De start van de Touareg Trail 2009! The hardcore edition! Gelukkig dit jaar beter weer om te vertrekken . Met drie Bokkerijders teams snorden we de poort van het Afrikamuseum Tervuren uit. Een vlot ritje naar Sète, geen problemen gehad! Rond 4.30U. kwamen we aan in de havenals één van de laatste teams, we hebben het dan ook op tgemakske gedaan. De rest was al een stevig feestje ant bouwen terwijl sommige teams probeerden nog een paar uurtjes te slapen J De overbeladen Mercedes busjes kwam ook mondjes maats toe. Torenhoog opgestapeld met fietsen, scooters , matrassen enz.. Een Renault expresske dat ooit dienst deed bij Maes Pils spande de kroon! Er hing een dubbelasser aanhangwagen aan en op het dak was de bagage zeker 2m. opgestapeld op een porte bagage die met een spanband op het dak was vastgebonden. Het ding zat binnenin volgepropt met oud stereomateri aal en wc papier. De banden stonden plat van het gewicht en het cammionetje hing tegen de grond! Thats afrika baby!Rond 13U. konden we inschepen. De boot is van een Marrokaanse rederij en dat merk je, net iets minder comfort als de andere jaren, de hardcore editie laat zich nu al merken
Zondag1 novemberSète-Nador
Amai, nooit zo'n ruwe zee gehad, vele op randje aan van zeeziek! Ook hardcore :) Maandag 2 november Nador
Rond 18u kwamen we aan in de haven van Nador. We maakten vlug de havendocumenten in orde en gingen geld wisselen want er stond nog een ritje van 75km op het programma.Het is toch altijd even wennen en dan voor het eerst met de tripcomputer en roadbook werken... Vermits de kookploeg te laat in het kamp ging aankomen hebben we eerst nog lekker gaan eten in een marokaans eethuis. Kofte met saladbar en fritjes. Ons eerste kamp lag in een mooie vallei, na een klein stukje off road, stijl omhoog en vol stenen. Tentjes gezet pintjes gedronken en slapen, nu begint het pas echt.
Dinsdag 3 november
Auw, vroeg opstaan, 5u. Eruit. De dag begon al direkt met een flink stuk off road. Het is even wennen aan het juist lezen van het bolleke pijl roadbook en de tripmaster maar het lukt. We rijden door een prachtig stuk natuur, mooie valleien, tussen rode rotsformaties enz. We zijn ook al de eerste overladen ezeltjes tegengekomen J Vandaag 400km waarvan 300, opschieten dus!!
Maandag en dinsdag de laatste aanpassingen aan de auto gedaan! Dinsdag rond 16u. was hij eindelijk klaar, op de tripmaster na want die staat er door omstandigheden sinds vanmiddag maar in! Woensdag testritje gedaan, ik rook een vreemde geur in de auto en bij nazicht bleek er een geweldige olielek te zijn! Het bleek boiteolie te zijn... Dus woensdagavond andere boite erin gestoken, ik hoop dat we nu alle miserie gehad hebben.
De geit heeft: Nieuwe olievulpijp benzinepomp bobijn motordichtingen boite remmen voor en achter revisie verstevigde voor en achter armen rechts voor wiel lager ...
Hoewel we nog vaak terug denken aan hoe goed het vorig jaar allemaal was, was het dit weekend de hoogste tijd om aan TT'09 te beginnen! En dat deden we op het jaarlijkse kennismakings weekend. Workshops en documentjes invullen en elkaar wat leren kennen, al was dat dit jaar iets minder het geval vermits 3/4 of meer van de teams anciens zijn die al eens meededen! Een leuk weerzien dus! Team1 Joris en Bart is veranderd in Team1 Joris en Kristof! Bart gaat dit jaar mee als Man Cat bestuurder dus moest ik op zoek naar een nieuwe co piloot. Kristof Laenen, deelnemer van TT2007 stelde zich in januari al kandidaat en dat kon ik uiteraard niet weigeren! :) Kristof is ook 2CV rijder in hart en nieren en ook uitstekend mechanieker, hij neemt mijn 2cv die het tripje nu toch al een paar keer deed, eens stevig onder handen zodat ze er technisch weer helemaal klaar voor is! Volgende week naar de autokeuring.... altijd spannend! Zaterdag 31 oktober 10u. vertrek aan het Jubelpark in Brussel!
Lekker uitgeslapen! Niets moest vandaag, dus lekker zonnen of zwemmen of uitstapjes maken. Normaal was het om 17u. prijsuitrijking, maar Afrika zou Afrika niet zijn als dit niet 18u. zou worden. Zoals steeds werden eerst de prijzen uitgereikt voor : Moedigste team, beste chauffeurs, pechvogels, beste teamspirit en grappigst/opgewektste team. Karst en Tedje (NL) wonnen de prijs voor opgewekste team en Rob en Helen (UK) pechvogels van TT08 Onze meisjes (Karen en Lieve) wonnen de trofee voor moedigste team! Bekke en Gene kaapten maar liefst 2 trofees weg, beste chauffeurs en beste teamspirit! We hebben het met zn drieën gedaan voegde Bekke er aan toe! De echte wedstrijd werd gewonnen door Fraid en Hughes (F), tweede plaats voor Seppe en Luc en derde plaats voor Gene en Bekke. Wij eindigde op een vijfde plaats! Savonds hebben we nog lekker gegeten op het strand en er was ook nog een feestje wat verderop in een cafeetje! We hebben tot lang in de nacht op het strand bij de waterlijn gezeten met een flesje wijn. Een paradijs is het hier morgen naar het drukke Cotonou!
Zaterdag 29 november 2008 Grand Popo Cotonou 80km
Na het ontbijt was er nog even tijd om op het podium de groepsfoto te nemen! Alle deelnemers, organisatie en Meet en Greet op de foto! En uiteraard ook wij Bokkerijders op het podium voor een foto, met het grootste aantal deelnemers van een 2CV club (8 leden). Daarna was het tijd om de kamers te ontruimen en de laatste 80km af te leggen naar de hoofdstad van Benin. De track was half asfalt en half piste. De route de Pecheurs start in Ouidah en gaat langs de slavenroute naar het strand waar de Port de non retour staat! Een monument om de slaven te gedenken die hier vroeger aan boord werden gebracht om naar America te worden verscheept. Hier kan je ook nog een cola drinken voor 250cfa (650cfa=1) en een goede djembé kost hier 30 euro! In het Marina hotel van Cotonou zijn het gewone prijzen. Op de parking van het voormalige Sheraton hotel (nu Marina beach) stonden al een hele rij 2cvs. Er hing een grote spandoek boven de ingang met 2cv on the beach op. Er is een groot feest op het strand voorzien voor alle rijkere locals en de vele Europeanen die hier wonen. Ik zag er zelfs een reclame spot van op tv! Morgen nog een dag van totale club med, savondsnemen we het vliegtuig en laten we onze geit achter in de haven van Cotonou! Ons avontuur is achter de rug! Sponsors voor de TT 2009 mogen zich aanbiedenJ! Maar eerst de sponsors van 2008 bedanken!
Bedankt:
Tohnichi Europe, Optiek Van Eycken Boortmeerbeek, Bakkerij Nijs Betekom, Auto onderdelen Smet Betekom, Belettering Enigma Grimbergen, Bever Outdoor zwerfsport
onze werkgevers voor het verlof....
En bedankt aan degene die onze avonturen volgden op onze blog! Joris en Bart
Maandag 24 november Pendjari hotel Natitingou 191km
Van het plan om rond 6.15u. te vertrekken is niet zo veel van in huis gekomen. We gingen vroeg vertrekken om zo misschien toch nog wat wildlife te zien. Helaas door wat onvoorziene omstandigheden is het toch nog 7.30u. geworden. We reden nog ongeveer 80km door het park, onderweg zijn we nog even de nijlpaarden in Mare Bali gaan bekijken, toevallig zwommen er ook nog een paar krokodillen voorbij. Toch nog wat gezien dus. Rond twee uur bereikten we de mooie watervallen van Tanougou (zie mijn youtube filmpje) en namen we een frisse duik in het water en een natuurlijke douche onder de waterval. Dit is echt Center Parcs in het echt, palmbomen, bananenbomen en andere tropische planten staan hier overal verspreid op de weg naar de waterval. Net als vorig jaar kwamen we hier de Meet and Greet tegen, de groep die overvloog naar Cotonou en ons de laatste week vergezeld naar de finish! Nog een 40 tal km stof vreten op de piste en daarna nog 70 km asfalt met potholes in. De warmte die in dit gedeelte van het land hangt begint ook steeds vochtiger te zijn. Bij het minste dat je doet sta je nat in het zweet! Gelukkig vanavond een goede douche in Hotel Tata Somba.
Dinsdag 25 november Natitingou- Bante jungle camp 286km
Vannacht hebben enkele knutselaars een grote schroef van een oude ventilator vooraan op de auto van Seppe en Luk gemonteerd. Sinds zijn geweldige jump in de duinen moet hij het wel meermaals op een dag horen Vlieg met me mee.. en One day i fly away En nu dus Air Seppe op de schroef. Vandaag willen de meisjes hun goed doel bezoeken! Water for Aoro is een projekt dat twee deelnemers van vorig jaar hebben opgestart nadat ze een schooltje in het dorpje Aoro bezochten. Ze zamelen nu geld in voor de bouw van en nieuwe waterput. En het team van Karen en Lieve en Karst en Tedje steunen dit. In Djougou verlaten we het asfalt voor 100km piste. Maar niet zonder eerst bij Madeleine te stoppen, een proper restaurantje waar we eigenlijk al elk jaar stopten voor een lekkere maaltijd. Zoals overal in Afrika moet je wel wat geduld hebben want alles wat we bestelde van de kaart was net niet in voorraad! Maar ze slaagde er toch in om een lekkere maaltijd te maken. De tafel werd zelfs gedekt met een tafellaken en servieten gedecoreerd in een glas en Madam Madeleine kwam meermaals vragen of alles naar wens was. Half één, de hoogste tijd om wat gas te geven om het projekt te bezoeken. Toen we de poort van het schooltje inreden stonden Karst en Tedje al daar met nog wat andere deelnemers en de hele school was liedjes aan het zingen. We werden onthaald als helden en kregen allemaal wat te drinken. Zelfs de Finnen die ik tot nu toe nog maar weinig echt had zien lachen stonden te dansen en te lachen met honderden kwelende kindjes. Afrika doet wat met je Al lijken in dit dorpje de toestanden niet zo schreinend, het doet goed te weten dat je hier een steentje bijdraagt. Google dus even Water for Aoro en misschien kan je ook nog een steentje bijdragen. Het geld komt direkt bij de mensen die het nodig hebben! Ondertussen kennen alle kinderen hier o o oo o o Seven nation army en kelen het ononderbroken mee, maar het is tijd om door te gaan naar ons jungle kamp! Nog 70km asfalt met geweldige potholes erin! Dit is het laatste bivak van TT 08, alle 2cvs staan her en der verspreid in de jungle en hier en daar brand er een kampvuurtje! Een plezante avond aan het vuur en met plaatselijke whiskey van 2 euro vuur spuwen is altijd wel geestig! Nog één dag piste
Woensdag 26 november Bante Abomey 169km
Een hele dag piste vandaag, lekker rood stof vreten. In elk dorpje stonden de kinderen langs de kant te roepen Bon arrivé! Eigenlijk hebben we vandaag in één grote sliert gereden, het was één piste en altijd rechtdoor. De enige moeilijkheid was het ontwijken van diepe putten en u het beste spoor kiezen. Chez Monique is het hotel waar we zoals de voorbije 3 jaren logeren, de tuin staat zoals steeds vol met houten sculpturen die ter plekke gemaakt worden. De cameraploeg wou een 2cv laten maken en dit terwijl filmen, ik heb me opgeofferd om ze te kopen. Dus spraken we een prijs af en ik mocht een mooie klomp teak uitkiezen. Mr. Saturnin, de beeldhouwer startte met het bewerken van de klomp terwijl de camera begon te lopen. 6u later was de geit af en persoonlijk vind ik ze erg geslaagd! Tijdens de maaltijd gaf Gert een korte briefing over wat morgen op het programma staat, de feestelijke aankomst en receptie in het dorp en de aankomst op het strand! The end is near!
Donderdag 27 november Abomey Grand Popo 151km
De laatste rit begon met een paar km piste door wat buitenwijken van Abomey. Daarna asfalt tot Grand Popo. Het was de hele ochtend bewolkt. Gisteren nog een tropisch onweer gehad, donder en bliksem en regen! Gelukkig bleef het nu bij wolken want een aankomst bij slecht weer zag ik niet zitten. Vrachtwagens die tegen 20km/u rijden zorgen er voor dat we allemaal mooi bij elkaar hangen en dat die 151km maar niet vooruit gaan. Je kon er door de potholes in de weg ook maar moeilijk voorbij. 100km voor het einde begaf de motor van Ward en Nic het en moesten ze verder in een geit van de Meet en Greet mechanicien. Maar rond 11u. reden we eindelijk een bord voorbij Bienvenue a Grand Popo! Karen en Lieve reden voor ons en hingen joelend door het dak! Net voor het dorp werd zoals steeds verzameld om dan allemaal samen de laatste km af te leggen naar de aankomst! Het was 12u. voorbij als de uitgelaten stoet 2cv al toeterend vertrok! De zon was ondertussen terug van de partij en brandde er lustig op los, alles komt goed! Iets meer dan 9000km afgelegd, een ongelooflijk goed gevoel geeft het als je de spandoek Arrivé onder door rijd! Iedereen viel elkaar in de armen en wenste elkaar proficiat voor een geweldige prestatie!De traditionele Afrikaanse speeches ondergingen we dan ook weer en dan reden we één voor één het strand op! Al de autos staan aan de waterlijn op het strand en 70 man staat op een lange rij ervoor! Met zn allen doken we de bruisende oceaan in! De Touareg Trail 2008 is gereden!!
Na de Afro dans avond van gisteren kwam iedereen maar traag op dreef. We verlieten als laatste het kamp en reden voor een laatste maal langs de Dogon dorpjes tegen de Falaise richting Burkina Faso. Een eerste stuk van 60 km piste was nog zanderig waar je als je pech had nog kon vastzitten. Onze benzine tank bescherming raakte een te hoge steen en plooide 10cm naar beneden. Niks erg alleen lastig want nu schuurt de plaat om de 5 botten tegen de grond. Gelukkig is de volgende 100km vlakke rode piste zonder stenen, dus goed te doen, die plaat bekijken we later wel. Ik denk al aan het kamp in Ouaga, waar we vorig jaar lekkere fritjes aten en satés. Maar eerst de grens over na een laatste tankbeurt in Mali. De benzine is in Mali een stuk goedkoper dan in Burkina Faso is ons verteld. De grensformaliteiten zijn hier een fluitje van een cent. Exit stempel bij de politie en Laiser passer afgeven bij de douane. En een paar km verderop hetzelfde bij de Burkina grens, Entry stempel in je paspoort bij de politie en bij de douane een Laiser passer kopen en je carte grise van de auto laten registreren. In het bureau van de douane hing nog een 4X4 active sticker van TT07 tegen de deur. En vermits de douanier het zo vriendelijk vroeg nu ook de TT08 sticker samen met een VAB sticker! VAB is echt overal onderweg J! Ondertussen grote honger, nog 60 km naar het kamp. De mollige eigenares van de kampplaats herkent me nog van vorig jaar. Ik zeg haar dat ik iedereen heb warm gemaakt voor haar goede fritjes met satékes. Desolé, pas de frit aujourdhui zegt de dame al lachend! Dat meen je toch niet zeker, iedereen zit op u fritjes te wachtenzeg ik haar! Even later komt ze vertellen dat de frit onderweg is, ze heeft iemand naar de stad gestuurd om patatjes te halen! Pas de probléme monsieur! Het heeft wat geduurd maar we hebben toch lekkere fritjes gegeten! Ik heb haar en de garçons dan maar uitvoerig bedankt! We kruipen er vroeg in want morgen vertrekken we met ons drieën al om 6u. richting de hoofdstad van Burkina om het visum van Lieve (gestolen in Barcelona..) in orde te maken op het consulaat van Benin.
Zaterdag 22 november Ouahigouya Ouagadougou- Porga 560km
6u. We verlaten het kamp terwijl de rest net begint te ontwaken.We hebben wat voorsprong nodig om in de hoofdstad de visum formaliteiten te regelen van Lieve. Een vlot ritje brengt ons 180km verder in de hoofdstad van Burkina Faso. Ergens in een klein steegje wapperde de vlag van Benin op het consulaat! Een vriendelijke jongedame vertelt ons wat te doen, wat papperassen invullen en kopies nemen van haar paspoort. De oude man ernaast laat ons wel voelen dat dit een uitzondering is en dat er normaal op zaterdag geen visums worden afgegeven. De jongedame knipoogt en zegt Graag gedaan! Ziezo, niets staat ons nog in de weg nu. Op naar Benin! De laatste 100km richting grens is een overwegend rechte baan met hier en daar een serieus gat in het wegdek.We komen spelendeaapjes tegen in het midden van de weg. Later horen we dat het team van Ward en Nic moesten vluchten voor een olifant die achter hun aanliep. We komen duidelijk in de buurt van het Pendjari wildpark. Het kriebelt toch wel een beetje, we zijn er nog lang niet maar de grensvan Benin is toch al een soort van overwinning! Samen met teamgenoot Bart keken we op het schermpje van de GPS tot we het witte lijntje grens overgingen! Joehoe, terug in Benin! Wat verder moesten de grensformaliteiten geregeld worden, alles vlotjes en lachende politieagenten. Die bende gekke autos zijn er weer! Aan de douane schreven ze je naam over van je inschrijvingsbewijs en toen Rudi (TT mechanieker en Bokkerijder) zijnLaisser passer kreeg bleek hij BENZINE te heten J! Terwijl we aanschoven aan het loket zag ik dat er een terrasje was van Flag (plaatselijk bier), ideaal om de verjaardag te vieren van teamgenoot Bart! Happy Birthday to you We zijn toevallig met alle Bokkerijders (7 clubleden zijnmee) samen aan de grens, wat denk je e vat e vat e vat! Direkt dikke ambiance op een onnozel stoffig terrasje! Clarice die het terrasje openhield heeft haar werk gehad en moest al snel haar frigo aanvullen! Na een vermoeiende warme dag kan een fris pintje goed doen en er viel wat te vieren, de verjaardag van Bart en natuurlijk het bereiken van Benin! Ons kamp ligt een paar km verder, op de binnenplaats van een verlaten hotel aan de rand van het Pendjari park.
Zondag 23 november Porga Pendjari hotel 116km
Vandaag 116km piste door het wildpark Pendjari. Dit is het grootste wildpark van West Afrika met Olifanten, Leeuwen, Luipaarden, Antilopen kortom de hele Antwerpse Zoo leeft hier in het wild. Het dak van de geit is opengelegd en ik zit bovenop de rolkooi te genieten van een opkomende zon. We rijden door een platgebrand stuk bos, de parkrangers steken hele gebieden in brand om de vegetatie onder controle te houden en kleine gewassen de kans te geven om te groeien. Hier en daar zie je een hert of zoiets van die familie. Maar iedereen zit natuurlijk te wachten op het zien van een olifant of leeuw. Af en toe steken we een droogstaand riviertje over waar je de grote voetsporen van een olifant goed in kan zien staan. Een beetje verderop komen we de 4X4 van Medic Ben en Wouter tegen. Ik ben boven op de daktent van de Landcruiser gaan zitten om onze geit ook eens langs voor te kunnen filmen. Samen met Wouter speurde ik de horizon af om toch maar een glimp van een wild beest op te vangen, hier boven heb je een beter zicht over de begroeing. In een boom langs de piste zat een grote baviaan onze caravaan te begluren, maar hij houd het al snel voor bekeken want hij duikt in het groene struikgewas nog voor we een foto kunnen nemen. De zon brand ondertussen al goed, af en toe goed drinken is de boodschap! 116km is niet veel, maar tegen een gemiddelde snelheidvan10km/u doe je er wel enkele uren over! Wat later zien we in de verte 4 olifanten staan, helaas te ver om er een deftige foto van te nemen. Bambi toestanden zien we genoeg anders Ik hoop op een leeuw die net zin heeft om een kebab van hert te verslinden maar niets, waarschijnlijk te warm om te jagen! Rond 15u. kwamen we aan in hotel Pendjari. Het bestaat uit allemaal kleine lodges met één groot centraal rond gebouw dat de bar en de receptie huisvest! Er zaten al enkele deelnemers in het zwembad dat zo bruin zag als iets. Een frisse duik in het bruine water Morgen nog van dit!
Voor degene die wensten stond er vanmorgen
een bezoek aan de grootste moddermoskee van de wereld op het programma. De
moskee is werelderfgoed. Ze is volledig gebouwd uit een mengsel van modder en
stro-gras. Met het veerpontje staken we de rivier over terwijl de locals ons
weer van alle souvenirs proberen aan te smeren. De track bestaat vandaag uit
een deel asfalt en een deel piste. Het belooft been warme dag te worden, de zon
brandtnu reeds stevig. De track bracht
ons naar Bankass waar we de piste de Bandiagara opgingen. Een slingerende
bergpas die ons door oude Dogon dorpjes leidde. Ik vergelijk de huisjes met het
land van Laaf in de Efteling. Anton Pieck zou hier zo inspiratie kunnen
opgedaan hebben. De laatste 25
km moest stapvoets afgelegd worden, kruipend van steen
naar steen maar wel heel mooi. Boven had je een prachtig zicht over de Dogon
vallei. Ons kamp leg aan de voet van de Falaise (rotswand). Net voor
zonsondergang reden we het kamp binnen. Durum op het menu vandaag. Terwijl we
in het zand zaten te eten kwam er een camelspider langs gekropen. Een groot
agressief beestje met grote scharen. Niet echt aangenaam gezelschap en de spin
dacht hetzelfde. Ze knipte heftig met haar scharen in het rond. Later op de
avond werd een groot scherm aan de Man Cat gehangen en was het open lucht
cinema. The last king of Schotland, matje in het zand slaapzak in en film
kijken en na 10 min zzzzzz! In slaap gevallen, maar ik heb nog net het einde
gezien. Morgen maar 25km en we mogen uitslapen tot 8u.
Donderdag 20 november Falaise kamp1
Irelli 25km
Dan
mag je al is uitslapen, natuurlijk wakker om 6.15u. De cameraploeg was beelden
aan het draaien van de zonsopgang. Al gauw was iedereen wakker en voor het
ontbijt klaar was stond iedereen al zn auto na te kijken en de bandenspanning
te verminderen. Vandaag het laatste stuk lastig zand. Wonder boven wonder
geraakten we overal gemakkelijk door. Het zand lag er beter bij dan vorig jaar.
Niemand gelooft hoe hard we op dit stuk hebben afgezien vorig jaar. Onderweg
zagen we enkele cayman krokodillen in een poeltje liggen, een tje lag op de
kant van de zon te genieten en die is massaal gefotografeerd. Tegen 11u. zaten
we al in ons volgend kamp. In drie groepen werd er een bezoek gebracht aan de huisjes van de
Thelem in de rotswand. Eigenlijk hebben we de hele namiddag geluierd tot
savonds na het eten de Afro groep Embryo een optreden kwam geven. Een beetje
zoals Afro Kelt sound system maar dan zonder de Kelt. Er werd stevig op los
gedanst en de stofwolken waaiden hoog op. Morgen verlaten we Mali en rijden we
Burkina Faso binnen. Weer een beetje dichter bij Benin.
Vanmorgen
zijn we om 5u. opgestaan. Er staat een redelijk lange rit op het programma
waarvan de helft uit rode stofferige piste bestaat. Even waren we den Bekke
kwijt. Hij was niet thuis gekomen na een laatste avondje stappen in Bamako.
Gelukkig vonden we hem snel op het terras van de Starlight discotheek aan de
overkant van het hotel. Hij was daar in slaap gevallen. Rond 6.30u. konden we
dan eindelijk vertrekken. De stad was ondertussen al weer tot leven gekomen en
de plaatselijke handelaars waren druk in de weer om hun kraampjes uit te
stellen . Zo snel mogelijk de stad uit, want in de blauwe walmen rondrijden die
de autos hier laten vliegen is niet alles. De laatste stad die we tegen kwamen
voor we de piste opgingen was Segou, daar hebben we eten gekocht en ons bakje
weer volgegoten. Even buiten de stad bij het begin van het off road stuk van
vandaag pick nickten we onder een boom. Een mooie plaats waar we de geitjes de
piste op konden zien rijden en daarna in een rode stofwolk zien verdwijnen. Een
kaarsrechte piste met af en toe een flauwe bocht nodigd wel uit tot gas geven,
helaas zijn er ook hier en daar geweldige putten waar je liever niet met hoge
snelheid in terecht komt. We reden naast de Niger rivier waar halfnaakte
vrouwen aan de oevers de was stonden te doen en door kleine dorpjes met
joelende wuivende kindjes. Alles is mooi groen hier, de rode piste is
ondertussen veranderd in een gele anderige piste die door een moerassig gebied
slingerd. Hier kwamen we de Man Cat truck tegen die onfortuinlijk van de weg
was geschoven. Hij zat muurvast. 3 krachtige 4X4s kregen hem niet los
getrokken. Ondertussen waren we daar met de grote massa van deelnemers
samengetroept en hebben we met zn allen liggen graven om hem los te krijgen,
helaas zonder reultaat. Omdat we nog 166km off road voor de boeg hadden en het
ondertussen half vier was besloten we door te rijden. Holder de bolder stapvoets
over een geweldig slecht stuk piste. In een dorpje waren vrouwen water aan het
oppompen uit een geschonken waterput. Een soort voetpomp die ze indrukte en
waarbij bij elke trap een flinke straal lekker fris proper water uit kwam. En
overal lachende wuivende kinderen, groot verschil met die stenen gooiende
kinderen van Mauretanië. De zon ging onder rond 18u. en nog 120km te doen.
Extra oppassen geblazen nu, het is hier pikdonker en hier en daar is de piste
weggespoeld. Een paar teams zijneen
gracht ingedoken en plooiden wat velgen op die manier. Wij reden ook nog lek op
20km van het kamp. Een lekker soepje kan goed doen na een vermoeiende dag en de
Man Cat blijkt na uren zwoegen ook weer los te zijn, alles komt goed! Morgen is
er weer een dag!
