Zo, we zijn vrijdag 16 juli. De valiezen staan klaar en alles lijkt goed afgemeten en gewogen. De 'to-do'-lijstjes zijn afgewerkt.
Charles en Bea, waar Hannah en Denise in Ghana enkele dagen verbleven en waar wij in 2006 ook overnachtten, vertoeven twee dagen in ons belgenlandje. Ze komen vandaag naar Antwerpen. Wat zou het heerlijk zijn om hen te zien. Vooral Charles heb ik al meer dan tien jaar niet meer gezien. Ik hoop dat het ons lukt om een paar gezellige uurtjes samen te hebben
voor we morgen afreizen naar Togo. Het lijkt wel op de situatie van enkele jaren geleden, toen stond Bie en de kinderen gepakt en gezakt op het moment dat wij er toekwamen.
Het is nog maar een paar dagen en dan is het zo ver dan gaan we naar Togo, dit wordt een mooie herinnering. nu ga ik wat schrijven hoe ik mij voel : nu op dit moment ben ik nogal bang en zenuwachtig, bang omdat ik nogal ver aan het denken ben ik denk dat we gaan neerstorten met het vliegtuig (maar iemand van mijn klas zei : een auto is gevaarlijker dan vliegtuig dus dat heeft me een beetje gerust gesteld) of dat er iets ergs gaat gebeuren.In het vliegtuig gaan er misschien mensen zijn die ziek worden of zo en moeten braken en dat geluid heel vies maar ja, er zijn natuurlijk ook positieve dingen waarom ik wil gaan .b.v.:een lekkere zon en daarom elke dag met water spelen natuurlijk gaan we niet alleen met water spelen maar ook naar andere stadjes en dorpjes we gaan bijvoorbeeld naar Ghana, Lome, Accra en nog veel meer.Ik ga mijn familie ook zien lang geleden (4 jaar geleden zijn we ook gegaan). Zo nu weten jullie mijn gedachten over Togo DOEI
Ik heb lang getwijfeld om een Blog te schrijven, nu we in 2010 opnieuw naar Togo gaan. Omdat het de tweede keer is, verliepen de voorbereidingen helemaal anders. We maakten de nodige papieren en inentingen in orde. De emoties tijdens de voorbereidingen waren rustiger en vertrouwder. Ik dacht erover om ter plekke wat kleren te naaien of om een school of organisatie voor personen met een handicap te bezoeken... maar uiteindelijk zijn drie weken te weinig om dit te doen.
Het zijn hier in Vlaanderen de laatste dagen snikhete dagen... tropische temperaturen, waarbij je amper een koel plekje kan vinden. Dat was in 2006 ook zo. Toen kregen we in Togo ook berichten van vreselijke hitte in België.
Op de website http://www.icilome.com vond ik iets heel leuks: kinderen hadden aan een wedstrijd meegedaan om hun dorp voor te stellen. Die teksten heb ik samengevoegd en er een boekje van gemaakt. Het is nu de bedoeling om een dorpje uit te kiezen, waarvan we de tekst mooi vinden. Dat dorpje zullen we gaan bezoeken. De zoektocht op zich is eigenlijk al een doel omdat je dan een aantal zaken zal tegenkomen die best boeiend kunnen zijn. Het zou een hele fijne ervaring zijn om 'de auteur' van de tekst te ontmoeten.
Verder zullen we en paar dagen naar Ghana gaan. Cape Coast staat op ons verlanglijstje. Hannah is er al sinds eind juni. Zij gaat er o.a. op familiebezoek.
Gisteren, 10 juli, is Alexis al vertrokken. Alles verliep vlot.
Vandaag is het onze beurt de valiezen te pakken en nog wat werk te verrichten voor 'mijn' werk.
