17-11-2008 om 21:05 geschreven door Joris Smets  

Woensdag 12 november 2008 Nouadibou – Dune camp

Voor vele de eerste ervaring met de woestijn vandaag, het duurde dan ook niet lang voor er een paar deelnemers vast zaten. Ons trio had er meer geluk mee, we raakten overal goed door. De cameraploeg had besloten om vandaag een dagje met ons mee te rijden en Hans de regisseur neemt wat interviews af. Die stukjes steken ze later in onze persoonlijke roadmovie. Het eerste stuk van de track waren lange uitgestrekte vlakke stukken waar je lekker op kon doorscheuren. Daarna was het opletten voor platte banden op de steenpistes. Even verderop kwamen we Gert (Org1) tegen en die vertelde dat de ene band na de andere sneuvelde bij de andere teams. Ze hadden de banden te plat gezet om door het losse zand te geraken en daarna niet terug opgepompt en dat is moordend voor de banden. De laatste km bestonden uit het trotseren van een paar duinen en daar hadden we het ook zitten, ”vast in los zand”! Beetje trekken en sleuren en vooral terwijl veel drinken en weer door. Ik denk dat we rond 15U. in het kamp waren. Het kamp lag naast een mooie duinen rug, en die moest volgens sommige bedwongen worden. Seppe van het  dymo team smeet alles uit z’n auto en nam een flinke aanloop…. En dan ging hij met een flinke vaart richting duin, helaas een kleine miscalculatie van z’n snelheid. De geit ging beter dan verwacht de duin op en in plaats van er mooi over te rijden ging de geit de lucht in… en hoog! Ik schat toch een meter of 4 hoog en hij kwam 22m verder met een smak neer! Foute boel dacht iedereen en  we liepen allemaal richting de flying duck. Gelukkig stapte Seppe er zonder kleerscheuren uit. De auto had een geplooid chassis (wheels), een geplooide arm, platte band, veerpot stuk, kas scheef en nog wat kleinigheden. Maar na 8 uur werk van de mechaniciens en de Bokkerijders reed de auto weer! Ward was met Frank ook gaan spelen en die hebben de auto op de zij gelegd, heel de kas geplooid, arm enzovoort! Spelen is kan gevaarlijk zijn.. sleutelen maar! Het diner bestond uit een strand bbq. In het zand vuurtje stoken en de assen op een lange strook verdelen. Aardappel  en Baracudavis in zilverpapier in de assen leggen en een halfuurtje later smullen maar! 

Donderdag 13 november 2008 Dune camp – Nouakschott

In tegenstelling tot andere dagen waar iedereen op z’n eigen tempo  vertrekt was het vandaag een line up start! 23 2CV’s op een rij. Vroem vroem het start schot werd gegeven en gaaaaas! De dymo flying duck schoot als eerste weg op de voet gevolgd door de rest. Wij geraakten mooi op kop en hadden zo het voordeel dat het zand nog niet los gereden was. Wie eerst rijd heeft het hardste zand en gaat er dus het beste door! Na een doortocht van 15 autos is het zo los dat je hopeloos vast raakt. Onze eerste platte band is ook een feit, één stomme steen en plat! Beetje later reed ook Karen en Lieve plat en de Gene en den Bekke ook! Echt ongelooflijk hoe snel we door de duinen gingen, vorig jaar hebben we hier bij een brandende zon vastgezeten met z’n allen en de 4X4’s hebben ons er toen moeten doortrekken. Nu stonden we rond 11u. al aan het vogelreservaat op het strand. Onze voorsprong waren we wel snel kwijt want de auto van Karen en Lieve raakte bijna een wielarm kwijt. Het ding stond eigenlijk al van in Tervuren scheef en was nu helemaal losgekomen. De roulementen kapot en de ring die de arm op z’n plaats houd gebroken. Hier moet echte bush mechaniek aan de pas komen want de Man Cat met onderdelen komt niet langs hier en Frank met de assistentie 4X4 zit nog 4 uur achter. Gelukkig zijn de Gene, Bart en den Bekke direkt in Aktie geschoten om de boel te demonteren en een oplossing te zoeken. Van twee werd al snel één goed roulement gemaakt en met een klem de gebroken ring bijeen gehouden. De remleiding is ook naar de vaantjes en de schroefdraad van de achteras ook. Met kunst en vliegwerk word alles weer in elkaar gezet en de ring die het zootje bij elkaar houd geborgd. Gert die ondertussen bij ons was toegekomen stond verbaasd toe te kijken maar had alle vertrouwen in het kunnen van de Bokkerijders . Dit alles van proberen en nog is proberen heeft toch drie à vier uur in beslag genomen en het is de hoogste tijd om aan de strandrit te beginnen! Kadulleke (zo heet de geit van Karen en Lieve) is ready to go! 60km strand wachten op ons! Je moet dit afleggen voor vloed want anders heb je niet genoeg plaats tussen zee en duin! We gingen een mooie vaart langs de waterlijn en reden tussen de Pelicanen en meeuwen die net voor de auto opstegen. In Nouakschott moesten we de geit laten wassen om al het zout eraf te halen, zeer aggressief zout dat de auto anders in no time doet wegroesten! Rond 20U. bereikten we het kamp! Eten, matje uitrollen en onder de sterrenhemel in slaap vallen! Ik zie de hemel,  hij bestaat….

Vrijdag  14 november Nouakschott – Kiffa 540km

Kleine herstellingen, bandenwissels en uitleggen en ventjes tekenen, maakten dat we vandaag twee uur later dan de rest vertrokken! De route de L’espoir richting Mali is een lange asfaltbaan waar om de paar meter een rottend kadaver ligt van een omver gereden ezeltje, geiten en koeien noem maar op. De locals eten ze niet op omdat ze niet ritueel geslacht zijn, maar ze ruimen ze ook niet op dus blijven ze liggen stinken tot ze verdroogd zijn. Eigenlijk is het vandaag ook een verbindingsrit want het is altijd rechtdoor en geen offroad vandaag! De enige moeilijkheidsgraad is het ontwijken van enorme potholes in de weg. Onder een boompje een leuke pick nick gehouden en weer voort! Vermits we veel te laat vertrokken was het natuurlijk goed donker als we in het kamp kwamen. Ondertussen zitten we ook in Malaria gebied en de muggen gonzen ons rond het hoofd! Vlug eten en slapen, morgen naar Mali,     zwart Afrika wacht..

Zaterdag 15 november 2008 Kiffa – Nioro du Sahel

200 km asfalt om te beginnen en dan 60km piste vandaag! Je kan het landschap zo zien veranderen. De duinen maken plaats voor heuveltjes met kleine struiken en langzaam aan is er ook terug iets dat op gras trekt! De woestijn veranderd hier in de Sahel. De piste bestaat uit een slingerend zandwegje dat door kleine dorpjes gaat en van heuvel tot heuvel. Geiten en koeien grazen hier vrij op de uitgestrekte vlaktes en hier en daar zie je nog een dromedaris die aan een boompje knabbelt! Als je de bomen en de vegetatie hier bekijkt zou het een decor kunnen zijn van Out of Africa, alleen een leeuwengezin onder een boom of struik ontbreekt. Wanneer we de piste verlaten zitten we op enkele km van de grens met Mali. We zien de Landcruiser van Gert langs de kant staan..2 platte banden op 150M! Ze hebben een geit naar de vulcanisateur moeten sturen om de banden te laten maken! Mauretanië uitraken is makkelijker dan erin en we zijn op 10min. de grens over! Welkom in zwart Afrika, Welkom in Mali! We slapen op de parking van de grenspost van Mali!

Zondag 16 november 2008 Nioro du Sahel – Bamako 440km

Als we vandaag goed doorgeven zijn we tegen de middag in Bamako waar we een dag en half rust hebben!De rit over een perfecte asfalt verloopt vlekkeloos. Onderweg hebben we Tim en Isabelle even geholpen met een platte band en zijn we gestopt om te tanken. Tanken op z’n Afrikaans… Essence svp? “Pas de probleme monsieur”! Een antiek vervallen tankstation met 2 pompen waar geen één van werkt. De uitbater is een vervallen schuurtje ingedoken en is druk in de weer met het vullen van jerrycans! Voor elke auto een bus benzine! Rond 2 uur rijden we de stad Bamako binnen. Hier is het morgen 2cv meeting van de 2CV club Mali!  Hotel Tamana is gereserveerd voor Touareg Trail, vanavond is het feest! Eindelijk nog is een douche na 6 dagen woestijn! En daarna een frisse duik in het zwembad! We zijn nog een kleine snack gaan eten in een kleine snackbar waar een klein zwart ventje op blote voeten ons mee naar toe zeulde! Uiteraard gaat z’n handje direkt vragend open omdat hij ons naar een goed restaurant heeft gebracht. C’est l’Afrique monsieur! S’avonds kregen we in het hotel brochetjes met frit en dj Sven boenkte er op los! Later zijn we met de hoop het nachtleven van Bamako ingedoken, over het hotel ligt een discotheekske en daar waren ze blij met onze komst! “Bienvenue les Belges!” Groupe touareg trail fait du bruit!!!! Met de Géne en den Bekke op sloefen de keet binnen ! Feesten maar! Morgen uitslapen

Maandag 17 november 2008 Bamako rustdag

Lekker lang uitgeslapen, de was gedaan (jaja, een Wip handwasmoment) dan wat fotos geselecteerd en wat geluierd in de tuin van het hotel! Bart en de Géne zijn de stad ingetrokken op zoek naar de 2cv garage van Bamako. Helaas niet gevonden maar genoeg andere dingen gezien die de moeite waren! Rond 15 u. zijn we in dezelfde snackbar als gisteren nog vlug iets gaan eten want om 17u.is het meeting met de 2cv club van Mali bij Thierry de president van de club. Hij heeft hier een restaurant en daar eten we vanavond ook. Morgen vroeg vertrekken naar Djenné!

17-11-2008 om 21:02 geschreven door Joris Smets  

17-11-2008 om 20:54 geschreven door Joris Smets  

Maandag 10 november 2008 Ksar camp – Dakhla 850 KM

Het was nog flink donker toen we het kamp verlieten. Bij een laatste check van de auto hadden we een scheurtje in de rechter cardan hoes gevonden. Moordend voor de cardan als alle vet eruit vliegt en het veroorzaakt ook een hinderlijke stank in de auto, dus zo snel mogelijk vervangen. We besloten om eerst tot op de asfalt te rijden en daarna een goede plek te zoeken om het euvel op te lossen. Als de zon boven de eerste duinen klom, zetten we de geit aan de kant om te sleutelen. Omdat een reserve cardan (boitekant) steken sneller gaat  dan het hoesje vervangen kozen we voor deze optie. Gelukkig ben ik dit jaar omringt door een paar topmechaniekers die het klusje zo hadden geklaard zodat we niet op tech. assistentie moeten wachten. Bedankt manne..! Hoop en al een dik half uur kwijt en “on the road again”! Karen is vanmorgen ziek opgestaan en staat slap op haar benen. En dus zou Lieve de 850km alleen moeten rijden, maar Touareg Trail gaat om teamspirit,  dus heeft de Gene het stuur van haar is 200 km overgenomen. We waren net goed op dreef toen onze gaskabel het begaf. Gelukkig had ik er dit jaar zelf een reserve bij en hebben Bart en de Bekke het kabeltje snel vervangen. Bart sukkelt ook al de hele morgen met z’n enkel. Hij is gisteren gaan joggen en heeft z’n enkel verzwikt. Voetje omhoog buiten op de spiegel. De rest van de dag bestond eigenlijk uit tanken en rijden. Bij aankomst in het kamp was het al donker, als je het donker kan noemen want het was volle maan. Gert had een grote mand oesters laten aanrukken want er werd een verjaardag gevierd. Oesters en witte wijn à volonté. Morgen de grens over, op naar Mauretanië!

Dinsdag 11 november 2008 Dakhla – Nouadibou

Vandaag laten we Marokko achter ons en steken we de grens over naar Mauretanië. Onderweg kwamen nog andere rally’s tegen, zoals Amsterdam-Banjul en een Frans humanitair konvooi van 30 identieke Renault Express’kes. Vlug voorbij steken want zo’n bende wil je echt niet voor je neus aan de grens, vorig jaar hebben we  er 7 uur over gedaan om  de grens over te raken bij temperaturen van 40° dus… Dit jaar lukte het in 6u. J! Nu naar camping Abba in Nouadibou, 45km verder. Het valt je direkt op dat je in een ander land zit. De autowrakken die hier rondrijden (vooral Mercedes) hou je niet voor mogelijk.  Ruiten en lichten staan er niet meer in. En verkeersregels zijn er al helemaal niet bij, het recht van de luidste claxon telt hier. En dan rijden hier ook, nog van die ezelskarren tussen al die auto’s zonder lichten. Dat gepaard met een ondergaande zon en het opgewaaide stof geeft het geheel een spookie indruk. Op onze camping weer vlug een goed plekje gezocht, want die bende rally rijders waren ook onderweg. Maar goed we zijn in Mauretanië!

17-11-2008 om 20:38 geschreven door Joris Smets  

Maandag 10 november 2008 Ksar camp – Dakhla 850 KM

Het was nog flink donker toen we het kamp verlieten. Bij een laatste check van de auto hadden we een scheurtje in de rechter cardan hoes gevonden. Moordend voor de cardan als alle vet eruit vliegt en het veroorzaakt ook een hinderlijke stank in de auto, dus zo snel mogelijk vervangen. We besloten om eerst tot op de asfalt te rijden en daarna een goede plek te zoeken om het euvel op te lossen. Als de zon boven de eerste duinen klom, zetten we de geit aan de kant om te sleutelen. Omdat een reserve cardan (boitekant) steken sneller gaat  dan het hoesje vervangen kozen we voor deze optie. Gelukkig ben ik dit jaar omringt door een paar topmechaniekers die het klusje zo hadden geklaard zodat we niet op tech. assistentie moeten wachten. Bedankt manne..! Hoop en al een dik half uur kwijt en “on the road again”! Karen is vanmorgen ziek opgestaan en staat slap op haar benen. En dus zou Lieve de 850km alleen moeten rijden, maar Touareg Trail gaat om teamspirit,  dus heeft de Gene het stuur van haar is 200 km overgenomen. We waren net goed op dreef toen onze gaskabel het begaf. Gelukkig had ik er dit jaar zelf een reserve bij en hebben Bart en de Bekke het kabeltje snel vervangen. Bart sukkelt ook al de hele morgen met z’n enkel. Hij is gisteren gaan joggen en heeft z’n enkel verzwikt. Voetje omhoog buiten op de spiegel. De rest van de dag bestond eigenlijk uit tanken en rijden. Bij aankomst in het kamp was het al donker, als je het donker kan noemen want het was volle maan. Gert had een grote mand oesters laten aanrukken want er werd een verjaardag gevierd. Oesters en witte wijn à volonté. Morgen de grens over, op naar Mauretanië!

Dinsdag 11 november 2008 Dakhla – Nouadibou

Vandaag laten we Marokko achter ons en steken we de grens over naar Mauretanië. Onderweg kwamen nog andere rally’s tegen, zoals Amsterdam-Banjul en een Frans humanitair konvooi van 30 identieke Renault Express’kes. Vlug voorbij steken want zo’n bende wil je echt niet voor je neus aan de grens, vorig jaar hebben we  er 7 uur over gedaan om  de grens over te raken bij temperaturen van 40° dus… Dit jaar lukte het in 6u. J! Nu naar camping Abba in Nouadibou, 45km verder. Het valt je direkt op dat je in een ander land zit. De autowrakken die hier rondrijden (vooral Mercedes) hou je niet voor mogelijk.  Ruiten en lichten staan er niet meer in. En verkeersregels zijn er al helemaal niet bij, het recht van de luidste claxon telt hier. En dan rijden hier ook, nog van die ezelskarren tussen al die auto’s zonder lichten. Dat gepaard met een ondergaande zon en het opgewaaide stof geeft het geheel een spookie indruk. Op onze camping weer vlug een goed plekje gezocht, want die bende rally rijders waren ook onderweg. Maar goed we zijn in Mauretanië!

17-11-2008 om 20:36 geschreven door Joris Smets  

16-11-2008 om 00:00 geschreven door Joris Smets  

10-11-2008 om 13:07 geschreven door Joris Smets  

10-11-2008 om 13:07 geschreven door Joris Smets  

10-11-2008 om 13:06 geschreven door Joris Smets  

Zondag 9 november 2008 Tiznit – Ksar camp 305km

Vandaag weer als laatste vertrokken uit het kamp. 10km piste tot aan het strand waar we enkele mooie fotos namen van de wilde golven en de autos.  Gelukkig keek Bart de olie nog is na, de hele motor hing onder de olie!Foute boel! Het oliedrukcontact had het begeven. Het oliepeil was gezakt tot een cm onder het minimum. Als we zo terug vertrokken waren had ons blokje het binnen de kortste keren begeven. Gelukkig heeft co piloot Bart een reserve bij en heeft géne het gemonteerd in no time. We’re on the road again! De laatste dag in de bergen vandaag dus heeft Bart zich nog is stevig uitgeleefd! Het stukje off road dat er op volgde was weer geweldig. We reden door cactus velden en zandpistes. Aan een oud verlaten fort pick nickten we, deze keer zonder joelende kinderen. Nog een stukje asfalt en daarna een mooie zandpiste. Nieuw voor mij want dit stukje zandpiste zat er vorig jaar niet in. We sliepen aan een mooi kasteeltje op een camping. Morgen weer vroeg eruit voor een verbindingsetappe van 850 km richting Mauretanië, om 5 u. opstaan!   

10-11-2008 om 13:04 geschreven door Joris Smets  

Zaterdag 8 november Ait Ben Hadou – Tiznit 427km

Pannenkoeken als ontbijt om 5 uur ’s morgens, een mooi begin om een lange dag mee te starten. Vandaag nemen we afscheid van Norbert ”Den Duits” die om medische redenen de Touareg verlaat en met z’n speciaal overgevlogen broer terug naar huis rijd. We rijden richting Agadir, een afstand van 427km over asfalt en piste! De eerste 100km was asfalt. Hier kwamen we ook nog een laatste decor tegen van één of andere film, een route 66 uitziend oud tankstation met wat Amerikaanse autowrakken rond. Langzaam kropen we terug de Atlas op waar een mooie piste begon. Kronkelende smalle paadjes langs diepe afgronden leidde ons door afgelegen dorpjes. Bart wilde fotos nemen terwijl hij kindjes een stilo gaf. Maar toen hij een eerste groepje kinderen benaderde liepen die bang weg en het tweede groepje barste in tranen uit! Bij het derde groepje had hij wel succes, een paar jonge meisjes die wel op de foto wilden voor een stilo of t-shirt. Rond de middag verlieten we de piste in een klein stadje, tijd om iets te eten te zoeken. In een lege rivierbedding aten we onze Marrokaanse broodjes op. De rust was snel voorbij want 20 kinderen hadden ons zien afslaan en stonden binnen de kortste keren achter ballonnen en stilo’s enzo te zagen. We hebben de middagpauze dan maar kort gehouden. In Taroudant dronken we nog een vers fruitsapje op een terrasje en zochten we en internetcafé. Veel te lang blijven plakken resulteerde in het feit dat we de laatste 100km in de donker aflegden en de laatste 8km was off road in los zand. Ons trio geraakte zonder vast te zitten als laatste in het kamp. De géne heeft de vering en roulementen van de geit van de meisjes nog is nagekeken want er zat niets vering meer op. Alles komt goed! Resque Géne lost het wel op!

10-11-2008 om 13:03 geschreven door Joris Smets  

Vrijdag 7 november 2008 Marrakech – Ait Ben Hadou 231km

We vertrokken in Marrakech rond 7.45u. richting Ouarzazate. Langs een mooie palmbomenlaan verlieten we de stad.  De achterband van de meisjes (Karen en Lieve) liep scheef af en was langs één kant al mooi kaal dus stopte we voor een korte pitstop bij een vulcanisateur om de band te laten omdraaien zodat hij langs de andere ook kon afslijten. Een ventje van een jaar of 10 was “chef de garage” en ging direct aan de slag! Binnen de kortste keren was de band van de velg omgedraaid en weer gemonteerd! De Atlas lag klaar om bedwongen te worden, speeltijd voor Bart! Mijn teamgenoot ging vlotjes door de bochten helemaal in z’n element, kwijl kwijl dit was helemaal z’n dada! We stegen tot 2260m, het hoogste punt van de Col Du Tichka! De afdaling was nog spectaculairder, ik heb Bart even moeten intomen want ik werd er mottig van. Ik heb nooit echt van draaimolens gehouden J Dat mottig zijn kon ook wel van een hongerige maag zijn. In een klein dorpje kochten we een  typische Touareg Trailers maaltijd, La Vache qui Rit met marrokaans brood en een stuk salami!  Hetzelfde pick nick plaatsje als vorig jaar teruggevonden en een gezellig pick nickske gehouden. Ourzazate is bekend om z’n vele filmstudio’s, in de buurt staan verschillende decors van films die hier zijn opgenomen zoals Gladiator, Jewel of the Nile en sinds vandaag ook “Bokkerijders got stuck in the River” ! Het laatste stuk van de track was off road en hier en daar moest er een riviertje overgestoken worden. In de rivier stroomopwaarts rijden is altijd leuk en moet uiteraard uitgeprobeerd worden. Autootjes die vastzitten leveren altijd mooie beelden op. Binnenkort  dus op youtube “Bokkerijders got  stuck in the River”! Vannacht slapen we in een familiaal hotelletje, waar we rond het zwembad op de binnenplaats cous cous aten met kip (of hond, kat wie weet..) De organisatie had al een eerste selectie gemaakt van de fotos die tot nu toe gemaakt zijn en op groot scherm geprojecteerd. We zijn nog maar een week weg, en toch is het al leuk om die beelden terug te zien. Morgenvroeg is het ontbijt om 5u. want het wordt een zware rit van 450km off road over een bergpas. Het is ook de laatste nacht van ”Club Med” zoals sommige thuisblijvers dat noemen want de komende 9 dagen is het bushcamp!

10-11-2008 om 13:02 geschreven door Joris Smets  

08-11-2008 om 17:19 geschreven door Joris Smets  

Vrijdag 7 november 2008 Marrakech – Ait Ben Hadou 231km

08-11-2008 om 17:18 geschreven door Joris Smets  

Donderdag 6 november Ouzoud – Marrakech 146 km

Na een koude nacht kan een lekkere tas koffie toch smaken ja… We zijn vanmorgen de watervallen van Ouzoud gaan bewonderen. Vermits we vorig jaar niet tot beneden geraakt waren gingen we nu de watervallen van beneden eens bekijken. Alles had er goed onder water gestaan en de trappen lagen nog onder het slijk. Het wegske naar beneden is bezaaid met het ene cafeetje na het andere en zoals in Coo, de ene souvenirshop na de andere maar dan op z’n Marokkaans. Het zat er ook vol apen die van links naar rechts van tak tot tak sprongen. Beneden had je een prachtig zicht over de watervallen die naar beneden bulderden met een mooie opkomende zon. Rond 9.30U. vertrokken we naar Marrakech. Enkel asfalt en maar 146km dus goed haalbaar. De eerste 20km kon je plezant door de bochten gaan die links en rechts draaiden. Rond Marrakech begint het landschap al wat te veranderen, meer palmbomen en ondertussen volop zon! Camping Le Relais de Marrakech, dezelfde als vorig jaar was onze kampplaats voor de dag. Een mooi zwembad en westers uitziende douches met warm water. We hadden de hele middag vrij om onze auto’s is na te kijken en op orde te zetten,de was en de plas en daarna de stad te bezoeken. We zijn nog vlug even in de Marjane inkopen gaan doen, een groot warenhuis zoals de Carrefour waar ze letterlijk alles hebben en eigenlijk zo westers als je maar kan hebben. Rond zeven uur stonden er taxi’s klaar om ons van de camping naar het centrum te brengen. Zo’n taxirit is altijd weer een belevenis, de prijs afspreken alleen is al big fun. Wij hadden een mercedes s klasse die volgens Onze chauffeur Abdou nog van het paleis geweest was en daarom maar 185 000 km op de teller had! De man was continu aan z’n gsm ant prutsen en plots hadden we tv in de auto. Z’n gsm had tv functie en hij kon het niet laten om dat uitvurig te demonstreren. Uiteraard met het volume zo luid dat het zo overstuurd klonk dat er helemaal niets meer van te maken was. Niet dat we het anders zouden kunnen natuurlijk. Ik zat vooraan en vroeg hem of hij de naam wist van typisch Ma rokaans schoeisel, een vraag van de opdrachten van vandaag. Babouche was het antwoord, en hij deed (al rijdend) promt z’n schoen uit en pakte mijn  vinger vast om over het leer aan de binnen kant van de schoen te voelen. “Echt leer, echt leer” bleef hij maar herhalen! Hij zette ons af aan het bekende Jama el fna plein. Zeer toeristisch natuurlijk maar wel plezant om te zien. Het is één groot openlucht restaurant met allerlei kraampjes waar de dampen van de bbq’s heerlijk ruiken. Hier en daar wordt ook schapen koppen, apenhersenen en ander van die specialiteiten gemaakt. We hebben het toch maar op saté met frit gehouden! ….

Morgen naar Ait Ben Hadou 

To be continued!

07-11-2008 om 00:32 geschreven door Joris Smets  

07-11-2008 om 00:28 geschreven door Joris Smets  

Maandag 3 november Barcelona – Tanger

De meeste teams zijn gisteren er vroeg ingekropen na de vermoeiende nachtrit en de dag wachten in de regen. Een woelige nacht want de boot ging van links naar rechts en op en neer! De zee was redelijk wild…

Om elf uur moesten we verzamelen voor een briefing over de Marokkaanse douane formaliteiten en “do’s and dont’s” en in de namiddag nog een speed cursus gps gebruik wat voor de meeste teams zeker geen overbodige lux is! De boot meerde aan rond 18U., wat niet wil zeggen dat je direct weg bent… ik denk dat we pas rond 22.30U. de haven konden verlaten. Ons kamp lag op 45Km van de havenstad, “Assilah”. Helaas zelfs in Marokko regen, dus eten in de regen en tent opzetten in de regen, als avondeten kregen we een soort ravioli pasta! Nog een frisse Jupiler gedronken en dan maar allemaal gaan slapen. Het zou een korte frisse nacht worden, half zes eruit en het was al half twee toen we er eindelijk ,in kropen!

Dinsdag 4 november Assilah – Boujad forest 460km

Als het haantje kraait moet je opstaan dacht Bart….rond 5u….Hij was dus al ingepakt voor we eigenlijk moesten opstaan rond half zes. We hadden het  nog steeds koud maar zonder regen is het al een pak aangenamer om te ontbijten. We hadden een rit van 403 Km af te leggen, waarvan 42 km of road. De eerste 200km was autostrade zodat we zo snel mogelijk uit de beschaving weg reden. Daarna van dorp naar dorp rijden. Onderweg hebben we in Tiflet iets gaan eten. Een ranzig uitziend hotel restaurant maar er was niet direct iets beter. We bestelde saté met friet! Het vlees voor de saté sneden ze van een halve koe die in de opening van het restaurant hing om het dan direkt de pan in te kieperen. De fritten werden eerst geserveerd samen met de olijven. Daarna onze drank en voor ieder een schoteltje saté blokjes, eten met je handen want bestek was er niet bij! Best lekker en heerlijk gekruid en de fritten konden tippen aan die van een Belgisch frituur…  Er kwam een bedelaar aan onze tafel staan met wat klein geld in z’n hand. Met het hoofd zo een beetje scheef liet hij de centjes rinkelen in z’n hand, dirham dirham svp.. Den Bekke deed net hetzelfde en vroeg ook dirham dirham, de man had compassie met deze langharige Bokkerijder en zal in z’n eigen gedacht hebben “die heeft geld nodig voor de kapper” en gaf al z’n dirham’s aan den Bekke!! Natuurlijk iedereen plat van het lachen! Vermits het terug begon te regenen zetten we onze tocht verder richting Boujad. De laatste 42 km was asfalt en dan is de snelheid natuurlijk lager, de bedoeling is dat je voor zonsondergang in het kamp aankomt dus gaven we flink gas op het asfalt. Bart zat aan het stuur toen de off road begon, eindelijk speeltijd! Volledig in z’n nopjes reden we over de steen pistes van haarspeldbocht naar haarspeldbocht. Aan een bouwvallig smal brugje stopten we even om de toestand ervan te controleren. Er waren hier en daar grote gaten, waar een geitenwiel zo in kon verdwijnen en waar je 10 m lager een kabbelende rivier kon zien stromen. De planken die hier en daar over de gaten geklopt waren waren ook zo rot als stront. Voorzichtig de brug overgestoken met z’n drie en weer verder. Net voor zonsondergang bereikten we kamp Boujad! Het was er lekker vettig en de boel was na het passeren van 22 geiten al omgetoverd tot één modderpoel! De Man Cat (grote gele assistentie truck)zat zelfs even vast. En natuurlijk weer regen en koud, maar een prachtige dag gehad!

Woensdag 5 november Boujad – Cascade d’ Ouzoud 361km

De dag dat het zonlicht weer scheen…

Zachtjes tikt de regen op de tenten bache, grrr weer regen. Dus weer opgestaan en de tent opgeplooid in de regen. En koud, we zijn nu al een paar dagen onderweg en nog geen zon gezien. Vorig jaar hadden we in Barcelona al volop zon en nu amai. De eerste 10km off road, en de weg was omgetoverd in één grote slijkboel! Schuiven van links naar rechts, driften door de bochten en pattineren. Ik ken er enkele waar nu de zever uit hun mond zou lopen bij het rijden op zo’n piste. J Zonder vast te zitten bereikten we de asfalt richting Atlas gebergte. Een steile klim, langzaam kroop de geit de berg op. Dikwijls in eerste, maar traag gaat ook! Ondertussen was de mist verdwenen en de lucht hemel helemaal opgeklaard. De zon brak door, yes eindelijk! Menig team liet zich verrassen door te lang te remmen in de bergen en reden hun remmen heet. Zo hebben we er een paar geholpen met het ontluchten van hun remmen zodat ze weer verder konden.  In een klein stadje kochten we wat Marrokaans brood en La vach qui rit voor onze pick nick! Naast een klein riviertje aten we onze broodjes op terwijl de ezels en de schapen van een herder langs ons passeerden! We stegen  steeds meer in het machtige Atlasgebergte en begonnen aan een stuk off road van 130km langs diepe afgronden. Hoe hoger we kwamen hoe meer sneeuw er lag en de weg moddiger werd. Big fun ploeteren in het slijk, de geit is helemaal gedoopt! Plots kwamen andere teams terug de berg af gereden met het bericht dat de weg afgesloten was wegens te veel sneeuw! We besloten om te rijden tot we niet meer konden, De Bokkerijders geven zich niet zomaar gewonnen.. Maar er was geen doorkomen aan, een bulldozer stond in het midden van de piste dus terug naar af. Dan maar rechtstreeks naar Ouzoud. Onderweg hebben we nog een paar vragen en opdrachten uitgevoerd voor de wedstrijd die aan de Touareg Trail hangt. Ik in mijn beste Frans proberen de vragen te stellen aan een Berber die zogezegd Frans kon terwijl er een camera van de filmploeg op een halve meter van mijn gezicht stond. Maar uit die Marokkaan kwam niet veel dus hebben we maar gegokt! Weer net voor zonsondergang toegekomen in het kamp, een andere camping als vorig jaar want die bleek onderwater  te staan. Er stond een grote kom glue wijn klaar. Aperitief voor de maaltijd, rijst met kip en wokgroenten in zoetzure saus.

Morgen  eerst de watervallen bekijken en dan naar Marrakech !

06-11-2008 om 23:48 geschreven door Joris Smets  

Zaterdag 1 November  Teruren – Barcelona 1357km

De start in Tervuren…nu de derde keer voor mij,  maar telkens weer iets speciaal, allé het doet mij toch nog wel iets. Ik zag een beetje tegenop de voorstelling van ons team en  goed doel, ik doe dat echt ni graag!En dan natuurlijk om 12 u. de fameuse start van Touareg Trail 2008! Afscheid nemen van familie en vrienden (die weer talrijk aanwezig waren, waarvoor dank) en dan “ En route”! We hebben regen gehad van in Tervuren tot Barcelona en het werd er niet beter op. Donder en bliksem en fikse stortbuien, en toen begon het water langs de voorruit binnen te sijpelen, en redelijk veel ook, het afplakken van de ruit met tape hielp een beetje maar niet genoeg, Op Afrikaanse wijze dan maar uit zilverpapier gootjes gemaakt zodat het water tenminste naast de radio en ons broek stroomde. We hebben de hele tijd met drie teams samen gereden,wij en mede- Bokkerijders Géne en Bekke (op zn Frans génebek) en Karen en Lieve. Aan de Luxemburgse grens kwamen we Ward en Nic tegen. Ze stonden met onstekingsproblemen  aan de kant. Verder eigenlijk  een vlekkelooze rit gehad, we hebben 14u. en 30 min effectief gereden plus  in totaal drie en half uur stoptijd! Onze gemiddelde snelheid was 90,7km/u, tja de gps vertelt ons alles!

Zondag 2 November Aankomst Barcelona

In Barcelona was het weer nog slechter, de windstoten bliezen ons geit bijna van de weg! Hevige regen, regen en nog is regen. De parking waar we vorig jaar een hele namiddag hadden staan braden in de zon, was nu één grote plas waar een kunstenaar poging deed om zn houten panelen waar hij op schilderde vast te houden. Wuivende palmen.. geen weer dus voor Dame Blanche op  een terras, er zat niets anders op dan allemaal in ons geit te blijven zitten tot we de haven binnen mochten rijden! Gelukkig was er een grote overdekte parking zodat we eindelijk met de andere teams over onze nachtelijke rit konden zeveren. Plots kwam Lieve (van het team waar we hadden mee samen gereden) bleekjes terug van een internetcafé, één seconde onoplettend en haar tas met geld,reispas, visums was gestolen. We hebben met zn allen de vuilbakken uit de buurt  doorzocht in de hoop nog iets terug te vinden maar niets… Verdomme wat een domper op de feestvreugde. Even leek het erop dat ze naar huis moest, maar organisator Gert heeft de consul of ambassadeur uit zn bed gebeld om op zondag alstublief nog iets te kunnen regelen, “Als ze een verklaring van diefstal heeft van het politiekantoor en een paar pasfotos komt het wel in orde was het antwoord” ! Eeen race tegen de klok want ondertussen begonnen ze de boot al te laden, en net voor we aan boord moesten stapte Lieve met TT ORG. Brigitte uit een taxi… met een paspoort!  Applaus!! Iedereen weer mee! Bootje varen maar.

04-11-2008 om 13:01 geschreven door Joris Smets  

01-11-2008 om 02:03 geschreven door Joris Smets  

Vorige week heb ik toch eindelijk een co piloot gevonden!
En dan nog wel iemand uit onze 2cv club, Bart Van Rompaey.
Bart toerde al is 3 weken met zijn 2cv in Marokko rond en is een goede mechanieker!
De ideale co piloot dus..
Nog 9 dagen...

22-10-2008 om 22:56 geschreven door Joris Smets