Vrijdag 28 november 2008 Grand Popo

Lekker uitgeslapen! Niets moest vandaag, dus lekker zonnen of zwemmen of uitstapjes maken. Normaal was het om 17u. prijsuitrijking, maar Afrika zou Afrika niet zijn als dit niet 18u. zou worden. Zoals steeds werden eerst de prijzen uitgereikt voor : Moedigste team, beste chauffeurs, pechvogels, beste teamspirit en grappigst/opgewektste team. Karst en Tedje (NL) wonnen de prijs voor opgewekste team en Rob en Helen (UK) pechvogels van TT’08 Onze meisjes (Karen en Lieve) wonnen de trofee voor moedigste team! Bekke en Gene kaapten maar liefst 2 trofee’s weg, beste chauffeurs en beste teamspirit! We hebben het met z’n drieën gedaan voegde Bekke er aan toe! De echte wedstrijd werd gewonnen door Fraid en Hughes (F), tweede plaats voor Seppe en Luc en derde plaats voor Gene en Bekke. Wij eindigde op een vijfde plaats! S’avonds hebben we nog lekker gegeten op het strand en er was ook nog een feestje wat verderop in een cafeetje! We hebben tot lang in de nacht op het strand bij de waterlijn gezeten met een flesje wijn. Een paradijs is het hier… morgen naar het drukke Cotonou!

Zaterdag 29 november 2008 Grand Popo – Cotonou 80km

Na het ontbijt was er nog even tijd om op het podium de groepsfoto te nemen! Alle deelnemers, organisatie en Meet en Greet op de foto! En uiteraard ook wij Bokkerijders op het podium voor een foto, met het grootste aantal deelnemers van een 2CV club (8 leden). Daarna was het tijd om de kamers te ontruimen en de laatste 80km af te leggen naar de hoofdstad van Benin. De track was half asfalt en half piste. De route de Pecheurs start in Ouidah en gaat langs de slavenroute naar het strand waar de Port de non retour staat! Een monument om de slaven te gedenken die hier vroeger aan boord werden gebracht om naar America te worden verscheept. Hier kan je ook nog een cola drinken voor 250cfa (650cfa=1€) en een goede djembé kost hier 30 euro! In het Marina hotel van Cotonou zijn het gewone prijzen. Op de parking van het voormalige Sheraton hotel (nu Marina beach) stonden al een hele rij 2cv’s. Er hing een grote spandoek boven de ingang met “2cv on the beach” op. Er is een groot feest op het strand voorzien voor alle rijkere local’s en de vele Europeanen die hier wonen. Ik zag er zelfs een reclame spot van op tv! Morgen nog een dag van totale club med, s’avonds  nemen we het vliegtuig en laten we onze geit achter in de haven van Cotonou! Ons avontuur is achter de rug! Sponsors voor de TT 2009 mogen zich aanbiedenJ! Maar eerst de sponsors van 2008 bedanken!

Bedankt:

Tohnichi Europe, Optiek Van Eycken Boortmeerbeek, Bakkerij Nijs Betekom,
Auto onderdelen Smet Betekom, Belettering Enigma Grimbergen, Bever Outdoor zwerfsport

onze werkgevers voor het verlof....

En bedankt aan degene die onze avonturen volgden op onze blog!

Joris en Bart

29-11-2008 om 20:39 geschreven door Joris Smets  

28-11-2008 om 12:54 geschreven door Joris Smets  

28-11-2008 om 12:49 geschreven door Joris Smets  

Maandag 24 november Pendjari hotel – Natitingou 191km

Van het plan om rond 6.15u. te vertrekken is niet zo veel van in huis gekomen. We gingen vroeg vertrekken om zo misschien toch nog wat wildlife te zien. Helaas door wat onvoorziene omstandigheden is het toch nog 7.30u. geworden. We reden nog ongeveer 80km door het park, onderweg zijn we nog even de nijlpaarden in Mare Bali gaan bekijken, toevallig zwommen er ook nog een paar krokodillen voorbij. Toch nog wat gezien dus. Rond twee uur bereikten we de mooie watervallen van Tanougou (zie mijn youtube filmpje) en namen we een frisse duik in het water en een natuurlijke douche onder de waterval. Dit is echt Center Parcs in het echt, palmbomen, bananenbomen en andere tropische planten staan hier overal verspreid op de weg naar de waterval. Net als vorig jaar kwamen we hier de Meet and Greet tegen, de groep die overvloog naar Cotonou en ons de laatste week vergezeld naar de finish! Nog een 40 tal km stof vreten op de piste en daarna nog 70 km asfalt met potholes in. De warmte die in dit gedeelte van het land hangt begint ook steeds vochtiger te zijn. Bij het minste dat je doet sta je nat in het zweet! Gelukkig vanavond een goede douche in Hotel Tata Somba.

Dinsdag 25 november Natitingou- Bante jungle camp 286km

Vannacht hebben enkele knutselaars een grote schroef van een oude ventilator vooraan op de auto van Seppe en Luk gemonteerd. Sinds zijn geweldige jump in de duinen moet hij het wel meermaals op een dag horen “Vlieg met me mee..” en “One day i fly away…” En nu dus Air Seppe op de schroef. Vandaag willen de meisjes hun goed doel bezoeken! “Water for Aoro” is een projekt dat twee deelnemers van vorig jaar hebben opgestart nadat ze een schooltje in het dorpje Aoro bezochten. Ze zamelen nu geld in voor de bouw van en nieuwe waterput. En het team van Karen en Lieve en Karst en Tedje steunen dit. In Djougou verlaten we het asfalt voor 100km piste. Maar niet zonder eerst bij Madeleine te stoppen, een proper restaurantje waar we eigenlijk al elk jaar stopten voor een lekkere maaltijd. Zoals overal in Afrika moet je wel wat geduld hebben want alles wat we bestelde van de kaart was net niet in voorraad! Maar ze slaagde er toch in om een lekkere maaltijd te maken. De tafel werd zelfs gedekt met een tafellaken en servieten gedecoreerd in een glas en Madam Madeleine kwam meermaals vragen of alles naar wens was. Half één, de hoogste tijd om wat gas te geven om het projekt te bezoeken. Toen we de poort van het schooltje inreden stonden Karst en Tedje al daar met nog wat andere deelnemers en de hele school was liedjes aan het zingen. We werden onthaald als helden en kregen allemaal wat te drinken. Zelfs de Finnen die ik tot nu toe nog maar weinig echt had zien lachen stonden te dansen en te lachen met honderden kwelende kindjes. Afrika doet wat met je… Al lijken in dit dorpje de toestanden niet zo schreinend, het doet goed te weten dat je hier een steentje bijdraagt. Google dus even “Water for Aoro” en misschien kan je ook nog een steentje bijdragen. Het geld komt direkt bij de mensen die het nodig hebben! Ondertussen kennen alle kinderen hier “o o oo o o” Seven nation army en kelen het ononderbroken mee, maar het is tijd om door te gaan naar ons jungle kamp! Nog 70km asfalt met geweldige potholes erin! Dit is het laatste bivak van TT ’08, alle 2cv’s staan her en der verspreid in de jungle en hier en daar brand er een kampvuurtje! Een plezante avond aan het vuur en met plaatselijke whiskey van 2 euro vuur spuwen is altijd wel geestig! Nog één dag piste…

Woensdag 26 november Bante – Abomey 169km

Een hele dag piste vandaag, lekker rood stof vreten. In elk dorpje stonden de kinderen langs de kant te roepen “Bon arrivé!” Eigenlijk hebben we vandaag in één grote sliert gereden, het was één piste en altijd rechtdoor. De enige moeilijkheid was het ontwijken van diepe putten en u het beste spoor kiezen. Chez Monique is het hotel waar we zoals de voorbije 3 jaren logeren, de tuin staat zoals steeds vol met houten sculpturen die ter plekke gemaakt worden. De cameraploeg wou een 2cv laten maken en dit terwijl filmen, ik heb me opgeofferd om ze te kopen. Dus spraken we een prijs af en ik mocht een mooie klomp teak uitkiezen. Mr. Saturnin, de beeldhouwer startte met het bewerken van de klomp terwijl de camera begon te lopen. 6u later was de geit af en persoonlijk vind ik ze erg geslaagd! Tijdens de maaltijd gaf Gert een korte briefing over wat morgen op het programma staat, de feestelijke aankomst en receptie in het dorp en de aankomst op het strand! The end is near!

Donderdag 27 november Abomey – Grand Popo 151km

De laatste rit begon met een paar km piste door wat buitenwijken van Abomey. Daarna asfalt tot Grand Popo. Het was de hele ochtend bewolkt. Gisteren nog een tropisch onweer gehad, donder en bliksem en regen! Gelukkig bleef het nu bij wolken want een aankomst bij slecht weer zag ik niet zitten. Vrachtwagens die tegen 20km/u rijden zorgen er voor dat we allemaal mooi bij elkaar hangen en dat die 151km maar niet vooruit gaan. Je kon er door de potholes in de weg ook maar moeilijk voorbij. 100km voor het einde begaf de motor van Ward en Nic het en moesten ze verder in een geit van de Meet en Greet mechanicien. Maar rond 11u. reden we eindelijk een bord voorbij “Bienvenue a Grand Popo”! Karen en Lieve reden voor ons en hingen joelend door het dak! Net voor het dorp werd zoals steeds verzameld om dan allemaal samen de laatste km af te leggen naar de aankomst! Het was 12u. voorbij als de uitgelaten stoet 2cv al toeterend vertrok! De zon was ondertussen terug van de partij en brandde er lustig op los, alles komt goed! Iets meer dan 9000km afgelegd, een ongelooflijk goed gevoel geeft het als je de spandoek “Arrivé” onder door rijd! Iedereen viel elkaar in de armen en wenste elkaar proficiat voor een geweldige prestatie!De traditionele Afrikaanse speeches ondergingen we dan ook weer en dan reden we één voor één het strand op! Al de autos staan aan de waterlijn op het strand en 70 man staat op een lange rij ervoor! Met z’n allen doken we de bruisende oceaan in! De Touareg Trail 2008 is gereden!! 

28-11-2008 om 12:31 geschreven door Joris Smets  

24-11-2008 om 20:40 geschreven door Joris Smets  

24-11-2008 om 20:39 geschreven door Joris Smets  

24-11-2008 om 20:38 geschreven door Joris Smets  

Vrijdag 21 november Irelli – Ouahigouya 160km

Na de Afro dans avond van gisteren kwam iedereen maar traag op dreef. We verlieten als laatste het kamp en reden voor een laatste maal langs de Dogon dorpjes tegen de Falaise richting Burkina Faso. Een eerste stuk van 60 km piste was nog zanderig waar je als je pech had nog kon vastzitten. Onze benzine tank bescherming raakte een te hoge steen en plooide 10cm naar beneden. Niks erg alleen lastig want nu schuurt de plaat om de 5 botten tegen de grond. Gelukkig is de volgende 100km vlakke rode piste zonder stenen, dus goed te doen, die plaat bekijken we later wel. Ik denk al aan het kamp in Ouaga, waar we vorig jaar lekkere fritjes aten en saté’s. Maar eerst de grens over na een laatste tankbeurt in Mali. De benzine is in Mali een stuk goedkoper dan in Burkina Faso is ons verteld. De grensformaliteiten zijn hier een fluitje van een cent. Exit stempel bij de politie en Laiser passer afgeven bij de douane. En een paar km verderop hetzelfde bij de Burkina grens, Entry stempel in je paspoort bij de politie en bij de douane een Laiser passer kopen en je carte grise van de auto laten registreren. In het bureau van de douane hing nog een 4X4 active sticker van TT’07 tegen de deur. En vermits de douanier het zo vriendelijk vroeg nu ook de TT’08 sticker samen met een VAB sticker! “VAB is echt overal onderweg” J! Ondertussen grote honger, nog 60 km naar het kamp. De mollige eigenares van de kampplaats herkent me nog van vorig jaar. Ik zeg haar dat ik iedereen heb warm gemaakt voor haar goede fritjes met satékes. “Desolé, pas de frit aujourd’hui” zegt de dame al lachend! “Dat meen je toch niet zeker, iedereen zit op u fritjes te wachten”  zeg ik haar! Even later komt ze vertellen dat de frit onderweg is, ze heeft iemand naar de stad gestuurd om patatjes te halen! “ Pas de probléme monsieur!” Het heeft wat geduurd maar we hebben toch lekkere fritjes gegeten! Ik heb haar en de garçons dan maar uitvoerig bedankt! We kruipen er vroeg in want morgen vertrekken we met ons drieën al om 6u. richting de hoofdstad van Burkina om het visum van Lieve (gestolen in Barcelona..) in orde te maken op het consulaat van Benin.

Zaterdag 22 november Ouahigouya – Ouagadougou- Porga 560km

6u. We verlaten het kamp terwijl de rest net begint te ontwaken.  We hebben wat voorsprong nodig om in de hoofdstad de visum formaliteiten te regelen van Lieve. Een vlot ritje brengt ons 180km verder in de hoofdstad van Burkina Faso. Ergens in een klein steegje wapperde de vlag van Benin op het consulaat! Een vriendelijke jongedame vertelt ons wat te doen, wat papperassen invullen en kopies nemen van haar paspoort. De oude man ernaast laat ons wel voelen dat dit een uitzondering is en dat er normaal op zaterdag geen visums worden afgegeven. De jongedame knipoogt en zegt “Graag gedaan!” Ziezo, niets staat ons nog in de weg nu. Op naar Benin! De laatste 100km richting grens is een overwegend rechte baan met hier en daar een serieus gat in het wegdek.  We komen spelende  aapjes tegen in het midden van de weg. Later horen we dat het team van Ward en Nic moesten vluchten voor een olifant die achter hun aanliep. We komen duidelijk in de buurt van het Pendjari wildpark.  Het kriebelt toch wel een beetje, we zijn er nog lang niet maar de grens  van Benin is toch al een soort van overwinning! Samen met teamgenoot Bart keken we op het schermpje van de GPS tot we het witte lijntje “grens” overgingen! Joehoe, terug in Benin! Wat verder moesten de grensformaliteiten geregeld worden, alles vlotjes en lachende politieagenten. Die bende gekke auto’s zijn er weer! Aan de douane schreven ze je naam over van je inschrijvingsbewijs en toen Rudi (TT mechanieker en Bokkerijder) zijn  Laisser passer kreeg bleek hij BENZINE te heten J! Terwijl we aanschoven aan het loket zag ik dat er een terrasje was van Flag (plaatselijk bier), ideaal om de verjaardag te vieren van teamgenoot Bart! Happy Birthday to you…  We zijn toevallig met alle Bokkerijders (7 clubleden zijn  mee)  samen aan de grens, wat denk je… “e vat e vat e vat”! Direkt dikke ambiance op een onnozel stoffig terrasje! Clarice die het terrasje openhield heeft haar werk gehad en moest al snel haar frigo aanvullen! Na een vermoeiende warme dag kan een fris pintje goed doen en er viel wat te vieren, de verjaardag van Bart en natuurlijk het bereiken van Benin! Ons kamp ligt een paar km verder, op de binnenplaats van een verlaten hotel aan de rand van het Pendjari park.

Zondag 23 november Porga – Pendjari hotel 116km

Vandaag 116km piste door het wildpark Pendjari. Dit is het grootste wildpark van West Afrika met Olifanten, Leeuwen, Luipaarden, Antilopen… kortom de hele Antwerpse Zoo leeft hier in het wild. Het dak van de geit is opengelegd en ik zit bovenop de rolkooi te genieten van een opkomende zon. We rijden door een platgebrand stuk bos, de parkrangers steken hele gebieden in brand om de vegetatie onder controle te houden en kleine gewassen de kans te geven om te groeien. Hier en daar zie je een hert of zoiets van die familie. Maar iedereen zit natuurlijk te wachten op het zien van een olifant of leeuw. Af en toe steken we een droogstaand riviertje over waar je de grote voetsporen van een olifant goed in kan zien staan. Een beetje verderop komen we de 4X4 van Medic Ben en Wouter tegen. Ik ben boven op de daktent van de Landcruiser gaan zitten om onze geit ook eens langs voor te kunnen filmen. Samen met Wouter speurde ik de horizon af om toch maar een glimp van een wild beest op te vangen, hier boven heb je een beter zicht over de begroeing. In een boom langs de piste zat een grote baviaan onze caravaan te begluren, maar hij houd het al snel voor bekeken want hij duikt in het groene struikgewas nog voor we een foto kunnen nemen. De zon brand ondertussen al goed, af en toe goed drinken is de boodschap! 116km is niet veel, maar tegen een gemiddelde snelheid  van  10km/u doe je er wel enkele uren over! Wat later zien we in de verte 4 olifanten staan, helaas te ver om er een deftige foto van te nemen. Bambi toestanden zien we genoeg anders… Ik hoop op een leeuw die net zin heeft om een kebab van hert te verslinden maar niets, waarschijnlijk te warm om te jagen! Rond 15u. kwamen we aan in hotel Pendjari. Het bestaat uit allemaal kleine lodges met één groot centraal rond gebouw dat de bar en de receptie huisvest! Er zaten al enkele deelnemers in het zwembad dat zo bruin zag als iets. Een frisse duik in het bruine water… Morgen nog van dit!

24-11-2008 om 20:21 geschreven door Joris Smets