Ik kan het niet nalaten... heb dit blog geopend voor mezelf in de eerste instantie. Het lijkt me leuk om dingen van me af te schrijven, om aan enige zelfreflectie te doen en te kijken waar ik met dit alles uitkom. Of het misschien zelfs een invloed heeft op de weg die ik bewandel. Dus, vooral voor mezelf. Van egoïstische uitspraken gesproken..., ach het mag toch ook gewoon, voor jezelf?
Anderen hebben ook toegang tot mijn schrijven blijkbaar en het zal eerder wat afhangen van het toeval dat men hier terechtkomt. De intentie om mensen uit te nodigen zich te verdiepen in mijn hersenspinsels of zich te amsuseren, wat dan ook te doen met dit schrijven heb ik heden niet.
Toch viel mijn oog op de beoordeling en  kan ik het niet nalaten toch nog even iets te schrijven over wat ik maar even benoem als de maakbare status en de (over)gevoeligheid van het EGO.
Mensen mogen uiteraard een persoonlijke stem uitbrengen op wat ze ervaren of denken rond wat er hier allemaal zal komen te staan. Maar uiteindelijk zijn de meningen van degene die het goed vindt en van diegene die het als reinste zever ervaart even waar. Of ze zijn beiden niet waar, net omdat het hun persoonlijke en dus sterk gekleurde, gevoelsbeladen overtuiging betreft. Allicht zal het meer waar zijn als er 80% mensen zijn die dit blog uitermate fantastisch vinden...
Als er maar genoeg mensen zeggen dat je goed bent, dan is dat ook zo. En misschien is dat hetgene waarnaar het ego ook snakt, goedkeuring en bevestiging door derden. Het lijkt zin te geven aan het leven, we worden opgehemeld, gezien als uniek, met mogelijkehden en capaciteiten... Echter zou mijn succes na verloop van tijd wel eens kunnen keren. Vindt men het toch maar saai, veel van hetzelfde, haarkloverij en noem maar op. Mijn 80% fantastisch maakt een verschuiving naar 80% slecht als beoordeling. Shit, mijn ego heeft hier dus een aanzienlijk probleem. Ik word niet meer als 'goed' beleefd. (Er van uitgaande dat ik de neiging heb dit blog met mezelf te laten samenvallen) Wat nu gedaan. Ik ben sinds de beoordeling goed tot de beoordeling slecht een compleet ander mens geworden blijkbaar want eerst was ik goed en nu ben ik slecht. Ik ben iets waard omdat anderen met dat vertellen. Erger nog, ik ben niets waard omdat anderen me dat naderhand ook vertellen. Om dat laatste geen kans te geven moet ik die beoordelingsfunctie misschien maar snel weghalen. Omdat ik de gemaakte realiteit niet aankan? Of omdat ik teveel gewicht zal geven aan wat mensen over mezelf denken? Mijn ego heeft dingen nodig en is duidelijk maakbaar. En deze maakbare status zoek ik buiten mezelf. De waardering die ik al dan niet krijg van anderen maakt me wie ik ben. De verschillen in deze waardering maken mij erg veranderlijk. Vreemd idee toch? Niet dus. Geluksgevoel hangt blijkbaar niet af van de ego status. Acteurs, popsterren, politici die (al is het bij dit laatste voorbeeld vaak zeer tijdelijk) de hemel in geprezen worden lijken vaak niet zo héél erg gelukkig te zijn. Dus ook al is er een 80% goed marge... ook al lijkt je leven geslaagd door wat je presteert of bereikt hebt, wat je kan laten zien... zit er een conflict in hoe mensen zich voelen en hoe ze door de kritische massa beleefd worden. Een probleem waar ik mezelf dus over moet gaan buigen. Zijn er dingen die ik doe voor mezelf? Of zijn  mijn strevingen en gedragingen vaak gericht op de bewondering en status die ik eraan kan ontlenen. Verwacht ik dankbaarheid en wow, die is toch zo behulpzaam, geduldig,....? Conclusie, wat ik bereik is dus niet wie ik ben. Toch lijkt mijn streven vaak gestuurd door mijn ego als ik eerlijk ben t.o.v. mezelf. Ik speel sinds kort piano waarbij ik op korte tijd een aanzienlijk niveau behaald heb (volgens anderen).  En ergens, moet ik toegeven dat ik weleens fantaseer over mezelf, in een bedompte kroeg waar ik de mensen in verroering brengen met stevig jazzpiano solowerk... nadien krijg ik natuurlijk graag te horen hoe mooi het wel niet klonk...Mensen die in dit blog interesse tonen en de drang voelen om dit te beoordelen gun ik van harte alle vrijheid om dat te doen. Mag ik vragen om mijn ego een handje te helpen en niet hoog te scoren?

Hoe dan ook, wie ik ben verandert niet door het resultaat hiervan (misschien hooguit wie ik denk te zijn, maar ik ben niet diegene die ik denk te zijn, dus wie ben ik dan wel?), de zoektocht gaat wat mij betreft daar dus om
Met dank