Op de tweede dag van het Nieuwe jaar zijn mama, papa en ik  vertrokken richting Stoodleigh. De zus had geen zin om mee te gaan dus waren zij en Zippie de dag voordien opgehaald door onze oma. We zijn ’s ochtends goed op tijd vertrokken zodat we zeker onze boot niet zouden missen. Het voordeel van al in Westende zijn was dat het nog maar een uurtje rijden was naar Calais. Alles is vlot verlopen, we konden bijna direct op de boot. Het was een redelijk rustige oversteek, al ging de boot goed op en neer. Eens in Dover was het nog een dikke 5 uur rijden. Ik was wel weer lekker nerveus. Spijtig genoeg was de donker ons voor dus konden we Stoodleigh niet nog niet in daglicht zien. Het bemoeilijkte onze zoektocht naar de boerderij ook. We zijn uiteindelijk bij de pub uitgekomen. Daar wisten ze a van mijn komst en zij hebben ons de weg gewezen. We waren er gewoon voorbij gereden. Er stonden geen duidelijke borden, helemaal donker en het zag er niet uit zoals wat wij in gedachten hadden. Uiteindelijk zijn we er geraakt en direct super vriendelijk ontvangen door Lynn, Nigel en de honden Lex en Harry. We hebben zelfs nog bij hun gegeten waar wij natuurlijk niet op hadden gerekend.

Ik heb dan nog een laatste nacht doorgebracht in de mobilhome, die we in een van de schuren mochten zetten.