Op de vierde dag trok ik met mijn baasjes naar de watervallen van Saent in Val di Rabbi. Dit was eerst een behoorlijk stevig klim om tot bij de watervallen te geraken en daarna moesten we dit hele eind natuurlijk ook weer naar beneden. Het was bloedheet die dag en ik was blij dat er sproeiers langs de weg voor verkoeling konden zorgen en dat ik af en toe met mijn pootjes in het water kon.
De vijfde dag deden mijn baasjes het iets rustiger. We maakten een wandeling die vertrok in Dimaro. Daarna gingen mijn baasjes raften en mocht ik wat bijslapen op de hotelkamer waar ik me intussen al goed thuis voelde. Dat deed deugd.
Vandaag stond er een grote wandeling op het programma tussen de rotsen op meer dan 2000 meter hoogte. Wat ik niet wist, is dat je in juli ook in de sneeuw kon ravotten. Daar heb ik me eens lekker uitgeleefd. Mijn wandeling was trouwens nog veel langer dan die van mijn baasjes want ik vond het leuk om overal nog wat omweg te maken en wat hoger te klauteren. Het pad was nog niet uitdagend genoeg voor mij. Hihi.
De tweede dag zijn we naar Lago di Tovel geweest. Opnieuw heb ik lekker in het water gespetterd en visjes proberen te vangen. Blijkbaar wisten ze hier ook dat ik op komst was, want er stond zelfs een waarschuwingsbordje dat ik geen beren mocht drijven . Wandelen tussen de rotsen vond ik echt geweldig. Ik beklom elke grote steen om dan te poseren voor de foto. Ik genoot echt van het uitzicht en de frisse berglucht!
Ik ben van gisteravond terug van mijn grote avontuur in Italië. Dat was me nogal wat! De Italiaanse bevolking was helemaal onder de indruk van het rosse berggeitje dat daar rondliep. Ik ben tientallen keren gefotografeerd en honderden keren geknuffeld en geaaid. Samen met mijn baasjes heb ik ook vanalles beleefd. We hebben stevige wandelingen gemaakt, skiliften genomen, in een 4-sterrenhotel overnacht (waarvoor dank aan de patron) waar ik een goed omheind lekker groot balkon had,...
Omdat het zo'n gigantisch avontuur was, moet ik mijn foto's spreiden over verschillende blogjes. Ik heb me in Italië dan ook van mijn meest fotogenieke kant laten zien. Hieronder vinden jullie de foto's van mijn eerste dagje in Italië.
We hadden in Madonna di Campiglio de lift genomen naar 5 laghi (meer dan 2000 meter). Daar aan het meertje wilden de lokale bergkoeien absoluut met mij kennismaken. Ze bleven stomverbaasd het rosse berggeitje dat daar liep achtervolgen. Thuis ben ik niet gek op water, maar daar in Italië was het bergwater zo lekker dat ik er overal met mijn pootjes in ben geweest en van ben gaan drinken. De rotsen waren ook interessant. Iedere grote rots die we tegenkwamen, wilde ik absoluut beklimmen.
Op de wandeling met mijn lieve vriendin Zina (zie vorig blogje) heb ik ook iets
nieuws geleerd. Normaal gezien mijd ik alle plassen, poelen en beekjes. Als ik
er per ongeluk met mijn pootjes in geraak, vind ik het niet zo erg, maar ik zal
er nooit echt bewust in gaan staan.
Zondag was echter een grote uitzondering.
Zo begon ik de namiddag: lekker fier en proper.
Maar mijn vriendin Zina is een echte waterrat en ik wilde ZO
graag met haar spelen. Er zat dus niets anders op dan ook het water te
verkennen. En eigenlijk was het zo erg niet. Ik zag dingen op de bodem drijven
en stak zelfs mijn snuitje onder water om die blaadjes en takjes van de bodem te
halen, waarna ik natuurlijk niezend en proestend met mijn hoofdje uit het water
kwam. Ik ging wel niet zo diep in het water dat ik niet meer kon staan, zelfs
aan mijn buikje kwam het water niet, maar toch was dit voor mij al een
behoorlijk grote stap.
Na de waterspelletjes genoot ik van het zonnetje met mijn
nat snuitje en modderpootjes. Kijk maar eens op de foto's hoe fier en blij ik
ben.
Zondag heb ik nog eens een lange namiddag met mijn goede vriendin Zina kunnen razen. Ik ren zo graag rond haar heen. We hebben samen door de bossen en velden gespurt om uiteindelijk moe maar voldaan lekker rustig op onze dekentjes te liggen in de living terwijl onze baasjes samen tafelden. Een heerlijk namiddagje en avondje, zowel voor de baasjes als voor de hondjes! En natuurlijk hartelijk dank aan het baasje van Zina voor de mooie foto's van ons!
Pootjes!
Lekker crossen met Zina!
Waar zijn de hondjes?
Takje delen?
En natuurlijk samen beloond worden voor het netjes komen als de baasjes roepen.
Vandaag in de namiddag was het exact één jaartje geleden dat ik het levenslicht zag ten huize 'Van het Kerselereke'. Zoals het past voor een echte gipsy-prinses was ik natuurlijk al meteen een pittige, zelfverzekerde en dappere jongedame. Mama Suke had meteen haar pootjes vol met de twee sterke pups met een eigen willetje. Ook onze eerste weken waren we behoorlijk actieve pups. We leerden supersnel bij, met dank aan mama en de fokkers natuurlijk.
Een karakterbeestje ben ik nog steeds. Ik geniet van mijn echt Shiba-leventje. Ik ben graag actief bezig, maar kan 's avonds zeker ook lekker knus op de zetel genieten met mijn baasjes. Ik speel en train heel graag (ja, zelfs die strenge meneer en mevrouw op de hondenschool zie ik dolgraag ook al kennen ze alle Shibatrucjes door en door. ) Mijn eerste baasjes (fokkers) zie ik dus nog twee keer per week en dat vind ik super. Het is altijd fijn om nog even met hen en natuurlijk met mama te ravotten na de training.
Vandaag ben ik natuurlijk extra verwend, met een lekker bot met merg en een nieuwe bal. Fantastisch toch, zo'n luxeleventje.
Iedere dag ga ik ook wandelen met mijn baasjes en in de zomer mag ik mee op vakantie naar Italië. Mijn baasjes zouden me echt niet meer kunnen missen en zijn dan ook ontzettend dankbaar dat ze zo'n lieve knappe Shibadame in hun gezinnetje hebben mogen verwelkomen. Bij deze nog eens bedankt aan de Kerselerekes, want zonder jullie was dit voor ons nooit mogelijk geweest!
Hieronder zie je eerst een paar foto's van hoe ik er precies een jaar geleden uitzag (en hoe klein ik toen was).
Hier zijn nog enkele recente foto's. Wat een knappe dame ben ik toch geworden hè?!
En tot slot vind je nog een foto van de familiereünie van enkele weken
geleden (met mijn mama en mijn zus, weliswaar alledrie totaal uit
vacht). Bij de laatste foto staan de baasjes er wel niet helemaal op,
maar de hondjes keken er zo leuk op dat ik vond dat de foto toch een
plaatsje op het blogje verdiende.
Ik weet het. Het is veel te lang geleden dat ik nog eens een verhaaltje en fotootjes heb gepost, maar het is zo druk geweest. Vanavond ben ik, rararara, ALWEER eens een sneeuwwandeling gaan maken met mijn baasjes. Ik vind de sneeuw echt fantastisch. Ik kan er zo lekker in ravotten, graven, rennen, duiken, springen,... En ik ruik dubbel zo goed waar andere diertjes gelopen hebben en dan kan ik lekker mijn neusje volgen. Mijn baasjes hopen nu wel ergens dat het de laatste sneeuw van het jaar is geweest, want genoeg is ook wel genoeg vinden ze... Ik ben in elk geval ook blij dat het langer licht gaat blijven 's avonds, waardoor ik mijn laatste wandeling van de dag ook lekker in het bos kan doen met mijn baasjes.
Naar de hondenschool gaan, vind ik ook nog altijd erg leuk. Voor worstjes en lekkers doe ik dan ook echt alles. Ik zit nu ook bij mijn fokkers in de les en dat is natuurlijk ook wel iets heel speciaals.
Na de wandelingen kan ik ook lekker binnen genieten. Op de zetel knuffelen met mijn baasjes is dan ook één van mijn favoriete binnenactiviteiten. Als ik een kat was zou ik keihard spinnen als mijn baasjes mij aaien en knuffelen, maar aangezien ik een shiba ben, knor ik in de plaats. En uiteindelijk val ik dan moe maar voldaan in slaap, helemaal verzonken in mijn dekentje.
Dat ga ik nu ook doen. Goeienacht lezertjes! Dikke poot van Tsuki
Een tijdje geleden ontdekte ik voor de eerste keer de witte wereld nadat het had gesneeuwd. Ik ben écht geen waterrat, integendeel, maar die sneeuw dat vond ik wel echt superleuk. Die gekke sneeuw kraakte zo leuk als ik er mijn pootjes en mijn neus instak. En baasje en bazinneke maakten er van die balletjes van die ik dan kon opvangen en stukmaken. En als ik hard genoeg liep, dan vloog die gekke sneeuw langs mij omhoog. Ik denk dat het tot nu toe de beste dag van mijn leven was. En hoe gekker ik deed, hoe leuker mijn baasjes het vonden. Wij hopen dus echt op een witte Kerst. (Onder dit blogje vind je nog een tweede blogje met foto's)
Hier ben ik alweer! Ja, nu ben ik er wat sneller opnieuw met een nieuw blogje. We hebben namelijk blijkbaar ijverige fans, die aanvragen doen. (Wanneer zien we een foto met haar tuigje? Jullie maken nu toch snel een nieuw blogje? ...) Het is wel leuk om te weten dat de mensen zo blij worden bij het zien van nieuwe fotootjes van mij. Vandaar dat ik er nu dus sneller werk van heb gemaakt om meteen wat wensen te kunnen vervullen. Deze week hebben mijn baasjes vakantie. Dat wil zeggen dat ze elke morgen met mij een wandeling gaan maken tussen de velden. Ik ben echt een supergrote dierenvriend. Iedere morgen stop ik bij verschillende weides met koeien, paarden en ezels. Eén van de paarden (zie foto's) is echt wel een supergroot beestje, maar het is ook één van mijn liefste vrienden. Wanneer we thuis binnenkomen staat mij het afdroogritueel te wachten. Toen ik kleiner was, vond ik dit echt verschrikkelijk. Zodra ik de handdoek zag, wilde ik al zo snel mogelijk verdwijnen. Nu vind ik het best een leuk spelletjes, zo pootjes geven op de handdoek. Bovendien vegen mijn baasjes dan al het vuil en de nattigheid weg en eigenlijk ben ik daar toch wel blij om. Verder vind ik het ontzettend leuk om geknuffeld te worden door mijn baasjes. Ik laat me dan ook helemaal doen. Ofwel leg ik me lekker op mijn rug met de pootjes in de lucht, soms zelfs zoals een baby'tje in de armen van mijn baasjes. Ofwel lig ik lekker op één van de dekentjes te genieten van een massage of te relaxen met mijn speeltjes. Wat een hondenleventje, niet?
Ik ben inmiddels vijf maanden oud geworden de voorbije week. Ik heb al lang niets meer geschreven, maar dat wil niet zeggen dat ik al die tijd stil heb gezeten. Met mijn baasjes doe ik nog steeds erg veel leuke dingen. Ik ga minstens twee keer per dag wandelen, ik ga vaak mee naar de voetbalmatch van mijn baasje, ik ga twee keer per week naar de hondenschool, ik train elke dag met mijn bazinneke,... . Kortom, ik heb nog steeds een heel erg goedgevuld leventje. Mijn grootste hobby is trainen en naar de hondenschool gaan. Ik oefen echt dolgraag. Wanneer mijn bazinneke worstjes begint te snijden en de clicker neemt, sta ik al te popelen van ongeduld om aan mijn oefeningen te beginnen. Mijn baasjes zijn dan ook superfier op wat ik al allemaal kan. Ook heb ik natuurlijk al een aantal vriendjes leren kennen op de hondenschool. Dus natuurlijk ga ik daar ook heel graag naartoe. Voor Werelddierendag kreeg ik van mijn baasjes (met de hulp van Wally en Dominique) een tuigje cadeau. Wat is dat voor een raar ding. Ik wandel er maar superbraaf mee, met dat vreemde ding rond mijn schouders. TE braaf volgens mijn bazinneke. Maar ik snap nog niet goed waar het vreemde ding voor dient. Hopelijk wordt het binnenkort wel duidelijk. Verder ben ik druk tandjes aan het wisselen. Die kleine bijtertjes waren echt te klein geworden voor zo'n grote meid als ik. Vooraan heb ik al allemaal nieuwe tandjes en nu zijn mijn kiezen aan de beurt. Ook die vallen nu één voor één uit om plaats te maken voor grote kiezen. Dit is echter niet de grootste verandering in mijn leven. Donderdagnamiddag schrok mijn baasje zich een hoedje toen hij terugkwam van het werk. Ik ben dan nog wel amper VIJF maanden, toch vond ik het al tijd om een grote meid te zijn en loops te worden. Mijn baasjes vonden wel al een tijdje dat ik raar deed tijdens de wandelingen en overal snuffelde waar reutjes geweest waren en om de vijf meter plaste, maar toch kwam dit wel als een verrassing. Ik gedraag mij wel ook echt als een grote meid. Ik doe helemaal niet vervelend, integendeel, ik ben misschien zelfs rustiger en flinker dan anders. Mijn baasjes merken er ook helemaal niets van dat ik loops ben. Gelukkig hadden ze het de eerste dag wel snel gezien, want nu was ik me altijd zo grondig dat er echt niets meer van te merken is. Zo, nu ga ik nog even wandelen en met mijn balletjes en mijn knuffel spelen. Tot binnenkort!
Het was echt dringend tijd voor een nieuwe update want het was alweer heel lang geleden dat ik hier nog eens iets geschreven had. Ik heb de afgelopen weken weer vanalles geleerd en meegemaakt, maar ik ben vooral ook enorm gegroeid. Ook mijn donzig puppyvachtje heeft al bijna volledig plaats gemaakt voor mijn nieuwe vacht. Ik weeg ook al bijna 5 kilo nu. Toch ben ik nog steeds even speels en nieuwsgierig hoor. Ik leer ook heel graag bij en spelletjes spelen vind ik dan ook echt leuk. Vooral wanneer er een lekker snoepje volgt natuurlijk. Mijn baasjes gaan heel vaak met me wandelen en zo leer ik allerlei nieuwe vriendjes in de buurt kennen: andere honden, katten, kippen, ezeltjes,... Ik vind bijna alles en iedereen even lief! Ook mijn buren zien mij enorm graag, en ik hen ook natuurlijk. Bijna iedere dag onderbreken we onze wandeling wel even om een buurman of buurvrouw te knuffelen. Ik ben overal heel graag gezien! Ik waak ook al vrij goed thuis. Dan leg ik me aan het raam om te zien of de kust buiten veilig is. Gisteren ben ik ook voor de eerste keer naar de hondenschool geweest. Lang wachten en stilzitten vind ik niet zo leuk, maar wanneer ik mag trainen met mijn bazinneke ga ik er helemaal voor. Dat vind ik echt geweldig! Hieronder vinden jullie een verzameling foto's van de afgelopen weken. Zo zien jullie mij ook groeien van in de eerste foto naar de laatste. Want ik ben de laatste weken fel veranderd.
Ik ben intussen al meer dan drie weekjes thuis en ik vind het er fantastisch. Ik ben ook al flink gegroeid en bijgekomen. Iedere dag maak ik nog steeds nieuwe dingen mee. Mijn beste vriendin Zina is afgelopen week nog eens met mij komen spelen en we zijn toen ook samen naar de Tievishoeve geweest. Ik ben ook al een paar keer mee geweest naar de hondenschool. Ik zou zo graag al willen meedoen als ik die hondjes op het plein zie en die clickertjes allemaal hoor, maar dat mag helaas nog niet. Gelukkig kan ik binnenkort wel beginnen. Maar ik vind het ook al geweldig om daar al de andere hondjes te zien en natuurlijk vind ik het super dat ik dan ook nog eens met mijn mama mag spelen. Daarnaast ben ik ook met mijn baasjes gaan wandelen op de Mechelse heide. Wat was het daar mooi zeg! Ik loop ook supergraag met mijn pootjes in het 'papzand'. Ik gaf dan ook niet op tijdens de wandeling, maar de baasjes besloten wel regelmatig om mij een stukje te dragen. Zucht. Lang wilde ik echter niet stil blijven liggen in hun armen want dan wilde ik opnieuw zelf wandelen en snuffelen. Maar het was wel warm dus heel af en toe was ik stiekem toch blij dat de baasjes mij even droegen, kijk maar naar de foto waar ik zo stiekem lach. Verder ben ik ook echt een fletskontje volgens mijn baasjes. Vooral na een wasbeurt, als ik het maar fris heb, lig ik dolgraag in een dekentje gedraaid bij mijn bazinneke. Soms noemen mijn baasjes mij ook een 'verwend spook', maar dat snap ik niet goed. Ik heb het hier in elk geval wel naar mijn zin. Ik bewaak het huisje dan ook al ontzettend goed. Maar ik speel en leer ook heel graag, dus dat ga ik nu ook eens verder doen. Ik zie jullie in een volgend berichtje.
Ik ben nu al twee weekjes bij mijn baasje en bazinneke thuis en ik heb al zo veel meegemaakt. Ik voel me echt helemaal thuis. Ik slaap dolgraag met mijn speeltjes op mijn kussen. Ik kijk graag met mijn baasjes naar 'De Zoo' op tv, vooral als er dieren bij zijn die veel lawaai maken. Ik heb ook een zwembadje buiten, maar daar ben ik nog niet zo gek van. Dan moet ik echt al heel warme pootjes hebben vooraleer ik daar zelf instap. Mijn baasjes nemen me ook bijna overal mee naartoe en zo leer ik natuurlijk veel dingen kennen en ontmoet ik veel nieuwe vriendjes. Veel van de buren knuffelen me iedere dag als ik ga wandelen met de baasjes. Ze staan op de uitkijk om mij te kunnen zien. Ik heb ook al een speelbezoekje gehad van een hondenvriendinnetje, Zina. Eerst was ik eigenlijk toch wel bang van zo een uit de kluiten gewassen labrador, maar Zina was een echt moederke (ook al is ze daar nog te jong voor) en was heel voorzichtig met me. Uiteindelijk hebben we dan ook volop samen kunnen ravotten en samen uitgerust in het gras na het spelen. Bij de Tievishoeve in Opglabbeek heb ik ook al heel wat andere dieren leren kennen. De koeien zeggen me niet veel, die liggen daar altijd maar wat en bewegen nauwelijks. Ik durf wel al in de stal bij de ezels en de alpaca. Die komen wel naar mij kijken, maar heel dichtbij durf ik nog niet hoor. Zo een gekke beesten. Ook de geitjes daar ken ik al goed. Verder ben ik gisteren met mijn baasjes naar de Oudsberg in Opglabbeek geweest. Zo een grote zandbak had ik nog nooit gezien. We zijn eerst helemaal naar boven geklommen, toen wat gerust en erna wat gespeeld. In het blogje hieronder vind je hiervan wat foto's en een uitgebreider verslag van dit avontuur.
Gisteren ging ik dus met mijn baasjes naar de Oudsberg in Opglabbeek. Wat was dat een avontuur. De wandeling van de auto tot aan de echte Oudsberg was nog een beetje lang voor mij, dus hebben mijn baasjes mij een klein stukje gedragen. Maar éénmaal aangekomen bij de Oudsberg ging ik meteen op verkenning. Geen dennenappel ontsnapte aan mijn guitige blik. Eerst zijn we naar boven gewandeld waar ik even heb kunnen drinken en lekker heb kunnen rusten met de baasjes op een dekentje. Lekker knuffelen vind ik altijd superleuk. Maar ook gekke bekken trekken doe ik graag (kijk maar naar de foto met mijn bazinneke). Na het rusten en knuffelen hebben we boven nog wat rondgewandeld en gespeeld. En ineens besefte ik dat ik me echt wel midden in de grootste zandbak ter wereld bevond. En hier mocht ik graven van de baasjes. Dat vond ik fantastisch. Ik had in een mum van tijd een put gemaakt van wel 20 cm diep. Daar beneden was het lekker koel en het zand was vochtig. Daar lag ik lekker. Wat was dat daar toch een paradijs! Ik voelde me echt de koningin van de Oudsberg. Uiteindelijk was ik wel weer doodmoe toen we naar huis gingen, maar baasje en bazinneke vonden het niet erg om me opnieuw een stukje te dragen. Ik had me dan ook volledig gegeven tijdens het spelen in het zand. Dit vond ik zeker voor herhaling vatbaar!
Ik ben inmiddels een weekje thuis en ik heb hier al vanalles beleefd. Mijn baasjes zijn met me naar de kinderboerderij in Lanaken geweest. Daar heb ik kennis gemaakt met ezels, kippen, koeien, geitjes,... Ik ben heel flink geweest. Helaas waren de baasjes toen wel het fototoestel vergeten, maar ze hebben beloofd dat we nog wel eens gaan. Verder heb ik deze week ook de buurt en mijn buren beter leren kennen. Ze zijn allemaal dol op mij! Ik ben ook heel flink als de baasjes aan het stofzuigen of aan het dweilen zijn. Ook als ik gewogen word, vind ik dat niet erg. Buiten heb ik ook een speelweitje gekregen, maar helaas is het nog niet veel mooi weer geweest, dus ik heb er nog niet zo veel in kunnen razen. Ik ben wel al flink in de auto en als we bij andere mensen op bezoek gaan, voel ik me ook snel op mijn gemak. Ik luister ook nog steeds heel erg flink. Eergisteren ben ik met mijn baasjes met Bram gaan spelen (neefje van baasje, 2 jaar oud). Bram was heel erg enthousiast en we hebben fijn gespeeld. Volgens de baasjes spanden we zelfs al samen. Zij staken snoepjes in mijn balletje en Bram haalde die er voor mij uit en gaf ze mij. Dat vond ik wel gemakkelijk, dus toen baasjes mijn balletje nog eens vulden, gaf ik het rechtstreeks aan Bram, die mij weer lief hielp. Tot slot vragen de baasje zich soms wel af wat voor een beestje ik nu eigenlijk ben: Ik gedraag mij vaak zoals een hondje, maar ik was me uren per dag zoals een kat, ik kan soms huilen als een wolf, ik zie eruit als een vosje, ik knuffel supergraag zoals een echt teddybeertje, 's morgens kijk ik zoals een Chineesje als ik pas wakker ben (al is dat wel geen diertje natuurlijk), ik knor soms als een varken als ik iets leuk vind en zoals een baby'tje laat ik na het eten altijd flink een boertje. Nu ga ik verder spelen! Tot snel!
Tot slot moet ik van mijn baasjes nog een laatste blogje toevoegen speciaal voor de mensen die mij en mijn baasjes heel goed hebben geholpen. Wally en Dominique, de baasjes van mijn mama, hadden me dan ook al heel veel geleerd. Dankzij hen loop ik al zo vlot aan het lijntje, ga ik zitten voor ik een snoepje krijg, kom ik als de baasjes mijn naam roepen, doe ik mijn plasjes en hoopjes netjes buiten, ga ik altijd lekker vanzelf in mijn benchke slapen,... Kortom, dankzij hen kan ik alles wat ik nu al kan. Mijn baasjes zijn hen dan ook ontzettend maar dan ook ontzettend dankbaar. Zij hebben waarschijnlijk behoorlijk wat slapeloze of korte nachten gehad om mij dit allemaal te leren en daardoor hebben mijn baasjes het nu zo gemakkelijk! Het zijn en blijven ook mijn grote Hechtelse vrienden! En ik hoop natuurlijk dat ik nog eens bij hen mag gaan spelen en dat zij ook eens naar mij komen. Dus, grote vrienden, bij deze zijn jullie uitgenodigd!!!!
Dikke dikke dikke knuffels, lekken, pootjes, knuffels, lekken, pootjes, ... van mij!!!! (en de baasjes)
Ik wil jullie ook nog vertellen hoe mijn aankomst thuis verlopen is. Nadat ik lekker had geslapen in de auto, heb ik eerst nog over het gras gelopen en een plasje gedaan en dan mocht ik
met de baasjes naar binnen. Daar heb ik eerst een toertje gemaakt door
de keuken en de living. Even mijn omgeving verkennen. Ik herkende meteen
mijn knuffel 'Wubba' en mijn groene balletje. Die hadden de baasjes al
eens meegebracht toen ze op bezoek waren. Ik ben meteen beginnen spelen,
maar al snel was ik doodmoe van de uiterst vermoeiende dag en kroop ik
uit eigen beweging mijn nieuwe bench in bij mijn T-shirt. En mijn
knuffel mocht natuurlijk ook mee.
Mijn baasjes hebben de eerste nacht bijna geen oog dichtgedaan. Maar dat
lag niet aan mij hoor! Ik heb vijf minuutjes mijn wolvenstem laten
horen toen ik ging slapen, maar daarna heb ik zoals 'doornroosje'
geslapen tot half 7. Zelf toen één van mijn baasjes om kwart over 5 op
moest om te gaan werken, keek ik even op, maar knorde dan rustig door. Ook op mijn eerste dagje heb ik eigenlijk zeer veel geslapen in mijn bench. Wisten jullie dat ik al kan apporteren, dat vind ik zelfs superfijn. Ik ga al fijn zitten voor ik een snoepje krijg en als mijn baasjes mijn halsbandje aandoen. Ik heb ook al een heel klein beetje gewandeld, aan mijn bullenpeesje geknabbeld, de tuin verkend, tv gekeken (kijk maar naar de foto waar ik onder het salontafeltje lig), ... Ik speel ook veel met mijn baasjes en voor een snoepje doe ik werkelijk alles! Ik heb het hier goed naar mijn zin. En laat je niet misleiden door de foto's, ik ben niet gevaarlijk maar superlief!
Op dinsdag 10 juli 2012 was het voor mij de grote dag! Ik mocht naar huis samen met mijn baasjes. Ze waren lang op bezoek bij mijn mama en haar baasjes en aan het einde van het bezoekje mocht ik met hen mee naar huis. Volgens mij waren mijn baasjes nog een stuk zenuwachtiger dan ikzelf. Ik heb eerst nog eens goed met mijn mama en zus geravot en geposeerd voor de foto's. Het was nog een heerlijke namiddag. Mama, zus en ik hebben nog goed achter mekaar aan gerend en gespeeld en aan het eind van de middag was ik dan ook doodmoe. Ik ben in de auto dan ook vrijwel meteen in slaap gevallen en heb de hele weg lekker rustig gelegen. Als dat niet flink is!
 "Laughing"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
