Ik weet het. Het is veel te lang geleden dat ik nog eens een verhaaltje en fotootjes heb gepost, maar het is zo druk geweest. Vanavond ben ik, rararara, ALWEER eens een sneeuwwandeling gaan maken met mijn baasjes. Ik vind de sneeuw echt fantastisch. Ik kan er zo lekker in ravotten, graven, rennen, duiken, springen,... En ik ruik dubbel zo goed waar andere diertjes gelopen hebben en dan kan ik lekker mijn neusje volgen. Mijn baasjes hopen nu wel ergens dat het de laatste sneeuw van het jaar is geweest, want genoeg is ook wel genoeg vinden ze... Ik ben in elk geval ook blij dat het langer licht gaat blijven 's avonds, waardoor ik mijn laatste wandeling van de dag ook lekker in het bos kan doen met mijn baasjes.
Naar de hondenschool gaan, vind ik ook nog altijd erg leuk. Voor worstjes en lekkers doe ik dan ook echt alles. Ik zit nu ook bij mijn fokkers in de les en dat is natuurlijk ook wel iets heel speciaals.
Na de wandelingen kan ik ook lekker binnen genieten. Op de zetel knuffelen met mijn baasjes is dan ook één van mijn favoriete binnenactiviteiten. Als ik een kat was zou ik keihard spinnen als mijn baasjes mij aaien en knuffelen, maar aangezien ik een shiba ben, knor ik in de plaats. En uiteindelijk val ik dan moe maar voldaan in slaap, helemaal verzonken in mijn dekentje.
Dat ga ik nu ook doen. Goeienacht lezertjes! Dikke poot van Tsuki
Een tijdje geleden ontdekte ik voor de eerste keer de witte wereld nadat het had gesneeuwd. Ik ben écht geen waterrat, integendeel, maar die sneeuw dat vond ik wel echt superleuk. Die gekke sneeuw kraakte zo leuk als ik er mijn pootjes en mijn neus instak. En baasje en bazinneke maakten er van die balletjes van die ik dan kon opvangen en stukmaken. En als ik hard genoeg liep, dan vloog die gekke sneeuw langs mij omhoog. Ik denk dat het tot nu toe de beste dag van mijn leven was. En hoe gekker ik deed, hoe leuker mijn baasjes het vonden. Wij hopen dus echt op een witte Kerst. (Onder dit blogje vind je nog een tweede blogje met foto's)
Hier ben ik alweer! Ja, nu ben ik er wat sneller opnieuw met een nieuw blogje. We hebben namelijk blijkbaar ijverige fans, die aanvragen doen. (Wanneer zien we een foto met haar tuigje? Jullie maken nu toch snel een nieuw blogje? ...) Het is wel leuk om te weten dat de mensen zo blij worden bij het zien van nieuwe fotootjes van mij. Vandaar dat ik er nu dus sneller werk van heb gemaakt om meteen wat wensen te kunnen vervullen. Deze week hebben mijn baasjes vakantie. Dat wil zeggen dat ze elke morgen met mij een wandeling gaan maken tussen de velden. Ik ben echt een supergrote dierenvriend. Iedere morgen stop ik bij verschillende weides met koeien, paarden en ezels. Eén van de paarden (zie foto's) is echt wel een supergroot beestje, maar het is ook één van mijn liefste vrienden. Wanneer we thuis binnenkomen staat mij het afdroogritueel te wachten. Toen ik kleiner was, vond ik dit echt verschrikkelijk. Zodra ik de handdoek zag, wilde ik al zo snel mogelijk verdwijnen. Nu vind ik het best een leuk spelletjes, zo pootjes geven op de handdoek. Bovendien vegen mijn baasjes dan al het vuil en de nattigheid weg en eigenlijk ben ik daar toch wel blij om. Verder vind ik het ontzettend leuk om geknuffeld te worden door mijn baasjes. Ik laat me dan ook helemaal doen. Ofwel leg ik me lekker op mijn rug met de pootjes in de lucht, soms zelfs zoals een baby'tje in de armen van mijn baasjes. Ofwel lig ik lekker op één van de dekentjes te genieten van een massage of te relaxen met mijn speeltjes. Wat een hondenleventje, niet?
Ik ben inmiddels vijf maanden oud geworden de voorbije week. Ik heb al lang niets meer geschreven, maar dat wil niet zeggen dat ik al die tijd stil heb gezeten. Met mijn baasjes doe ik nog steeds erg veel leuke dingen. Ik ga minstens twee keer per dag wandelen, ik ga vaak mee naar de voetbalmatch van mijn baasje, ik ga twee keer per week naar de hondenschool, ik train elke dag met mijn bazinneke,... . Kortom, ik heb nog steeds een heel erg goedgevuld leventje. Mijn grootste hobby is trainen en naar de hondenschool gaan. Ik oefen echt dolgraag. Wanneer mijn bazinneke worstjes begint te snijden en de clicker neemt, sta ik al te popelen van ongeduld om aan mijn oefeningen te beginnen. Mijn baasjes zijn dan ook superfier op wat ik al allemaal kan. Ook heb ik natuurlijk al een aantal vriendjes leren kennen op de hondenschool. Dus natuurlijk ga ik daar ook heel graag naartoe. Voor Werelddierendag kreeg ik van mijn baasjes (met de hulp van Wally en Dominique) een tuigje cadeau. Wat is dat voor een raar ding. Ik wandel er maar superbraaf mee, met dat vreemde ding rond mijn schouders. TE braaf volgens mijn bazinneke. Maar ik snap nog niet goed waar het vreemde ding voor dient. Hopelijk wordt het binnenkort wel duidelijk. Verder ben ik druk tandjes aan het wisselen. Die kleine bijtertjes waren echt te klein geworden voor zo'n grote meid als ik. Vooraan heb ik al allemaal nieuwe tandjes en nu zijn mijn kiezen aan de beurt. Ook die vallen nu één voor één uit om plaats te maken voor grote kiezen. Dit is echter niet de grootste verandering in mijn leven. Donderdagnamiddag schrok mijn baasje zich een hoedje toen hij terugkwam van het werk. Ik ben dan nog wel amper VIJF maanden, toch vond ik het al tijd om een grote meid te zijn en loops te worden. Mijn baasjes vonden wel al een tijdje dat ik raar deed tijdens de wandelingen en overal snuffelde waar reutjes geweest waren en om de vijf meter plaste, maar toch kwam dit wel als een verrassing. Ik gedraag mij wel ook echt als een grote meid. Ik doe helemaal niet vervelend, integendeel, ik ben misschien zelfs rustiger en flinker dan anders. Mijn baasjes merken er ook helemaal niets van dat ik loops ben. Gelukkig hadden ze het de eerste dag wel snel gezien, want nu was ik me altijd zo grondig dat er echt niets meer van te merken is. Zo, nu ga ik nog even wandelen en met mijn balletjes en mijn knuffel spelen. Tot binnenkort!
Het was echt dringend tijd voor een nieuwe update want het was alweer heel lang geleden dat ik hier nog eens iets geschreven had. Ik heb de afgelopen weken weer vanalles geleerd en meegemaakt, maar ik ben vooral ook enorm gegroeid. Ook mijn donzig puppyvachtje heeft al bijna volledig plaats gemaakt voor mijn nieuwe vacht. Ik weeg ook al bijna 5 kilo nu. Toch ben ik nog steeds even speels en nieuwsgierig hoor. Ik leer ook heel graag bij en spelletjes spelen vind ik dan ook echt leuk. Vooral wanneer er een lekker snoepje volgt natuurlijk. Mijn baasjes gaan heel vaak met me wandelen en zo leer ik allerlei nieuwe vriendjes in de buurt kennen: andere honden, katten, kippen, ezeltjes,... Ik vind bijna alles en iedereen even lief! Ook mijn buren zien mij enorm graag, en ik hen ook natuurlijk. Bijna iedere dag onderbreken we onze wandeling wel even om een buurman of buurvrouw te knuffelen. Ik ben overal heel graag gezien! Ik waak ook al vrij goed thuis. Dan leg ik me aan het raam om te zien of de kust buiten veilig is. Gisteren ben ik ook voor de eerste keer naar de hondenschool geweest. Lang wachten en stilzitten vind ik niet zo leuk, maar wanneer ik mag trainen met mijn bazinneke ga ik er helemaal voor. Dat vind ik echt geweldig! Hieronder vinden jullie een verzameling foto's van de afgelopen weken. Zo zien jullie mij ook groeien van in de eerste foto naar de laatste. Want ik ben de laatste weken fel veranderd.
Ik ben intussen al meer dan drie weekjes thuis en ik vind het er fantastisch. Ik ben ook al flink gegroeid en bijgekomen. Iedere dag maak ik nog steeds nieuwe dingen mee. Mijn beste vriendin Zina is afgelopen week nog eens met mij komen spelen en we zijn toen ook samen naar de Tievishoeve geweest. Ik ben ook al een paar keer mee geweest naar de hondenschool. Ik zou zo graag al willen meedoen als ik die hondjes op het plein zie en die clickertjes allemaal hoor, maar dat mag helaas nog niet. Gelukkig kan ik binnenkort wel beginnen. Maar ik vind het ook al geweldig om daar al de andere hondjes te zien en natuurlijk vind ik het super dat ik dan ook nog eens met mijn mama mag spelen. Daarnaast ben ik ook met mijn baasjes gaan wandelen op de Mechelse heide. Wat was het daar mooi zeg! Ik loop ook supergraag met mijn pootjes in het 'papzand'. Ik gaf dan ook niet op tijdens de wandeling, maar de baasjes besloten wel regelmatig om mij een stukje te dragen. Zucht. Lang wilde ik echter niet stil blijven liggen in hun armen want dan wilde ik opnieuw zelf wandelen en snuffelen. Maar het was wel warm dus heel af en toe was ik stiekem toch blij dat de baasjes mij even droegen, kijk maar naar de foto waar ik zo stiekem lach. Verder ben ik ook echt een fletskontje volgens mijn baasjes. Vooral na een wasbeurt, als ik het maar fris heb, lig ik dolgraag in een dekentje gedraaid bij mijn bazinneke. Soms noemen mijn baasjes mij ook een 'verwend spook', maar dat snap ik niet goed. Ik heb het hier in elk geval wel naar mijn zin. Ik bewaak het huisje dan ook al ontzettend goed. Maar ik speel en leer ook heel graag, dus dat ga ik nu ook eens verder doen. Ik zie jullie in een volgend berichtje.
Ik ben nu al twee weekjes bij mijn baasje en bazinneke thuis en ik heb al zo veel meegemaakt. Ik voel me echt helemaal thuis. Ik slaap dolgraag met mijn speeltjes op mijn kussen. Ik kijk graag met mijn baasjes naar 'De Zoo' op tv, vooral als er dieren bij zijn die veel lawaai maken. Ik heb ook een zwembadje buiten, maar daar ben ik nog niet zo gek van. Dan moet ik echt al heel warme pootjes hebben vooraleer ik daar zelf instap. Mijn baasjes nemen me ook bijna overal mee naartoe en zo leer ik natuurlijk veel dingen kennen en ontmoet ik veel nieuwe vriendjes. Veel van de buren knuffelen me iedere dag als ik ga wandelen met de baasjes. Ze staan op de uitkijk om mij te kunnen zien. Ik heb ook al een speelbezoekje gehad van een hondenvriendinnetje, Zina. Eerst was ik eigenlijk toch wel bang van zo een uit de kluiten gewassen labrador, maar Zina was een echt moederke (ook al is ze daar nog te jong voor) en was heel voorzichtig met me. Uiteindelijk hebben we dan ook volop samen kunnen ravotten en samen uitgerust in het gras na het spelen. Bij de Tievishoeve in Opglabbeek heb ik ook al heel wat andere dieren leren kennen. De koeien zeggen me niet veel, die liggen daar altijd maar wat en bewegen nauwelijks. Ik durf wel al in de stal bij de ezels en de alpaca. Die komen wel naar mij kijken, maar heel dichtbij durf ik nog niet hoor. Zo een gekke beesten. Ook de geitjes daar ken ik al goed. Verder ben ik gisteren met mijn baasjes naar de Oudsberg in Opglabbeek geweest. Zo een grote zandbak had ik nog nooit gezien. We zijn eerst helemaal naar boven geklommen, toen wat gerust en erna wat gespeeld. In het blogje hieronder vind je hiervan wat foto's en een uitgebreider verslag van dit avontuur.
Gisteren ging ik dus met mijn baasjes naar de Oudsberg in Opglabbeek. Wat was dat een avontuur. De wandeling van de auto tot aan de echte Oudsberg was nog een beetje lang voor mij, dus hebben mijn baasjes mij een klein stukje gedragen. Maar éénmaal aangekomen bij de Oudsberg ging ik meteen op verkenning. Geen dennenappel ontsnapte aan mijn guitige blik. Eerst zijn we naar boven gewandeld waar ik even heb kunnen drinken en lekker heb kunnen rusten met de baasjes op een dekentje. Lekker knuffelen vind ik altijd superleuk. Maar ook gekke bekken trekken doe ik graag (kijk maar naar de foto met mijn bazinneke). Na het rusten en knuffelen hebben we boven nog wat rondgewandeld en gespeeld. En ineens besefte ik dat ik me echt wel midden in de grootste zandbak ter wereld bevond. En hier mocht ik graven van de baasjes. Dat vond ik fantastisch. Ik had in een mum van tijd een put gemaakt van wel 20 cm diep. Daar beneden was het lekker koel en het zand was vochtig. Daar lag ik lekker. Wat was dat daar toch een paradijs! Ik voelde me echt de koningin van de Oudsberg. Uiteindelijk was ik wel weer doodmoe toen we naar huis gingen, maar baasje en bazinneke vonden het niet erg om me opnieuw een stukje te dragen. Ik had me dan ook volledig gegeven tijdens het spelen in het zand. Dit vond ik zeker voor herhaling vatbaar!
Ik ben inmiddels een weekje thuis en ik heb hier al vanalles beleefd. Mijn baasjes zijn met me naar de kinderboerderij in Lanaken geweest. Daar heb ik kennis gemaakt met ezels, kippen, koeien, geitjes,... Ik ben heel flink geweest. Helaas waren de baasjes toen wel het fototoestel vergeten, maar ze hebben beloofd dat we nog wel eens gaan. Verder heb ik deze week ook de buurt en mijn buren beter leren kennen. Ze zijn allemaal dol op mij! Ik ben ook heel flink als de baasjes aan het stofzuigen of aan het dweilen zijn. Ook als ik gewogen word, vind ik dat niet erg. Buiten heb ik ook een speelweitje gekregen, maar helaas is het nog niet veel mooi weer geweest, dus ik heb er nog niet zo veel in kunnen razen. Ik ben wel al flink in de auto en als we bij andere mensen op bezoek gaan, voel ik me ook snel op mijn gemak. Ik luister ook nog steeds heel erg flink. Eergisteren ben ik met mijn baasjes met Bram gaan spelen (neefje van baasje, 2 jaar oud). Bram was heel erg enthousiast en we hebben fijn gespeeld. Volgens de baasjes spanden we zelfs al samen. Zij staken snoepjes in mijn balletje en Bram haalde die er voor mij uit en gaf ze mij. Dat vond ik wel gemakkelijk, dus toen baasjes mijn balletje nog eens vulden, gaf ik het rechtstreeks aan Bram, die mij weer lief hielp. Tot slot vragen de baasje zich soms wel af wat voor een beestje ik nu eigenlijk ben: Ik gedraag mij vaak zoals een hondje, maar ik was me uren per dag zoals een kat, ik kan soms huilen als een wolf, ik zie eruit als een vosje, ik knuffel supergraag zoals een echt teddybeertje, 's morgens kijk ik zoals een Chineesje als ik pas wakker ben (al is dat wel geen diertje natuurlijk), ik knor soms als een varken als ik iets leuk vind en zoals een baby'tje laat ik na het eten altijd flink een boertje. Nu ga ik verder spelen! Tot snel!
Tot slot moet ik van mijn baasjes nog een laatste blogje toevoegen speciaal voor de mensen die mij en mijn baasjes heel goed hebben geholpen. Wally en Dominique, de baasjes van mijn mama, hadden me dan ook al heel veel geleerd. Dankzij hen loop ik al zo vlot aan het lijntje, ga ik zitten voor ik een snoepje krijg, kom ik als de baasjes mijn naam roepen, doe ik mijn plasjes en hoopjes netjes buiten, ga ik altijd lekker vanzelf in mijn benchke slapen,... Kortom, dankzij hen kan ik alles wat ik nu al kan. Mijn baasjes zijn hen dan ook ontzettend maar dan ook ontzettend dankbaar. Zij hebben waarschijnlijk behoorlijk wat slapeloze of korte nachten gehad om mij dit allemaal te leren en daardoor hebben mijn baasjes het nu zo gemakkelijk! Het zijn en blijven ook mijn grote Hechtelse vrienden! En ik hoop natuurlijk dat ik nog eens bij hen mag gaan spelen en dat zij ook eens naar mij komen. Dus, grote vrienden, bij deze zijn jullie uitgenodigd!!!!
Dikke dikke dikke knuffels, lekken, pootjes, knuffels, lekken, pootjes, ... van mij!!!! (en de baasjes)
Ik wil jullie ook nog vertellen hoe mijn aankomst thuis verlopen is. Nadat ik lekker had geslapen in de auto, heb ik eerst nog over het gras gelopen en een plasje gedaan en dan mocht ik
met de baasjes naar binnen. Daar heb ik eerst een toertje gemaakt door
de keuken en de living. Even mijn omgeving verkennen. Ik herkende meteen
mijn knuffel 'Wubba' en mijn groene balletje. Die hadden de baasjes al
eens meegebracht toen ze op bezoek waren. Ik ben meteen beginnen spelen,
maar al snel was ik doodmoe van de uiterst vermoeiende dag en kroop ik
uit eigen beweging mijn nieuwe bench in bij mijn T-shirt. En mijn
knuffel mocht natuurlijk ook mee.
Mijn baasjes hebben de eerste nacht bijna geen oog dichtgedaan. Maar dat
lag niet aan mij hoor! Ik heb vijf minuutjes mijn wolvenstem laten
horen toen ik ging slapen, maar daarna heb ik zoals 'doornroosje'
geslapen tot half 7. Zelf toen één van mijn baasjes om kwart over 5 op
moest om te gaan werken, keek ik even op, maar knorde dan rustig door. Ook op mijn eerste dagje heb ik eigenlijk zeer veel geslapen in mijn bench. Wisten jullie dat ik al kan apporteren, dat vind ik zelfs superfijn. Ik ga al fijn zitten voor ik een snoepje krijg en als mijn baasjes mijn halsbandje aandoen. Ik heb ook al een heel klein beetje gewandeld, aan mijn bullenpeesje geknabbeld, de tuin verkend, tv gekeken (kijk maar naar de foto waar ik onder het salontafeltje lig), ... Ik speel ook veel met mijn baasjes en voor een snoepje doe ik werkelijk alles! Ik heb het hier goed naar mijn zin. En laat je niet misleiden door de foto's, ik ben niet gevaarlijk maar superlief!
Op dinsdag 10 juli 2012 was het voor mij de grote dag! Ik mocht naar huis samen met mijn baasjes. Ze waren lang op bezoek bij mijn mama en haar baasjes en aan het einde van het bezoekje mocht ik met hen mee naar huis. Volgens mij waren mijn baasjes nog een stuk zenuwachtiger dan ikzelf. Ik heb eerst nog eens goed met mijn mama en zus geravot en geposeerd voor de foto's. Het was nog een heerlijke namiddag. Mama, zus en ik hebben nog goed achter mekaar aan gerend en gespeeld en aan het eind van de middag was ik dan ook doodmoe. Ik ben in de auto dan ook vrijwel meteen in slaap gevallen en heb de hele weg lekker rustig gelegen. Als dat niet flink is!
Ik ben inmiddels zeven weken oud en gisteren zijn mijn baasjes voor de laatste keer op bezoek geweest. Wat wordt het allemaal spannend (vooral voor de baasjes ). Mijn baasjes hadden gisteren weer een speeltje bij dat ze voor mij hebben gekocht. Wat vond ik dat groene balletje toch geweldig en naar het schijnt kunnen daar soms ook nog snoepjes uitvallen. We zijn gisteren ook een heel lekker ijsje gaan eten (allé de baasjes dan toch), maar zus en ik mochten mee een terrasje gaan doen. Ik mocht zelfs bij mijn toekomstige baasjes in de auto. Wat was dat vreemd, zo voor de eerste keer zonder mama en zus in een vreemde auto. Maar ik ben heel dapper en flink geweest. Ik heb heel even gepiept omdat ik het allemaal wat eng vond, maar de rest van de rit heb ik lekker rustig gelegen. En ook op het terras zelf was ik heel flink. Ik heb heel netjes aan de leiband gelopen. Ik heb me lekker laten aaien door een aantal kindjes, ik heb de kippen eens grondig bestudeerd (wat een rare beesten) en ik bleef lekker rustig liggen toen er een musje een paar meter voor me landde. Zus en ik hebben wel wat achter mieren gevangen, de kleine rare zwarte kriebelbeestjes. We hebben met andere woorden weer vanalles ontdekt in de grote wereld. Volgende week wordt het DE grote dag. Mijn baasjes kijken er enorm naar uit, maar wat zal het ook raar zijn om mijn Hechtelse grote vrienden en familie achter te laten. Gelukkig zullen ze mij nog zeker twee keer per week zien in de hondenschool, dus we zullen mekaar niet veel moeten missen. En mijn baasjes hebben ook beloofd dat ze altijd op bezoek mogen komen! Dat moeten ze zeker doen!!!! Geniet nog van de foto's en tot volgende week!
week 6: ik ben straks definitief Tsuyoki van het Kerselereke
Woef iedereen
Vandaag waren mijn baasjes weer eens bij me op bezoek en nu waren ze hun fototoestel niet vergeten . Deze avond werd ik ook ingeënt en officieel gechipt en dus heet ik vanaf nu officieel Tsuyoki van het kerselereke. Tsuyoki is Japans en betekent 'dapper, sterk, vol zelfvertrouwen, stoutmoedig,...' en geloof me: dat is een omschrijving die echt wel bij me past. Ik ben een echte durfal en ben zeker niet te verlegen om mijn mening te laten blijken. Op de eerste foto hieronder zie je me duidelijk in beeld. Ik ben een rood-sesam shiba inu. Ik draag een zwart bandje en heb een donkerder snoetje. Het knappe meisje met het rode halsbandje is mijn zusje, of beter gezegd zus, Yuujin van het kerselereke. Verder was het vandaag een verschrikkelijk warme dag, maar dat kon de pret echt niet bederven. Ik heb fijn gespeeld met mijn toekomstige baasjes en mijn mama en zus. Bovendien heb ik vandaag ook voor de eerste keer mogen kennismaken met een zwembadje (een beetje een geïmproviseerd puppybadje). Hierin konden zus en ik lekker pootjebaden, rondspetteren, de pootjes verfrissen, mekaar lekker nat maken,... Het was heerlijk. We hebben genoten van het dagje prachtig weer, maar we waren toch ook blij dat we samen lekker fris onder de kast in slaap konden dommelen. Een lieve schattige afsluiter van een geweldige namiddag.
Inmiddels zijn mijn zusje en ik al vijf weken oud. We huppelen vrolijk rond in de tuin, testen onze nieuwe tandjes uit ( en proberen af en toe wat gras en bloemetjes te verorberen), snuffelen er lustig op los en hebben volgens sommigen meer energie dan bepaalde voetbalploegen op het EK (we zullen geen namen noemen). Vorige week (toen we nog net geen vier weken waren) zijn mijn baasjes nog eens op bezoek geweest en hebben ze nog enkele leuke foto's gemaakt van onze avonturen buiten. We genieten echt van het spelen en willen soms niet meer terug mee naar binnen. Ja, onze baasjes gaan zeker nog plezier aan ons beleven. Het voordeel is natuurlijk wel dat we onze behoefte al netjes buiten doen. En ook al ravotten we nu wat meer, ik heb nog steeds de allerliefste zus van de wereld. Samen eten, slapen en spelen is fantastisch! Kijk maar naar de foto's.
Omdat we zo fotogeniek waren heeft baasje zelfs twee blogjes nodig om foto's van ons tweede weekje in te zetten. Hieronder vind je mijn avonturen uit week 2 (in het andere blogje) en de rest van de foto's.
Mijn zusje en ik zijn inmiddels 2,5 weken oud. We zijn nog steeds knappe toetjes, ook al zijn we al fel veranderd. We kunnen bijvoorbeeld de wereld rondom ons eindelijk zien en horen en dat maakt de verkenning natuurlijk gemakkelijker. We kunnen ons al heel goed voortbewegen en dat levert natuurlijk knappe plaatjes op. Mijn toekomstige baasjes zijn gisteren weer eens op bezoek geweest, maar omdat we zaterdag zo genoten hadden van het laatste dagje mooi weer, waren we gisteren echt uitgeput. We hadden echt zin in een superluie zondagnamiddag. We hebben dan ook voornamelijk gesnurkt op de schootjes van mijn toekomstige baasjes. Daar was het lekker warm. Ze moesten zelfs heel erg moeite doen om ook maar enige vorm van beweging in ons te krijgen en om onze oogjes heel even open te krijgen voor een foto. En toen mama's baasjes mij van het warme schootje wilde nemen, liet ik zelfs een grommetje horen omdat het mij niet beviel. Het voordeel was natuurlijk wel dat we ons volledig lieten doen. We waren veel te moe om te protesteren tegen al het geknuffel en gefotografeer. Maar we zullen de schade ongetwijfeld achteraf nog wel eens inhalen. Hieronder zie je een aantal van die leuke foto's die mijn baasjes hebben gemaakt. Geniet ervan!
Mijn zusje en ik hebben ons eerste levensweekje
achter de rug en we hebben alweer heel wat meegemaakt. We proberen ons
hoofdje al omhoog te houden en te steunen op onze voorpootjes. Dat lukt
al eventjes maar dan vallen we weer lekker stuntelig om. Mijn zusje en
ik houden heel veel van elkaar, maar natuurlijk spelen we ook al
spelletjes om te zien wie er het sterkst is. We kunnen ook al slowen
(samen een rondje draaien) en breakdancen (kijk maar op de foto). Dat
danstalent zal mijn toekomstig baasje zeker tof vinden.
Verder eten we heel erg goed bij onze mama. Ons gewicht is al
verdubbeld en we waren al lekker stevige pups toen we geboren werden. Mijn
toekomstige baasjes zijn eergisteren nog eens komen kijken hoe goed
mijn zusje en ik het deden. We hebben dan ook echt onze best gedaan om
te laten zien hoe hard we al kunnen piepen en hoe vinnig we al kunnen
rondkruipen en klimmen. Ook onze mama was superblij dat mijn baasjes er
waren en verwelkomde ze met een stevige Shibagroet. Dat hebben wij ook
bestudeerd want dat willen we zeker ook kunnen. Ja hoor, mama is echt
fier op ons! En terecht, want volgens mijn toekomstige baasjes zijn wij
twee knappe karaktervolle madammen. Hieronder vind je een aantal foto's uit onze eerste levensweek om te bevestigen wat ik net geschreven heb. Tot pieps!
Dit is mijn eerste berichtje in mijn kersvers blogje. Ik ben namelijk nog vers van de pers. Gisteren zag ik het levenslicht ten huize 'kerselereke'. Mijn baasjes zijn vandaag al een kijkje komen nemen en konden met eigen ogen vaststellen dat mijn zusje en ik twee lieve knappe ronde en gezonde shibatjes zijn en dat mijn mama echt een goed moedertje is. Natuurlijk helpen mama's baasjes haar ook een handje, want voor de eerste keer mama worden is niet niks. Ik leid in elk geval een luxeleventje: slapen, slurpen bij mama, slapen, slurpen (waarbij ik af en toe wat hard trek aan mama haar tepeltjes ), lekker onder de lamp en onder de warmwaterzakken kruipen, over armen van baasjes en pootjes van mama klauteren, bovenop mijn zusje gaan liggen, er terug af donderen, en opnieuw beginnen,... Kortom mijn eerste dagen zijn al goed gevuld. Maar ik ben in elk geval blij dat ik jullie mocht verwelkomen met mijn allereerste piepjes en pootjes. Tot snel!
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
), lekker onder de lamp en onder de warmwaterzakken kruipen, over armen van baasjes en pootjes van mama klauteren, bovenop mijn zusje gaan liggen, er terug af donderen, en opnieuw beginnen,... Kortom mijn eerste dagen zijn al goed gevuld. 
