De rit naar Zagora was verdeeld over 2 dagen off road. We verlieten s morgensde camping rond 8.30u. De avond ervoor waren we aan gekomen toen het al stikdonker was en nu zien we pas dat we ondertussen midden in de duinen zitten. Na 20 km ruilen we het asfalt voor een zandpiste. Na enkele km was het zover, voor de eerste keer vast int zand. Banden aflaten is de boodschap en dan duwen!! We zijn net alle drie erdoor als het grote peleton geiten afkomt! Gas!!! Vermits het afwisselend zand en steenpiste is moeten we de banden weer op druk zetten om geen platte banden te rijden. Rond 13U. zetten we ons onder een boompje langs de piste om te eten. Toevallig komt ook David en Erik (assistentieteam) met een Frans team in hun kielzog langs. Terwijl we samen aten was één van de fransen een beetje verder gaan zitten met een blad tekenpapier en waterverf. De man blijkt een schilder te zijn en gaat een schilderijtje maken van ons en omgeving. Een echt kunstwerk, alleen waren we nu verplicht om te blijven zitten. Zelfs de koffer van de auto dicht doen mocht niet omdat hij de kleuren nog moest invullen. Na een uurtje kregen we het echt op de zenuwen en zeiden we dat hij moest afronden. Maar het resultaat mag er zijn, hij gaat ons er een afdruk van bezorgen. Vermits we nu veel tijd verloren hadden was het alles geven. Het werd snel donker en we hadden nog 80 km te gaan. Spectakel van de dag was toen een co piloot van een niet nader genoemd team tegen35km/u uit de auto sprong om te duwen. Dit kwam natuurlijk niet goed en we zagen de co piloot tegen de grond kwakken en wat tuimelingen maken, net de één of andere aktiefilm. Gelukkig loopt alles goed af! Op een moment waren ik en Kristof alleen op een vlakte toen we even op de rest moesten wachten. We zetten de motor af en de lichten uit. Je kon elkaar op een meter van elkaar nog niet zien staan zo donker. Ongelooflijk, muisstil en miljoenen sterren! Toen we om 22u. moe maar voldaan het kamp bereikten bleken we bij de eerste te zijn. 9 van de 20 autos bereikten het kamp, de rest is op 70km van het kamp blijven overnachten om s morgens weer door te rijden. We repareerden de drie lekke banden van den Bekke en Koen dronken een paar pintjes J en gingen slapen!
Vanmorgen om 5u. eruit, koude nacht geweest! Na een brokkendag van gisteren deed iedereen het vandaag wat rustiger aan! De piste zat vol met putten waar de hele voorkant van de geit in kon. Veraderlijk want je kon soms perfect 80 rijden en dan plots een gat in de weg tegenkomen veroorzaakt door erosie! De moeilijkheidsgraad vandaag was om juist in te schatten hoe door deze enorme putten te ploeteren. vandaag was de pech blijkbaar voor een ander weggelegd want wij reden geen enkele platte band! Alhoewel... Kristof had plots een ingeving om een stukje te filmen al rijdend door het raam waarbij hij de camera prompt op de piste liet vallen. De sony heeft de val overleefd en werkt nogperfect, oef :) Den bekke en Koen hadden dan weer hun eerste platte band en hun uitlaat scheurde af vooraan aan de motor waardaaor ze in de geit in de uitlaatgassan zaten en ze beiden hoofdpijn kregen. Die was dan weer snel verdwenen na een pilleke en wat spelen in een rivier waar we door moesten. Na 200 km alsmaar rechtdoor te rijden kwamen we aan de col de Alkasem. Weer een stevige klim op losse rotsblokken, alle geitjes raakten zonder problemen boven. De afdaling was eigenlijk spectaculairder, de rotsblokken lagen her en der en het was gewoon gokken om de juiste kant te nemen en te hopen zonder lekke banden beneden te geraken. De schokbreker van Peter en Tania brak hier gewoon af, (het driehoekig plaatje in twee gebroken) Gelukkig kwam net David en Erik aan en die hadden zo'n reserveplaatje mee . De panne was dus snel hersteld. Het werd weer snel donker en net voor we de piste verlieten konden we genieten van een prachtige zonsondergang achter de bergen! Echt een knap beeld, een stofwolk van u voorganger waar je de contourlijnen van z'n geit in kon zien staan met daarachter een onder gaande zon! We camperen vannacht op een camping in de buurt van Merzouga net naast een hoge duinen kamp! morgen pas om 8u opstaan voor een korte dag rit en daarna richting Zagora!
We kopen Marokaans brood en La vache qui
rit, ondertussen een typisch Touareg Trail lunch. Onze geitjes kruipen verder
de bergen in, en daar begint de off road! Steenpistes met grote brokstukken ,
maakten het rijden er niet gemakkelijk op. Af en toe stoppen we voor een
fotomoment en om te eten. Er was ergens een steile helling met geweldig grote
losse stenen, en hier rijden we onze eerste platte band! Maar we zijn erover
geraakt! When the Going Gets Tough,
The Tough Get Going! David en Erik van het
mechaniekers assistentie team(en Bokkerijders) lieten hun helemaal gaan in hun
4x4 Barbour 2cv, maar helaas rijden de heren hun voorste boite stuk! Ze werden
achter de Defender jeep het kamp binnen getrokken. Ze sleutelden tot 3u. Snachts
aan hun speeltuig en vervingen de satelietwieltjes in de pont.. Kenners weten
wel waarover het gaat J In het kamp
aangekomen bleek er een tweede platte band onder onze auto te staan, co piloot
Kristof heeft op Afrikaanse wijze met badkamer siliconen een stuk oude
binnenband tegen het gat geplakt en daarna een nieuwe binnenband gestoken! En
wat later waren alle banden hersteld! Mercie Kristof!Vandaag
was een opwarmertje, morgen veel erger!
De start van de Touareg Trail 2009! The hardcore edition! Gelukkig dit jaar beter weer om te vertrekken . Met drie Bokkerijders teams snorden we de poort van het Afrikamuseum Tervuren uit. Een vlot ritje naar Sète, geen problemen gehad! Rond 4.30U. kwamen we aan in de havenals één van de laatste teams, we hebben het dan ook op tgemakske gedaan. De rest was al een stevig feestje ant bouwen terwijl sommige teams probeerden nog een paar uurtjes te slapen J De overbeladen Mercedes busjes kwam ook mondjes maats toe. Torenhoog opgestapeld met fietsen, scooters , matrassen enz.. Een Renault expresske dat ooit dienst deed bij Maes Pils spande de kroon! Er hing een dubbelasser aanhangwagen aan en op het dak was de bagage zeker 2m. opgestapeld op een porte bagage die met een spanband op het dak was vastgebonden. Het ding zat binnenin volgepropt met oud stereomateri aal en wc papier. De banden stonden plat van het gewicht en het cammionetje hing tegen de grond! Thats afrika baby!Rond 13U. konden we inschepen. De boot is van een Marrokaanse rederij en dat merk je, net iets minder comfort als de andere jaren, de hardcore editie laat zich nu al merken
Zondag1 novemberSète-Nador
Amai, nooit zo'n ruwe zee gehad, vele op randje aan van zeeziek! Ook hardcore :) Maandag 2 november Nador
Rond 18u kwamen we aan in de haven van Nador. We maakten vlug de havendocumenten in orde en gingen geld wisselen want er stond nog een ritje van 75km op het programma.Het is toch altijd even wennen en dan voor het eerst met de tripcomputer en roadbook werken... Vermits de kookploeg te laat in het kamp ging aankomen hebben we eerst nog lekker gaan eten in een marokaans eethuis. Kofte met saladbar en fritjes. Ons eerste kamp lag in een mooie vallei, na een klein stukje off road, stijl omhoog en vol stenen. Tentjes gezet pintjes gedronken en slapen, nu begint het pas echt.
Dinsdag 3 november
Auw, vroeg opstaan, 5u. Eruit. De dag begon al direkt met een flink stuk off road. Het is even wennen aan het juist lezen van het bolleke pijl roadbook en de tripmaster maar het lukt. We rijden door een prachtig stuk natuur, mooie valleien, tussen rode rotsformaties enz. We zijn ook al de eerste overladen ezeltjes tegengekomen J Vandaag 400km waarvan 300, opschieten dus!!
Maandag en dinsdag de laatste aanpassingen aan de auto gedaan! Dinsdag rond 16u. was hij eindelijk klaar, op de tripmaster na want die staat er door omstandigheden sinds vanmiddag maar in! Woensdag testritje gedaan, ik rook een vreemde geur in de auto en bij nazicht bleek er een geweldige olielek te zijn! Het bleek boiteolie te zijn... Dus woensdagavond andere boite erin gestoken, ik hoop dat we nu alle miserie gehad hebben.
De geit heeft: Nieuwe olievulpijp benzinepomp bobijn motordichtingen boite remmen voor en achter revisie verstevigde voor en achter armen rechts voor wiel lager ...
Hoewel we nog vaak terug denken aan hoe goed het vorig jaar allemaal was, was het dit weekend de hoogste tijd om aan TT'09 te beginnen! En dat deden we op het jaarlijkse kennismakings weekend. Workshops en documentjes invullen en elkaar wat leren kennen, al was dat dit jaar iets minder het geval vermits 3/4 of meer van de teams anciens zijn die al eens meededen! Een leuk weerzien dus! Team1 Joris en Bart is veranderd in Team1 Joris en Kristof! Bart gaat dit jaar mee als Man Cat bestuurder dus moest ik op zoek naar een nieuwe co piloot. Kristof Laenen, deelnemer van TT2007 stelde zich in januari al kandidaat en dat kon ik uiteraard niet weigeren! :) Kristof is ook 2CV rijder in hart en nieren en ook uitstekend mechanieker, hij neemt mijn 2cv die het tripje nu toch al een paar keer deed, eens stevig onder handen zodat ze er technisch weer helemaal klaar voor is! Volgende week naar de autokeuring.... altijd spannend! Zaterdag 31 oktober 10u. vertrek aan het Jubelpark in Brussel!
Lekker uitgeslapen! Niets moest vandaag, dus lekker zonnen of zwemmen of uitstapjes maken. Normaal was het om 17u. prijsuitrijking, maar Afrika zou Afrika niet zijn als dit niet 18u. zou worden. Zoals steeds werden eerst de prijzen uitgereikt voor : Moedigste team, beste chauffeurs, pechvogels, beste teamspirit en grappigst/opgewektste team. Karst en Tedje (NL) wonnen de prijs voor opgewekste team en Rob en Helen (UK) pechvogels van TT08 Onze meisjes (Karen en Lieve) wonnen de trofee voor moedigste team! Bekke en Gene kaapten maar liefst 2 trofees weg, beste chauffeurs en beste teamspirit! We hebben het met zn drieën gedaan voegde Bekke er aan toe! De echte wedstrijd werd gewonnen door Fraid en Hughes (F), tweede plaats voor Seppe en Luc en derde plaats voor Gene en Bekke. Wij eindigde op een vijfde plaats! Savonds hebben we nog lekker gegeten op het strand en er was ook nog een feestje wat verderop in een cafeetje! We hebben tot lang in de nacht op het strand bij de waterlijn gezeten met een flesje wijn. Een paradijs is het hier morgen naar het drukke Cotonou!
Zaterdag 29 november 2008 Grand Popo Cotonou 80km
Na het ontbijt was er nog even tijd om op het podium de groepsfoto te nemen! Alle deelnemers, organisatie en Meet en Greet op de foto! En uiteraard ook wij Bokkerijders op het podium voor een foto, met het grootste aantal deelnemers van een 2CV club (8 leden). Daarna was het tijd om de kamers te ontruimen en de laatste 80km af te leggen naar de hoofdstad van Benin. De track was half asfalt en half piste. De route de Pecheurs start in Ouidah en gaat langs de slavenroute naar het strand waar de Port de non retour staat! Een monument om de slaven te gedenken die hier vroeger aan boord werden gebracht om naar America te worden verscheept. Hier kan je ook nog een cola drinken voor 250cfa (650cfa=1) en een goede djembé kost hier 30 euro! In het Marina hotel van Cotonou zijn het gewone prijzen. Op de parking van het voormalige Sheraton hotel (nu Marina beach) stonden al een hele rij 2cvs. Er hing een grote spandoek boven de ingang met 2cv on the beach op. Er is een groot feest op het strand voorzien voor alle rijkere locals en de vele Europeanen die hier wonen. Ik zag er zelfs een reclame spot van op tv! Morgen nog een dag van totale club med, savondsnemen we het vliegtuig en laten we onze geit achter in de haven van Cotonou! Ons avontuur is achter de rug! Sponsors voor de TT 2009 mogen zich aanbiedenJ! Maar eerst de sponsors van 2008 bedanken!
Bedankt:
Tohnichi Europe, Optiek Van Eycken Boortmeerbeek, Bakkerij Nijs Betekom, Auto onderdelen Smet Betekom, Belettering Enigma Grimbergen, Bever Outdoor zwerfsport
onze werkgevers voor het verlof....
En bedankt aan degene die onze avonturen volgden op onze blog! Joris en Bart
Maandag 24 november Pendjari hotel Natitingou 191km
Van het plan om rond 6.15u. te vertrekken is niet zo veel van in huis gekomen. We gingen vroeg vertrekken om zo misschien toch nog wat wildlife te zien. Helaas door wat onvoorziene omstandigheden is het toch nog 7.30u. geworden. We reden nog ongeveer 80km door het park, onderweg zijn we nog even de nijlpaarden in Mare Bali gaan bekijken, toevallig zwommen er ook nog een paar krokodillen voorbij. Toch nog wat gezien dus. Rond twee uur bereikten we de mooie watervallen van Tanougou (zie mijn youtube filmpje) en namen we een frisse duik in het water en een natuurlijke douche onder de waterval. Dit is echt Center Parcs in het echt, palmbomen, bananenbomen en andere tropische planten staan hier overal verspreid op de weg naar de waterval. Net als vorig jaar kwamen we hier de Meet and Greet tegen, de groep die overvloog naar Cotonou en ons de laatste week vergezeld naar de finish! Nog een 40 tal km stof vreten op de piste en daarna nog 70 km asfalt met potholes in. De warmte die in dit gedeelte van het land hangt begint ook steeds vochtiger te zijn. Bij het minste dat je doet sta je nat in het zweet! Gelukkig vanavond een goede douche in Hotel Tata Somba.
Dinsdag 25 november Natitingou- Bante jungle camp 286km
Vannacht hebben enkele knutselaars een grote schroef van een oude ventilator vooraan op de auto van Seppe en Luk gemonteerd. Sinds zijn geweldige jump in de duinen moet hij het wel meermaals op een dag horen Vlieg met me mee.. en One day i fly away En nu dus Air Seppe op de schroef. Vandaag willen de meisjes hun goed doel bezoeken! Water for Aoro is een projekt dat twee deelnemers van vorig jaar hebben opgestart nadat ze een schooltje in het dorpje Aoro bezochten. Ze zamelen nu geld in voor de bouw van en nieuwe waterput. En het team van Karen en Lieve en Karst en Tedje steunen dit. In Djougou verlaten we het asfalt voor 100km piste. Maar niet zonder eerst bij Madeleine te stoppen, een proper restaurantje waar we eigenlijk al elk jaar stopten voor een lekkere maaltijd. Zoals overal in Afrika moet je wel wat geduld hebben want alles wat we bestelde van de kaart was net niet in voorraad! Maar ze slaagde er toch in om een lekkere maaltijd te maken. De tafel werd zelfs gedekt met een tafellaken en servieten gedecoreerd in een glas en Madam Madeleine kwam meermaals vragen of alles naar wens was. Half één, de hoogste tijd om wat gas te geven om het projekt te bezoeken. Toen we de poort van het schooltje inreden stonden Karst en Tedje al daar met nog wat andere deelnemers en de hele school was liedjes aan het zingen. We werden onthaald als helden en kregen allemaal wat te drinken. Zelfs de Finnen die ik tot nu toe nog maar weinig echt had zien lachen stonden te dansen en te lachen met honderden kwelende kindjes. Afrika doet wat met je Al lijken in dit dorpje de toestanden niet zo schreinend, het doet goed te weten dat je hier een steentje bijdraagt. Google dus even Water for Aoro en misschien kan je ook nog een steentje bijdragen. Het geld komt direkt bij de mensen die het nodig hebben! Ondertussen kennen alle kinderen hier o o oo o o Seven nation army en kelen het ononderbroken mee, maar het is tijd om door te gaan naar ons jungle kamp! Nog 70km asfalt met geweldige potholes erin! Dit is het laatste bivak van TT 08, alle 2cvs staan her en der verspreid in de jungle en hier en daar brand er een kampvuurtje! Een plezante avond aan het vuur en met plaatselijke whiskey van 2 euro vuur spuwen is altijd wel geestig! Nog één dag piste
Woensdag 26 november Bante Abomey 169km
Een hele dag piste vandaag, lekker rood stof vreten. In elk dorpje stonden de kinderen langs de kant te roepen Bon arrivé! Eigenlijk hebben we vandaag in één grote sliert gereden, het was één piste en altijd rechtdoor. De enige moeilijkheid was het ontwijken van diepe putten en u het beste spoor kiezen. Chez Monique is het hotel waar we zoals de voorbije 3 jaren logeren, de tuin staat zoals steeds vol met houten sculpturen die ter plekke gemaakt worden. De cameraploeg wou een 2cv laten maken en dit terwijl filmen, ik heb me opgeofferd om ze te kopen. Dus spraken we een prijs af en ik mocht een mooie klomp teak uitkiezen. Mr. Saturnin, de beeldhouwer startte met het bewerken van de klomp terwijl de camera begon te lopen. 6u later was de geit af en persoonlijk vind ik ze erg geslaagd! Tijdens de maaltijd gaf Gert een korte briefing over wat morgen op het programma staat, de feestelijke aankomst en receptie in het dorp en de aankomst op het strand! The end is near!
Donderdag 27 november Abomey Grand Popo 151km
De laatste rit begon met een paar km piste door wat buitenwijken van Abomey. Daarna asfalt tot Grand Popo. Het was de hele ochtend bewolkt. Gisteren nog een tropisch onweer gehad, donder en bliksem en regen! Gelukkig bleef het nu bij wolken want een aankomst bij slecht weer zag ik niet zitten. Vrachtwagens die tegen 20km/u rijden zorgen er voor dat we allemaal mooi bij elkaar hangen en dat die 151km maar niet vooruit gaan. Je kon er door de potholes in de weg ook maar moeilijk voorbij. 100km voor het einde begaf de motor van Ward en Nic het en moesten ze verder in een geit van de Meet en Greet mechanicien. Maar rond 11u. reden we eindelijk een bord voorbij Bienvenue a Grand Popo! Karen en Lieve reden voor ons en hingen joelend door het dak! Net voor het dorp werd zoals steeds verzameld om dan allemaal samen de laatste km af te leggen naar de aankomst! Het was 12u. voorbij als de uitgelaten stoet 2cv al toeterend vertrok! De zon was ondertussen terug van de partij en brandde er lustig op los, alles komt goed! Iets meer dan 9000km afgelegd, een ongelooflijk goed gevoel geeft het als je de spandoek Arrivé onder door rijd! Iedereen viel elkaar in de armen en wenste elkaar proficiat voor een geweldige prestatie!De traditionele Afrikaanse speeches ondergingen we dan ook weer en dan reden we één voor één het strand op! Al de autos staan aan de waterlijn op het strand en 70 man staat op een lange rij ervoor! Met zn allen doken we de bruisende oceaan in! De Touareg Trail 2008 is gereden!!
