Omdat het toch een lange weg naar Wenen was, zijn we niet meer naar daar gegaan. In plaats daarvan hebben we zaterdagochtend rustig wakker geworden en ingepakt. Daarna zijn we terug naar het wedstrijdterrein gereden. Voor nog een dagje voltige kijken. Het was namelijk zo hard aan het regenen dat het springen buiten niet door ging. Het was ook fijn om te zien dat zelfs op zo’n duur terrein de pistes buiten onder water staan.

De voltige vond ik zeer fijn om naar te kijken. Ik ben zeker van plan om in België wat meer paardrijdwedstrijden mee te pikken want ik hou van de sfeer. En gewoon van te kijken (en misschien zelfs leren).

Rond 5 uur zijn we dan aan onze lange weg naar huis begonnen. Met een tussenstop bij Laura haar grootouders om haar daar af te zetten.