Een tijdje geleden ontdekte ik voor de eerste keer de witte wereld nadat het had gesneeuwd. Ik ben écht geen waterrat, integendeel, maar die sneeuw dat vond ik wel echt superleuk. Die gekke sneeuw kraakte zo leuk als ik er mijn pootjes en mijn neus instak. En baasje en bazinneke maakten er van die balletjes van die ik dan kon opvangen en stukmaken. En als ik hard genoeg liep, dan vloog die gekke sneeuw langs mij omhoog. Ik denk dat het tot nu toe de beste dag van mijn leven was. En hoe gekker ik deed, hoe leuker mijn baasjes het vonden. Wij hopen dus echt op een witte Kerst. (Onder dit blogje vind je nog een tweede blogje met foto's)