het nog net California was. En "of hij wist hoeveel graden het was?". "Of course, but only in European metrics..." (De auto hebben we Europees ingesteld omdat die graden Fahrenheit ons evenveel zeggen als de filmsterren uit de jaren '20). En dat was de trigger om een van de oma's te laten aflopen. Ze vroeg van waar Dirk dan wel was, en toen ze Belgium hoorde, begon haar verhaal (die temperatuur moest ze ineens niet meer weten) in het Frans... : dat ze geboren was in Vlaanderen, in Oostende, maar door de oorlog zijn haar ouders naar Frankrijk gevlucht en later naar Amerika. De andere Amerikaanse kwam soms tussen het Franse verhaal met een salvo aan vragen als "woont ge hier?" en "hoeveel heeft diene (huur)auto gekost?" en "bent ge met de auto van in Belgie tot hier gereden?" De Belgisch-Amerikaanse antwoordde al snel dat hij toch met het vliegtuig tot hier gekomen was. En na nog wat verder kruisverhoor zoals "Bent ge hier alleen of met familie?" en "Voor business hier?" werd Dirk verlost door Freya's tussenkomst. En ook doordat de madammekes hun bus klaar stond om te vertrekken.
Na een vlugge lunch passeren we de grens met Arizona, verwelkomd in 41°C (maar niks van de merken met de airco tenzij de hittewaas over de weg). Verder in de bergen maakte de thermometer dan toch rechtsomkeer en bij aankomst in Williams konden we uitstappen rond 16h30 in een meer dan aanvaardbare 26°C.
Nadat we onze koffers hadden gedropt op onze kamers, trokken we naar het centrum van Williams. Het is een vrij klein stadje, maar heel toeristisch om 2 redenen: Williams wordt gezien als de "Gateway to the Grand Canyon". Dit natuurwonder (dat we morgen gaan bekijken ligt op amper een uurtje rijden van Williams. En bovendien liep de historische Route 66 vroeger door Williams en hiervan wordt aardig gebruik gemaakt in het stadje.
We hebben er gegeten in een leuk Italiaans restaurantje, waar we op het dakterras konden zitten. Gelukkig hadden we op de valreep beslist om een pulleke mee te nemen, want 's avonds koelde het serieus af. Eén van de werknemers in het restaurant begon zelfs met het installeren van verschillende verwarmingselementen op het terras.
Nu nog even de blog updaten en dan kunnen we wat uitrusten van de lange trip van vandaag en beginnen uitkijken naar ons eerste National Park morgen. Tot morgen!
Aantal km gereden vandaag: 7 Overnachting: Best Western Plus Hollywood Hills Getankt : / Graden C° : 24° Aantal foto' s gemaakt : 84
Hello!
Vandaag waren we alweer op tijd uit de veren. Na een douchke en een kommetje cornflakes waren we er klaar voor : laat dat Hollywood Sign nu maar komen ! We stapten in onze auto en reden de 3,5 km bergopwaarts om aan de parking van het Hollywood Sign te arriveren. De parking was vandaag nog voller dan gisteren, maar we hadden geluk en vonden een plaatsje vlak aan het begin van de Hollywood Sign Trail, het wandelpad dat ons tot in de buurt van het Hollywood Sign zou brengen. Jammer genoeg staat er een omheining aan het symbool, dus het aanraken zou sowieso niet mogelijk zijn. Nu ja, als we vlakbij het Sign zouden geraken, zouden we nooit een foto kunnen maken waar alle letters op passen, dus vonden we het voldoende om vrij dicht bij het Sign te geraken en van daaruit een mooie foto te maken. We hebben de trail gevolgd tot ongeveer halverwege, want daarna loopt de trail naar de achterkant van de berg zodat je het Sign niet meer kan zien, om net boven de letters terug uit te komen.
Nadat we het geslaagde shot hebben kunnen nemen, rijden we terug naar het hotel, waar we de auto droppen op de valet parking en gaan we te voet naar Hollywood Boulevard, om er o.a. de Walk of Fame te bekijken. Hier vind je meer dan 2000 tegels in de vorm van een ster met hierop de namen van beroemde personen uit de wereld van film, televisie, radio, muziek en/of theater. Om aan te geven in welke categorie de ster gegeven wordt, staat er telkens een klein logo onder de naam van de beroemdheid. We hebben o.a. de sterren gezien van alle Beatles, Tina Turner, Bryan Adams, Mickey Mouse, Donald Duck, Lassie, Johnny Depp, Tom Cruise, Celine Dion, Michael Jackson, Marilyn Monroe en vele anderen. Zelfs Britney Spears heeft er eentje ! De Walk is langs beide kanten van de Hollywood Blvd en Vine St, en de walk op de Walk duurt lang, heel erg lang. Astrid Bryan zou zeggen: "Amaaaazing, zo huge!"
Onderweg worden we ontelbare keren aangeklampt door proppers die ons willen overhalen om een Hollywood Tour te doen, die ons op de belangrijkste plaatsen van Hollywood, Beverly Hills en Bel Air brengt, leuke ankedotes verteld over de sterren en langsrijdt langs hun villa's in de Hollywood Hills. Dit moeten we misschien in ons achterhoofd houden voor over 3 weken, als we de laatste dagen van onze reis opnieuw doorbrengen in LA.
's Middags gaan we eten in de Buffalo Wild Wings. Freya eet er een lekkere Chicken Wrap en Dirk een Chicken Sandwich. Terwijl kunnen we kijken naar de Champions League finale tussen Chelsea en Bayern Munchen op enkele van de 50 (?) schermen in alle formaten. Op het moment dat we aankomen is het nog steeds 0-0, dus we hebben alle doelpunten gezien . De basketgekke Amerikanen kijken op hetzelfde moment naar de belangrijke wedstrijd tussen de LA Clippers en de San Antonio Spurs. De Clippers verliezen de match maar blijkbaar zijn ze playoffs aan het spelen, en hebben de Clippers de vorige match gewonnen. De komende dagen spelen de teams nog 2 keer tegen elkaar.
In de namiddag passeerden we langs Grauman's Chinese Theatre. Hier werden in het verleden de Oscars enkele keren uitgereikt, nu gebeurt dat in het nabije Kodak Theatre. Het theater dankt zijn naam aan Sid Grauman, de man die opdracht gaf tot het bouwen ervan. Het bekendst is het theater tegenwoordig voor de ongeveer 200 betonnen tegels waar verschillende beroemdheden hun hand- en voetafdrukkken en een persoonlijke boodschap in het natte cement hebben achtergelaten.
Enkele huizen verderop staat het Kodak Theatre, waar dus sinds 2001 jaarlijks de Oscars worden uitgereikt. In mei dit jaar werd bekend gemaakt dat Kodak stopt met de sponsoring van het theater. De sponsoring werd overgenomen door Dolby Laboratories dus de naam van het theater zal waarschijnlijk binnenkort veranderen in het Dolby Theatre maar voorlopig is daar nog niets van te merken.
Daarna bezochten we het Hollywood Museum, waar je 4 verdieping terugvindt met allerlei Hollywood prullaria. Het museum is gelegen in de Max Factor Building. In dit gebouw werkte Max Factor, de beroemde make-up artiest. Op het gelijkvloers vind je o.a. de make-up en talrijke foto's en krantenartikels terug over de bekendste sterren uit zijn tijd: Marilyn Monroe, Lucille Ball, Elizabeth Taylor en Judy Garland. De kelderverdieping is volledig gewijd aan het horrorgenre. Hier zie je o.a. de cel van Hannibal Lector, de maskers uit de Halloween films. Op de tweede en derde verdieping konden we vooral veel filmkostuums en filmobjecten terugvinden, de auto van Marilyn Monroe uit 1 van haar films, de badjas van Elvis en verder ook veel foto's van beroemdheden vanop het moment waar hun ster werd ingehuldigd op de Walk of Fame.
Na ons bezoek aan het Hollywood Museum keren we terug naar ons hotel. Op de terugweg slaan we nog wat proviand in zodat we nog eens kunnen eten op onze kamer.
Na het avondmaal en het updaten van de blog wordt het stilletjes bedtijd. Morgen hebben we een drukke dag voor de boeg, want morgen staat de langste verplaatsing van onze reis op het programma: 705 km tot in Williams, Arizona. Meteen de tweede staat die we aandoen tijdens onze reis.
Aantal km gereden vandaag : 65 Overnachting : Best Western Plus Hollywood Hills Getankt : / Graden C° : 21° Aantal foto' s gemaakt : 63
Good morning America!
Gisterenavond sliepen we al om 23u en dus waren we vandaag al vroeg wakker. Vanuit de vele reisverhalen die we op internet hadden gelezen wisten we dat die kans er inderdaad inzat. Door het uurverschil en het slaaptekort van de 1e dag raakt je lichaam wat uit balans, en weet het dus niet goed meer hoelaat het nu is.... Jetlag.... Vanaf een uur of 5 zijn we allebei regelmatig eens wakker geworden en na wat sirenes, helikoptergeluiden en Spaanse luidruchtige buren op de gang genegeerd te hebben, dan toch uiteindelijk rond half negen opgegegeven. Na een verkwikkende douche en het updaten van de blog met de verhalen van gisteren, zijn we door de gangen van het hotel getrokken wat op zich al een museum van foto's, handtekeningen en elpee's van bekende sterren is: Marilyn Monroe, James Dean, the Beatles, Jack Nicholson, Tom Hanks, Frank Sinatra, Cameron Diaz, ... Justin Bieber (ok, dus niet enkel echte sterren...). De personeelsingang houdt ons buiten met op de deur het bordje "Only employees or Angelina Jolie". Op naar onze Buick Enclave (keurig geparkeerd door de valet-parkeerwachter) en toen konden we beginnen aan een tocht doorheen Los Angeles. Eerst reden we naar het Hollywood Sign, maar daar was geen enkel parkeerplaatsje te vinden. Vermits er in de USA hoge boetes staan op wildparkeren, besloten we om onze rondrit eerst verder te zetten en daarna terug te komen voor het bezoek aan het Hollywood Sign. We reden over Mulholland Drive en stopten op enkele uitzichtpunten om wat foto's te nemen. De ene kast van een huis volgt op de andere, en Maserati lijkt echt wel in te zijn daar in de buurt. Daarna reden we naar Beverly Hills, we deden er windowshopping op Rodeo Drive en Melrose Avenue, stopten op Sunset Boulevard voor een foto van de Viper Room van Johnny Depp (maar hij was er niet), zochten naar het beroemde "Beverly Hills"-sign en aten in de MacDo op Santa Monica Boulevard.
Het verkeer is hier veel rustiger dan bij ons, eigenlijk zelfs soms vervelend rustig... De snelheid valt wel mee, in de stad meestal 35m/h (56km/h), maar de meeste kruispunten zonder lichten hebben in elke richting een "STOP"-teken dus stopt iedereen, zelfs al komt er overduidelijk niemand aan. En als er meer auto's gestopt zijn, mag de eerste die aankwam vertrekken, dan de tweede, enz. Een systeem dat niet echt efficient is, maar we zullen de volgende weken toch maar niet te moeilijk doen en gehoorzaam meedraaien. Of verkeersregels als "verboden links af te slaan tussen 4PM en 7PM", de massa "signs" langs de kant van de weg (tip: begin een bedrijf in verkeersborden in de USA!) en -deze hadden we al op voorhand gelezen- verplicht te stoppen als de schoolbus een rood licht aanzet, vanuit welke richting je ook komt. Oh ja, nog iets: de verkeerslichten staan aan de overkant van het kruispunt, maar rij wel ver genoeg tot aan het kruispunt want anders zien de verborgen sensoren niet dat er iemand aan de lichten staat... en daarachter nog iemand en nog iemand en... Yep, we hebben een kleine file kunnen veroorzaken ;-)
We besloten ook om wat shopping te doen voor de komende weken, en brachten dus een bezoekje aan de Kmart en de Whole Foods Market, waar we inkopen deden, zodat we vanavond in de hotelkamer kunnen eten.
Rond 19u waren we terug in het hotel. De parkeerwachter stond weer klaar om de auto weg te zetten en morgen volgt de verrassing voor ons hoe goed dat hem gelukt is.
De blog is weer geüpdate en het programma voor morgen is klaar. De maagjes beginnen te knorren, dus zullen we maar even iets eten.
De foto's worden vandaag nog toegevoegd, dus stay tuned !
Aantal km gereden vandaag : 38 Overnachting : Best Western Plus Hollywood Hills Getankt : / Graden C° : 18° bij aankomst in LA Aantal foto' s gemaakt : 5
16.30u: We zitten nu op de luchthaven in Atlanta, na een lange vlucht van 9u en 20 minuten. De vlucht is eigenlijk nog vrij snel vooruit gegaan, dankzij het Delta on Demand systeem van Delta Airlines. Met dit systeem kan je films en TV shows bekijken, spelletjes spelen en muziek beluisteren. Freya keek naar de laatste Twilight film en naar Mission Impossible: Ghost Protocol en Dirk naar Johnny English, Puss in Boots en ook naar Mission Impossible. We luisterden wat muziek, deden een dutje en kregen 2 keer eten en nog 2 keer iets te drinken met nootjes of pretzels.
Onze vlucht was mooi op tijd in Atlanta en gelukkig sneeuwde het er niet; het was er 27 graden
De doorgang aan de douane ging heel vlot; we hadden dan ook een heel joviale en grappige douanier, die ooit nog op reis was geweest in Belgium, en er de bieren zo lekker vond.
Nu moeten we gaan inchecken voor onze vlucht naar Atlanta, nog eens 4 uur!
19.30u: Aankomst in LA. Onderweg hebben we nog een filmpje kunnen zien. Dirk keek verder naar Mission Impossible en Freya naar Pirates of the Caribbean. De spelletjes waren deze keer betalend, dus die lieten we aan ons voorbij gaan, maar we konden wel muziek beluisteren. Het oppikken van de valiezen in LAX gaat heel vlot en we zitten al snel op de bus die ons naar de autoverhuurmaatschappij brengt. Tien minuten later staan we aan de balie van Alamo. De bediende aan de balie raadt ons meteen af om met het type Intermediate SUV (dat we nu gekozen hebben) de nationale parken te gaan bezoeken. De auto (met 2.0L motor) zou moeite kunnen hebben op de wegen in de woestijn van Death Valley en het hooggebergte in Yosemite. We laten ons dus overtuigen om te upgraden naar een hoger type, de Standard SUV, type Cherokee. Wanneer we buiten komen aan de auto's blijkt echter dat ze dit type wagen niet meer beschikbaar hebben, dus krijgen we een gratis upgrade naar een nog hoger type, en nu rijden we rond met ne chique sneeuwwitte Buick. Het binneninterieur is heel klassiek met hout design en beige leren zetels. Binnenkort posten we wel een fotootje van ons voiture.
Daarna op naar het hotel, de Best Western Plus Hollywood Hills. Na een half uurtje komen we aan aan ons hotel, waar onze auto meteen voor ons geparkeerd wordt. De receptionist geeft ons de sleutels van onze kamer, de 306 met uitzicht op Hollywood.We brengen onze koffers naar onze kamer, met een mega flatscreen TV, gratis WIFI en een klein keukentje met frigo en microgolf. Nog even snel iets gaan eten in de 101 Coffee Shop op de beneden verdieping van het hotel. Freya krijgt haar Turkey Sandwich niet helemaal op en dus krijgen we de rest ervan mee. En daarna kunnen we eindelijk naar ons bedje. We zijn ondertussen al meer dan 24 uur wakker en we snakken nu echt wel naar ons bedje! Slaapwel!
Het is - eindelijk - bijna zover! Volgende week stappen we op het vliegtuig richting States.
Onze reispassen zijn in orde, de ESTA documenten zijn aangevraagd, alle hotels en de huurauto zijn geboekt en we hebben ons zelfs een gloednieuwe GPS aangeschaft met de kaarten van de Amerikaanse wegen (was nog goedkoper dan er ginder eentje te huren, en zo kan ie nog dienst doen bij eventuele volgende reizen richting Amerika en Canada ). Nu nog enkel de koffers inpakken en we kunnen vertrekken!
We zullen proberen om hier dagelijks een samenvattingske te schrijven van wat we die dag hebben meegemaakt, en een "Photo of the Day" te plaatsen, maar dit hangt natuurlijk van onze hotels af. Blijkbaar is in sommige hotels de kwaliteit van de internetverbinding niet zo denderend, dus het zal niet vanzelfsprekend worden om elke avond ons verslagje te uploaden. Geen paniek dus als jullie eens een dagje geen update lezen; we doen ons best om de update altijd zo snel mogelijk te plaatsen.
Via de site kunnen jullie ons ook op de hoogte houden van de gebeurtenissen in Belgenland, dus feel free
Tot binnenkort, voor het eerste verslagje, rechtstreeks vanuit de States!
Jippie! Nog 43 nachtjes slapen en het is eindelijk zo ver! Dan steken we de Atlantische Oceaan over richting Los Angeles. We gaan er 3 weken rondtrekken met een huurauto, doorheen 4 staten, op zoek naar al het moois dat het westen van de Verenigde Staten te bieden heeft. Via deze blog kan je op de hoogte blijven van onze avonturen!
 "Wink"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
