Op de wandeling met mijn lieve vriendin Zina (zie vorig blogje) heb ik ook iets
nieuws geleerd. Normaal gezien mijd ik alle plassen, poelen en beekjes. Als ik
er per ongeluk met mijn pootjes in geraak, vind ik het niet zo erg, maar ik zal
er nooit echt bewust in gaan staan.
Zondag was echter een grote uitzondering.
Zo begon ik de namiddag: lekker fier en proper.
Maar mijn vriendin Zina is een echte waterrat en ik wilde ZO
graag met haar spelen. Er zat dus niets anders op dan ook het water te
verkennen. En eigenlijk was het zo erg niet. Ik zag dingen op de bodem drijven
en stak zelfs mijn snuitje onder water om die blaadjes en takjes van de bodem te
halen, waarna ik natuurlijk niezend en proestend met mijn hoofdje uit het water
kwam. Ik ging wel niet zo diep in het water dat ik niet meer kon staan, zelfs
aan mijn buikje kwam het water niet, maar toch was dit voor mij al een
behoorlijk grote stap.
Na de waterspelletjes genoot ik van het zonnetje met mijn
nat snuitje en modderpootjes. Kijk maar eens op de foto's hoe fier en blij ik
ben.
Zondag heb ik nog eens een lange namiddag met mijn goede vriendin Zina kunnen razen. Ik ren zo graag rond haar heen. We hebben samen door de bossen en velden gespurt om uiteindelijk moe maar voldaan lekker rustig op onze dekentjes te liggen in de living terwijl onze baasjes samen tafelden. Een heerlijk namiddagje en avondje, zowel voor de baasjes als voor de hondjes! En natuurlijk hartelijk dank aan het baasje van Zina voor de mooie foto's van ons!
Pootjes!
Lekker crossen met Zina!
Waar zijn de hondjes?
Takje delen?
En natuurlijk samen beloond worden voor het netjes komen als de baasjes roepen.
